Κάτι σαν παραμύθι

Ο νικητής της πιο σκληρής εκλογικής κούρσας όλων των εποχών, έκανε τα πάντα για να κρύψει τα κρυφά όπλα που του έδωσαν την νίκη. Βοηθούσε, άλλωστε, η ανοησία των αντιπάλων του. Δεν μπορεί να βρει, η «απατημένη στρίγγλα», το κρυφό όπλο, και τα ρίχνει όλα στο όπλο που χωράει το μυαλό της.

Όλοι αυτό κάνουν, άλλωστε.

Το «μαλακό καρύδι», όμως, αποκάλεσε δημοσίως «σκληρό μπισκότο» ένα φιλαράκι του, που μάλιστα «πληρώνει την νύφη», κατηγορούμενος άδικα.

Το μαλακό καρύδι, είπε και κάτι χειρότερο: «τα πάω καλά με το σκληρό μπισκότο, παρότι προτιμούσε την απατημένη στρίγγλα». Τέτοια αχαριστία ο άθλιος, αν και άνθρωπος της πιάτσας.

Το σκληρό μπισκότο ανταπέδωσε τα φίλια πυρά. Δεν είπε, βέβαια, κάτι για το μαλακό καρύδι –θα καρφωνόταν άσχημα. Έπιασε στο στόμα του, όμως, τον κολλητό του αχάριστου, γνωστόν και ως «μαύρο χρυσοθήρα». Και τον κάρφωσε αδίστακτα: «έμπλεξε με κακές παρέες, και πήρε τον κακό το δρόμο».

Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, είναι και ο «σκεπτικός δράκος», με τις τρέχα-γύρευε-τι-ήθελε-να-πει σοφίες του. Αλλά, έτσι είναι αυτοί που έχουν αδιαμφισβήτητα επικρατήσει στο σπιτικό τους: υπεράνω. Άνετοι. Άρχοντες.

Οι τρεις: το μαλακό καρύδι, το σκληρό μπισκότο και ο σκεπτικός δράκος, έχουν κάνει την παγκόσμια σκακιέρα πράσινη τσόχα. Και παίζουν ουχί πόκερ, όπως θα περίμενε ο καθείς, αλλά πρέφα.

Παίζουν με ευχαρίστηση, γιατί αντιλαμβάνονται ότι αναμφιβόλως «το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον». Τουτέστιν: Ο τέταρτος, ο «τεμπέλης» που λέμε στην πρέφα, είναι όνομα και πράγμα: «άπαιχτος».

Συνήθως, έχει τους τέσσερεις άσσους στο χέρι, αλλά κάνει και την πάπια, μην και του ψάξει κανείς τα μανίκια με τους υπόλοιπους άσσους.

Όοολη η παρέα γνωρίζει καλώς το ούτω πως διατυπούμενον: ο άπαιχτος, όποτε θελήσει, παίρνει όοολες τις μπάζες. Παίζοντας τίμια και με την αξία του. Στα ίσια. Αλλά είναι τόοοσο καλό παιδί, που δεν το κάνει δεύτερη φορά ξανά. Τους το εξήγησε απλά μετά την πρώτη: «να ‘χουμε να παίζουμε».

Όθεν, όλα πάνε καλά στις διεθνείς σχέσεις. Ο «άπαιχτος» αναγνωρίζεται ως αφεντικό, σκέτο, και είναι όοολοι ευχαριστημένοι. Μικροί και μεγάλοι.

Εκτός από την χώρα του γνωστού δόγματος: «Ποιος είσαι εσύ ρε;». Εξ ου και «Έξω πάμε καλά…»…

Κάπως έτσι, είχαμε και παίζαμε. Μέχρι που ο άπαιχτος έμαθε ότι το μαλακό καρύδι πρόσβαλε άσχημα τους άλλους δύο της παρέας.

Είναι αλήθεια ότι κοίταζαν τα φύλλα του, ότι ξεπατίκωναν τα κόλπα του. Αλλά πάει πολύ το «ρεβιζιονιστές».

Κόρινθος 24 Δεκεμβρίου 2017

Κώστας Τζαναβάρας