«Ή ταν ή επί τας».
Σε αυτή την θέση φαίνεσαι να βρίσκεσαι. Σαν αρχαίος Σπαρτιάτης δηλαδή, που
φεύγει για πόλεμο. Και του δίνει η μάνα του την ασπίδα, στο στυλ: ή να την
φέρεις πίσω νικητής, ή να σε φέρουν πάνω της ηρωικώς πεσόντα.
Συγκρίσεις
Σε εκείνη την όμορφη εποχή, τουτέστιν, έλεγαν πολλά και
σημαντικά με λίγες λέξεις. Παρεμπιπτόντως: δεν πολεμούσαν πατώντας κουμπιά, ούτε
υπήρχαν στημένοι πόλεμοι…
Στην κάθε άλλο παρά όμορφη εποχή μας, όμως, χρειάζεται να
εξηγούμε. Τότε τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονταν –αν όχι και τα κάπως
δυσκόλως. Αντιθέτως, σήμερα είναι κατοχυρωμένο δημοκρατικό δικαίωμα η κρεμούλα.
Αν το καλοσκεφθείς, μπορείς να το συσχετίσεις με τον βασικό
κανόνα της σύγχρονης «επικοινωνίας»: να απευθύνεσαι στον πνευματικά χαμηλότερο
του κοινού σου. Εξηγούμαι: τώρα πιά, είμαστε στην άλλη όψη του ίδιου
νομίσματος. Έγινε απαίτηση του κοινού ο σεβασμός της πνευματικής οκνηρίας του.
«Σχίζειν δίχα»
Υπάρχουν –επί του προκειμένου– δύο βασικά θέματα:
[1] τι έκανε ο Biden, και
[2] τι έκανες εσύ.
Επισημάνσεις
Το σίγουρο, είναι ότι ο Biden παραβίασε τους κανόνες δεοντολογίας τους.
Ο κανόνας τους, είναι η αποφυγή της περίφημης «σύγκρουσης
συμφερόντων» (conflict of
interest). Χωρίς να χρειάζεται να κάνει απολύτως τίποτα, υπάρχει
πρόβλημα δεοντολογίας από το ότι θα είχε συμφέρον να κάνει κάτι.
Θα είχε –προφανώς– συμφέρον να κάνει κάτι ως Αντιπρόεδρος,
για να βοηθήσει την εταιρεία που χρυσοπλήρωνε το γιό του. Αυτό ενόχλησε –τότε!–
μέχρι και τον Obama. Γι’ αυτό και για ξεκάρφωμα –λέω εγώ
τώρα– «καθάρισε» ο περί ου τον Εισαγγελέα.
Από την άλλη, από τα μέχρι σήμερα δημοσίως γνωστά, ο Biden δ-ε-ν παραβίασε τους
κανόνες δεοντολογίας σου. Δεν
βρήκες[;] να έκανε κάτι ως Αντιπρόεδρος υπέρ της ουκρανικής εταιρείας. Αλλά ποιος Ουκρανός, ερωτώ, θα τολμούσε
να στριμώξει μία εταιρεία που χρυσοπληρώνει το γιό του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ;
Σωστά;
Ποιος δουλεύει ποιόν, ήθελα να ‘ξερα.
Τυπολατρία
Σαν λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, δεν μπορεί παρά να
διαισθάνεσαι το αυτονόητο: ουδείς είναι δυνατόν να αναλάβει εξουσία χωρίς να
βρεθεί πολλάκις με conflict of
interest. Και, απλούστατα, το πολιτικό κατεστημένο έχει καθιερώσει
κάποια τρανταχτά ασυμβίβαστα, κυρίως αυτά που θίγουν τους άλλους –τους μη κατ’
επάγγελμα πολιτικούς.
Να στο πω κι αλλιώς: δεν δείχνεις να θυμάσαι τη φασαρία που
έκαναν για τα δικά σου conflicts
of interest. Πριν καν αναλάβεις, σε κατηγορούσαν ότι θα είχες πρόβλημα
στους πολιτικούς σου χειρισμούς, π.χ. απέναντι σε χώρες όπου έχεις «φυτέψει»
πύργους Trump.
Κι όταν το καθάρισε στεγνά η νομική σου σύμβουλος, είχα
σχολιάσει ούτω πως: «ακόμη κι ένας
μεγαλοεπιχειρηματίας, επί τέλους, έχει δημοκρατικό δικαίωμα να εκλεγεί
Πρόεδρος».
Δεν καταλαβαίνουν πόσο γελοίοι γίνονται μερικές φορές.
Ουσία
Ακόμη χειρότερα, τους είναι αδύνατον να σκεφθούν ουσιαστικό
έλεγχο του conflict of
interest. Κρίνοντας, πράξεις –χωρίς δηλαδή τυπικότητες. Τους είναι
αδιανόητο.
Επανέρχομαι. Αν έχεις βρει, ή αν βρεις, κάποια επίμεμπτη
πράξη του Biden, όλα θα
αποκτήσουν άλλο νόημα. Ακόμη και κάποιος εκβιασμός σου προς τον Ουκρανό ομόλογό
σου, θα έχει λόγους αποδοχής. Σίγουρα, δεν θα υφίσταται λόγος καθαίρεσής σου.
Από εκεί και πέρα, με τον Biden αθώο δηλαδή, απομένει το ως άνω [2] τι έκανες εσύ.
Εκεί, ακριβώς, όπως σου έγραψα την προηγούμενη Κυριακή,
είναι κρίσιμο να ξεκαθαρισθεί κάτι που αφήνουν επιτηδείως θολό οι Dems: είναι σωστό ο Πρόεδρος
να βοηθάει ξένο κράτος για να ερευνήσει και να τιμωρήσει πράξεις διαφθοράς
αμερικανών πολιτικών;
Να απαντήσουν, για να ξέρουμε (κι εμείς οι μη Αμερικανοί) τι
είδους Αμερική θέλουν οι «προοδευτικοί» σας.
Εκβιασμός;
Καταλαβαίνεις ότι, αν φθάσουν να απαιτούν ασυλία πράξεων
διαφθοράς πολιτικών, έστω και στο εξωτερικό, δεν έχεις παρά να υποδείξεις το
ατόπημα. Να καταλάβει ο κόσμος, εντός και εκτός Αμερικής, για τί σαπίλα μιλάμε.
Φυσικά, θα αποφύγουν να απαντήσουν στην ερώτηση. Είναι από
τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει ένας πολιτικός καριέρας της εποχής μας. Είναι
μάταιο να ρωτήσεις π.χ. κάτι σαν: είναι συμφέρον της Αμερικής να βγάλει Πρόεδρο
έναν τ. Αντιπρόεδρο που τα πήρε πουλώντας προστασία στο εξωτερικό;
Από την πλευρά σου, όμως, νομίζω ότι μπορείς να στηρίξεις
δημοσίως τη δική σου απάντηση: πίεσες ένα ξένο κράτος για να ερευνήσει και να
τιμωρήσει πράξεις διαφθοράς αμερικανών πολιτικών, και σταμάτησες όταν έπρεπε.
Εκβιασμός κολάσιμος, θα υπήρχε αν δεν σταμάταγες όταν
έπρεπε. Τουτέστιν: ούτε το περίφημο πιά quid pro quo, σε αυτή την περίπτωση, είναι κολάσιμο.
Δεν έχεις, λοιπόν, παρά να στηρίξεις ότι σταμάτησες όταν
έπρεπε. Δες πώς το έθεσε προχθές, ένα καλό και λογικό κορίτσι.
So what?
Αν θα ήθελες, πάντως, να ψάξεις τι λένε οι αγορές, επί του
υπ’όψιν θέματος δεοντολογίας και κουραφέξαλα, ίσως θα άξιζε να δεις μία ακόμη συμπτωματική σύμπτωση με ανάρτησή
μου στο Facebook (εδώ).
Ήταν Πέμπτη 24 Οκτωβρίου, 20:20 ώρα Ελλάδος. Πέρναμε timeout «ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ, ΝΑ ΤΟ
ΚΑΛΟΣΚΕΦΘΩ...». Το νόημα: και λοιπόν; Μετά την κατάθεση-καταπέλτη του πρέσβη Taylor.
Ο Dow
Jones, λοιπόν, ήταν στο
26.757,12. Τώρα, στο 27.681,24 (+924,12 +3,45%). Και αναμένεται, εν καιρώ, η prime time «απολογία» σου.
Ναι.
Όθεν,
Θα σου πρότεινα να ασχοληθείς, λίγο πιο προσεκτικά, με τον
επερχόμενο Mr. “Trumpism
without Trump”. Ήγουν, ο Τραμπισμός στανταράκι. Μονά-ζυγά. With or without you, που λέει
και γνωστό άσμα εποχής.
«Προσεκτικά», διευκρινίζω, σημαίνει ότι πιά δεν θα έχεις τη
δικαιολογία ότι ανταγωνίζεσαι σούργελα.
Sincerely yours,
Kostas
10 Νοεμβρίου 2019
Κώστας Τζαναβάρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου