Εώμεν τους νόμους καθεύδειν

 

Πολλοί συνετοί αναρωτιούνται ευλόγως αν υπάρχει διέξοδος στην σοβούσα κρίση της χώρας μας, στα πλαίσια των ισχυόντων πολιτικών θεσμών. Για άλλους, ίσως κάτι τέτοιο φαίνεται σαν αναρχισμός. Αλλά κάθε άλλο παρά κάτι τέτοιο είναι.

Αν – αν ! – το δίλημμα είναι ή να τηρήσουμε τους νόμους ή να εξυπηρετηθεί το καλό της χώρας, κάθε συνετός διαλέγει αβίαστα το καλό της χώρας. Γι’ αυτό και υπάρχει η φράση του τίτλου. Οπότε, το ερώτημα είναι αν στοιχειοθετείται τέτοιο δίλημμα στις σημερινές συνθήκες.

Επί πλέον, στο ίδιο το Σύνταγμά μας, υπάρχει ειδική ρύθμιση που – εξ όσων γνωρίζω – δεν καταγράφεται σε κανένα άλλο σύνταγμα. Παγκοσμίως. Η ακροτελεύτια διάταξη του Συντάγματος (αρθρ.120, παρ.4) προβλέπει : «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»

Ως προς το αν καταλύεται το Σύνταγμα στις μέρες μας, καλό είναι να μην ψάχνουμε σε λεπτομέρειες. Παρότι υπάρχουν καραμπινάτες παραβιάσεις διατάξεων, και χωρίς καμία συστολή. Το καίριο ερώτημα είναι αν όντως «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό» και αν όντως «υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους». Άρθρο πρώτο, παράγραφος τρίτη.

Πηγάζουν οι εξουσίες από τον Λαό, όταν η Βουλή νομοθετεί καθ’ υπαγόρευσιν των δανειστών ; Όταν αγνοείται ασύστολα το βροντερό 61.3% ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου 2015 ; Όταν έχουμε κυβέρνηση ψηφισμένη από το 21.87% του εκλογικού σώματος ; [(35,46% ΣΥΡΙΖΑ + 3,69% ΑΝΕΛ) Χ 56,16% ψηφίσαντες]

Ή, πάλι, όταν λέμε (άρθρ.2 παρ.1) «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας» για τι ακριβώς μιλάμε σήμερα ; Ποία η αξία του αναγκαστικά άνεργου ανθρώπου ; Ποία η αξία ως ανθρώπου του επιχειρηματία που αναγκάζεται να βάλει λουκέτο ; Γενικά μιλώντας, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος ευθύνονται προσωπικά.

Ποία η αξία ως ανθρώπου του συνταξιούχου που βλέπει την σύνταξή του όχι μόνον να περικόπτεται αγρίως, αλλά και να απειλείται ;

Όλα αυτά είναι προς εξέταση, όπως και το αν έχουμε κάποιας μορφής βία. Το κυριότερο, όμως, τόσο στην συνταγματική διάταξη, όσο και στην ιστορική μας μνήμη, είναι ότι όλα αυτά δεν κρίνονται σε κάποιο δικαστήριο. Υπέρτατος κριτής είναι ο λαός. Ο πατριωτισμός των Ελλήνων είναι το Ανώτατο Συνταγματικό μας Δικαστήριο.

Ο Λαός κρίνει αν οι περιστάσεις δικαιολογούν απρόοπτα. Αν στοιχειοθετούνται βάσιμες εναλλακτικές λύσεις από τις σημερινές πολιτικές δυνάμεις, ή προετοιμάζεται απλώς μία ακόμη μετάλλαξη της «παράγκας».

Ο Λαός κρίνει, εν τέλει, αν το «δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο» σημαίνει κάτι σήμερα, και τι. Και πού θα μπορούσε να οδηγήσει – το κυριότερο.

Κόρινθος 8 Απριλίου 2016

Κώστας Τζαναβάρας

E