Συνέντευξη της Χαρίκλειας Μητρούδη* στον Ιωσήφ Παπαδόπουλο**
Σεπτέμβριος του 2019, Φλώρινα.
https://www.youtube.com/watch?v=sOi572QfHM4
Μία εξαιρετική συνέντευξη, όπου η ευαισθητοποιημένη πολίτης κ. Χαρίκλεια Μητρούδη εκπέμπει SOS για τα δάση.
Ζητώ από τους φίλους και τις φίλες να καταθέσουν την άποψή τους, αλλά και τα στοιχεία που πιθανόν έχουν (φωτογραφίες, videos, αναρτήσεις κ.λ.π.)
Επίσης, αξίζει την προσοχή μας το κανάλι στο youtube του ελεύθερα σκεπτόμενου δημοσιογράφου κ. Ιωσήφ Παπαδόπουλου, που -νομίζω- παραδίδει μαθήματα δημοσιογραφίας.
Ακολουθεί απομαγνητοφωνημένο κείμενο
Απομαγνητοφωνημένο κείμενο
Καθώς έκρινα ότι η κυρία Χαρίκλεια Μητρούδη δεν εξάντλησε το πολύ ενδιαφέρον θέμα της στα 15 λεπτά της ομιλίας της στο "Δ Διεθνές Συνέδριο Δημιουργική Γραφή", που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Φλώρινας από τις 12 μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου 2019, της ζήτησα να κάνουμε μία ελεύθερη συζήτηση στο θέμα που τόσο πολύ την απασχολεί και θα έπρεπε κανονικά να απασχολεί όλους μας...
- Ιωσήφ Παπαδόπουλος: Χαρίκλεια -καλησπέρα κατ’αρχάς- σ’άκουσα προηγουμένως στην ομιλία σου κι εντυπωσιάστηκα που τα είπες όλα απ’έξω, ποίημα. Που σημαίνει ότι έχεις δώσει πολύ τον εαυτό σου κι έχεις δοθεί σ’αυτό π’αγαπάς, και το’χεις κάνει με μεγάλο μεράκι. Θέλω... γνωρίζω λοιπόν, έχω γνωρίσει μάλλον, την ευαισθησία σου και το ενδιαφέρον σου για τα Δάση.
Τι πιστεύεις ότι προσφέρει το Δάσος στον άνθρωπο ειδικότερα, και στον πλανήτη γενικότερα;
- Χαρίκλεια Μητρούδη: Καταρχήν Ιωσήφ να σ’ευχαριστήσω που ανταποκρίθηκες στην πρόταση-πρόσκληση να κάνουμε αυτήν την συζήτηση για τα Δάση.
Είναι πάρα πολύ καίριο το ζήτημα αυτό. Σήμερα δέχονται ισχυρές πιέσεις, έναν ανελέητο κι αδυσώπητο πόλεμο, που κηρύχτηκε εναντίον τους. Καταστρέφονται επίγειοι Παράδεισοι, οι κύριοι ευεργέτες μας στην γη. Τα Δάση είναι οι κύριοι Διασφαλιστές της Ζωής. Οι επιστήμονες παραδέχονται ότι αποτελούν την Σπονδυλική Στήλη της οικολογικής ισορροπίας. Πρέπει πάση θυσία να τα προστατέψουμε.
Επομένως η κίνηση αυτή, η προσπάθεια αυτή, η εκπομπή αυτή που θέλουμε να βγει στον αέρα, είναι για να κινήσουμε τον κόσμο, να κινήσουμε εθελοντές, να κινήσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε τους ανθρώπους. Τα Δάση χρειάζονται προστάτες, μην περιμένουμε τις πολιτείες μας.
Μην περιμένουμε τις κεφαλές μας. Απ’ότι φαίνεται δεν μας ακούνε. Απ’ότι φαίνεται δεν νοιάζονται, δεν ενδιαφέρονται. Τους δόθηκε το περιθώριο τόσα χρόνια και δεν 'κάναν τίποτα. Πρέπει να βγουν οι άνθρωποι στους δρόμους και να προστατέψουν από μόνοι τους, να κάνουν ομάδες, περιπολίες. Μην περιμένουν υπηρεσίες. Είναι σαν να είναι δεμένες οι υπηρεσίες -εγώ τουλάχιστον έτσι τις αισθάνομαι.
- Ι.Π. Πως βλέπεις τον κόσμο; Βλέπεις τον κόσμο να’ναι πρόθυμος να κινητοποιηθεί; Εγώ τον βλέπω να’ναι, να’ναι σε μια ραστώνη, σε μια έτσι... να κοιμάται όρθιος.
- Χ.Μ.: Εγώ έχω την εντύπωση ότι σε όλες τις εποχές έτσι ήταν οι άνθρωποι.
Διαβάζοντας την Ιστορία βλέπεις ότι κάποιοι βγαίνανε μπροστάρηδες και κινούσανε τους υπόλοιπους, δηλαδή τους τραβούσανε. Κι ο Κατσαντώνης βγήκε στα βουνά και τράβηξε κάποιους. Θα πεις εκείνη την περίοδο δεν ήταν έτσι οργανωμένο το σύστημα για να μπορέσει να κάνει την έκρηξη και το μπαμ -αναφέρομαι στον Ελευθερωτικό αγώνα του ’21.
Αλλά κάποιοι πρέπει να είναι πάντα μπροστάρηδες. Οι περισσότεροι φοβούνται, οι περισσότεροι κιοτεύουν, λιγοψυχούν. Είναι ίσως φορτωμένοι από τα πολλά τους τα προβλήματα, από την ανάγκη να προστατεύσουνε τις οικογένειες τους. Όταν δεθείς με πολλές άγκυρες (κι οι οικογενειάρχες κακά τα ψέματα, δένονται με πολλές άγκυρες), είναι δύσκολο μετά να τρέξουνε.
Εγώ το καταλαβαίνω, αυτήν την απάθεια, και θεωρώ ότι ήταν σ’όλες τις εποχές. Αλλά εδώ παίζεται η ζωή μας, παίζεται η ζωή μας κορώνα γράμματα. Επομένως μία σπίθα να πιάσει δημιουργικά φωτιά το σύμπαν, των πολιτών η σκέψη, και να βγούνε στους δρόμους να προστατέψουνε, να προστατέψουν τα Δάση. Μου έκανες την ερώτηση πριν…
- Ι.Π.: Ναι, τι προσφέρουνε, για πες μου με λίγα λόγια.
- Χ.Μ.: Τι προσφέρουν;
- Ι.Π.: Όλοι ξέρουμε τι προσφέρουν...
- Χ.Μ.: Τι προσφέρουν; Τα πάντα, τα πάντα,
- Ι.Π.: αλλά εσύ τα’χεις κάνει, έχεις εντρυφήσει, σ’αυτά, τα ξέρεις καλύτερα.
- Χ.Μ.: τα πάντα. Είδες στην παρουσίαση που έγινε Ιωσήφ. Από τον ορισμό που δώσαμε είναι αυτόνομο κι αυτάρκες οικοσύστημα, ένα οικοσύστημα που από μόνο του λειτουργεί και ζει.
Κανένα άλλο σύστημα, ειδικά τα πλασμένα από τον άνθρωπο, δεν έχουν αυτήν την αυτοδυναμία κι αυτήν την αυτάρκεια. Είναι πάντα τροφοδοτούμενα απ’έξω, χρειάζονται πόρους. Κι αυτούς τους πόρους τους τρων' σαν παράσιτα.
Γι’αυτό και τους μεγάλους οικισμούς των ανθρώπων τους λεν παράσιτα της Βιόσφαιρας. Θέλουν νερό, θέλουν αέρα, θέλουν τροφή.. Οι βασικοί μας πόροι ... που τους αντλούν από πού; Τους αντλούν από εκτάσεις οι οποίες προήλθαν από τα Δάση, γόνιμες εκτάσεις. Γιατί το Δάσος δημιουργεί έδαφος, και το λιπαίνει το έδαφος.
Το καλύτερο έδαφος, το Χούμο, το μαυρόχωμα, είναι από τα Δάση. Είναι ένα προϊόν του Δάσους. Είναι μία βιογεωχημική λειτουργία, η οποία αποδόθηκε χάρη αυτού του ευεργέτη μας. Κόπηκαν λοιπόν τα Δέντρα, γίναν οι εκτάσεις χωράφια, καλλιέργησε ο άνθρωπος, και πήρε την τροφή του.
Αλλά και χωρίς, ο τροφοσυλλέκτης, ο κυνηγός, είχε την τροφή του χωρίς να οργώσει. Χωρίς να κόψει και να δημιουργήσει χωράφια, είχε τα θηράματα.
Κι ακόμη λένε ότι ένα από τα οικονομικά οφέλη του Δάσους είναι τα θηράματα, είναι τα φρούτα του Δάσους. Βατόμουρα, φραγκόσυκα, ένα σωρό καρποί από το Δάσος. Και επίσης είναι το μέλι, μας λένε, το πευκόμελο…
- Ι.Π.: Αν δεν υπάρχει πεύκο που να βρει η μέλισσα να τρυγήσει, να πάει να μαζέψει.
- Χ.Μ.: Η λειτουργία της... Οι γεωπόνοι τα ξέρουν καλύτερα αυτά, πως γίνεται η διαδικασία, ο κύκλος, η λειτουργία. Αλλά το πεύκο είναι ουσιαστικό και σημαντικό γι’αυτό το είδος του μελιού. Επομένως... επομένως, είναι ... είναι το παν, είναι ο πάροχος των πόρων.
Το Δάσος είναι πάροχος των πόρων, μας δίνει νερό ποιότητας και ποσότητας, μας δίνει γόνιμο έδαφος, γόνιμη γη. Δεν επιτρέπει να διαβρωθεί το έδαφος. Και αυτό που ισχυρίζονται, και δεν είναι ψέμα, είναι ότι για να δημιουργηθεί ένα έδαφος, χρειάζονται να περάσουν πολλές χιλιάδες, να περάσουν πολλά χρόνια.
Πάνω από 100 χρόνια-ένας αιώνας για να σχηματιστεί 25 cm εδάφους [διόρθωση 100 χρόνια και πάνω πρέπει να περάσουν για να σχηματιστεί έδαφος πάχους 2,5 cm]. 10.000 και 20.000 [χρόνια] για να σχηματιστεί 1 μέτρο εδάφους μας λένε. Δεν είναι συγκλονιστικό αυτό;
Αλλά πρέπει να υπάρχει το Δάσος, πρέπει να υπάρχει αυτός... αυτή η μηχανή για να δημιουργήσει. Επομένως η παροχή του εδάφους για να έχουμε την τροφή μας, η παροχή του νερού... Πάνω από 70% του σώματος μας είναι νερό.
Επομένως, ο πάροχος αυτός πρέπει να διατηρηθεί, αν θέλουμε να συνεχίζουμε να έχουμε νερό και να μην το πούμε νεράκι. Και, για τον Ατμοσφαιρικό Αέρα, είναι ο κύριος καθαριστής και παραγωγός του Οξυγόνου. Τα Δάση παράγουν Οξυγόνο και συμμετέχουν σ’αυτήν την διαδικασία.
Μας λένε το λιγότερο 3 λεπτά χωρίς Οξυγόνο και πεθαίνεις. Πόσο σημαντικό και πόσο ουσιαστικό; Κι αν θα ζήσεις και τυχόν σε επαναφέρουνε, ‘ρθούνε γρήγορα Εκαβίτες, όποιοι έλθουνε και σου κάνουνε τις Πρώτες Βοήθειες, θα παραμείνεις φυτό, γιατί θα έχουν καταστραφεί τα εγκεφαλικά κύτταρα. Και τί να το κάνεις μετά αν είσαι φυτό;
Επομένως, μας δίνει τ’Οξυγόνο, μας δίνει το νερό, μας δίνει το έδαφος για να καλλιεργήσουμε. Μας δίνει και πολύ περισσότερα, μας δίνει το ξύλο του, πάνω από 10.000 τα προϊόντα που μπορείς να κατασκευάσεις και να έχεις με το ξύλο.
Το ξύλο σαν καύσιμο... φαρμακευτικές ουσίες: 70% απ’τις 3.000 θεραπευτικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στον καρκίνο, μας λεν ότι έρχονται απ’τα βροχοδάση. Και πόσες άλλες ακόμα, που δεν τις έχουμε μάθει;
Κι ακριβώς δεν τις έχουμε μάθει γιατί δεν έχουμε εξερευνήσει, δεν έχουμε προλάβει να τα εξερευνήσουμε. Και το δυστύχημα είναι ότι τα καταστρέφουνε πιο γρήγορα, πιο γρήγορα απ’ότι έπρεπε εμείς, να κάνουμε προσπάθεια γνωριμίας μ’αυτόν τον φίλο μας, τον ευεργέτη.
Έχεις σκεφτεί Ιωσήφ ότι το Δάσος... ότι ένα Δέντρο -που είναι το κύριο, το θεμελιακό κύτταρο ενός Δάσους- ένα Δέντρο από τη στιγμή που θ’αρχίσει να έχει κάποιο σοβαρό μέγεθος (αλλά και μικρό, όταν είναι στην προσπάθεια του να αναπτυχθεί), τί παίρνει από τη γη;
Παίρνει ότι δεν χρησιμοποιούμε εμείς. Σκαλίζει την γη με τις ρίζες του, παίρνει τ’ανόργανα συστατικά. Χρησιμοποιεί και νερό, ναι! χρησιμοποιεί, αλλά μας το επιστρέφει. Εμείς το χρησιμοποιούμε και μετά το επιστρέφουμε σαν απόβλητα, ενώ το Δάσος μας το επιστρέφει σαν καθαρό νερό.
Χρησιμοποιεί, λοιπόν, νερό για να αναπτυχθεί, μας δίνει τ’Οξυγόνο με την φωτοσύνθεσή του, παίρνει το CO2 που μας λένε πολύ, (συνέχεια μας λένε ότι είναι το κύριο, ο υπαριθμός ένα υπαίτιο για το φαινόμενο του θερμοκηπίου, του τόσο συζητούμενου φαινόμενο του θερμοκηπίου που...).
Eνώ στην συνδιάσκεψη που’χε γίνει για το περιβάλλον στο Ρίο ντε Τζανέϊρο το ’92, το 1992, είχε προταθεί ένα κόμμα τρισεκατομμύρια στρέμματα γης να φυτευθούνε. Nα φυτευθούνε, το φαντάζεσαι Ιωσήφ; Να φυτευθούν ένα κόμμα τρις εκατομμύρια στρέμματα γης για ν’αντιμετωπιστεί αυτό το φαινόμενο.
Και τί έχουν κάνει από τότε;
- Ι.Π.: Τα καίνε.
- Χ.Μ.: Έχουν καταστρέψει αντί να φυτέψουνε, καταλαβαίνεις; Δηλαδή αισθάνεσαι... αισθάνεσαι ότι είναι τόσο διεφθαρμένοι στα ψηλά πατώματα, πραγματικά δηλαδή βρώμικοι σαν ψοφίμι. Γιατί υπάρχουν σχέδια προστασίας του Δάσους, υπάρχουνε.
Ήρθε κάποιος κύριος λοιπόν, έκανε την μελέτη του, έκανε το σχεδιασμό του, και είπε ότι σε κάθε Δασαρχείο θα υπάρχει ένα κέντρο το οποίο θα έχει κάποιους μετρητές. Θα μετράει θερμοκρασία αέρα, υγρασία αέρα, θα μετράει θερμοκρασία εδάφους.
Θα μπορεί πολύ καίρια, πολύ εύστοχα και καίρια, να αναγνωρίζει πότε υπάρχουνε οι συνθήκες οι ιδανικές για να έχουμε κίνδυνο ανάπτυξης πυρκαγιάς. Και αμέσως θα γινότανε ανάλογα τα βήματα της προφύλαξης: θα βγαίνανε ομάδες, θα υπήρχε παρακολούθηση, θα υπήρχαν συγκεκριμένα, οργανωμένα σώματα τα οποία θα ήταν εκπαιδευμένα.
Ο καθηγητής ο Καϊλίδης, ο Δασολόγος, έγραψε με πόνο ψυχής. Τα βιβλία του καταλαβαίνεις ότι τα γράφει με πόνο ψυχής. Εκεί, λοιπόν, τί μας έλεγε; ότι ανειδίκευτοι... τους παίρνουνε, την ώρα που τους παίρνουνε, αυτούς τους εθελοντές που λέει, και τους ρίχνουνε και στη μάχη.
Γι’αυτό και βλέπαμε και πολλούς να σκοτώνονται. Αυτούς που είναι παθιασμένοι για να προστατεύσουνε, αλλά είναι εντελώς ανημέρωτοι, δεν έχουνε πάρει την εκπαίδευση. Είναι τραγικό αυτό το πράγμα, αυτά τα σώματα πρέπει να τα’χεις εκπαιδευμένα, δεν μπορείς να τα ρίχνεις στην φωτιά να καούνε, για να λες ότι κάνεις κάτι.
Και το θέμα, το δυστύχημα ποιο είναι: ότι ήρθε ο κύριος ο Αμερικανός, έκανε το σχέδιο του, το ’69, μέχρι το ’75 πειραματικά, το ’74 λειτούργησαν 15 σταθμοί -όχι σ’όλη την Ελλάδα. 15 πειραματικοί και το ’75 το σταμάτησαν. Γιατί;
Εγώ το θεωρώ αυτό πολύ ένοχο κι εγκληματικό. Αντί να το προχωρήσεις, μας λεν' ότι ... Απ’την δεκαετία του ’70 ξεκινάνε οι έντονες πυρκαγιές, και κάθε δεκαετία κορυφώνονται. Φτάσαμε στον 21 αιώνα και έχουμε, ακόμα και ανθρώπους να καίγονται.
- Ι.Π.: Δεν μου λες: ποιες είναι, πιστεύεις, οι αιτίες πυρπόλησης των Δασών; Που οφείλονται; Οι αιτίες.
- Χ.Μ.: Οπωσδήποτε, οπωσδήποτε από πίσω υπάρχουνε παράνομα συμφέροντα.
Οπωσδήποτε από πίσω υπάρχουνε τέρατα, ουσιαστικά, τα οποία ενδιαφέρονται μόνο για το τομάρι τους. Είναι... αυτοί που το κάνουνε... έχουνε πάψει να είναι άνθρωποι. Είναι κτήνη, είναι δίποδα, τερατόμορφα όντα, τα οποία λαμβάνουνε αποφάσεις.
Είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίον κινούν τους πολέμους. Κινούν τους πολέμους γιατί δεν έχουν αγάπη για τον άνθρωπο. Άρα προσπαθούν να του κάνουν την ζωή πιο δύσκολη, προσπαθούν να τον φέρουν σε κατάσταση απόγνωσης, αδυναμίας, ανημποριάς. Τέτοια που να... να μην έχει, να μην έχει δυνατότητα να... να κρατηθεί από πουθενά.
Ξέρουν ότι τα Δάση είναι ο Διασφαλιστής της ζωής μας. Θέλουνε λοιπόν να πλήξουν την ζωή μας. Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί είναι εχθροί της Ανθρωπότητας. Δεν αγαπάς τον άνθρωπο...
- Ι.Π.: Τελευταίες πυρκαγιές παραδείγματι που έγιναν στην Εύβοια, ακούστηκε ότι έχουνε σκοπό να κάνουν, να βάλουν αιολικά συστήματα, δηλαδή αιολική ενέργεια, αυτές τις πυλώνες που βάζουνε. Τι λες πάνω σ’αυτό εσύ;
- Χ.Μ.: Εγώ το πιστεύω... το πιστεύω Ιωσήφ.
Κάποτε, κάποτε είχα πέσει κι εγώ στο παραμύθι... ποιο παραμύθι; Ότι υπάρχουνε ήπιες μορφές ενέργειας. Τα αιολικά, χρησιμοποιείς τζάμπα αέρα κι έχεις τζάμπα ενέργεια. Χρησιμοποιείς τζάμπα ήλιο κι έχεις τζάμπα ενέργεια. Αλλά... αλλά... κατάφερα σιγά σιγά και είδα. Θέλει προσπάθεια για να δεις, κι η προσπάθεια είναι μέσα κι από την μελέτη. Είναι προσπάθεια και μέσα από το ψάξιμο.
Έχω καταλήξει λοιπόν σε τί; ότι αυτά τα άνομα συμφέροντα, τα οποία δεν ενδιαφέρονται για την ανθρωπότητα, και ενδιαφέρονται περισσότερο για το τομάρι τους και το κέρδος τους, πως θα γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι... που καταλήγουνε;
Καταλήγουνε στο να λένε θα σας δώσουμε ήπια μορφή ενέργειας. Το προπαγανδίζουν κιόλας, το περνάνε και στα Σχολεία. Ότι έχουμε την καλή μορφή, έχουμε και την κακή μορφή. Κακή μορφή το συμβατικό καύσιμο, το οποίο κράτησε την Ελλάδα τόσα χρόνια ανεξάρτητη ενεργειακά.
Θέλουνε να συντρίψουνε, λοιπόν, αυτόν τον μοχλό ανάπτυξης που είχε η Χώρα, και να την κατεβάσουνε που; Στην εξάρτηση, στην εξάρτηση την ενεργειακή, θα πληρώνουμε χρυσάφι.
- Ι.Π.: Συγνώμη στο πετρέλαιο, στο πετρέλαιο αναφέρεσαι;
- Χ.Μ.: Αναφέρομαι στον Λιγνίτη.
- Ι.Π.: Στον λιγνίτη μόνο;
- Χ.Μ.: Το πετρέλαιο…
- Ι.Π.: Όχι, το λιγνίτη όμως δεν τον καίνε ούτε τ’αυτοκίνητα, ούτε τα εργοστάσια, πετρέλαιο είναι ως επί το πλείστον, ο λιγνίτης είναι μόνο για την Δ.Ε.Η., κατά κάποιο τρόπο.
- Χ.Μ.: Αναφέρομαι στην ενεργειακή ανεξάρτητη... ανεξαρτησία της Χώρας από την άποψη της ηλεκτροδότησης. Δηλαδή κινήθηκαν βιοτεχνίες, κινήθηκαν βιομηχανίες, κινήθηκαν οικισμοί, τα σπίτια ηλεκτροδοτήθηκαν.
Πριν από την Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, μας τα λεν άνθρωποι του ηλεκτρισμού, άνθρωποι της ενέργειας. Και δεν έχουμε λόγο να μην τους πιστέψουμε. Ψάχνουμε και βλέπουμε αν λεν ψέματα.
Πριν λοιπόν να υπάρξει Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, υπήρχανε 500 και εταιρείες οι οποίες τροφοδοτούσαν ποιούς; Αυτούς που μπορούσανε να βάλουν στα σπίτια τους ηλεκτρικό -οι υπόλοιποι ήταν με τις λάμπες, του πετρελαίου.
Όταν ήρθε η Δημόσια Επιχείρηση, ακριβώς επειδή ήταν από το Λαό για το Λαό, προσπάθησε να τροφοδοτήσει και το τελευταίο σπιτάκι το ορεινό που δεν το πλησίαζε κανένας.
Θέλουνε σήμερα ενεργειακά να υποτάξουνε την Χώρα. Μας λένε το παραμύθι ότι αυτό γίνεται στην προσπάθεια να προστατέψουμε το κλίμα. Ποιοι όμως προσπαθούν να προστατέψουν το κλίμα; Αυτοί που συνεχίζουνε τις βανδαλότητες εις βάρος του κλίματος;
Μόνο με τα πειράματα τους τα πυρηνικά που κάνουνε, τινάζουν στον αέρα όλο το οικοσύστημα. Και μας μιλάνε μετά για μια Ελλάδα η οποία με τους Λιγνίτες της επηρεάζει τραγικά την αύξηση του Διοξειδίου του Άνθρακα; Που το CO2 δεν ήταν ποτέ ρύπος. Άσχετα αν μας λεν' ότι τώρα έχει ξεφύγει σε ποσοστά που είναι…
- Ι.Π.: Επικίνδυνα.
- Χ.Μ.: ...επικίνδυνα. Αλλά ποτέ δεν ήταν ρύπος. Αντιθέτως, ήταν ένα συστατικό στοιχείο της ατμόσφαιρας, επιβοηθητικό. Για να μην έπεφτε η θερμοκρασία πολύ του πλανήτη και πέφταμε σε παγετούς... σε παγετώνες, και σε περιόδους που δεν θα υπήρχε ζωή.
Επομένως, εγώ αισθάνομαι ότι υπάρχει τόσο μεγάλη βρωμιά και τόσο μεγάλη ψευτιά μέσα σ’αυτό το... κι υποκρισία, ένας φαρισαϊσμός στο μεγαλείο του. Λένε θα στήσουνε τις ανεμογεννήτριες για να μας εξυπηρετήσουνε με καθαρή ενέργεια.
Οι ανεμογεννήτριες, όμως, είναι αναξιόπιστες. Και πέρα απ’αυτό, είναι τέρατα. Πηγαίνεις και καταστρέφεις ήδη υπαρκτούς σου βιότοπους, αλλά τους τελευταίους που σου απέμειναν.
Έκκληση... έκκληση προς όλους αυτήν την στιγμή κάνω Ιωσήφ: δεν πρέπει ν’αφήσουμε οι τελευταίες οάσεις της Χώρας μας να παραδοθούν στα χέρια αυτών των ανεγκέφαλων τεράτων. Ανεγκέφαλα τέρατα είναι. Παίρνουνε τα βουνά, τις τελευταίες υδατοδεξαμενές μας, οι οποίες εκ των πραγμάτων ήταν οάσεις, εκ των πραγμάτων ήταν σημεία που δεν πλησίαζε κανείς.
Άρα... άρα ήτανε αρρύπαντες, χωρίς ρύπους. Και τί κάνουνε; Στήνουν αυτά τα τέρατα, καλωδιώνουνε, τσιμεντάρουνε, σιδερώνουνε τα βουνά μας. Κάνουνε αυτοκινητοδρόμους, δίκτυα τεράστια, τα οποία αυξάνουν την διάβρωση.
Άρα δεν επιτρέπουνε το νερό να διηθηθεί μέσα στο έδαφος, και να αποθηκευτεί, για να το χρησιμοποιήσουνε μετά οι γύρω πληθυσμοί. Και από την άλλη μεριά, ταϊζουνε αυτές τις... αυτά τα τέρατα των ανεμογεννητριών, με λιπαντικά 100% καρκινογόνα. Που σημαίνει ότι, εκεί που είχα ένα αρρύπαντο έδαφος, ξαφνικά το τινάζω στον αέρα και με ρύπους.
Άρα δεν είναι αθώες, όπως τις παρουσιάζουνε. Αντιθέτως, είναι επικίνδυνοι εχθροί μας. Θα πούμε και το νερό νεράκι -ενεργειακά δεν θα ανεξαρτητοποιηθούμε. Είναι αναξιόπιστες. Μόνες τους δεν μπορούν να σταθούν, πρέπει οπωσδήποτε να συντηρηθούν [καλύτερα το υποστηριχτούν] από συμβατικά.
Θέλεις θα είναι ο Λιγνίτης, που θα τον πάρει ένας ιδιώτης, και θα μπορεί να ηλεκτροδοτείται μόνο όποιος θα πληρώνει. Όχι όπως στη Δημόσια Επιχείρηση, που την αναγκάζανε να δέχεται (για να καταρρεύσει οικονομικά), να δέχεται όσοι δεν πλήρωναν να τους ηλεκτροφωτίζει.
Που εγώ δεν το λέω... ναι, να το κάνει, αλλά όχι στα πλαίσια να την... να την καταστρέψω. Την καταστρέφανε οικονομικά, κι όταν θα τα πάρει ένας ιδιώτης, αυτά δεν θα τα δέχεται.
Αυτά τα... αυτές τις συμβάσεις, εκ των πραγμάτων θα τις έχει αρνηθεί. Και εκτός απ’αυτές, θα έχει αρνηθεί και πολλές άλλες, που φορτωνότανε η Υπηρεσία του Λαού για το Λαό. Φορτωνότανε να κάνει κάποιο κοινωνικό έργο, φορτωνότανε να καθαρίζει, φορτωνότανε να κάνει αποκαταστάσεις.
Δεν θα τα κάνει ο ιδιώτης. Θα σηκωθεί και θα φύγει. Όπως και τις ανεμογεννήτριες, που τις στήνει... ποτέ δεν θα πάει να τις ξηλώσει. Θα σηκωθεί και θα φύγει, σαν κύριος, και θα’ρθει μετά να μας πουλάει το νερό, γιατί δεν θα’χουμε νερό.
Ο κόσμος πρέπει να ξυπνήσει.
- Ι.Π.: Δεν μου λες πιστεύεις ότι το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, το δικό μας τουλάχιστον, δεν μιλάω γι’άλλες χώρες, μήπως το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο λοιπόν ευνοεί την πυρπόληση των σκαφών... των σκαφών λέω... συγνώμη: των Δασών.
- Χ.Μ.: Χωρίς, επειδή δεν είμαι του δικαστικού σώματος, δεν έχω…αυτήν την…
- Ι.Π.: Άλλο θέλω να πω: καίγεται ένα Δάσος. Πάει ο άλλος και το κάνει χωράφι. Το κάνει, βάζει ανεμογεννήτριες. Μήπως του το επιτρέπει; [Μήπως] δεν υπάρχει δηλαδή το νομοθετικό πλαίσιο που να κατοχυρώνει την μη χρήση του καμένου Δάσους;
- Χ.Μ.: Σε αυτό το ερώτημα σου Ιωσήφ, η κοινή λογική δίνει την εξής απάντηση: ότι το σαθρό μας κεφάλι, οι πολιτικοί, οι οποίοι έχουνε χρέος να... να εργάζονται για το συμφέρον του τόπου μας, κρύβονται. Κι όχι μόνο κρύβονται. Όταν είναι να κάνουν το καθήκον τους, κάνουνε εντελώς αντίθετα πράγματα.
Επειδή, ακριβώς, γίνανε τεράστιες καταστροφές, τεράστιες πυρκαγιές, και φρόντισαν να μην σχεδιάσουνε ένα σύστημα καλό πρόληψης για να αποφευχθούν αυτές οι καταστροφές, ήτανε απόντες δηλαδή, στην συνέχεια ήτανε απόντες όταν έπρεπε να προστατευτούν αυτές οι περιοχές και να μην αποχαρακτηριστούν.
Αντίθετα, έβλεπες ότι αυθαιρεσίες παίρνανε... οι αυθαιρεσίες θεσμοθετούνταν σαν να παίρναν μια θεσμοθέτηση και να γινόντουσαν... να παίρναν το ελεύθερο να προχωρήσουνε. Η αυθαιρεσία δικαιωνότανε και προχωρούσε.
Κι εκεί που ήτανε πράσινο, ξαφνικά γινότανε ή ένας δρόμος, ή ένας οικισμός ή ακόμα και ανεμογεννήτριες. Άρα απούσα η πολιτεία να προστατέψει, να διατηρήσει και να αποκαταστήσει. Δεν είδαμε τα καμένα να ξαναφυτευτούν.
Άρα η λογική μας η κοινή, τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια, μας λέει ότι μάλλον ή είναι μέσα στο παιχνίδι μπλεγμένοι...
- Ι.Π.: Η διαπλοκή η λεγόμενη.
- Χ.Μ.: ...ή εξυπηρετούν δικά τους συμφέροντα, ή λαδώνονται τόσο καλά... Τόσο διεφθαρμένοι, έχουν περάσει στο μέτωπο δηλαδή των εχθρών μας. Κι όχι αυτών που πρέπει να είναι, των υποστηρικτών μας.
- Ι.Π.: Τι πιστεύεις ότι πρέπει... τι... τι βήματα πιστεύεις ότι πρέπει να γίνουνε; Τι πρέπει να κάνουμε όλοι μαζί, και οι κυβερνώντες και, και ο λαός, ώστε να προστατευτούν τα Δάση και να μην έχουμε αυτά τα δυσάρεστα περιστατικά στο μέλλον; Χτες ακόμα... καίγεται τώρα ας πούμε άκουσα το Λουτράκι, ο Κιθαιρώνας, τα Γεράνια.
- Χ.Μ.: Ιωσήφ, πραγματικά συγκλονίζομαι. Δε μπορώ πλέον να τα βλέπω, δεν μπορώ. Είναι τόσος ο πόνος της ψυχής, που περνάω κι εγώ σ’εκείνη την κατάσταση που λέει καλύτερα να μην ξέρω, καλύτερα να μην γνωρίζω. Οπωσδήποτε, όμως, δεν βοηθάει αυτό.
Το καλύτερο, το ιδανικότερο, θα ήταν να είχαμε χρηστές πολιτείες. Και χρηστές πολιτείες με ηθικούς στην κορυφή. Ηθικούς ανθρώπους, με ήθος, με ήθος!, αξιοπρέπεια, ανιδιοτέλεια. Με ενδιαφέρον και με... με πόνο και μεράκι για τον τόπο τους.
Εάν είχαμε κάποιους τέτοιους ηγέτες, (σκέψου για παράδειγμα έναν Αλέξανδρο ο οποίος οδηγούσε στα βάθη της Ασίας ολόκληρο στράτευμα), τότε θα είχαμε ξαναπρασινίσει τις πλαγιές μας.
Αυτό φαίνεται αδύνατο να το έχουμε. Θα ήτανε καλό να είχαμε μία καλή παιδεία. Μία παιδεία η οποία θα στάλαζε στην ψυχή του πιο μικρού, αλλά και του πιο μεγάλου, το μήνυμα ότι πρέπει να αγαπάς.
Να αγαπάς τον ευεργέτη σου, να αγαπάς τους Παραδείσους σου. Και να μην προσπαθείς να χτίσεις ψεύτικους Παραδείσους, όπως είναι οι παραμυθουπόλεις Ντίσνεϊλαντ, πάρκο του Αστερίξ που μας... που μας τις εγκαθιστούν.
Άραγε σε ποιους μαγευτικούς παραδεισένιους τόπους... κατέστρεψαν άραγε τί; για να μας στηρίξουν όλο αυτό το ψεύτικο παραμύθι;
Μια παιδεία λοιπόν που θα λέει μην υπερκαταναλώνεις, μην νοιάζεσαι [μόνο] για το τομάρι σου. Αγάπα, αγάπα τα Δάση!, φρόντισε τα!, προστάτεψε τα!, γίνε εσύ ο μαχητής! Ευχής έργο να είχαμε και μία τέτοια Παιδεία που θα την επέβαλε μία χρηστή πολιτεία.
Τώρα που δεν τα’χουμε αυτά; Όπλο έπρεπε να ήταν οι χρηστές πολιτείες, η καλή παιδεία. Τώρα που δεν τα’χουμε όλα αυτά; Τώρα οι ίδιοι (και για αυτό έγινε αυτό το κάλεσμα-πρόσκληση-πρόκληση), πρέπει να... ο καθένας από μόνος του, που έχει ακόμα μέσα του κάποια ίχνη αγάπης για αυτό που είχαμε, και δεν πρέπει να περάσει στο παρελθόν, αλλά να συνεχίσει να το έχουμε.
Αυτόν τον Παράδεισο, αυτόν που απόμεινε, έστω και ένα Δέντρο... ένα Δέντρο κρύβει τεράστια ζωή, μέσα του, γύρω του, πάνω του, κάτω του -υπάρχει ζωή. Ένα Δέντρο είναι ένας... ένας μικρός κόσμος ζωής.
Ο καθένας... Είπα για τον Αμφιλόχιο τον Μακρή, τον όσιο στο νησί της Πάτμου, που έβαζε κανόνα στους... σ’όποιους πήγαιναν... ανθρώπους να εξομολογηθούν... τους έβαζε κανόνα ότι πρέπει να φυτέψουνε κάποια Δέντρα, για να μπορέσουν να σβήσουν αμαρτίες. Και πρασίνισε πλαγιές του νησιού του.
- Ι.Π.: Συγκλονιστικό αυτό ε.
- Χ.Μ.: Είναι συγκλονιστικότατο.
- Ι.Π.: Πάτησε, πάτησε στο αδύνατο σημείο του πιστού. Ότι για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες πρέπει να φυτέψεις Δέντρα.
- Χ.Μ.: Ήταν αλήθεια όμως αυτό Ιωσήφ.
- Ι.Π.: Εντάξει, ε αλήθεια ήταν... ναι! Αλλά με τι τρόπο το’κανε!
- Χ.Μ.: Γιατί ο λαός μας... ο λαός μας, ο σοφός μας ο λαός, που δεν χρειάστηκε να πάει σε πανεπιστήμια για ν’αποχτήσει την σοφία του... εκεί που ήτανε αγράμματος, ο βοσκός πάνω στο βουνό με την φλογέρα του, στοχαζότανε και φιλοσοφούσε καλύτερα απ’αυτόν που έχει καθηλωθεί με... με υπολογιστές, με τελευταίες... τελευταίες λέξεις της τεχνολογίας συσκευές γύρω του... σ’αίθουσες πανεπιστημίων (που για’μένα κι αυτοί δεν κάνουνε το έργο τους, κι αυτοί οφείλουνε, εφόσον έχουνε την γνώση, να βγούνε και να... και να κινητοποιήσουνε κόσμο), να καλέσουνε κόσμο να εκτελέσει... να εκτελέσει έργο για το καλό του... να εκτελέσει έργο υπέρ των Δασών. Να γίνει μαχητής, να γίνει ο καθένας μάχιμος.
Ο λαός μας λοιπόν, αυτός ο σοφός... Που λέει και στην Γραφή: ψαράδες κάλεσε, τους απλούς, τους άλλους δεν μπορούσε να τους αγγίξει, δεν ακολουθούσαν.
Αυτός λοιπόν ο λαός, σε παροιμίες του, μικρές φρασούλες με τεράστιες όμως αλήθειες μέσα, τί είπε; «Όποιος φυτέψει χίλια Δέντρα» (εγώ θα πω ένα Δάσος) «θα πάει στον Παράδεισο». Εντυπωσιάστηκα όταν την βρήκα αυτήν την παροιμία Ιωσήφ, πραγματικά, δεν το περίμενα.
Συνήθως ξέρουμε τις... τις... αυτές που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Πρέπει να ψάξεις βιβλία με παροιμίες. Κι όταν πέσεις πάνω της, μαγεύεσαι, και λες κοίταξε: αυτός ο λαός μας, ακόμη κι αυτό το... το θέμα, το πιασε, δεν το άφησε. Γιατί είναι τόσο καίριο και ουσιαστικό, σημαντικό: «Όποιος φυτέψει χίλια Δέντρα θα πάει στον Παράδεισο».
Και μεταφορικά, και κυριολεκτικά, μπορείς να σκεφτείς ότι ισχύει αυτό. Γιατί χτίζεις γύρω σου έναν επίγειο Παράδεισο. Χίλια Δέντρα θα προσελκύσουνε και τα ζώα και ταυτοχρόνως έχεις κάνει μία τέτοια πράξη.
Στο ποίημα του, ο Νικηφόρος Βρεττάκος, «Τα Δέντρα και η συνείδηση»... είναι συγκλονιστικό. Δεν... δεν το ήξερα. Κάνοντας την έρευνα και την αναζήτηση, έπαθα όταν το διάβασα. Πραγματικά παθαίνεις... Μερικά ποιήματα τα διαβάζεις και δεν βγάζεις άκρη.
Αυτό το ποίημα του Βρεττάκου, αμέσως μόλις το διαβάζεις, αμέσως σου περνάει το μήνυμα. Είναι έτσι γραμμένο, που λέει ότι μετέχεις στο έργο της δημιουργίας, όταν φυτεύεις Δέντρα. Είναι τρομερός ο τρόπος με τον οποίο αποδίδει αυτήν την αλήθεια.
Και η διέλευση σου από τους κριτές, (οπωσδήποτε αναφέρεται στο τελευταίο τραγικό ταξίδι του καθενός), θα διευκολυνθεί, μόνο επειδή φύτεψες Δέντρα. Άρα συμμετείχες στο έργο της Δημιουργίας.
- Ι.Π.: Πες μου κάτι... Βέβαια, σ’αυτό που λες τώρα, αναφέρεσαι φαντάζομαι και στην συνείδηση του ανθρώπου. Δηλαδή όταν εγώ φυτεύω Δέντρα και αισθάνομαι ευεξία, αισθάνομαι ευτυχία, και η συνείδηση μου είναι καλά, καθαρή. Δεν έχω κάνει κάτι κακό, κάτι καλό έχω κάνει.
Άρα, ακόμη κι αν κάποιος δεν πιστεύει ότι υπάρχει μετά απ’αυτήν την ζωή κάτι άλλο, (ο κριτής που λες εσύ), όταν πέφτει στους κριτές, έχει κριθεί σ’αυτήν τη ζωή. Έχει αφήσει έργο πίσω του, έχει αφήσει τα κεράκια τα αναμμένα που λέει ο ποιητής για τα παιδιά του, για τους απογόνους του. Ή δεν είναι έτσι;
- Χ.Μ.: Να σου πω Ιωσήφ: το θέμα εάν υπάρχει ή δεν υπάρχει κρίση μετά, είναι ένα τεράστιο ζήτημα και θέμα.
- Ι.Π.: Καλά δεν είναι... δεν είναι της παρούσης να το συζητήσουμε. Το είπα... πιάστηκα από την κουβέντα σου για τους κριτές. Για αυτό το είπα, μ’αφού μου έδωσες την ευκαιρία.
- Χ.Μ.: Εγώ είμαι... εγώ είμαι μαζί με τον Βρεττάκο, και μ’όλους αυτούς που λεν ότι θα υπάρχουν οι κριτές.
- Ι.Π.: Εντάξει. Ίσως να σ’αρέσει να το πιστεύεις κιόλας, γιατί είναι και ευοίωνο αυτό, να ακούγεται ότι υπάρχει κάτι μετά.
- Χ.Μ.: Δεν μ’αρέσει να το πιστεύω. Πραγματικά σου λέω Ιωσήφ, γιατί ξέρω.
- Ι.Π.: Εντάξει.
- Χ.Μ.: Ο καθένας ξέρει τα πεπραγμένα του και ξέρει ότι θα είναι πολύ δύσκολο, να μπορέσει να... να διέλθει έτσι ακέραιος από τους κριτές. Άρα, δεν είναι ότι μ’αρέσει, αλλά αποδέχομαι αυτήν την θεωρία...
- Ι.Π.: Ωραία.
- Χ.Μ.: ...ότι θα υπάρχει η κρίση.
- Ι.Π.: Πες μου κάτι: πού μένεις; πού ζεις;
- Χ.Μ.: Είμαι κάτοικος χωριού στην περιοχή της Πτολεμαΐδας.
- Ι.Π.: Εκεί τι γίνεται; Υπάρχει, τους... κινητοποιείς τον κόσμο; πως βλέπεις τον κόσμο, του χωριού σου εν πάση περιπτώσει;
- Χ.Μ.: Νομίζω ότι οι κάτοικοι σ’όλη την Χώρα, όπως και στην δική μου την περιοχή Ιωσήφ, είναι εγκλωβισμένοι στα προβλήματα τους. Είναι τόσο φορτωμένοι και τόσο... με παρωπίδες ντυμένοι και φορεμένοι, που δεν μπορούνε τίποτα περισσότερο από τον επιούσιο. Να μπορέσουνε να τα καταφέρουνε, να τα βγάλουνε πέρα με τις ανάγκες τους τις οικονομικές.
Μας έχουνε κάνει έτσι που να σκεφτόμαστε πως θα βγάλουμε την κάθε μέρα.
Οι άνθρωποι είναι εγκλωβισμένοι, δύσκολα μπορούν να δουν άλλα ζητήματα και άλλα θέματα. Και πιστεύω ότι αυτό ήτανε ένα καλοσχεδιασμένο παιχνίδι που στήσανε, ακριβώς για να μην ενδιαφέρονται οι πολίτες.
Και γι’αυτό νομίζω ότι πρέπει να γίνουν τέτοιες εκπομπές, και για αυτό νομίζω ότι πρέπει να παιχτεί το παιχνίδι και με τα μέσα ενημέρωσης. Γιατί πολλές φορές λένε ότι εκτός μάχης κερδήθηκε η μάχη, κι όχι στα πεδία της μάχης. Και κερδήθηκε μ’αυτά που βγάζαν σαν ανταποκρίσεις, ότι εκεί ρίξαμε εκείνον, ότι εκεί κάναμε εκείνο.
- Ι.Π.: Προπαγάνδα που λέμε κατά κάποιο τρόπο.
- Χ.Μ.: Οι ψεύτικες ειδήσεις
- Ι.Π.: Ψεύτικες ειδήσεις.
- Χ.Μ.: Ναι. Στην παρούσα όμως φάση εμείς δίνουμε την πραγματική είδηση. Κι η πραγματική είδηση είναι ότι τα Δάση είναι οι κύριοι Διασφαλιστές της Ζωής μας.
Ο κόσμος είναι τόσο φορτωμένος... Καταλαβαίνω, καταλαβαίνω... Εγώ είμαι ελεύθερη και ωραία Ιωσήφ. Που σημαίνει ότι δεν έχω ρίξει άγκυρες, δεν είμαι τόσο δεμένη με την γη. Όπου φυσήξει θα πάω, δεν είμαι τόσο καθηλωμένη να πρέπει να προσκυνήσω πράγματα.
Οι οικογενειάρχες όμως, πρέπει να αποδεχτούνε το ζυγό, πρέπει να σιωπήσουν για το καλό των ατόμων που σέρνουνε. Καταλαβαίνω γιατί πολλοί σιωπούνε, καταλαβαίνω γιατί πολλοί κάνουν πίσω.
Παρόλαυτα όμως, εδώ παίζεται η ζωή τους... κυριολεκτικά... θα πούνε το ψωμί ψωμάκι.
Είκοσι του Αυγούστου, σου έδειξα την επιστολή: Γεωλόγοι, Ιχθυολόγοι, Δασοπόνοι, Δασολόγοι, Γεω... Γεωπόνοι, Γεωλόγοι, Ιχθυολόγοι -όλοι αυτοί οι επιστήμονες ενώθηκαν. Και τι κάνανε; στείλανε επιστολή στον Υπουργό Ανάπτυξης (Γεωργίας) για να του πουν: επ!, βάλε ένα στοπ σ’αυτό που γίνεται... στην κατρακύλα και στην κατηφόρα με τα φωτοβολταϊκά.
Περισσότερο στα φωτοβολταϊκά ρίχνουν βάρος και έχουν κατακλυστεί όχι μόνο απλής και μέσης χρήσης, γεωργικής χρήσης γαίες, αλλά και υψηλής κυριότητας, υψηλής παραγωγικότητας γαίες μπαίνουν στο παιχνίδι.
- Ι.Π.: Να σ’ακούσει ο Καλογεράκης ο Μιχάλης τώρα, και θα σε περάσει γενεές δεκατέσσερις.
- Χ.Μ.: Επειδή τον έχω ακούσει, και επειδή τον έχω θαυμάσει, πιστεύω ότι δεν θα το κάνει αυτό Ιωσήφ, επειδή…
- Ι.Π.: Ξέρεις ο Καλογεράκης είναι πιστός οπαδός και διατρανώνει συνέχεια την ανάγκη να έχουμε δωρεάν ενέργεια από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όπως είναι ο αέρας κι ο ήλιος.
- Χ.Μ.: Όχι όμως σε γόνιμη γη. Δεν μπορείς να πας στα χωράφια σου και να τα κάνεις πάρκα φωτοβολταϊκά. Δε μπορείς να πας στα βουνά σου και να τα κάνεις πάρκα αιολικά.
Εγώ, είμαι πεπεισμένη ότι, αν θέλουνε να βοηθήσουνε τον κόσμο, εάν θέλανε να βοηθήσουν τον απλό λαό και να τον απεξαρτήσουνε από τις... από την ενέργεια, και να είναι για όλους δωρεάν και φθηνά, και χωρίς να έχει κίνδυνο από ρύπους, και από ζημία, και από βλάβη... θα είχανε κάνει μία μηχανή...
(Είναι τόσο προχωρημένη η τεχνολογία) ...η οποία θα στηνότανε μέσα στους οικισμούς. Όχι θα μου έπιανε παραγωγική, ψηλή παραγωγική γεωργική γη, για να πω αύριο το ψωμί-ψωμάκι. [Δεν] θα μου έπιανε τον υδατοαποταμιευτήρα μου, το βουνό, για να πω αύριο το νερό-νεράκι.
Άρα να είμαι εξαρτημένος και να ζητάω τροφή, να ζητάω νερό, και να χρυσοπληρώνω και για τις ουσιαστικές μου ανάγκες. Γιατί ουσιαστικές ανάγκες είναι το νερό και η τροφή -η ενέργεια έπεται.
- Ι.Π.: Θέλεις να πεις κάτι για να κλείσουμε; Γιατί αυτή η συνέντευξη, όπως την κάναμε τώρα, είναι πάρα, πάρα, πάρα πολύ καλή. Πες λοιπόν ένα επιμύθιο όπως το λέμε, έναν επίλογο, για να κλείσουμε, και να σου πω γεια και στο επανειδείν.
- Χ.Μ.: Εγώ ευχαριστώ Ιωσήφ που έκανες την τιμή…
- Ι.Π.: Δεν χρειάζεται, το αυτονόητο έκανα.
- Χ.Μ.: Οφείλω, οφείλω να το κάνω αυτό. Χτύπησα πολλές πόρτες, ζήτησα από πολλούς να ακούσουνε, ν’ακουστώ να... να... να... να κινητοποιηθούν, να δραστηριοποιηθούνε. Κανένας δεν έπαιρνε το μήνυμα.
Εσύ σήκωσες κατευθείαν το ακουστικό, (εντός εισαγωγικών), και ανταποκρίθηκες.
Ένα είναι το μήνυμα-σύνθημα: πρέπει να οργανώσει ο κάθε τόπος, όταν έχει δίπλα του έναν επίγειο Παράδεισο, δικές του μονά... ομάδες περιφρούρησης κι ομάδες κρούσης. Κρούσης κατά της πυρκαγιάς.
Δεν θα βοηθήσει καμία υπηρεσία. Εγώ τις αισθάνομαι χειροπόδαρα δεμένες και φιμωμένες, για να μην κάνουνε αυτό που πρέπει να κάνουνε. Δεν μπορούν να εκτελέσουν, κι αυτοί που πάνε να το εκτελέσουν, πέφτουν στο καθήκον, γιατί είναι μόνοι τους.
Και είδαμε πολλούς που θυσιάστηκαν. Αλλά είναι κρίμα, γιατί θυσιάζονται χωρίς να έχει αποτέλεσμα. Και αυτοί σκοτώνονται και ο Παράδεισός μας καίγεται.
Επομένως μήνυμα-σύνθημα: βγείτε, προστατέψτε, τα Δάση! Είναι οι κύριοι Διασφαλιστές της Ζωής, οι κύριοι Διασφαλιστές του καλού του Περιβάλλοντος, της υγιούς και ποιοτικής Ζωής στον πλανήτη, της Υγείας.
Αγαπήστε τα Δάση, είναι Ιερά!
- Ι.Π.: Σ’ευχαριστώ πάρα πολύ και για’μένα
- Χ.Μ.: Και ’γω Ιωσήφ.
- Ι.Π.: και για λογαριασμό όλων όσων τ’ακούσουνε.
- Χ.Μ.: Ιωσήφ πολύ σ’ευχαριστώ. Και να βρει έτσι, ανταπόκριση.
- Ι.Π.: Να’σαι καλά.
- Χ.Μ.: Ευχαριστώ.
* Η κ. Χαρίκλεια Μητρούδη, είναι ευαισθητοποιημένη πολίτης, Τεχνολόγος Γεωτεχνολογίας και Περιβάλλοντος, μέλος του ΙΗΑ (International Hellenic Association) -Πτολεμαΐδα.
** Ο κ. Ιωσήφ Παπαδόπουλος, είναι ελεύθερα σκεπτόμενος δημοσιογράφος, διαχειριστής του ομώνυμου καναλιού στο youtube -Κορωπί.
