The ktz avenue to 79.000

Φίλη/φίλε,

Σου γράφω ξανά, μετά από 19 μήνες. Ήταν μέσα Αυγούστου του ’16, όταν σου απηύθυνα τρία αλλεπάλληλα μηνύματα, με αρχή το «Trump’s trump tramp». Παρέθετα ένα στοιχειοθετημένο σκεπτικό με το οποίο σε καλούσα να υποστηρίξουμε την υποψηφιότητα του Donald J. Trump.

Εδώ, δεν θα επαναλάβω το σκεπτικό. Σου προτείνω απλώς να [ξανα]διαβάσεις. Σημείωσε ότι εξακολουθώ να πιστεύω ακριβώς σε ό,τι έγραψα τότε. Παρακάτω, θα εστιάσω στο τι καινούργιο έχει προκύψει, με έμφαση στην παρούσα κατάσταση.

Αισθάνομαι, κατά πρώτον, ότι δικαιώθηκα στην εκτίμηση ως προς το πρόσωπο του υποψηφίου Προέδρου. Έχοντας παρακολουθήσει ενδελεχώς την δράση του, καθημερινά επί 19 μήνες, είμαι σε θέση να σε διαβεβαιώσω κατάματα: και θέλει και θα μπορούσε να αλλάξει την Ιστορία του πλανήτη. Προς ενάρετη κατεύθυνση –σαφέστατα.

Η ένσταση «θα μπορούσε» δεν υποβαθμίζει τον απολογισμό του. Εστιάζει αναγκαστικά! στην εμφανή αδυναμία του να ολοκληρώσει χωρίς κρίσιμα λάθη. Δεν του λείπουν πολλά –του λείπει κάτι αλλά απαραίτητο.

Έχω υποστηρίξει ήδη από τον Δεκέμβριο του ’16, στο άρθρο «Το μετέωρο βήμα του Donald Trump», ότι δεν έχει ιδεολογία. Σαν καλός αμερικανός, την βρίσκει περιττή. Αλλά γι’ αυτό του λείπει η συνοχή.

Σημειωτέον: πρακτικιστές είναι ακόμη και οι φιλόσοφοι στην Αμερική.

Να δούμε ενδεικτικά δύο επίκαιρα θεματάκια.

Η επιβολή δασμών στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου, ήταν μία απάντηση σε σοβαρό πρόβλημα. Ο ανταγωνισμός με τους κινέζους και τους ευρωπαίους[;] είναι υπό άνισους όρους, λόγω και κρατικών επιδοτήσεων.

Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι οι δασμοί βλάπτουν εμμέσως και τους αμερικανούς εισαγωγείς: θα αγοράζουν αμερικάνικες πρώτες ύλες μεν, σημαντικά ακριβότερες δε. Θα χάσουν αυτοί, συνεπώς, σε ανταγωνιστικότητα και κέρδη.

Τα φαινόμενα βίας, από την άλλη, έφεραν στο Λευκό Οίκο, προ ημερών, ομάδα γερουσιαστών και βουλευτών, και από τα δύο κόμματα. Αντάλλαξαν ενδιαφέρουσες απόψεις για τα μέτρα ασφαλείας στα σχολεία τους.

Είπαν για μέτρα ελέγχου της ψυχικής υγείας των οπλοφορούντων, είπαν στατιστικά στοιχεία για τα μαζικά δολοφονικά, είπαν για τους 600 ΕΤΗΣΙΩΣ φόνους γυναικών από συζύγους και εραστές. Είπαν και για τις σκηνές βίας που βλέπουν τα μικρά παιδιά, στην τηλεόραση, τα βιντεοπαιχνίδια και το διαδίκτυο.

Είπαν και για το πρόσφατο φονικό σε σχολείο της Φλώριδας, όπου μια σειρά δημόσιες υπηρεσίες όχι μόνον αδράνησαν, ενώ είχαν στοιχεία για να δράσουν προληπτικά, αλλά και ουδέποτε αντάλλαξαν μεταξύ τους πληροφορίες!!!

Δ-ε-ν είπαν ούτε μία φορά –σε 12 χιλιάδων λέξεων συζήτηση!– την λέξη cycle (κύκλος). Πριν ένα χρόνο όμως, ο Πρόεδρος, απευθυνόμενος μάλιστα στο Κογκρέσο, είχε επισημάνει: «To break the cycle of poverty, we must also break the cycle of violence» (Για να σπάσουμε τον κύκλο της φτώχειας, πρέπει να σπάσουμε και τον κύκλο της βίας).

Μιλούσε, όμως, για άλλους…

Ευρύτερα, η Αμερική δεν έχει ακόμη ανακαλύψει την έννοια «δευτερογενής αιτία». Γι’ αυτό και είναι μακριά ακόμη από την «απώτερη αιτία» και την αναζήτησή της. Αυτές οι «σπόντες», είτε προς τα κάτω (συνέπειες) είτε προς τα πάνω (αίτια) είναι που λείπουν στους φιλότιμους προβληματισμούς και στα δύο ως άνω «επίκαιρα θεματάκια».

Και αυτό ακριβώς είναι το αντικείμενο της φιλοσοφίας. Της κατά Περικλή «άνευ μαλακίας» φιλοσοφίας –υπογραμμίζω.

Αλλιώς: η σημερινή Αμερική δ-ε-ν είναι ακόμη σε θέση να συζητήσει καν την παρακάτω άποψη του υπογράφοντος:

Η ρίζα του προβλήματος είναι σε καίριο σημείο του κρατούντος φορολογικού συστήματος. Όλη η βαρβαρότητα του καπιταλισμού, και ειδικά, της γκαγκστερικής Αμερικής, οφείλεται τελικά σε μία απλή αντινομία : έχουμε καπιταλισμό με σοσιαλιστικών αντιλήψεων φορολογικό σύστημα. Αυτό ισχυρίζομαι και στοιχειοθετώ.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, μία απλή αλλαγή στο ΤΙ φορολογείται άμεσα, ανατρέπει τα πάντα. Μέχρι και την Ηθική. Μιλάμε για κολοσσιαίων διαστάσεων δημιουργική ανατροπή. Προκύπτει «Human-face capitalism».

Καθώς, λοιπόν, όπως έχει δηλωθεί, «The time for small thinking is over» (Ο χρόνος για μικρές σκέψεις τελείωσε), μάλλον κοντεύει ο καιρός για «κομψές λύσεις».

Φίλη/φίλε,

Το φιλόδοξο πλάνο μου είναι αρκούντως συγκεκριμένο πλέον. Και έχει δύο σκέλη.

Πρώτον, σκοπεύω να γράψω ένα βιβλίο. Θα έχει συγκεντρωμένες τις αναλύσεις και τις λύσεις που έχω να προτείνω. Και θα στείλω το μοναδικό αντίτυπό του στον Πρόεδρο, την ημέρα της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας -4 Ιουλίου. Λίγες μέρες μετά, θα το κοινοποιήσω στο διαδίκτυο.

Δεύτερον, εκτιμώ ότι οι αγορές, όπως εκφράζονται στον δείκτη-πλανητάρχη DJΙ, θα σεβασθούν –με το αζημίωτο– την δημοσιευμένη «ερυθρά» της λεωφόρου εμπιστοσύνης, προεξοφλώντας την διανοιγόμενη προοπτική. Θα συνεχίσουν, δηλαδή, να παίρνουν πολύ-πολύ σοβαρά τον υποφαινόμενο, τις ιδέες του και τους χρησμούς του.

Φίλη/φίλε,

Αυτό το τελευταίο, είναι από προχθές Παρασκευή 2 Μαρτίου εντελώς οφθαλμοφανές. Σε ώρα γενικευμένου πανικού, ο «χρησμός» για χαμηλό της βίαιης διόρθωσης στο 24.224,33 επιβεβαιώθηκε (24.232,90) αρχικά με απόκλιση +0,035%. Και μετά την προαναγγελία αυτού του άρθρου στο Facebook, ακολούθησε επανεπιβεβαίωση (24.217,76) με απόκλιση -0,027%.

Όλα αυτά, μετά την έγκαιρη προειδοποίηση «έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα». Και είχε προηγηθεί η επίδειξη ισχύος στην προηγούμενη «βουτιά».

Το συμπέρασμα είναι αναπόδραστο: δεν είμαι πλέον «φωνή βοώντος εν ερήμω». Αυτό μου φθάνει.

Φίλη/φίλε,

Και εσύ που ενδιαφέρεσαι, αλλά και εγώ ο ίδιος, έχουμε να εφαρμόσουμε το συντομότερο την αρχαία συνταγή: «Προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται». Να επανεκτιμήσουμε δηλαδή την κατάσταση, υπό το νέο και χειροπιαστό δεδομένο. Ιδίως, καθώς θα συνεχίζει να επιβεβαιώνεται.

Η πρότασή μου είναι σαφής: «Να ξαναγνωρισθούμε». Ή, αναλόγως, «Να γνωρισθούμε καλύτερα».

Καλή αντάμωση.

Κόρινθος 4 Μαρτίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας