Tramps & trumps : 4. Enterprizing

Dear Donald,

Τον στόχο σου τον έχεις διατυπώσει ξεκάθαρα : «Make America Great Again». Τον έχεις πάρει ζεστά, αλλά – για μένα – από λάθος σημείο. Από λάθος βάθος. Αυτό είναι το νόημα των προηγουμένων μηνυμάτων που σου έστειλα, υπό την ιδιότητα του αυτο-αποκληθέντος παλιόφιλου.

Έχουμε παρόμοιους στόχους. Ο δικός μου, «Έλληνες ξανά.», είναι απλώς λίγο πιο φιλόδοξος από ένα «Make Greece Great Again». Γι’ αυτό και οι «just free tips» συμβουλές.

Σαν επιχειρηματίας, όμως, ξέρεις πολύ καλά ότι είναι fatal error να υπάρχει ασάφεια στον στόχο. Ή, να υπάρχει σοβαρή αμφισβήτηση του νοήματος του στόχου. Είναι ίσως ό,τι χειρότερο για την υπονόμευση μιάς προσπάθειας.

Οφείλεις, λοιπόν, μία απάντηση στην ένσταση του Obama «America is Great». Πρώτα απ’ όλα, την οφείλεις στον εαυτό σου. «Is America Great Donald ?» πρέπει να προφέρεις, κοιτάζοντας τον καθρέφτη σου.

Δώσε βάση.

Ο ίδιος, στην ίδια ομιλία του, κατονόμασε ως το μεγαλύτερο λάθος της θητείας του το ότι δεν κατάφερε να μειώσει την πόλωση και την ευτέλεια. Και η επίδοξη διάδοχός του, φιλοδοξεί να βάλει «exit tax» για τις εταιρείες που φεύγουν από την Great America.

Εγώ νομίζω ότι π.χ. τα Great Casinos βάζουν εισιτήριο, όχι εξιτήριο. Όπως και τα καλά μαγαζιά βάζουν face control, όχι κράχτες. Απλή λογική my friend.

Μου περισσεύουν τα όσα συνταρακτικά καταγράφεις στα επίσημα κείμενά σου. Άλλωστε, κάποια στιγμή θα τους ζορίσεις να απαντήσουν. Να παραδεχθούν – λέμε τώρα – την αλήθεια. Την πραγματικότητα της … Great America.

Ατυχώς, η Αμερική δεν είναι ούτε Big, όπως σου έγραφα. Είναι μεγάλη, σε μέγεθος δηλαδή, αλλά είναι γίγαντας με πήλινα πόδια. Μεγάλο είναι το χρέος της. Μεγάλο είναι και το άχτι που την έχουν τόσοι και τόσοι στον πλανήτη. Μεγάλη είναι και η σύγχυσή της …

Έχω και κάτι που θα σε εντυπωσιάσει.

Ο Barack, λέω, σου έκανε πάσα. Στο στυλ που γενιές στοχαστών της χώρας σου συνηθίζουν να απευθύνουν απεγνωσμένες εκκλήσεις υπό τον τίτλο TO WHOM MAY BE CONCERNED. Γράφουν την αλήθεια που αντιλαμβάνονται, όπως την αντιλαμβάνονται. Και ελπίζουν.

Αλλά ο Barack θα μπορούσε να τα γράψει στα ίσια μόνον σε σημείωμα που θα άφηνε στο κομοδίνο του. Στο συνέδριό τους, χρειαζόταν να τα κρύψει κάτω από μπόλικη και καλομελετημένη ειρωνεία. Να τον χειροκροτούν ενθουσιασμένοι, ενώ περνάει άλλο μήνυμα.

Η «άκρη της κλωστής», είναι η προφανής ειρωνεία του. Αυτό που είπε, ότι η υποψηφιότητα της Clinton είναι η καλύτερη ever, ήταν αυτό ακριβώς : προφανής ειρωνεία. Μόνον ως ειρωνεία χωρούσε η σύγκριση μαζί του. Και η σύγκριση με την υποψηφιότητα του Bill, ήταν για να σβήσει κάθε αμφιβολία. Σε όσους μπορούν και καταλαβαίνουν, φυσικά.

Με αυτό το δεδομένο, ψάχνει κανείς τι άλλο είπε και ήταν περιποιημένη πατσαβούρα. Great η χώρα της polarization και της meanness ; Που ομολογεί λυπημένος ότι δεν κατάφερε ούτε καν να τις μειώσει. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος της Προεδρίας του. Και ούτε σκέψη για εξάλειψη …

Πιο κρεμούλα δεν γίνεται να στο κάνω Donald.

Φυσικά, ξέρει πολύ καλά ότι οι Clintons έκαναν τη θητεία του βάσανο συνεχών ματαιώσεων του dream του. Δεν είναι βλαξ, να μην καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ great και big. Γι’ αυτό σου έγραψα «θα καταλάβει …» …

Με τον τρόπο του, λοιπόν, σου υπέδειξε τρία πράγματα :

Πρώτον, ότι οφείλεις να απαντήσεις στο ερώτημα. Εσύ, στον καθρέφτη σου.

Δεύτερον, ότι οφείλεις να το πεις και στον κόσμο σου. Ξεκάθαρα.

Και, τρίτον, ότι αυτό που λείπει στην big america, για να γίνει Great America, είναι ζήτημα Ηθικής.

Το Ηθικό Ζήτημα προηγείται από όσα – γενικά σωστά κατά τα άλλα – αναφέρεις στο «Immigration Reform That Will Make America Great Again».

Μιλάς για three core principles : A nation (1) without borders, (2) without laws, (3) that does not serve its own citizens, λες, is not a nation. Σωστό.

Αλλά, φίλε μου, όλα αυτά τα ωραία – τα σύνορα, οι νόμοι και το ενδιαφέρον για τους πολίτες – έχουν νόημα μόνον όταν το ίδιο το έθνος έχει Ηθικές Αρχές. Χωρίς Ηθικές Αρχές, τα σύνορα πηδιούνται παράνομα, οι νόμοι γίνονται κουρελόχαρτα, το ενδιαφέρον για τους πολίτες εξαντλείται στα όσα εξασφαλίζουν ψήφο και χρήμα στην νομενκλατούρα.

Ένας αρχαίος Έλληνας, ο Ισοκράτης, έχει πει «Το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσι». Συνεπώς : Τι ήθος αντιγράφει ο αμερικανικός λαός από τους άρχοντές του ;

Ας μην πάμε μακριά, π.χ. στους λεκέδες του Οβάλ Γραφείου. Στο τώρα : Γιατί σε κατηγορεί για ρατσισμό η ίρηξ, ενώ ξέρει ότι δεν είσαι ρατσιστής ; Νομίζεις ότι της είναι άγνωστο το σκεπτικό που σου ανέπτυξα στο «3. Racism» ; Αν ναι, σε πληροφορώ ότι το ξέρει από το πρώτο έτος της Νομικής.

Αυτό που δ-ε-ν της έμαθαν καλά στην Νομική, είναι το τι είναι καλό και τι είναι κακό. Η πηγή της ευτέλειας. Νομίζει ότι, ένα χοντρό ψέμα που θα την κάνει Πρόεδρο, είναι καλό για εκείνη. Η πηγή της πόλωσης.

Και είναι ικανή ακόμη και να βρει επιχειρήματα, ότι αυτό είναι καλό και για το nation, που πασχίζεις να το κάνεις ξανά Έθνος. Ψέματα ;

Από την άλλη, εσύ, ως επιχειρηματίας, έχεις μάθει ότι χωρίς αξιοπιστία δεν πας πουθενά. Έχεις δοκιμασθεί, και είσαι γνωστός για το χαρακτήρα σου, σε τελείως άλλο στίβο από την πολιτική. Δεν είσαι άγιος, αλλά δεν είσαι και πολιτικός.

Συνεπώς, καθώς η πολιτική έχει ευτελισθεί, ως άφθαρτος πολιτικός, εσύ μπορείς να αξιοποιήσεις το background επιχειρηματία που αποδεδειγμένα διαθέτεις. Να εμπνεύσεις αξιοπιστία και να πείσεις ότι μπορείς να χτίσεις κάτι καινούργιο. Δημιουργικό.

Αρχίζοντας από τα θεμέλια : την Ηθική. Όχι αφηρημένες θεωρίες. Απλές κουβέντες. Τι είναι και τι δεν είναι ρατσισμός – το είπαμε. Το τι είναι καλό και τι είναι κακό, είναι το κρίσιμο. Αν αυτό δεν ξεκαθαρισθεί εγκαίρως, η Ιστορία περιμένει αμείλικτη να αρχειοθετήσει μία ακόμη «Ρώμη» : τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Αμείλικτη – στο τονίζω.

Στο επόμενο μήνυμα, «5. Feelings», θα δούμε τι καλύτερο από το «What do you have to lose?» έχεις να πεις στους «Afro-Americans».

 

Sincerely yours,

Kostas

E