Ηρώ Καραμανλή : Κάποτε, θά μιλήσω ἔξω ἀπό τά δόντια.

Ηρώ Καραμανλή

Κάποτε, θά μιλήσω ἔξω ἀπό τά δόντια. Θά ΄ναι νύχτα βαθιά κι ὁ κόσμος ἀνυποψίαστος θά βολτάρει μέσα στά ὄνειρα του. Ἔτσι θά ἔχω ὅλο τό χρόνο νά ἀποκαλύψω ἐκεῖνο τό κάθαρμα, πού σέ μιά στιγμή λιποψυχίας, μοῦ ἅρπαξε ὅ,τι πολυτιμότερο εἶχα….

Ἀλλά τώρα γιά νά μήν μακρηγοροῦμε, θά σᾶς τά πῶ ἕν ὀλίγοις, καί μιᾶς κι ὅλες οἱ ἱστορίες ξεκινοῦν ἀπό κάπου, αὐτός ἦρθε καί στάθηκε μπροστά μου, «γιατί μέ κοιτάζεις ἔτσι;» τόν ρώτησα, «ἐπειδή τό κάλλος εἶναι ἡ καλύτερη συστατική ἐπιστολή» μού ἀπάντησε ἀριστοτελικά, κι ἔτσι ἀρχίσαμε… ἀλλά κατά τό παράδοξον του πράγματος, καί πρίν προλάβει νά τελειώσει ἡ μέρα, εἶχε ἐξαφανιστεῖ.

Ὁ ἄθλιος!

Γιατί δέν ἦταν μόνο αὐτό. Τήν ἑπομένη τῆς ἐξαφάνισής του, ἀνακάλυψα πώς αὐτή ἡ ἄλλη πού γιά χρόνια ὑπῆρξα, εἶχε φύγει μαζί του. «Ποιά εἶμαι λοιπόν τώρα;» σκέφτηκα μές τόν πανικό μου, ἤ «ποιά ἤμουν τόσα χρόνια;», ἐρωτήματα οὐσιαστικά πού δέν κατάφεραν ν΄ ἀπαντηθοῦν μέχρι καί σήμερα…

Ὥσπου ἀνακαλύπτεις πώς δέν χρειάζεται παρά μιά στιγμή ν΄ ἀντιληφθείς ὅτι οἱ ἀναζητήσεις σου γιά τό ποιός εἶσαι, θά καταλήγουν πάντα στό ἴδιο συμπέρασμα: κάθε φορά, εἶσαι ἕνας ἄγνωστος!…

[Εὐπρεπεῖς Ἔρωτες]

16 Δεκεμβρίου 2018

Για την αντιγραφή,

Κώστας Τζαναβάρας