Ποιές παθογένειες σκότωσαν τους 57 στα Τέμπη; (H ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1887/11.4.2024)

ΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ, για μία ακόμη φορά, παίρνω δημοσίως τον λόγο για μείζον πολιτικό ζήτημα. Αλλά αισθάνομαι ότι, γράφοντας για το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, κανείς δεν θα τολμήσει να παραητηρήσει στον Βαγγέλη Κόκκινο γιατί δημοσιεύει τα άρθρα μου.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ, λοιπόν, είναι ότι βασιλεύει η σύγχυση -"το φαΐ" ορισμένων. Το αντίδοτο, φυσικά, είναι η απόδοση απόλυτης προτεραιότητας στην αλήθεια. Ακόμη κι αν στείλει κάποιους σπίτι τους ή στη φυλακή, ακόμη κι αν οδηγήσει σε σκληρές δοκιμασίες, στο τέλος θα λάμψει η λυτρωτική διέξοδος.

ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ αυτή η σύγχυση κινείται γύρω από το γνωστό τρίπτυχο "μπαζώματα-συγκάλυψη-μονταζιέρα". Αιωρείται ένα πακέτο ενστάσεων κατά της σε εξέλιξη δικαστικής έρευνας, όπου το σίγουρο -από την σκοπιά του απλού πολίτη- είναι ότι υπάρχει "τερατούργημα". Είτε οι ενστάσεις είναι τερατούργημα, είτε έγιναν τερατουργήματα στο χώρο του δυστυχήματος -διευκρινίζω.

Ατυχώς, συνεχίζω, στη σημερινή φάση της δημοκρατίας, υποχρεούται καθένας "να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας". Κι αν δεν το αποδείξει, είναι ελέφαντας. Καμιά φορά, μάλιστα, ακόμη κι αν το αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, εξακολουθεί να θεωρείται ελέφαντας.

Το ότι οι γκαιμπελικής-χιτλερικής εμπνεύσεως μέθοδοι προπαγάνδας έχουν νομιμοποιηθεί στην ελληνική πολιτική αρένα, είναι προφανώς κάτι που διαφεύγει της προσοχής πάντων, εκτός από τους εκάστοτε υφιστάμενους τις γκαιμπελικής-χιτλερικής εμπνεύσεως μεθόδους προπαγάνδας.

ΣΤΙΣ ΙΔΙΕΣ γκαιμπελικής-χιτλερικής εμπνεύσεως μεθόδους προπαγάνδας περιλαμβάνεται και η ανάθεση καίριου ρόλου στον χρόνο: αν αποδείξεις αργά ότι δεν είσαι ελέφαντας, θα ταφείς ως ελέφαντας. Τουναντίον, πολλοί θεωρούν ότι αρκεί, ως απάντηση, η περιφρόνηση. Ίσως και από υπερβολική σιγουριά, παρότι το έχουν λουσθεί οικογενειακώς.

Η ΠΑΓΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣΤΗΜΕΝΗ. Το ως άνω πακέτο ενστάσεων, θα κάνει τη δουλειά του στην ώρα του. Τότε που θα αποκαλύπτονται οι διαχρονικές ευθύνες και θα χρειάζεται κάτι που να κάνει διαφορά. Για να κατοχυρωθεί κάτι σαν "οι δικές μας πολιτικές ευθύνες είναι σύκα και δεν βροντάνε -οι δικές σας πολιτικές ευθύνες είναι καρύδια και βροντάνε".

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ θα αναζητηθούν με αξιώσεις, κατά τη γνώμη μου, σε τρία θέματα.

ΠΡΩΤΟΝ, θα αμφισβητηθεί η θεωρία του ανθρώπινου λάθους. Ανθρώπινο λάθος είναι να έγιναν άπαξ και κατά λάθος οι γνωστές "7 παραβιάσεις κανονισμών".  Αν η παραβίαση κανονισμών ήταν καθημερινή πρακτική, αν το τραγικό "πάμε κι όπου βγει" ήταν κοινοτυπία, δεν μιλάμε για ανθρώπινο λάθος. Είναι συστηματική απορρύθμιση, και οι αντίστοιχες ευθύνες δεν διανέμονται σε σταθμάρχες ή/και οδηγούς. Σωστά;

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, θα συσχετισθεί η άδεια χρήσης της σιδηροδρομικής γραμμής. Κάποιος αρμόδιος έχει εγκρίνει, από πλευράς ασφαλείας, τη χρήση της διπλής γραμμής χωρίς τον συνήθη ηλεκτρομηχανικό εξοπλισμό. Είναι σίγουρο ότι κάπου υπάρχει πρόβλημα με αυτή την άδεια. Είτε στην νομιμότητά της είτε στην τήρησή της. Απλή λογική;

ΤΡΙΤΟΝ, θα αναζητηθούν ίχνη ανταγωνιστών του σιδηροδρόμου. Οι γνωστές αναμονές στα Παλαιοφάρσαλα δεν έχουν ευρέως γνωστή εξήγηση πειστική. Η χρήση της μίας μόνον γραμμής φθάνει μέχρι τη Λάρισα. Άσχετο;

ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΒΛΕΠΩ, αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθούν ποινικές ευθύνες πολιτικών. Και θα φθάσουν στο ακροατήριο όσες ποινικές ευθύνες πολιτικών δεν έχουν παραγραφεί. Τουτέστιν: όσες δεν παραγράφηκαν πριν την τελευταία τροποποίηση του Συντάγματος. Και τα τερατουργήματα θα έχουν φτιάξει κλίμα. Γιατί δεν φωταγωγήθηκαν εγκαίρως. Πιό κρεμούλα;

 

Κόρινθος 4 Απριλίου 2024

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

ελεύθερος σκοπευτής πολιτικός

Το μέλλον ανήκει στους αιθεροβάμονες (jennysworld.gr, 2.4.2024)

ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ μας ΓΛΩΣΣΑ, η λέξη "αιθεροβάμων" είναι σύνθετη και έχει την ξεκάθαρη κυριολεξία που προκύπτει από τα δύο συνθετικά της. "Αιθήρ", ήδη από τον Όμηρο, είναι ο χώρος πάνω από τα σύννεφα. Το δεύτερο συνθετικό προέρχεται από το ρήμα "βαίνω".  Άρα, σε ελεύθερη απόδοση νοήματος, αιθεροβάμων είναι αυτός που κινείται πάνω από τα σύννεφα.

Σε παλαιότερες εποχές, αυτό σήμαινε ασφαλώς κάποιου βαθμού απώλεια επαφής με την πραγματικότητα. Τίποτα δεν πέταγε πάνω από τα σύννεφα, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Μέχρι τότε, λοιπόν, η λέξη απέδιδε αυτόν που "πετάει στα σύννεφα", που έχει χάσει επαφή με την πραγματικότητα, ενώ κατά τα άλλα είναι κάπου εδώ στον μάταιο τούτο κόσμο.

Η εφεύρεση του αεροπλάνου, και αργότερα του διαστημοπλοίου, προφανώς άλλαξε την κατάσταση. Τώρα πια, με την κυριολεξία του όρου, αιθεροβάμονες είναι όχι μόνον οι πιλότοι και οι αστροναύτες, αλλά και οι αντίστοιχοι επιβάτες. Ουδόλως, όμως, έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, αν και πετούν πάνω από τα σύννεφα. Έτσι δεν είναι;

Αυτοί οι αιθεροβάμονες, λοιπόν, όχι μόνον δεν έχουν πρόβλημα με την πραγματικότητα, αλλά έχουν και κάποια αξιοποιήσιμα πλεονεκτήματα σε ενδεχόμενη προσπάθεια υπέρβασης αυτής της πραγματικότητας. Είναι λίγο, λόγου χάριν, να βλέπεις γύρω-γύρω το βουνό;

Τουτέστιν: άλλαξε η κυριολεξία του όρου "αιθεροβάμων", με τα αεροπλάνα και τα διαστημόπλοια, οπότε αλλάζει και η μεταφορική του σημασία. Από εκεί που σήμαινε αυτόν που έχει πρόβλημα στη θέαση της πραγματικότητας, τώρα θα πρέπει να σημαίνει αυτόν που έχει πλεονέκτημα στην εποπτεία της. Λογικό;

ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ, απολύτως τεκμηριωμένη [Όχι;], ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα. Πρώτα απ' όλα, αποκαλύπτεται ποιοί δεν μπορούν να συζητήσουν καν για την αλλαγή νοήματος μιάς λέξης, παρότι αυτή η αλλαγή επιβάλλεται καταφανώς από τις εξελίξεις. Εξέλιξη δεν είναι το ότι πιά αυτός που κινείται πάνω από τα σύννεφα δεν είναι και τόσο σίγουρα "φευγάτος"; Θα αρνηθούμε την ύπαρξη αεροπλάνων και διαστημοπλοίων;

ΑΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, λοιπόν,  ή έστω προσπαθώντας να ατενίσουμε το μέλλον ρεαλιστικά, καλό είναι να αφήσουμε στην άκρη τα συνθήματα, τα εύκολα συμπεράσματα, τις δημοφιλείς αντιλήψεις. Σπάνια η ευπεπτότητα, η ευκολία, η δημοφιλία είναι ασφαλή κριτήρια ενατένισης του μέλλοντος. Το ίδιο, έτσι νομίζω, και η αδυναμία προσαρμογής στις εξελίξεις.

ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΠΙΑ ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΟΝΕΣ, θα προσθέσω ένα αίνιγμα, δύο ανέκδοτα και τρεις ερωτήσεις εργασίας.

Σε μία λίμνη, λέει το κινέζικο αίνιγμα, είναι ένα φυτό, ένα νούφαρο. Αυτό το νούφαρο, όμως, έχει -λέει το αίνιγμα- την ιδιότητα να διπλασιάζεται σε έκταση μέσα σε μία ημέρα. Σε 2 χρόνια, 7 μήνες και 12 ημέρες κάλυψε τη μισή λίμνη. Ερώτηση: σε πόσον καιρό θα καλύψει ολόκληρη τη λίμνη;

Οι Αμερικάνοι, λέει το ανέκδοτο, έχουν ένα όμορφο ομαδικό παιχνίδι. Κάνει όλη η παρέα έναν κύκλο. Και παίρνουν μία χειροβομβίδα, την απασφαλίζουν, και αρχίζουν να την δίνουν καθένας διαδοχικά στον εκ δεξιών του. Ο κανονισμός του παιχνιδιού λέει ότι, αυτός που θα σκάσει η χειροβομβίδα στα χέρια του, βγαίνει από το παιχνίδι.

ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΗ ΕΠΟΧΗ ΞΗΡΑΣΙΑΣ, λέει το άλλο ανέκδοτο, ένας ονομαστός πάστορας έλαβε την πρωτοβουλία να οργανώσει μία δέηση για να προσευχηθεί πολύς κόσμος μαζί ώστε να βρέξει. Πράγματι το κάλεσμά του βρήκε ανταπόκριση, και μαζεύτηκαν χιλιάδες άτομα.

Η ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ήταν μεγάλη, καθώς ο σεβάσμιος ιερωμένος, αντί να ακολουθήσει τα καθιερωμένα, άρχισε να καταφέρεται κατά των συγκεντρωμένων. Τους αποκαλούσε άπιστους και υποκριτές. Είχαν πάει χωρίς ομπρέλες.

ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ.

Πρώτη: Αν -αν!- φαίνεται η Τεχνητή Νοημοσύνη ολίγον "φούσκα", ιδίως στο τί είναι η ΤΝ, μήπως να δούμε λίγο την άλλη ερώτηση "τί δ-ε-ν είναι ΤΝ;"

Δεύτερη: Αν -αν!- φαίνεται να μας δυσκολεύει η φιλοσοφική ερώτηση "τί είναι άνθρωπος;", μήπως να δούμε λίγο την άλλη ερώτηση "τί δ-ε-ν είναι άνθρωπος;"

Τρίτη: Μήπως ό,τι κάνουν τώρα οι μη-αιθεροβάμονες, σύντομα θα το κάνουν οι μηχανές;

 

Κόρινθος 1η Απριλίου 2024

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

υ.γ. Κατά τον Αριστοτέλη, ένας λάθος συλλογισμός μπορεί κάλλιστα να καταλήγει σε σωστό συμπέρασμα...