Εξηγώ –τρόπον τινά.
Έμαθε, ως γνωστόν, για το ενδιαφέρον του να αγοράσει τη
Γροινλανδία, που υπάγεται στην κυριαρχία της Δανίας, και θεώρησε εαυτήν αρμοδίαν
διά να απαντήσει. Και έσπευσε να χαρακτηρίσει την πρόταση “absurb” (παράλογη, άτοπη).
Φυσικά, ακολούθησε το αυτονόητο: ματαιώθηκε η επίσκεψη του
Προέδρου των ΗΠΑ στην Κοπεγχάγη. Μαζί, ακολούθησε και το αναμενόμενο: τα
ενορχηστρωμένα διεθνή Μ. Μ.«Ε.» μας πληροφόρησαν ότι η ματαίωση είχε αιτία την
άρνηση πώλησης του νησιού.
Φυσικά, στη διαδρομή, ως συνήθως, δεν έλειψαν σχόλια
φωστήρων. Θεωρίες περί μεταλλευμάτων και στρατηγικής θέσης, έλαμψαν.
Γροινλανδός επίσημος, αντιθέτως, απάντησε λογικά. Σε
ελεύθερη απόδοση: δεν είμαστε για πούλημα, αλλά για επενδύσεις, ευχαρίστως.
Ο χαρακτηρισμός “absurb”, λοιπόν, ήταν αδικαιολόγητος και αγενέστατος. Εξ ου και προκάλεσε
σειρά άλλων σχολίων, προσβλητικών της προσωπικότητας του πλανητάρχη. Επί πλέον,
όμως, ήταν και στην ουσία του επιεικώς ατυχής.
Είναι απλό: η κατοχή της Γροινλανδίας στοιχίζει ετησίως στη
Δανία 700 εκ.
$, ο Trump σκέφτεται κάτι καλύτερο, και προτείνει [υποθέτουμε: στη
Δανία] αξιοπρεπέστατα να την αγοράσει μετρητοίς. Πού είναι το παράλογο; –εκτός
αν δεν έχουμε καπιταλισμό…
Να βγάλουμε άκρη: Ο περί ου, προηγουμένως, καθώς δεν έβλεπε
κάποια δήλωση χρήσιμη στον ορίζοντα,
έριξε μπόλικο λαδάκι στη φωτιά. Δημοσίευσε φωτογραφία, επεξεργασμένη
καταλλήλως, με χρυσαφί πύργο Trump στην ατυχή …παγόνησο. Και η περιπόθητος δήλωσις, το “absurb” τουτέστιν, εγένετο. Bingo!
Κάπως έτσι, ο δαιμόνιος Donald, βρήκε έναν [σχετικά…] εύσχημο τρόπο να αποφύγει κάτι που
δεν είχε τω ώντι αντιληφθεί αρχικώς: μία αγγαρεία. Απελπιστικά ανιαρή. Υπογράφω.
Κρίμα, όμως, που δεν μας έφυγε η περιέργεια ούτε πόσα θα
μοστράριζε, αλλά ούτε και ποιος θα τα τσέπωνε. Σωστά;
Δεν απομένει, συνεπώς, παρά να δούμε την κατ’ εμέ σοβαρή
διάσταση του θέματος, την περιβαλλοντική. Ένα από τα θέματα, άλλωστε, στα οποία
έχουν αγρίως διαστραφεί οι πολιτικές προθέσεις Trump, είναι η προστασία του
περιβάλλοντος.
[Σημειώνω ότι το άλλο μεγάλο κατασκεύασμα αρρωστημένης δημοσιογραφικής
φαντασίας, τα μυθεύματα περί προθέσεων κατάργησης του συστήματος υγείας (Obamacare), έχουν ξεχασθεί. Άνευ διδαγμάτων…]
Ίσως, συνεχίζω, δεν είναι και πολλοί αυτοί που θα πίστευαν
ότι θέλει την Γροινλανδία για θεαματική δράση, τεχνολογίας αιχμής, για
περιβαλλοντικούς σκοπούς. Κάτι τέτοιο, πάντως, θα ήταν ένα θεαματικό γκολάκι
εκτός έδρας, που θα άφηνε πολλούς –και πολλές– με το στόμα ορθάνοιχτο. Κι ας
μην ξανασκεφτόντουσαν τα περί “absurb”…
Σίγουρα, ελάχιστοι θυμούνται, από την προεκλογική περίοδο,
τα περί αετών. Σκοτώνονται, είχε πει, καθώς πετούν ψηλά, στα αμερικάνικα
αιολικά πάρκα. Τί λένε άραγε οι ανά τον πλανήτη προστάτες του περιβάλλοντος;
Αλλά, αλήθεια: τί λέει περί τούτου και ο προεδρικός απολογισμός; Μήπως το –ας
το πούμε– eaglecare είχε την τύχη του –ονοματισμένου– Childcare;
Όλοι, όμως, θα μπορούσαν να εκτιμήσουν τι θα γινόταν αν το
προεδρικό Twitter «ανέβαζε» το θέμα με τις μαζικές σφαγές κητωδών σε δανικά
εδάφη. Εκτός των άλλων, το ετησίως επαναλαμβανόμενο αποτρόπαιο θέαμα, πέφτει
και σε καλό timing προεκλογικά.
Κάπως έτσι, για την προεκτίμηση του εν θέματι πεπρωμένου της
Γροινλανδίας, φαίνεται να μην είναι απαραίτητη κάποια ιδιαιτέρως υπερβολική
δόση φαντασίας. Βοηθάει, άλλωστε, το γνωστό αριστούργημα κινουμένων σχεδίων με
τη Χιονάτη.
Αισθηματία πρωταγωνιστή, έχουμε. Τους 7 νάνους ψάχνουμε…
25 Αυγούστου 2019
Κώστας Τζαναβάρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου