«Πόσο γλυκά με σκοτώνεις…»...

Το γνωστό τρυφερό άσμα, ερμηνευμένο υπέροχα από την αισθαντική φωνή της Αλέκας Κανελλίδου, δίνει τον τόνο για την τελευταία στροφή πριν τις αμερικάνικες ενδιάμεσες εκλογές της 6^ης Νοεμβρίου.

Οι μυημένοι –κυρίως: οι μυημένες– στα μυστικά των διαδικτυακών σημάτων του ταπεινού υπογράφοντος, γνωρίζουν καλά τι σημαίνει αυτό το άσμα για το εκάστοτε υποκείμενο χρηματιστηριακό μέγεθος: τελειώνει η τρέχουσα πτώση οσονούπω.

Τουτέστιν: η θεαματική πτώση του Dow Jones Industrial Average (DJIA), λαμβάνει τέλος. Οι αγορές «χώνεψαν» την ενορχηστρωμένη αρκουδίσια φιλοσοφία, και είναι έτοιμες να ποντάρουν θεαματικά στην εκλογική επιτυχία του εκλεκτού τους.

Για περισσότερα: «Το διακύβευμα των midterms και τα χρηματιστήρια» (14.10.18 – ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1616/18.10.18)

Όχι μόνον για τους άσχετους περί τα χρηματιστηριακά, αξίζει –πρώτον– μία σύντομη ανασκόπηση.

Ο DJIA, λοιπόν, είναι (κλείσιμο Παρασκευής 26.10) στις 24.688,31 μονάδες, μετά από εβδομαδιαία πτώση 2,97%. Μεγάλη πτώση, για τα δεδομένα του δείκτη-πλανητάρχη. Και, το ξεκίνημά της, συνέπεσε με το εύγλωττο πρωινό μουσικό σήμα της Δευτέρας 22.10: «Γκρεμός».

Η ευρύτερη πτώση, της τάξεως του 8,40%, έχει ξεκινήσει από τις 3.10 και το ιστορικό ενδοσυνεδριακό υψηλό 26.951,81. Ελάχιστα χαμηλότερα (26.915,41), και την ίδια ημέρα, δόθηκε το σήμα «για λίγους»: «Καληνύχτεςςςς!».

Ενδιαμέσως, είχε δοθεί ένα ολίγον ακατάλληλον [όχι μόνον] για ανηλίκους σήμα, «Μην μου τον χώνετε βαθιά τον άντρα μου στο μνήμα». Γνωστή ατάκα της άπαιχτης Ντένης της τηλεοπτικής σειράς «Δύο ξένοι», προϊδέαζε για τα επερχόμενα. Ήταν λίγο μετά το κλείσιμο της 9.10, και στα –μακρινά πια– επίπεδα του 26.430,57

Οι τακτικές fb-φίλες, αλλά και οι τακτικοί, θυμούνται και τις παλαιότερες αψιμαχίες με το «όριο για την κοινωνία της αφθονίας»: 26.915,35. Πάντα κατά τις αναλύσεις του υποφαινομένου.

Κυρίως, θυμούνται ότι η κορύφωση του φετινού Ιανουαρίου, είχε συμπέσει με το –γριφώδες πλην σαφές– προειδοποιητικό μήνυμα «ταμπακέρα».

Επίσης, δεύτερον, αξίζει μία συνοπτική τοποθέτηση επί των εναλλακτικών προοπτικών του υπ’ όψιν διακυβεύματος.

Θυμίζω: Είναι να κριθεί αν όλα αυτά συνιστούν μετάλλαξη του καπιταλισμού.  Αν έχουμε να κάνουμε, δηλαδή, με «στρατηγική επιλογή ισχυρών οικονομικών δυνάμεων να επενδύσουν στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής κατωτέρων στρωμάτων».

Για περισσότερα: «Είναι φίλος της Ελλάδας ο Donald Trump ;» (26.2.17 –ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1537/9.3.17)

Εν ολίγοις, λοιπόν, τα δύο βασικά ενδεχόμενα:

1.      Trump ηττημένος και απειλούμενος με ήττα το 2020

Με σαφή πολιτική αποδοκιμασία στις “midterms”, αρχίζουν οι από-επενδύσεις. Σε πολλά ταμπλώ –όχι μόνον χρηματιστηριακά.

Πρώτα απ’ όλα, δεν θα είναι μικρή η πίκρα της ήττας για τον ίδιο τον Πρόεδρο. Έχει κάνει πάρα πολλά, και μπορεί να ξανασκεφθεί αν αξίζει να λείπει τόσο πολύ από το γκολφ, τον μικρό γιό του και τα εγγονάκια του.

Σε αυτή την περίπτωση, αξίζει προσοχής ο ισχυρισμός του, δημοσίως διατυπωμένος στο φετινό «Νταβός»: αν είχε βγει η Clinton, ο DJ θα πήγαινε στο 50% κάτω.

Από τις κάπου 18,5 χιλιάδες, δηλαδή, που παρέλαβε…

2.      Trump απερίσπαστος στην συνέχιση του έργου του

Μία απλώς αξιοπρεπής ισοπαλία, επαρκεί. Και η ως άνω «μετάλλαξη του καπιταλισμού», προωθείται αβίαστα. Κι ας μην την έχει καν ακουστά ο ισχυρός πλανητάρχης. Ίσως, ακόμη, να του είναι άγνωστη και η κρίσιμη λέξη –μαζί και η έννοια.

Με άλλα λόγια, αυτήν την μετάλλαξη «την φοράει» ο Donald J.Trump. Είναι βαθιά μέσα στην ψυχή του το “MAGA”. Μία Αμερική ξανά ευτυχισμένη και ενωμένη.

Τα βάζει με την γραφειοκρατία και το πολιτικό κατεστημένο. Και με όλους όσους εφαρμόζουν το γνωστό δόγμα «Αν τα γεγονότα δεν συμφωνούν με τις απόψεις μας, τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα». Αυτούς, δηλαδή, για τους οποίους μετράνε τα λόγια. Όχι τα αποτελέσματα, οι πράξεις.

Και, ο ίδιος, δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ένας «δισεκατομμυριούχος αγαναχτισμένος». Μετά από δύο χρόνια Προεδρίας του, επιμένω στον χαρακτηρισμό που του είχα αποδώσει πρωίμως τον Αύγουστο του ’16.

Συνεπώς, ο ευστόχως αποκαλούμενος «Κόκκινος Οκτώβρης», και οι κάπου 10 τρις δολάρια –μόνον στη Wall Street– χρηματιστηριακές ζημιές του, θέτουν κάπως μία  χρηματιστηριακώς πρωτάκουστη ερώτηση. Φυσικά, επί του αποτελέσματος του «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών».

Ερωτώνται, λοιπόν, οι αγορές όχι τι προβλέπουν αλλά τι επιθυμούν.

Και, όπως πάντα, εμείς, «έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο –plus ό,τι προκύψει».

28 Οκτωβρίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας