Dear Donald,
Σου
συνεχίζω από το Afro-Americans. Είπαμε να πάμε «Back to basics», «πριν οι πολιτικάντηδες
μας τρελάνουν τελείως». Θα σου εξηγήσω, λοιπόν, τι ακριβώς χοντρό πρόβλημα
βάζουν στα μυαλά όλων, η ίρηξ και οι ιέρακες. Και τρέχα-γύρευε αν έμειναν
απείραχτα και τα μυαλά τους.
Δώσε
βάση.
Ο Jesse Owens νίκησε στους Ολυμπιακούς του
Βερολίνου το 1936 στο δρόμο των 100
μ. Ήταν η πιο ηχηρή εκδήλωση της κόντρας λευκών και
μαύρων στο «αγώνισμα της μιάς ανάσας». Και η πρωτιά παιζόταν για χρόνια, ενώ
κατέβαινε το ρεκόρ, μέχρι που πιά η λευκή φυλή έφθασε στο όριό της : 10 σκέτα.
Η επιστήμη αποδεικνύει ότι δεν γίνεται παρακάτω για λευκό. Ενώ οι μαύροι
φθάνουν κάτι παραπάνω από 9μιση δευτερόλεπτα.
Λέγεται
ότι η νίκη του Owens τσάντισε τον Χίτλερ, αφού –
παρουσία του – χάλασε τη σούπα για την υπεροχή της αρείας φυλής. Δεν λέγεται
και πολύ, όμως, ότι χάλασε τη σούπα και για τον τότε Πρόεδρό σας. Τόσο που δεν
του έστειλε ούτε τηλεγράφημα.
Κάπου
εκεί αρχίζει το μπέρδεμα.
Για
κάποιους, δηλαδή τους φυσιολογικούς, η καταφανής υπεροχή μίας φυλής σε κάτι
είναι απλώς η πραγματικότητα. Χρυσό μετάλλιο στον νικητή, χειραψίες,
φωτογραφίες και τέλος.
Για
κάποιους άλλους, τόσο ο αγώνας όσο και η σύγκριση, είναι αφορμή για καυγάδες.
Οι πιο καυγατζήδες από δαύτους, το γυρίζουν το παιχνίδι σε βρώμικα μέσα –
κυρίως αποκλεισμούς από τον αγώνα και φαλτσοσφυρίγματα. Αυτοί είναι οι
ρατσιστές.
Φυσιολογικά,
υπήρξε αντίδραση στον ρατσισμό. Κανείς φυσιολογικός δεν θέλει αποκλεισμούς και
φαλτσοσφυρίγματα – ούτε για να πάρει τη νίκη το παιδί του. Πόσο μάλλον, βία και
καταπίεση.
Η
αντίδραση στον ρατσισμό, όμως, πήρε και στραβούς δρόμους. Η σύγχυση στη σκέψη
είναι γενική στην ανθρωπότητα. Το ίδιο, επί του προκειμένου, και ως προς το τι
είναι και τι δεν είναι ρατσισμός.
Κάπως
έτσι, να που καταλήξαμε : κάποιοι βρήκαν σωστό να σταματήσουμε να βλέπουμε την
πραγματικότητα, ώστε να μην υπάρχει ρατσισμός. Αυτοί είναι οι αντιρατσιστές. Γι
αυτούς, ακόμη και η αναφορά στο επιστημονικό δεδομένο για τα 100 μ., είναι ρατσισμός. Το
μυαλό τους φθάνει μέχρι το «πονάει δόντι, κόβει κεφάλι».
Αποκτήσαμε
πια και επαγγελματίες αντιρατσιστές.
Δες αυτό : he «is the paragon of racial, ethnic and religious
hostility. He is the hobgoblin of
retrograde racial hegemony.»
Αν
ψάχνεις να βρεις ποιος είναι «το ξωτικό της οπισθοδρομικής φυλετικής
ηγεμονίας», μην ψάχνεις αλλού. Εσύ είσαι όλα αυτά φιλαράκο. Όπως τ’ ακούς.
Καμάρωσε
πώς στα χώνει, ενώ σε κοιτάζει «κάπως», κάποιος Blow στους New York Times :
Αυτός
δεν θα χαρεί καθόλου, αν πάψεις να του δίνεις αφορμές. Και αντιρατσιστικό
μεροκάματο.
Αν
σου αποκαλύπτω όλο το μπέρδεμα – τί άλλο ;
Έχουμε
και λέμε :
Πρώτον, αναφέρει περιστατικά που
τα έβαλες με μαύρους. Δεν θέλω εξηγήσεις και δικαιολογίες – θα το πάρω ότι λέει
100% αλήθεια.
Δεύτερον, αισθάνεται την ανάγκη
να στηρίξει τον εναντίον σου λίβελό του με αυτό : «Donald Trump is 70 years old. Surely there should be copious examples from
those many years of an egalitarian spirit, of outreach to African-American
communities, of taking a stand for social justice, right? Right?!»
Τρίτον, δεν σου κάνει εντύπωση
που λέει σαν λόγο που σε σιχαίνονται οι μαύροι το ότι είπες σαρκαστικά τον Obama «the founder of ISIS» ;
Πάλι δεν κατάλαβες πού το πάω –
το ξέρω. Να στο πω με καζίνο, να το καταλάβεις.
Διώχνουν από ένα μαγαζί σου έναν
μαύρο που – λέμε τώρα – ήθελε να μπει με μπλουτζήν. Σε ξεφωνίζουν τα ΜΜΕ για
ρατσιστή. Διώχνουν από ένα μαγαζί σου και έναν άσπρο που – λέμε πάλι – ήθελε να
μπει με μπλουτζήν. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση.
Ρατσισμός, όμως, είναι να
διώχνεις τον μαύρο με το μπλουτζήν κ-α-ι να αφήνεις τον άσπρο με το μπλουτζήν
να μπει και να παίξει σαν κύριος. Αν τους παίρνουν σηκωτούς και τους δύο, δεν
είναι ρατσισμός. Είναι πολιτική του καταστήματος. Καλή ή κακή πολιτική, είναι
άλλο ζήτημα. Ρατσισμός δεν είναι, σίγουρα. Αυτό.
Θα σε βοηθήσω μόνον για το θέμα
με τον Obama. Ερώτηση :
σε σιχαίνεται κανένας λευκός που είπες σαρκαστικά την Clinton «co-founder of ISIS» ;
Όχι βέβαια, αλλά γιατί συμβαίνει
αυτό ;
Φυσικά, κατά πρώτον, δεν είναι
προσωπικό θέμα. Οποιοσδήποτε λευκός ή λευκή και να ήταν αντί της Hillary, το ίδιο θα
συνέβαινε. Σωστά ;
Απάντηση : αυτό συμβαίνει γιατί
για τους μαύρους ο Obama
είναι πρώτα μαύρος και μετά Πρόεδρος, ενώ για τους λευκούς η Clinton είναι απλώς η Υπουργός
Εξωτερικών.
Ρατσισμός, λοιπόν, είναι η εμπαθής
συμπεριφορά προς άλλους, που δ-ε-ν οφείλεται σε χαρακτηριστικά ή πράξεις αυτών,
αλλά σε προκαταλήψεις και προδιαθέσεις για την φυλή τους.
Ο
ρατσισμός δεν είναι θέμα ισότητας και ανισότητας. Είναι θέμα συνύπαρξης.
Αυτά
Donald.
By the way, μια και ήρθε η κουβέντα για τη σύγχυση και τη
σύντηξη εννοιών, κάνε μου πλζ μια χάρη: στην επόμενη ευκαιρία που θα δεις τον Barack, ρώτα τον με τρόπο αν ξέρει τη διαφορά μεταξύ great και big. Θα καταλάβει …
Sincerely yours,
Kostas
E
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου