Η προσεχής σύνοδος των αρχηγών των 20 ισχυροτέρων του
πλανήτη, στις 28-29 τρέχοντος, έχει κάποια «μυστικά». Κάποια σημαντικά
στοιχεία, δηλαδή, που δεν κερδίζουν εύκολα την προσοχή απρόσεκτων.
Τον τόνο, τον δίνει το κινέζικο ημερολόγιο. Είμαστε
καταμεσίς στη χρονιά του χοίρου. Στη χρονιά που ολοκληρώνονται προσπάθειες που
ξεκίνησαν σε προηγούμενα χρόνια.
Το «γήπεδο», είναι κι αυτό πρόσφορο. Ο οικοδεσπότης Σίνζο
Άμπε ήταν ο πρωτοπόρος στη διεθνή αποδοχή Trump. Λίγες ημέρες μόλις μετά την εκλογές, πήρε το αεροπλάνο και
πήγε στη Νέα Υόρκη και χτύπησε το κουδούνι. Να στηρίξει, αλλά και να «ανοίξει
τα μάτια» του τότε πρωτάρη της πολιτικής. Έτσι απλά.
Το πνεύμα, το δίνει μία αδιόρατη αλλαγή στο προφίλ του
πλανητάρχη. Το χαρακτηριστικό “blink”,
με τη σκληρή απάντηση που ματαιώθηκε, για την κατάρριψη του αμερικανικού drone από
το Ιράν. Ακόμη προβληματίζει.
Άλλοι, διστάζουν: με τί από τα δύο να διαφωνήσω; Άλλοι,
πρωτομαθαίνουν για τα λύτρα 150 δις δολαρίων και τα 1,8 δις $ κασσσς, της
προηγούμενης συμφωνίας. Αξιολογούν και τις σιωπές…
Ελάχιστοι, άλλο θέμα, πρόσεξαν το πνεύμα Trump όταν «μάθαινε»
για τη στάση της Κίνας στο θέμα fentanyl, όταν διακόπηκαν οι συνομιλίες για την
εμπορική συμφωνία. Άλλωστε, ποιά “opioid crisis”;
Όλα –τόνος, πνεύμα, γήπεδο– συνάδουν με την αδήριτη ανάγκη.
Ο πλανήτης ζαλίσθηκε μέχρις αφασίας από το δυναμικό μπάσιμο. Αμφισβήτησε, και
με ανήκουστο τρόπο, κάθε τι που ξέραμε στη διεθνή σκακιέρα. Ανέτρεψε ή
αχρήστευσε αντιλήψεις που έδειχναν αυτονόητα πλήρους αποδοχής –τι να
πρωτοθυμηθούμε;
Είναι λογικό, λοιπόν, να περιμένουμε θεαματική αλλαγή στο
επικοινωνιακό προφίλ του πλανητάρχη. Το κυβερνητικό προφίλ του, ήταν πάντα
δημιουργικό –και δεν πάει να λένε ό,τι θέλουν τα Μ.Μ.«Ε.»
Ήταν πάντα «συντηρητικός
επαναστάτης» (31 Δεκεμβρίου 2017).
Είναι λογικό να περιμένουμε και να συμπυκνωθεί το πνεύμα του
γνωστού “America first”
σε θεωρητικά διατυπωμένο δόγμα για τις διεθνείς εμπορικές σχέσεις:
Είναι κυριαρχικό δικαίωμα κάθε κράτους να επιβάλλει τους
όρους εμπορίου μέσα στην επικράτειά του.
Είναι λογικό να περιμένουμε και πράξη γενναιοφροσύνης. Θεαματική,
αλλά και ουσιαστική. Μία πράξη δικαιοσύνης, είναι που καταξιώνει τον πραγματικά
ισχυρό. Και δεν είναι δίκαιο το εμπόριο, όσο επιβάλλεται ετσιθελικά το δολάριο.
Παγκόσμιο νόμισμα, λοιπόν, ή μήπως –καλύτερα;– παγκόσμιο υπερνόμισμα
EL;
«Ήδη διακρίνεται ότι ο
Ντόναλντ Τραμπ προαλείφεται, όχι απλώς για Πρόεδρος, αλλά για επικοινωνιακά
πανίσχυρος “Καίσαρας”. Προαπαιτούμενο για να μπορεί να προχωρήσει σε σαρωτικές
αλλαγές –έστω και ενάρετες.»
Για περισσότερα: «Πού πηγαίνει
η Ευρώπη;» (18 Σεπτεμβρίου 2016).
Συνεπώς, μπορούμε να περιμένουμε από τους G20 να στήσουν
έναν Καλαματιανό. Και να μας κουνήσουν το άσπρο μαντηλάκι. Κανείς δεν θα πάρει
χαμπάρι. Είναι βέβαιο…
23 Ιουνίου 2019
Κώστας Τζαναβάρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου