Dear Donald,
Ξέρω ότι είσαι εξτρήμλη απασχολημένος
αυτόν τον καιρό. Δεν ιδροκοπάς και λίγο με αυτόν τον εξαντλητικό περίπατό σου
μέχρι το Νοέμβρη. Σαν καλός παλιόφιλος, όμως, θα σε απασχολήσω με ένα θεματάκι.
Είχα πολλά να σου πω, αλλά το θέμα με το regret δεν
μπορώ να το αφήσω για την τελετή το Γενάρη.
Είναι μεγάλο θέμα, όπως ξέρεις, η
μετάνοια. Τώρα που το καλοσκέπτομαι, ο Όμηρος κάθησε κι έγραψε δύο ολόκληρα
κατεβατά για να πει ένα πράγμα και μόνον για τη φάρα μας : είμαστε αμετανόητοι.
Βλέπεις τι ξεφτιλίκι τραβάμε, μόνο και μόνο γιατί δε λέμε να αναγνωρίσουμε τα
λάθη μας. Τα λάθη που εμείς ξέρουμε, βέβαια. Όχι αυτά που ακούς.
Καταντήσαμε δυτικοί πολιτισμένοι, αλλά
της συμφοράς δυτικοί πολιτισμένοι.
Κατ’ αρχήν έχω να σου ρηγκρετωθώ και η
αφεντιά μου. Sorry man, αλλά καταλαβαίνω ότι δεν
έπρεπε να εκδηλωθώ real time μπροστά στον κοριτσόκοσμο του φουμπούκ. Αλλά έτσι είμαστε
όλοι εμείς οι ξύπνιοι σε αυτό το ρημαδότοπο. Πεταγόμαστε εκεί που δεν μας
σπέρνουν …
Δεν έπρεπε να επέμβω. Ήταν λάθος μου. Χώρια
που δεν είχε γίνει και τίποτα πονηρό. Δώσε βάση – αν δεν στα είπαν.
Πήρε η Melania όλο
αγωνία την Meredith
να την ρωτήσει τι θα της γράψει για λόγο στο συνέδριο. Και πήρε την πρωτοβουλία
να της διαβάσει δυό παραγράφους από τις πατσαβούρες που είχε πετάξει η Michele στα
μούτρα της Hillary. Και
η Meredith
ψιλομπερδεύτηκε η γυναίκα.
That’s all. Καλά έκανες – μου
επιτρέπεις – και δέχθηκες ότι είναι απλώς ένα innocent mistake. Άλλωστε, όχι μόνον
είχε κάνει απολοτζάηζ στα ίσια, αλλά είχε υποβάλει και παραίτηση. Σ’ ωραίος. Και το είπε όμορφα η γυναίκα : «Mr. Trump told me that people
make innocent mistakes and we learn and grow from these experiences.»
Δεν ξέρω μόνον αν σου μετέφεραν το παρακάτω που
είπε : «Today, more
than ever, I am honored to work for such a great family». Δεν ξέρω, μια
ιδέα την έχω. Για το λόγο – αφκόρς – που το έκοψαν οι Times σε δεύτερο
χρόνο. Νομίζω ότι ο προσωπάρχης σου πρέπει να το πήρε ότι ήταν πλάγια [απ’έξω-απ’
έξω που λέμε] αίτηση για αύξηση μισθού.
Έγινε τέτοιο σούσουρο, αη θηνκ, που άλλαξαν μέχρι και τίτλο
στο – λέμε τώρα – κατάπτυστο δημοσίευμα. Να στο εξομολογηθώ, μια και ήταν το
δεύτερο και τελευταίο real time λάθος μου.
Κατά πρώτον, δεν ξέρω πώς μπορώ να πάρω
πίσω το φριχχχτό υπονοούμενο για παρθένες. Το όσιες, δεν είναι και τόσο
προσβλητικό. Ομολογώ. Πάντως, το παίρνω πίσω κι αυτό.
Συνειδητοποιώ, τώρα που σου γράφω, ότι
πήγε να γίνει χοντρή χαλάστρα στο σκηνικό με τις συγκινητικές στιγμές. Ποιο
άλλο αρρωστημένο μυαλό θα είχε πάει στην εκδοχή του στημένου λάθους ;
Κάπως έτσι, αναγκάστηκαν και τα
παλικάρια στο Νιού Γιόρκ και έβαλαν μπόλικο πιπέρι εκ των υστέρων. Πάνω που
είχαν τελειώσει με το δημοσίευμα, ξανά-μανά τίτλο και τα ρέστα. Sorry guys.
Αυτά με το δικό μου regret, αλλά
και με τον υποδειγματικό τρόπο που αναγνωρίσθηκε το innocent mistake του
καλού κοριτσιού. Έδειξες πράγματι ανωτερότητα. Αρχοντιά. Όπως και η Melania – τι κορίτσι ! – που την συγχώρησε.
Να μη σου σχολιάσω το δήθεν-τάχαμ regret του άλλου στο συνέδριό τους. Αναγνώρισε ως το μεγαλύτερο
λάθος του – λέει – που δεν έκανε reduce στην polarization και την meanness. Καλά του έκαναν, πρώτα απ’
όλα, που το πέρασαν στα ψιλά. Διορθώνω : πολύ καλά.
Είπε ο αθεόφοβος ότι η Hillary είναι η καλύτερη υποψηφιότητα ever. Καλύτερη κι από του
ίδιου κι από του Bill. Μιλάμε για πατσαβούρα-ποίημα. Όχι σιγά μην της τα
συγχωρούσε.
Να σου σχολιάσω, όμως, το δικό σου regret. Να
στο εκθειάσω, δηλαδή.
Πρώτον, ήσουν ευθύς. Ευθύτατος. Με δυό
φράσεις, τα πήρες όλα πίσω. Όλα.
Δεύτερον, ήσουνα δίκαιος. Από το
μικρόφωνο αμάρτησες, από το μικρόφωνο τα μάζεψες.
Τρίτον, ήσουνα ακριβής και
παραστατικός. Μίλησες ευθέως, και βαθειά λυπημένος, για τον pain που
προκάλεσες.
Και, τέταρτον, ήσουν σωστός. Άλλαξες
συμπεριφορά. 5 μέρες κι ούτε ένα provocation.
Δεν έχουν δίκιο οι ΝΥΤ που γράφουν για
«Unexplained Regrets». Εκτός – τολμώ να σου υποδείξω – από τον Barack και την Hillary. Τους απεκάλεσες founders του ISIS. Είναι ανείπωτος ο pain που
τους προκάλεσες. Μην νομίζεις λάθος για το ότι δεν σου απάντησαν. Πονούν.
Υποφέρουν. Κλαίνε μέχρι δακρύων.
Ο καθένας, βέβαια, μπορεί να διακρίνει
τον έκδηλο σαρκασμό σου, την ώρα που τους βάζεις όμορφα στη θέση τους. Ξαναδές
κι εσύ το video.
Αλλά για μπες ρε συ Donald στη θέση τους, μέχρι την ώρα που κάπως το πήρες πίσω …
Να στο πω κι αλλιώς : Έχεις απόλυτο
δίκιο να λες σαν τον Franky ότι τα regrets σου ήταν a few.
Έχεις δίκιο να λες κι εσύ «but then again,
too few to mention». Αλλά με τον Barack και την Hillary κάτι πρέπει να βρεις να πεις.
Σου μιλάω σαν παλιόφιλος. Κοιτώντας σε στα μάτια.
Δεν μπορείς να τους αφήσεις με τέτοια
ρετσινιά.
Να μη σε κουράζω άλλο. Άσε να πέσουν
λίγο ακόμη τα στοιχήματα – η γνώμη μου πάντα. Να βρω την άκρη κι εγώ ανάμεσα
στο 24 και το 25 ...
Α ναι. Έχω κι ένα πρόβλημα με τους New York Times. Γράφουν
πάααρα πολλά αδερφάκι μου. Μου είναι πολύ κουραστικοί. Απορώ : με την λέξη τους
πληρώνεις ;
Αυτά. Φιλιά στην Melania και να την προσέχεις.
Sincerely yours,
Ε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου