Kαιρός για ανοξείδωτες καραβάνες νέας κοπής

Υπουργός της Μ.Βρετανίας, προ ημερών, διετύπωσε δημοσίως υποψίες ότι η Ρωσία θα χρησιμοποιήσει το προσεχές Μουντιάλ που διοργανώνει, όπως χρησιμοποίησε ο Hitler τους Ολυμπιακούς του 1936. Παρά τη δυνητική σοβαρότητα του θέματος, όμως, δεν μπήκε στον κόπο να δικαιολογήσει στοιχειωδώς τους φόβους του. Πολύ περισσότερο, και προφανώς, δεν αντιλαμβάνεται ότι, χωρίς στοιχειώδη έστω αιτιολόγηση, χαρακτηρίζεται αυτοδικαίως ό ίδιος χρήστης ναζιστικών μεθόδων.

Ρώτησα καλό φίλο στο facebook: «Πώς τον κόβεις Μιχάλη; Έχει πιεί;». Η απάντησή του, καθώς διατηρεί PUB στο Kent της Αγγλίας, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα: «Αυτός δεν χρειάζεται να πιει.»

Ο ίδιος ξενιτεμένος μας, ο αγαπητός Michael Paraskevas, είχε σχολιάσει προ δεκαημέρου με νόημα: «Οι "παλιές καραβάνες" είναι από αλουμίνιο το οποίο οξειδώνεται. Καιρός για ανοξείδωτες καραβάνες νέας κοπής αν μη τι άλλο.(σπίτι γρήγορα).» Σχολιάζαμε δημοσίευμα για τα καμώματα αυτοδιοικητικών του νομού μας, όταν του ζήτησα την άδεια να τον αναφέρω ονομαστικά εδώ.

Ανεξέλεγκτες αντεγκλίσεις, δημοσίως, και χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον για το τι λέει ο κόσμος που παρακολουθεί –το νόημα του άρθρου. Και ένας άλλος διαδικτυακός φίλος, ο κ. Μάνος Νικ. Παπανικολάου, επιστημονικός σύμβουλος ΟΤΑ, πρόσθεσε δημοσίως: «Αν από το άρθρο αφαιρέσουμε το όνομα της πόλης και τον σαφή προσδιορισμό των προβλημάτων, τότε θα μπορούσε να ισχύει για τους περισσότερους δήμους της Χώρας μας. Δυστυχώς...»

Στην γλαφυρή περιγραφή, θα πρόσθετα μόνον ένα παλαιότερο σχόλιο εκλεκτής fb-φίλης. Απαντώντας προ ετών στο ερώτημα του άρθρου «Θέλουμε Δήμαρχους γραφειοκράτες ή δημιουργικούς;» (ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ. 1393/27.03.14), έγραφε με πίκρα: «Θέλουμε δημιουργικούς, αλλά ψηφίζουμε τους άλλους».

Μέσα σε όλη αυτή την αλλόκοτη κατάσταση, και ενώ η «τεχνητή νοημοσύνη» πλησιάζει ανατρεπτική των πάντων, προέκυψε και η εικόνα χάους, από τα δραματικά νεότερα του χρηματιστηριακού δείκτη-πλανητάρχη Dow Jones…

Για κάθε νοήμονα, τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Παγκοσμίως. Οι «ανοξείδωτες καραβάνες» ήταν σαφώς σχήμα λόγου.

Επίσης προφανώς, δεν έχουν απολύτως κανένα νόημα απόπειρες λεκτικής πειθούς ορισμένων. «Ξύπνησα πολύ πρωί για να δω το ηλιοβασίλεμα» -εκεί έχουν φθάσει.

Όθεν, σε ορολογία Ομήρου, «έπεα πτερόεντα»:

1) «Δεν είναι άρρωστα τα άτομα. Είναι το σύστημα.» Στιβαρή θέση του αλησμόνητου Νίκου Καλογερόπουλου.

2) Άλλη ακλόνητη ματιά του ιδίου: «Η εκάστοτε φιλοσοφική ενατένιση, στη μονομέρειά της ή στη γενικότητά της, καθορίζει την κοίτη που ακολουθεί ο ρους της Ιστορίας των ανθρώπων, είτε αυτοί το ξέρουν είτε όχι.»

3) Απλή λογική: άρα νοσεί η φιλοσοφία του συστήματος, τα θεμέλιά του. Ματαιότητα τα μερεμέτια. Χρειαζόμαστε φιλοσοφία ζωής, όχι αμπελοφιλοσοφία. Ούτε μεταμοντερνιστικό βιασμό της αλήθειας. Χρειαζόμαστε υπεροικοδόμημα των σύγχρονων επιστημών.

4) Έχουμε και κρίση ηγεσίας, γενικευμένη, σε όλο τον δυτικό κόσμο. Απώτερη αιτία: η εριστική διαλεκτική. Η τέχνη να κερδίζεις σε μία λογομαχία, έχεις-δεν-έχεις δίκιο. Αναλύθηκε και καυτηριάσθηκε από τον Αριστοτέλη. Και, με τα σημερινά μέσα επικοινωνίας, έχει πλέον εκτραχυνθεί. «Λυγίζει» ακόμη και πλανητάρχη.

5) Αυτό που έλειψε, αντιστοίχως, είναι το «audiorum et altera pars» -ας αφουγκρασθούμε και την άλλη άποψη. Αλλά αξίζει να προσέξουμε ότι, ο σημερινός διάλογος κωφών, μαζί και η ωμή προπαγάνδα, είναι ολίσθημα των φιλελευθέρων. Για τον Μαρξισμό, όμως, είναι στόχος. Και προσχώρησαν, στην μαρξιστική ηθική πολιτικού διαλόγου, ακόμη και «ορκισμένοι» αντιμαρξιστές.

6) Ακόμη περισσότερο, τελείως αθόρυβα, έλειψε η προσοχή στην αρχαία Κόρινθο. «Η πόλη που χάρηκε τη ζωή, όσο καμία άλλη»: Άγγελος Φουριώτης. Ένας ακόμη άγνωστος Κορίνθιος στοχαστής οικουμενικού επιπέδου.

7) «Δεν υπάρχει πράγμα πιο δύσκολο, πιο αμφίβολο για επιτυχία, αλλά και πιο επικίνδυνο, από το να ηγείσαι για εισαγωγή νέων θεσμών. Ο νεωτεριστής έχει δραστήριους εχθρούς αυτούς που είχαν συμφέροντα με τους παλαιούς θεσμούς. Ενώ αυτοί που μπορούν να βρουν συμφέρον με τους νέους, τους υπερασπίζονται με χλιαρότητα.»: Niccolò Machiavelli.

8) «Υπερέχουμε από τους άλλους και ως προς αυτό: τολμούμε να υπολογίσουμε για όσα πρόκειται να επιχειρήσουμε. Σχετικά με αυτό στους άλλους η αμάθεια φέρνει θράσος, ενώ η σκέψη τους κάνει να διστάζουν. Πιο γενναιόψυχοι όμως πρέπει να θεωρούνται όσοι γνωρίζουν με σαφήνεια τις συμφορές και τα ευχάριστα, και όμως η γνώση αυτή δεν τους κάνει να αποφεύγουν τους κινδύνους.» -Περικλέους Λόγος Επιτάφιος.

«Δύσκολα φεγγάρια», λοιπόν. Ιδίως για βουτυρόπαιδα και «δεινόσαυρους». Αντιθέτως, «οι καλοί καπεταναίοι στις [μεγάλες] φουρτούνες φαίνονται». Αυτό έχουμε να αποδείξουμε. Όχι τόσο απέναντι στην Ιστορία μας, όσο στους εαυτούς μας και τα παιδιά μας.

Κόρινθος 25^η Μαρτίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας