NAI στην παγκοσμιοποίηση - ΟΧΙ στον παγκοσμισμό !

Ο Πρόεδρος Trump, μιλώντας στην πρόσφατη Γ.Σ. του ΟΗΕ, έφερε κάποιους σε απορία και αμηχανία. Οι πολλοί, βέβαια, ασχολήθηκαν μόνον με τα στημένα –και άνευ αποχρώντος λόγου– γέλια αντιπάλων του, και μάλιστα στην αρχή της ομιλίας του. Δεν ασχολήθηκαν καν με τις ζεστές αντιδράσεις μεγαλύτερου μέρους του ακροατηρίου στην άμεση ψύχραιμη απάντησή του.
 

Απορία και αμηχανία, λοιπόν, έφερε η εξής διακήρυξή του: «We reject the ideology of globalism, and we embrace the doctrine of patriotism» –Απορρίπτουμε την ιδεολογία του παγκοσμισμού, και αγκαλιάζουμε το δόγμα του πατριωτισμού.

Δεν είναι και τόσο σαφές, δηλαδή, τι ονοματίζει παγκοσμισμό. Πολλοί, αίφνης, νομίζουν ότι αποκήρυξε την παγκοσμιοποίηση. Ή ότι κήρυξε κάποιου είδους απομονωτισμό.

Είδηση, πάντως, είναι και το ότι ο πλανητάρχης ασχολείται με ιδεολογίες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμη και τώρα, δεν υπάρχει καν αναφορά στον όρο σε μεγάλα διεθνή Μέσα Μαζικής «Ενημέρωσης». Και, οι λιγοστές σχετικές πηγές στο διαδίκτυο, διΐστανται –σίγουρα δεν αναφέρονται σε ιδεολογία.

Κάπως έτσι, ελάχιστοι υποψιάζονται τί εννοεί ο τίτλος του παρόντος εσχάτου άρθρου. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, όπως φαίνεται, όμως, για να καταλάβει κανείς τί είπε ο πλανητάρχης, [άλλο θέμα αν θα συμφωνήσει μαζί του ή όχι] θα χρειασθεί να ανατρέξει στα αρχεία της ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ. Ή, έστω, στο προσωπικό blog του υπογράφοντος: «Η λεωφόρος Trump για την παγκόσμια συγκατάβαση» (Φ.τ.Κ. φ.1566/19.10.17).

Κάποιος που ενδεχομένως θα μιμούνταν τις ως άνω ειρωνικές αντιδράσεις παγκοσμιστών, ίσως θα έπρεπε να συγκρίνει την περσινή με την φετινή ομιλία, και να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν του τα εξής:

1.       Το ως άνω άρθρο έχει σταλεί με email στον Λευκό Οίκο στις 25/9/17.

2.       Ο τίτλος του άρθρου θα μπορούσε κάλλιστα να τεθεί και ως τίτλος και της φετινής ομιλίας του.

3.       Στη φετινή, ανέφερε την λέξη «λεωφόροι» (“avenues”) μιλώντας ακριβώς για το όραμά του για τις διεθνείς σχέσεις.

4.       Επί της ουσίας, επιβεβαιώθηκαν πλήρως οι προ έτους ανήκουστες εκτιμήσεις του υπογράφοντος για την ειρηνική πορεία του βορειοκορεατικού. Θυμίζω ότι τότε είχε μόλις απειλήσει με «ολοσχερή καταστροφή» τη χώρα του “rocket man”.

5.       Επί του θέματος, στο περσινό άρθρο, υπήρχε σαφής αναφορά στην «παγκοσμιοποίηση-άποψη (globalism)», σε αντιδιαστολή προς την «παγκοσμιοποίηση-γεγονός (globalization)».

Επί πλέον, με το σκεπτικό του περσινού άρθρου, ευλόγως μπορεί να αναμένει κανείς κι άλλες θεαματικές εξελίξεις. Είχα αναφερθεί στο Ιράν και τους μουλάδες, στην Βενεζουέλα και τον Μαδούρο, προτείνοντας και το γενικό δόγμα “Make business not war”.

Τώρα, θα μπορούσα να προβλέψω λ.χ. αναγνώριση της Παλαιστίνης από το Ισραήλ, και θεαματική ανταμοιβή των –μέχρι δουλικής υποταγής– καλών υπηρεσιών του Ιάπωνα Πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε. Αυτού που άντεξε ακόμη και το βάρος του δημόσιου προεδρικού χαρακτηρισμού “tough negotiator” (σκληρός διαπραγματευτής).

Επίσης, θα μπορούσα να καταθέσω και μία χαρακτηριστική λέξη-πρόταση: αμφικτιονισμός. Ως μονολεκτική απόδοση του: «Οι ΗΠΑ επιλέγουν την ανεξαρτησία και τη συνεργασία αντί για την παγκόσμια διακυβέρνηση, τον έλεγχο και την κυριαρχία».

Η γενική φιλοσοφία, πάντως, για όλες αυτές τις προσεγγίσεις του ταπεινού υπογράφοντος, είναι απλή: στοχαστική προσέγγιση της δυναμικής των περιστάσεων. Ειδικότερα, όπως έγραφα πέρυσι, «όλο το μυστικό, της ενταύθα “λεωφόρου Trump’, είναι στην βαθιά κατανόηση της ψυχής του ισχυρογνώμονος πλανητάρχη». Συμπληρώνω: αρκεί να μην μπερδεύεται κανείς από τις μπλόφες του –«δεν είναι μυστικό», δηλώνεται επισήμως.

Με την ίδια φιλοσοφία, δεν είναι δύσκολο να λύσει κανείς και τον γρίφο του εμπορικού πολέμου ΗΠΑ-Κίνας. Είδαμε πέρυσι στο Πεκίνο τον πλανητάρχη να χειροκροτεί σαν μικρό παιδί τον Πρόεδρο Σι. Ε, είναι τελείως απλό να αποκωδικοποιήσει κανείς την πρόσφατη δήλωση «Ο Πρόεδρος της Κίνας μπορεί να μην είναι πια φίλος μου».

Η λογική των περιστάσεων, κινέζικη –εκτός από ομηρική– φιλοσοφία άλλωστε, υποδεικνύει το εξής καίριο ερώτημα: τι είναι σημαντικότερο για την Κίνα; Οι εξαγωγές ή το ισοζύγιο των ΗΠΑ; Κάποια τρέχοντα κέρδη, ή η διασφάλιση της βιωσιμότητας εκείνου του εκρηκτικού δημόσιου χρέους στο οποίο έχουν τοποθετηθεί τρισεκατομμύρια δολάρια από τον ιδρώτα του κινεζικού λαού;

Κι ας αναλογισθούμε, πολύ απλά, αν οι Κινέζοι θα μπορούσε να είναι οπαδοί του παγκοσμισμού. Επιμένω: του παγκοσμισμού, όχι της παγκοσμιοποίησης.

Κάπως έτσι, δεν είναι και ακατόρθωτο να ερμηνεύσει κανείς τον υψηλής τεχνικής τίτλο του επισήμου κινεζικού πρακτορείου Xinhuanet: “Facing stares, headshake, frowning, Trump attacks globalism at UNGA” –Αντιμετωπίζοντας βλέμματα, κεφάλια, συνοφρυώματα, ο Trump επιτίθεται στον παγκοσμισμό.

Εν ολίγοις: δεν πρόσεξαν, τα γέλια των ανώνυμων «ηγετών», ενώ έκαναν τίτλο τις άλλες αντιδράσεις τους. Προσωπικά, πάντως, κατέθεσα δημοσίως μέσω facebook την εξής ελεύθερη απόδοση του τίτλου από την κινεζικήν εις την λακωνικήν: Μειδιάσατε;

1^η Οκτωβρίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας

Ελεύθερος σκοπευτής πολιτικός