Το διακύβευμα των midterms και τα χρηματιστήρια

Την 6^η προσεχούς Νοεμβρίου, κατά πάγιο προγραμματισμό, είναι να γίνουν ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ. Και είναι ιδιαίτερα σημαντικές, καθώς εξελίσσεται όλο και πιο άγρια το «ξεκαθάρισμα λογαριασμών στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας του πλανήτη».

Για περισσότερα: «Πού πηγαίνει η Αμερική ;» (25.8.16 –ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1511/8.9.16)

Προβλέπεται να εκλεγούν 35 από τους 100 γερουσιαστές, όλοι οι 435 ομοσπονδιακοί βουλευτές, και 39 από τους κάπου 50 κυβερνήτες Πολιτειών. Κυρίως, όμως, είναι να φανεί το τί λέει το εκλογικό σώμα για την Προεδρία Trump.

Κατά την Rasmussen, που δικαιώθηκε στις δημοσκοπήσεις το ’16, η κατάσταση είναι μοιρασμένη. Απλώς η προεδρική δημοτικότητα έχει «επιστρέψει» από πολύ δυσμενείς μετρήσεις.

Κατά τα άλλα, το ξεκαθάρισμα λογαριασμών, είναι πλέον καταφανές. Υπάρχει ανοικτή κόντρα με τον –κατ΄ευφημισμόν– «τύπο». Και όσοι ενδεχομένως φαντάζονται συμπαιγνίες και στημένα παιχνίδια, ας αξιολογήσουν το εξής απλό και χειροπιαστό: στις προεδρικές εκλογές του ’16 ο τελικός νικητής έκανε σχεδόν μηδενικό τζίρο στα Μ.Μ.«Ε.»

Τουτέστιν: δεν έβαλε διαφημίσεις. Μετέφερε το μέτωπο στην διαδικτυακή παρουσία. Και με αμελητέο κόστος. Κατέρριψε, και δη αγρίως, τον άγραφο κανόνα που έλεγε ότι Πρόεδρος βγαίνει όποιος υποψήφιος διαθέσει περισσότερα δισεκατομμύρια για διαφημίσεις στις εφημερίδες και τα κανάλια.

Προφανώς, δεν μιλάμε για διαφορές που λύνονται και τόσο ειρηνικά. Μιλάμε για λεφτά, και μάλιστα πολλά λεφτά. Και για εξουσία.

Αν παρατηρήσει κανείς τα δημοσιεύματα των βασικών media της Αμερικής, διαπιστώνει ότι κάποιες ειδήσεις είναι «πιο ειδήσεις». Δεν θα βρει εύκολα κανείς, λόγου χάριν, την είδηση ότι η ανεργία των Αφρο-αμερικανών είναι σε ιστορικά χαμηλά. Το ίδιο, και η ανεργία των Λατίνων και των Ασιατών.

Δεν είναι μόνον η επιτυχία της οικονομικής πολιτικής. Περισσότερο, είναι που «χαλάει η σούπα» περί ρατσισμού. Πώς εξηγείται, όμως, κάποιος που τον κατηγορεί για ρατσιστή, να αδιαφορεί για τις άρδην αλλαγές στην απασχόληση των μειονοτήτων;

Η ίδια «σούπα» των media, αποσιώπησε την ιστορική δήλωση «Δεν θα σας πούμε πώς θα ζείτε», η οποία βάζει σε υγιείς και αξιοπρεπείς βάσεις τις σχέσεις με τον μουσουλμανικό κόσμο. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, αυτή η δήλωση, μπροστά σε 50 αρχηγούς μουσουλμανικών κρατών μάλιστα, ουδέποτε προβλήθηκε.

Ακόμη χειρότερα, με το γνωστό Obamacare –το σύστημα υγείας. Επί πολλούς μήνες διαβάζαμε για το απόβρασμα που θα το καταργούσε, που θα άφηνε απροστάτευτους ουκ ολίγους αναξιοπαθούντες. Ενώ, εξ αρχής, μιλούσε για αναθεώρηση και αντικατάσταση –ποτέ για σκέτη κατάργηση. Ο θόρυβος έχει πιά κοπάσει, καθώς αντί για νέο νόμο, υπέγραψε μία απλή «εκτελεστική οδηγία» με σημαντικές βελτιώσεις.

Προφανώς, κάπου πριν τις εκλογές θα βγάλει τον «άσσο από το μανίκι»: απολογισμό, με σαφείς συγκρίσεις, εκφρασμένες σε ψυχρούς αριθμούς.

Γενικά, δεν θα βρει κανείς στα βασικά media ο,τιδήποτε θετικό για τον πλανητάρχη και την πολιτική του.

Φθάσαμε στο σημείο, στα μεγάλα κανάλια που είναι ειδικευμένα στις αγορές και τις χρηματιστηριακές εξελίξεις, να μην είναι είδηση τα διαδοχικά ρεκόρ των χρηματιστηριακών δεικτών. Και τις επόμενες ημέρες, να είναι «πρωτοσέλιδο» η πρόσκαιρη πτώση.

Ευρύτερα, μπορεί να βρει κανείς διάσπαρτες θεωρίες και πληροφορίες που με «απόλυτη ασφάλεια» πληροφορούν τον κάθε αφελή ότι έχουμε έναν ακόμη πρόεδρο-πιόνι μηχανισμών. Ισχύει, όμως, το αντίθετο: ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα με τον πληθωρικό πλανητάρχη είναι ότι πολύ δύσκολα θα άκουγε κάποιον να του υποδεικνύει ένα λάθος ή μία παράλειψη. Εντολές, μόνον ως ανέκδοτο.

Το πιο αστείο ήταν με τον τρόπο που εμφάνισαν τα media της χώρας μας την πρόσφατη παραίτηση της αντιπροσώπου των ΗΠΑ στον ΟΗΕ. Την εμφάνισαν ως ηχηρό χαστούκι, με χίλιες-δυό ευφάνταστες προεκτάσεις. Αν δει κανείς στο youtube, όμως, την κοινή εμφάνιση της Nikki Haley και του Donald Trump, όπου μπροστά στο γνωστό τζάκι έκαναν δηλώσεις, μάλλον θα νομίσει ότι πρόκειται για φλογερούς εραστές σε στιγμές ευτυχίας.

Το πιο απίστευτο, εν τέλει, είναι η χαρακτηριστική δυσανεξία των αναγνωστών: δεν έχουν οι περισσότεροι το παραμικρό περιθώριο να ακούσουν ακόμη και μία απλή πληροφορία. Ο,τιδήποτε αντίθετο, δηλαδή, με αυτά που τους έχει «φυτέψει» η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα.

Όλα αυτά –εννοείται: για όσους συμφωνούμε– δείχνουν πεντακάθαρα ότι οι μεγιστάνες του τύπου «τα παίζουν όλα για όλα». Με όση ισχύ τους απομένει, επιτίθενται χωρίς αρχές. Ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει «ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Όλα διορθώνονται σε νίκη, κι όλα είναι μηδέν σε ήττα. Και δεν υπάρχει ισοπαλία.

Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Trump, αποδεικνύονται –κατ’ ουσίαν– υπάλληλοι αυτών των media. Δεν εξηγείται αλλιώς τόση αποδοχή τέτοιας οφθαλμοφανούς και ωμής προπαγάνδας. Δεν εξηγείται αλλιώς τόση περιφρόνηση σε χειροπιαστές αλήθειες. Περιφρόνηση ακόμη και σε καλά νούμερα του χρηματιστηρίου και της οικονομίας.

Όλα αυτά, λοιπόν, είναι να τεθούν υπ’ όψιν του εκλογικού σώματος των ΗΠΑ, και σε λιγότερο από ένα μήνα. Ευλόγως, αναμένονται πειστικές απολογιστικές ανακοινώσεις του Λευκού Οίκου. Με συγκρίσεις χειροπιαστές, και αριθμητικά στοιχεία που να αποστομώνουν.

Αν δεν υπάρξουν, δεν θα θεωρηθεί απλή παράλειψη.

Κάπως έτσι, αβίαστα καταλήγει κανείς ότι θα πρέπει να περιμένουμε την τελική επίθεση –ίσως αρχίζοντας σε μία εβδομάδα. Μία ακόμη επική ανατροπή Trump στο φίνις. Υπό χρηματιστηριακή –ούτως ειπείν– υπόκρουση.

Αυτό που είναι να κριθεί στα χρηματιστήρια, άλλωστε, δεν είναι το ποιόν ψηφίζουν οι οικονομικά ισχυροί και οι αγορές. Ψηφίζουν «και με τα δύο χέρια» Trump. Το ίδιο και οποιοσδήποτε απλός επιχειρηματίας.

Είναι να κριθεί αν όλα αυτά συνιστούν μετάλλαξη του καπιταλισμού.  Αν έχουμε να κάνουμε, δηλαδή, με «στρατηγική επιλογή ισχυρών οικονομικών δυνάμεων να επενδύσουν στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής κατωτέρων στρωμάτων».

Για περισσότερα: «Είναι φίλος της Ελλάδας ο Donald Trump ;» (26.2.17 –ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1537/9.3.17)

Εν ολίγοις: Πρόκειται για ενάρετη μετάλλαξη, κοσμογονικών διαστάσεων, που θα ήταν σε θέση να φέρει τον πλανήτη στην εποχή της αφθονίας.

14 Οκτωβρίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας