Trump’s tramp trump

ΜΗΝΥΜΑ (2/3) ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ

Αφιερωμένο εξαιρετικά στην

«Σ’ αυτά είσαι μάστορας»

Φίλη/Φίλε,

Εν όψει των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ, θέλω να μοιρασθώ μαζί σου τις δεύτερες σκέψεις μου. Πιστεύω ότι θα σου είναι χρήσιμες είτε αδιαφορείς παντελώς για το ζήτημα είτε – μέχρι την άλλη άκρη – συμμετέχεις ενεργά στην καμπάνια οποιουδήποτε από τους δύο μονομάχους.

Η Αμερική φαίνεται ίσως πανίσχυρη, αλλά δεν είναι. Μπορεί να σου φαίνεται απίθανο ή ανόητο, αλλά η Ιστορία διδάσκει ότι «Όλες οι Ρώμες πέφτουν». Και μάλιστα πέφτουν από εσωτερικά προβλήματα, κυρίως Ηθικής. Αλλά κανείς συνετός δεν θέλει απότομη πτώση της σημερινής Αμερικής. Κάπως έτσι, ας μην αδιαφορήσουμε.

Κατά την γνώμη μου, λοιπόν, όλο το ζήτημα αυτών των εκλογών είναι ότι δεν θα προκύψει μία Αμερική άλλη από αυτή που ξέρουμε. Και αυτό θα επιταχύνει την πτώση της. Με άλλα λόγια, δεν διαβλέπω καμία αξιόλογη προοπτική ελεγχόμενης πτώσης αυτής της «Ρώμης», που θα απέτρεπε την καταστροφή. Διαβλέπω την αδυναμία να προκύψει από τις εκλογές, στη θέση της γκαγκστερικής υπερδύναμης του σήμερα, μία Αμερική των «κομψών λύσεων». Δεν βλέπω, δηλαδή, πιθανότητα δομικής αλλαγής της

Αυτή η δομική αλλαγή θα μπορούσε να προκύψει κατά την περιπλάνηση (tramp) του Donald Trump, καθώς ψάχνει τρόπο να αξιοποιήσει τα αναμφισβήτητα ατού του (trumps). Αλλά μάλλον αυτό είναι ατού για αυτούς που δεν έχουν αυταπάτες για αυτή την περιπλάνηση.

Η γκαγκστερική Αμερική – ενδεικτικά – ισοπέδωσε την Γιουγκοσλαβία, για να σταματήσει τον «χασάπη» Μιλόσεβιτς. Και, όταν πρόσφατα ο «χασάπης» αθωώθηκε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, δεν έγινε καν μονόστηλο.

Ισοπέδωσε και το Ιράκ, γιατί ο Σαντάμ είχε χημικά και απειλούσε την ανθρωπότητα. Μόνον που τελικά αποδείχθηκε ότι χημικά δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα. Αυτό, πάντως, έγινε μονόστηλο.

Αυτή η συμπεριφορά, η περιφρόνηση στην αλήθεια, έχει γίνει πιά συνήθεια. Ανεξάρτητα από το κόμμα του εκάστοτε Προέδρου. Ας είναι καλά τα ενορχηστρωμένα Μέσα Μαζικής «Ενημέρωσης». Δεν μεταδίδουν πια κάθε είδηση. Επιλέγουν ειδήσεις. Ή, ακόμη, κατασκευάζουν ειδήσεις.

Τέτοια κραυγαλέα δείγματα παρακμής υπάρχουν στα πάντα.

Για λογαριασμό αυτής της Αμερικής, ο απερχόμενος Πρόεδρος ψέλλισε δυό λόγια αυτοκριτικής που ούτε αυτά έγιναν είδηση. Μιλώντας στο πρόσφατο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος αναγνώρισε ένα σημαντικό λάθος του. Εκμυστηρεύθηκε δημοσίως ότι δεν κατάφερε να μειώσει (reduce) την πόλωση (polarization) και την ευτέλεια (meanness).

Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ούτε ο ίδιος απέφυγε την πόλωση και την ευτέλεια στην ίδια την ομιλία που κατά τα άλλα τις κατακεραύνωνε. Και δεν είναι μόνον κάποιες λεπτομέρειες της ομιλίας, ευθέως μειωτικές της αναμφισβήτητης προσωπικής του αξίας. Δεν τον τιμούν – ενδεικτικά – ούτε ο ευτελής τρόπος που εξήρε την υποψηφιότητα της επίδοξης διαδόχου του, ούτε ο επίσης ευτελής τρόπος που επιτέθηκε στην προγραμματική επιδίωξη του αντιπάλου «να ξανακάνει την Αμερική μεγάλη».

Περισσότερο, είναι ευτελές που ο πολύς Barack Obama απέφυγε ακόμη και απλή αναφορά στο σύνθημα που τον έκανε Πρόεδρο : «Change we need». Αν είχε έναν στοιχειωδώς αξιόλογο απολογισμό, δεν θα τον είχε αποφύγει «όπως ο διάολος το λιβάνι». Θα τον είχε ρεκλάμα. Έτσι δεν είναι ;

Το πρόβλημα, λοιπόν, πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι ότι αυτή την «αλλαγή που χρειαζόμαστε», δεν θα την φέρει ο Donald Trump. Ούτε – έστω – θα την δρομολογήσει. Την χρειάζεται όχι μόνον η Αμερική. Την χρειάζεται όλος ο κόσμος, εμείς, τα παιδιά όλων μας. Αλλά ο υποψήφιος είναι εγκλωβισμένος. Δεν μπορεί π.χ. να εξηγήσει πώς κατακρίνει ενέργειες του Δημοκρατικού Obama, όταν πρόκειται απλώς για συνέχεια της πολιτικής του Ρεπουμπλικανού Bush.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η προεκλογική εκστρατεία του Donald Trump, έχει ξεκινήσει κατά όλως παράδοξο τρόπο. Πολλοί του αποδίδουν προβοκατόρικη ρητορική μέχρι προσωπικά ελαττώματα που τον καθιστούν ακατάλληλο για Πρόεδρο.

Η λογική λέει ότι θα προχωρήσει σε αλλαγές και αντεπίθεση. Δεν είναι αφελείς «πίσω του». Απλώς, τώρα ανακατεύει άτσαλα την τράπουλα, αλλά είναι δεινός παίκτης. Δεν έχω αμφιβολία ότι, ως ιδιοκτήτης αλυσίδας casino, δεν θα είναι και «θύμα» στο poker. Όλο και κάτι θα ξέρει από κάβες, ρελάνς και τα συναφή …

Φυσικά, το ερώτημα είναι τι ετοιμάζει. Αλλά, ατυχώς, δεν δείχνει να ετοιμάζει δομική αλλαγή.

Φίλη/Φίλε,

Καθώς σε αυτή την παρτίδα θα ανοίγουν ένα-ένα τα φύλλα, θα σου πρότεινα να έχεις κατά νουν τα εξής points που υποδεικνύω συνοπτικά :

Πρώτον, αν – αν ! – η Αμερική μάθαινε να εξυπηρετεί τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα με κομψούς τρόπους, θα της ερχόταν πολύ φθηνότερα στον κρατικό της προϋπολογισμό. Ο Trump μιλάει ακόμη και για συμφιλίωση με την Ρωσία.

Δεύτερον, σε αυτή την περίπτωση, θα άνοιγε η προοπτική για δραστική μείωση της φορολογίας τους. Που σημαίνει πολλά. Και που είναι ο άσσος που ήδη «φυλλάρει» ο «δεινός παίκτης» που λέμε.

Τρίτον, όλα αυτά κάποιους μεγάλους δεν τους συμφέρουν. Αλλά και κάποιους άλλους μεγάλους τους συμφέρουν πολύ. Με ποιους είναι άραγε ο Trump ;

Τέταρτον, για να κάνει τέτοιες κινήσεις η Αμερική, χρειάζεται πολιτική ηγεσία με επιχειρηματική λογική. Δημιουργικούς ανθρώπους. Όχι παχιά λόγια και πιασάρικα συνθήματα. Ούτε γεράκια καλοβολεμένα στο σύστημα. Περί αυτού πρόκειται ακριβώς.

Φίλη/Φίλε,

Ατυχώς, όλα αυτά τα ωραία δεν είναι και τόσο εύκολο όχι μόνον να είναι αλήθεια αλλά ούτε και να επιτευχθούν. Δεν είναι εύκολα ούτε καν αν – αν ! – τα επιθυμεί διακαώς ο δισεκατομμυριούχος υποψήφιος κ-α-ι η αντίπαλος απλώς «του κάνει σκαλοπατάκι».

Η ρίζα του προβλήματος είναι σε καίριο σημείο του κρατούντος φορολογικού συστήματος. Όλη η βαρβαρότητα του καπιταλισμού, και ειδικά, της γκαγκστερικής Αμερικής, οφείλεται τελικά σε μία απλή αντινομία : έχουμε καπιταλισμό με σοσιαλιστικών αντιλήψεων φορολογικό σύστημα. Αυτό ισχυρίζομαι και στοιχειοθετώ.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, μία απλή αλλαγή στο ΤΙ φορολογείται άμεσα, ανατρέπει τα πάντα. Μέχρι και την Ηθική. Μιλάμε για κολοσσιαίων διαστάσεων δημιουργική ανατροπή. Προκύπτει «Human-face capitalism».

Φιλόδοξη σκέψη – σίγουρα. Ατυχώς, όμως, η ίδια θεώρηση αποδεικνύει πειστικά ότι χωρίς αυτή την αλλαγή, ο,τιδήποτε άλλο είναι απλώς ματαιοπονία. Η αντινομία που επισημαίνω λειτουργεί ως καρκίνωμα. Μολύνει τα πάντα. Σκοτώνει. Αυτό, ωμά.

Μπορώ να διαβεβαιώσω ότι αυτή η αλλαγή συναρπάζει κάθε Έλληνα επιχειρηματία. Αβίαστα. Αλλά – ευλόγως – κάνει οποιονδήποτε πολιτικάντη να τραβάει περίστροφο. Τι θα γινόταν, άραγε, αν η ιδέα «έφθανε στα αυτιά» του Donald Trump ;

Η απάντηση είναι απλή : τίποτα. Του είναι αδύνατον να καταλάβει ότι μία τόσο κομψή λύση είναι αποτελεσματική. «Δεν το χωράει το μυαλό του». Η μόνη περίπτωση να το κάνει, όπως και η Clinton, είναι να εξαναγκασθεί να το κάνει. Να τον υποχρεώσει η πραγματικότητα να αποδεχθεί την μοναδική θεραπεία.

Φίλη/Φίλε,

Σύντομα, σκοπεύω να κάνω ανασκόπηση και ανανέωση του άρθρου «Last porn movie». Είναι κείμενο email με ημερομηνία 14.5.09. Μιλώντας σε μακροχρόνιο επίπεδο, προέβλεπα «Last bull market». «Ο DJI έχει, νομίζω, τουλάχιστον το δικαίωμα για ένα τελευταίο χορό» έγραφα χαρακτηριστικά.

Καθώς, λοιπόν, ο Dow Jones Industrial έχει διανύσει μεγάλο διάστημα από τις 8.268,68 μονάδες μέχρι τις κάπου 18.600 σήμερα, είναι καιρός για μία επικαιροποίηση. Αυτή τη φορά, δεν θα αποφύγω να γίνω παραστατικός, αλλά και κάπως σαφέστερος …

Σε αυτά τα πλαίσια, σε καλώ να παρακολουθήσεις στενά την αρθρογραφία μου στους δυόμιση μήνες που απομένουν. Σου ζητώ και να στηρίξεις έμπρακτα την ευγενική προσπάθεια. Αν το θέλεις πραγματικά, θα βρεις τον τρόπο.

 

E