«Πόσο γλυκά με σκοτώνεις…»...

Το γνωστό τρυφερό άσμα, ερμηνευμένο υπέροχα από την αισθαντική φωνή της Αλέκας Κανελλίδου, δίνει τον τόνο για την τελευταία στροφή πριν τις αμερικάνικες ενδιάμεσες εκλογές της 6^ης Νοεμβρίου.

Οι μυημένοι –κυρίως: οι μυημένες– στα μυστικά των διαδικτυακών σημάτων του ταπεινού υπογράφοντος, γνωρίζουν καλά τι σημαίνει αυτό το άσμα για το εκάστοτε υποκείμενο χρηματιστηριακό μέγεθος: τελειώνει η τρέχουσα πτώση οσονούπω.

Τουτέστιν: η θεαματική πτώση του Dow Jones Industrial Average (DJIA), λαμβάνει τέλος. Οι αγορές «χώνεψαν» την ενορχηστρωμένη αρκουδίσια φιλοσοφία, και είναι έτοιμες να ποντάρουν θεαματικά στην εκλογική επιτυχία του εκλεκτού τους.

Για περισσότερα: «Το διακύβευμα των midterms και τα χρηματιστήρια» (14.10.18 – ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1616/18.10.18)

Όχι μόνον για τους άσχετους περί τα χρηματιστηριακά, αξίζει –πρώτον– μία σύντομη ανασκόπηση.

Ο DJIA, λοιπόν, είναι (κλείσιμο Παρασκευής 26.10) στις 24.688,31 μονάδες, μετά από εβδομαδιαία πτώση 2,97%. Μεγάλη πτώση, για τα δεδομένα του δείκτη-πλανητάρχη. Και, το ξεκίνημά της, συνέπεσε με το εύγλωττο πρωινό μουσικό σήμα της Δευτέρας 22.10: «Γκρεμός».

Η ευρύτερη πτώση, της τάξεως του 8,40%, έχει ξεκινήσει από τις 3.10 και το ιστορικό ενδοσυνεδριακό υψηλό 26.951,81. Ελάχιστα χαμηλότερα (26.915,41), και την ίδια ημέρα, δόθηκε το σήμα «για λίγους»: «Καληνύχτεςςςς!».

Ενδιαμέσως, είχε δοθεί ένα ολίγον ακατάλληλον [όχι μόνον] για ανηλίκους σήμα, «Μην μου τον χώνετε βαθιά τον άντρα μου στο μνήμα». Γνωστή ατάκα της άπαιχτης Ντένης της τηλεοπτικής σειράς «Δύο ξένοι», προϊδέαζε για τα επερχόμενα. Ήταν λίγο μετά το κλείσιμο της 9.10, και στα –μακρινά πια– επίπεδα του 26.430,57

Οι τακτικές fb-φίλες, αλλά και οι τακτικοί, θυμούνται και τις παλαιότερες αψιμαχίες με το «όριο για την κοινωνία της αφθονίας»: 26.915,35. Πάντα κατά τις αναλύσεις του υποφαινομένου.

Κυρίως, θυμούνται ότι η κορύφωση του φετινού Ιανουαρίου, είχε συμπέσει με το –γριφώδες πλην σαφές– προειδοποιητικό μήνυμα «ταμπακέρα».

Επίσης, δεύτερον, αξίζει μία συνοπτική τοποθέτηση επί των εναλλακτικών προοπτικών του υπ’ όψιν διακυβεύματος.

Θυμίζω: Είναι να κριθεί αν όλα αυτά συνιστούν μετάλλαξη του καπιταλισμού.  Αν έχουμε να κάνουμε, δηλαδή, με «στρατηγική επιλογή ισχυρών οικονομικών δυνάμεων να επενδύσουν στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής κατωτέρων στρωμάτων».

Για περισσότερα: «Είναι φίλος της Ελλάδας ο Donald Trump ;» (26.2.17 –ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1537/9.3.17)

Εν ολίγοις, λοιπόν, τα δύο βασικά ενδεχόμενα:

1.      Trump ηττημένος και απειλούμενος με ήττα το 2020

Με σαφή πολιτική αποδοκιμασία στις “midterms”, αρχίζουν οι από-επενδύσεις. Σε πολλά ταμπλώ –όχι μόνον χρηματιστηριακά.

Πρώτα απ’ όλα, δεν θα είναι μικρή η πίκρα της ήττας για τον ίδιο τον Πρόεδρο. Έχει κάνει πάρα πολλά, και μπορεί να ξανασκεφθεί αν αξίζει να λείπει τόσο πολύ από το γκολφ, τον μικρό γιό του και τα εγγονάκια του.

Σε αυτή την περίπτωση, αξίζει προσοχής ο ισχυρισμός του, δημοσίως διατυπωμένος στο φετινό «Νταβός»: αν είχε βγει η Clinton, ο DJ θα πήγαινε στο 50% κάτω.

Από τις κάπου 18,5 χιλιάδες, δηλαδή, που παρέλαβε…

2.      Trump απερίσπαστος στην συνέχιση του έργου του

Μία απλώς αξιοπρεπής ισοπαλία, επαρκεί. Και η ως άνω «μετάλλαξη του καπιταλισμού», προωθείται αβίαστα. Κι ας μην την έχει καν ακουστά ο ισχυρός πλανητάρχης. Ίσως, ακόμη, να του είναι άγνωστη και η κρίσιμη λέξη –μαζί και η έννοια.

Με άλλα λόγια, αυτήν την μετάλλαξη «την φοράει» ο Donald J.Trump. Είναι βαθιά μέσα στην ψυχή του το “MAGA”. Μία Αμερική ξανά ευτυχισμένη και ενωμένη.

Τα βάζει με την γραφειοκρατία και το πολιτικό κατεστημένο. Και με όλους όσους εφαρμόζουν το γνωστό δόγμα «Αν τα γεγονότα δεν συμφωνούν με τις απόψεις μας, τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα». Αυτούς, δηλαδή, για τους οποίους μετράνε τα λόγια. Όχι τα αποτελέσματα, οι πράξεις.

Και, ο ίδιος, δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ένας «δισεκατομμυριούχος αγαναχτισμένος». Μετά από δύο χρόνια Προεδρίας του, επιμένω στον χαρακτηρισμό που του είχα αποδώσει πρωίμως τον Αύγουστο του ’16.

Συνεπώς, ο ευστόχως αποκαλούμενος «Κόκκινος Οκτώβρης», και οι κάπου 10 τρις δολάρια –μόνον στη Wall Street– χρηματιστηριακές ζημιές του, θέτουν κάπως μία  χρηματιστηριακώς πρωτάκουστη ερώτηση. Φυσικά, επί του αποτελέσματος του «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών».

Ερωτώνται, λοιπόν, οι αγορές όχι τι προβλέπουν αλλά τι επιθυμούν.

Και, όπως πάντα, εμείς, «έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο –plus ό,τι προκύψει».

28 Οκτωβρίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας

ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ ΗΠΑ DONALD J.TRUMP

ΔΗΜΟΣΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ ΗΠΑ DONALD J.TRUMP

Mr. President,

Εμείς οι απλοί Έλληνες πολίτες, που προωθούμε αυτό το πατριωτικό μήνυμα προς εσάς προσωπικά, πιστεύουμε ακράδαντα ότι η τρέχουσα πολιτική της Αμερικάνικης Κυβέρνησης, στο θέμα της διαφοράς της Ελλάδας με την so called “Former Yougoslavic Republic of Macedonia”, δεν συνάδει με τις ευρύτερες προσωπικές σας απόψεις, όπως έχουν διακηρυχθεί δημοσίως.

Πιστεύουμε, πρώτα από όλα, ότι κανείς δεν σας έχει ζητήσει την προσοχή στην εξής σημαντική λεπτομέρεια: οι βόρειοι γείτονές μας, δεν θέλησαν να λέγονται και αυτοί Μακεδόνες. Θέλησαν να φέρουν αυτοί το ιστορικό όνομα, ως ονομασία του κρατιδίου τους, και να ελέγχουν την χρήση αυτού του ονόματος από τους Έλληνες Μακεδόνες. Αυτούς που μιλούν την ίδια ελληνική γλώσσα και κατοικούν στον αναμφισβήτητα κύριο Μακεδονικό γεωγραφικό χώρο.

Το θράσος αυτών των επιδιώξεων, και μάλιστα απέναντι στο καταφανώς ισχυρότερο ελληνικό κράτος, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Αυτό το χαρακτηριστικό θράσος, ακριβώς, αποκαλύπτει ότι πίσω από αυτές τις ανήκουστες απαιτήσεις υπήρξαν και υπάρχουν ισχυροί προστάτες και χρηματοδότες.

Αυτοί οι προστάτες και χρηματοδότες, είναι οι ίδιοι υποκινητές της “ideology of globalism” που αποκηρύξατε προσφάτως από το βήμα της 73rd Session of the United Nations General Assembly.

Mr. President,

Πιστεύουμε ότι, αν προχωρήσετε σε διεισδυτική ανασκόπηση του θέματος, ανάλογη αυτής που διατυπώσατε απευθυνόμενος στις 8 Νοεμβρίου του ’17 to the National Assembly of the Republic of Korea, θα καταλήξετε ασφαλώς σε αντιστοίχως εύγλωττα συμπεράσματα.

Σε αυτά τα πλαίσια, έχουμε την πεποίθηση ότι:

-         Θα διακρίνετε, ως απώτερο κίνητρο των καταφανώς ανιστόρητων απαιτήσεων εναντίον μας, την ίδια “dark fantasy at the heart” βορείων γειτόνων.

-         Θα διακρίνετε ασφαλώς ότι στις απαρχές του θέματος, υπήρξε εύλογη ελληνική υποχωρητικότητα, στα πλαίσια των προτεραιοτήτων του Ψυχρού Πολέμου.

-         Θα πληροφορηθείτε ασφαλώς για τους προστάτες και χρηματοδότες των απαράδεκτων απαιτήσεων, όπως και για τους σημερινούς στόχους και επιδιώξεις τους.

-         Θα διαπιστώσετε το πώς διαχειρίσθηκε το όλο ζήτημα το “totally corrupt political establishment” της χώρας μας, προκειμένου να καθηλώσει επί δεκαετίες τον Ελληνικό Λαό σε ανικανοποίητα δίκαια και, ευρύτερα, στην αίσθηση ανημπόριας.

-         Θα ερμηνεύσετε πλήρως την μειοδοτική πολιτική των διακεκριμένων παγκοσμιστών που σήμερα διαχειρίζονται τις τύχες της ιστορικής χώρας μας και ελέγχουν την προπαγάνδα. Το ίδιο, και ως προς την παγκόσμια προβολή αυτής της πολιτικής από τα ενορχηστρωμένα διεθνή “crooked media”.

-         Θα διαπιστώσετε αναντίρρητα, και βεβαίως με βαθιά προσωπική ικανοποίηση, ότι η απάντηση του Ελληνικού Λαού, στην γνωστή ερώτηση σας “Are we patriots?”, ήταν, είναι και θα είναι “We are still patriots!”

Mr. President,

Σίγουρα, δεν είναι τυχαίο ότι η κρίσιμη διακήρυξή σας “We reject the ideology of globalism, and we embrace the doctrine of patriotism” περιλαμβάνει δύο ελληνικούς όρους.

Γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι οι προσεχείς midterms στη μεγάλη χώρα σας, και η υποστήριξη των ισχυρών ομογενών μας, δεν είναι ευκαιρία για να σας πείσουμε. Είναι απλώς ευκαιρία, για δικούς σας λόγους, να ασχοληθείτε προσωπικώς με τα δίκαια του λαού που δίδαξε τον πατριωτισμό.

Mr. President,

Επί του πρακτέου, ως προς την ονομασία των βορείων γειτόνων μας, προτείνουμε εξ ίσου διδακτική αφοπλιστική λύση: Makedonija. Erga omnes. Θα τους αποκαλούμε όλοι παγκοσμίως με το περιβόητο «συνταγματικό τους όνομα», αλλά αμετάφραστο.

Η λύση Makedonija, τόσο επί της ουσίας, όσο και σε σχέση με την ήδη προωθούμενη λύση Severna Makedonija, έχει τα εξής συγκριτικά πλεονεκτήματα:

1.      Καταγράφει οριστικά ότι πρόκειται για Σλαυομακεδόνες, που απλώς κατοικούν στον Μακεδονικό γεωγραφικό χώρο. Ταυτόχρονα, εξουδετερώνει οποιαδήποτε μελλοντική απαίτηση για διευκρινιστική μετονομασία της Μακεδονίας μας.

2.      Αφοπλίζει τους θρασείς Σλαυομακεδόνες και τους τοποθετεί εκεί όπου πλέον ανήκουν, κι αυτοί και οι προστάτες-χρηματοδότες τους:  στο περιθώριο. Ας λύσουν μόνοι τους, τα εσωτερικά τους ζητήματα με τις σκοτεινές φαντασιώσεις τους.

3.      Εκθέτει τις επί δεκαετίες μεθοδεύσεις τόσο του παλαιοκομματισμού στη χώρα μας, όσο και τις αντίστοιχες –και δαπανηρές– «προσπάθειες» της διεθνούς διπλωματικής γραφειοκρατίας.

4.      Συνιστά αυτοτελές μάθημα αξιοπρεπούς συμπεριφοράς, αλλά και περί out of the box win-win solutions, προς όλους τους εμπλεκόμενους ανεξαιρέτως.

5.      Απλοποιεί τις πάσης φύσεως διπλωματικές προσπάθειες της χώρας σας.

Τέλος, αποδοκιμάζουμε τις φαιδρές διαπραγματεύσεις των επισήμων εκπροσώπων της χώρας μας επί του λεγομένου «αλυτρωτισμού» των βορείων γειτόνων μας, δίνοντας την μόνη ελληνοπρεπή απάντηση:

                                                       ΜΟΛΩΝΤΕΣ ΛΑΒΕΤΕ.

ΕΛΛΑΔΑ, 21 Οκτωβρίου 2018

Για τους Έλληνες Πατριώτες,

Κώστας Τζαναβάρας

Για το Μακεδονικό και τον πατριωτισμό

Το κείμενο που ακολουθεί, είναι σχέδιο μηνύματος στον Πρόεδρο Trump, και αφορά υπόδειξη ανακολουθίας της πολιτικής του στο Μακεδονικό, σε σχέση με τις ευρύτερες θέσεις του περί πατριωτισμού.

Η όλη τοποθέτηση, εδράζεται στην βασική αντίληψη ότι, οι πατριωτικές διακηρύξεις του Προέδρου Trump, είναι ειλικρινείς, τον εκφράζουν βαθιά σαν άνθρωπο, και είναι ψηλά στις προτεραιότητές του.

Συνεπώς, το σχέδιο μηνύματος θα μπορούσε να χρησιμεύσει σε πρόσωπα και φορείς που είναι σε θέση να προσεγγίσουν στενούς συνεργάτες του, αλλά και να προκαλέσουν άμεσα το κατ’ αρχήν ενδιαφέρον του.

Κατά τα άλλα, η γνωστή μεθόδευση με την συνταγματική αλλαγή, και οι εν συνεχεία πανηγυρισμοί, μπορούν να ιδωθούν είτε ως λήξη του θέματος είτε ως ευκαιρία για μία θαρραλέα αναγνώριση λάθους, την οποία πιστεύεται ότι θα αντάμειβαν οι αγορές.

Το διακύβευμα των midterms και τα χρηματιστήρια

Την 6^η προσεχούς Νοεμβρίου, κατά πάγιο προγραμματισμό, είναι να γίνουν ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ. Και είναι ιδιαίτερα σημαντικές, καθώς εξελίσσεται όλο και πιο άγρια το «ξεκαθάρισμα λογαριασμών στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας του πλανήτη».

Για περισσότερα: «Πού πηγαίνει η Αμερική ;» (25.8.16 –ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1511/8.9.16)

Προβλέπεται να εκλεγούν 35 από τους 100 γερουσιαστές, όλοι οι 435 ομοσπονδιακοί βουλευτές, και 39 από τους κάπου 50 κυβερνήτες Πολιτειών. Κυρίως, όμως, είναι να φανεί το τί λέει το εκλογικό σώμα για την Προεδρία Trump.

Κατά την Rasmussen, που δικαιώθηκε στις δημοσκοπήσεις το ’16, η κατάσταση είναι μοιρασμένη. Απλώς η προεδρική δημοτικότητα έχει «επιστρέψει» από πολύ δυσμενείς μετρήσεις.

Κατά τα άλλα, το ξεκαθάρισμα λογαριασμών, είναι πλέον καταφανές. Υπάρχει ανοικτή κόντρα με τον –κατ΄ευφημισμόν– «τύπο». Και όσοι ενδεχομένως φαντάζονται συμπαιγνίες και στημένα παιχνίδια, ας αξιολογήσουν το εξής απλό και χειροπιαστό: στις προεδρικές εκλογές του ’16 ο τελικός νικητής έκανε σχεδόν μηδενικό τζίρο στα Μ.Μ.«Ε.»

Τουτέστιν: δεν έβαλε διαφημίσεις. Μετέφερε το μέτωπο στην διαδικτυακή παρουσία. Και με αμελητέο κόστος. Κατέρριψε, και δη αγρίως, τον άγραφο κανόνα που έλεγε ότι Πρόεδρος βγαίνει όποιος υποψήφιος διαθέσει περισσότερα δισεκατομμύρια για διαφημίσεις στις εφημερίδες και τα κανάλια.

Προφανώς, δεν μιλάμε για διαφορές που λύνονται και τόσο ειρηνικά. Μιλάμε για λεφτά, και μάλιστα πολλά λεφτά. Και για εξουσία.

Αν παρατηρήσει κανείς τα δημοσιεύματα των βασικών media της Αμερικής, διαπιστώνει ότι κάποιες ειδήσεις είναι «πιο ειδήσεις». Δεν θα βρει εύκολα κανείς, λόγου χάριν, την είδηση ότι η ανεργία των Αφρο-αμερικανών είναι σε ιστορικά χαμηλά. Το ίδιο, και η ανεργία των Λατίνων και των Ασιατών.

Δεν είναι μόνον η επιτυχία της οικονομικής πολιτικής. Περισσότερο, είναι που «χαλάει η σούπα» περί ρατσισμού. Πώς εξηγείται, όμως, κάποιος που τον κατηγορεί για ρατσιστή, να αδιαφορεί για τις άρδην αλλαγές στην απασχόληση των μειονοτήτων;

Η ίδια «σούπα» των media, αποσιώπησε την ιστορική δήλωση «Δεν θα σας πούμε πώς θα ζείτε», η οποία βάζει σε υγιείς και αξιοπρεπείς βάσεις τις σχέσεις με τον μουσουλμανικό κόσμο. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, αυτή η δήλωση, μπροστά σε 50 αρχηγούς μουσουλμανικών κρατών μάλιστα, ουδέποτε προβλήθηκε.

Ακόμη χειρότερα, με το γνωστό Obamacare –το σύστημα υγείας. Επί πολλούς μήνες διαβάζαμε για το απόβρασμα που θα το καταργούσε, που θα άφηνε απροστάτευτους ουκ ολίγους αναξιοπαθούντες. Ενώ, εξ αρχής, μιλούσε για αναθεώρηση και αντικατάσταση –ποτέ για σκέτη κατάργηση. Ο θόρυβος έχει πιά κοπάσει, καθώς αντί για νέο νόμο, υπέγραψε μία απλή «εκτελεστική οδηγία» με σημαντικές βελτιώσεις.

Προφανώς, κάπου πριν τις εκλογές θα βγάλει τον «άσσο από το μανίκι»: απολογισμό, με σαφείς συγκρίσεις, εκφρασμένες σε ψυχρούς αριθμούς.

Γενικά, δεν θα βρει κανείς στα βασικά media ο,τιδήποτε θετικό για τον πλανητάρχη και την πολιτική του.

Φθάσαμε στο σημείο, στα μεγάλα κανάλια που είναι ειδικευμένα στις αγορές και τις χρηματιστηριακές εξελίξεις, να μην είναι είδηση τα διαδοχικά ρεκόρ των χρηματιστηριακών δεικτών. Και τις επόμενες ημέρες, να είναι «πρωτοσέλιδο» η πρόσκαιρη πτώση.

Ευρύτερα, μπορεί να βρει κανείς διάσπαρτες θεωρίες και πληροφορίες που με «απόλυτη ασφάλεια» πληροφορούν τον κάθε αφελή ότι έχουμε έναν ακόμη πρόεδρο-πιόνι μηχανισμών. Ισχύει, όμως, το αντίθετο: ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα με τον πληθωρικό πλανητάρχη είναι ότι πολύ δύσκολα θα άκουγε κάποιον να του υποδεικνύει ένα λάθος ή μία παράλειψη. Εντολές, μόνον ως ανέκδοτο.

Το πιο αστείο ήταν με τον τρόπο που εμφάνισαν τα media της χώρας μας την πρόσφατη παραίτηση της αντιπροσώπου των ΗΠΑ στον ΟΗΕ. Την εμφάνισαν ως ηχηρό χαστούκι, με χίλιες-δυό ευφάνταστες προεκτάσεις. Αν δει κανείς στο youtube, όμως, την κοινή εμφάνιση της Nikki Haley και του Donald Trump, όπου μπροστά στο γνωστό τζάκι έκαναν δηλώσεις, μάλλον θα νομίσει ότι πρόκειται για φλογερούς εραστές σε στιγμές ευτυχίας.

Το πιο απίστευτο, εν τέλει, είναι η χαρακτηριστική δυσανεξία των αναγνωστών: δεν έχουν οι περισσότεροι το παραμικρό περιθώριο να ακούσουν ακόμη και μία απλή πληροφορία. Ο,τιδήποτε αντίθετο, δηλαδή, με αυτά που τους έχει «φυτέψει» η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα.

Όλα αυτά –εννοείται: για όσους συμφωνούμε– δείχνουν πεντακάθαρα ότι οι μεγιστάνες του τύπου «τα παίζουν όλα για όλα». Με όση ισχύ τους απομένει, επιτίθενται χωρίς αρχές. Ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει «ξεκαθάρισμα λογαριασμών». Όλα διορθώνονται σε νίκη, κι όλα είναι μηδέν σε ήττα. Και δεν υπάρχει ισοπαλία.

Οι πολιτικοί αντίπαλοι του Trump, αποδεικνύονται –κατ’ ουσίαν– υπάλληλοι αυτών των media. Δεν εξηγείται αλλιώς τόση αποδοχή τέτοιας οφθαλμοφανούς και ωμής προπαγάνδας. Δεν εξηγείται αλλιώς τόση περιφρόνηση σε χειροπιαστές αλήθειες. Περιφρόνηση ακόμη και σε καλά νούμερα του χρηματιστηρίου και της οικονομίας.

Όλα αυτά, λοιπόν, είναι να τεθούν υπ’ όψιν του εκλογικού σώματος των ΗΠΑ, και σε λιγότερο από ένα μήνα. Ευλόγως, αναμένονται πειστικές απολογιστικές ανακοινώσεις του Λευκού Οίκου. Με συγκρίσεις χειροπιαστές, και αριθμητικά στοιχεία που να αποστομώνουν.

Αν δεν υπάρξουν, δεν θα θεωρηθεί απλή παράλειψη.

Κάπως έτσι, αβίαστα καταλήγει κανείς ότι θα πρέπει να περιμένουμε την τελική επίθεση –ίσως αρχίζοντας σε μία εβδομάδα. Μία ακόμη επική ανατροπή Trump στο φίνις. Υπό χρηματιστηριακή –ούτως ειπείν– υπόκρουση.

Αυτό που είναι να κριθεί στα χρηματιστήρια, άλλωστε, δεν είναι το ποιόν ψηφίζουν οι οικονομικά ισχυροί και οι αγορές. Ψηφίζουν «και με τα δύο χέρια» Trump. Το ίδιο και οποιοσδήποτε απλός επιχειρηματίας.

Είναι να κριθεί αν όλα αυτά συνιστούν μετάλλαξη του καπιταλισμού.  Αν έχουμε να κάνουμε, δηλαδή, με «στρατηγική επιλογή ισχυρών οικονομικών δυνάμεων να επενδύσουν στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής κατωτέρων στρωμάτων».

Για περισσότερα: «Είναι φίλος της Ελλάδας ο Donald Trump ;» (26.2.17 –ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1537/9.3.17)

Εν ολίγοις: Πρόκειται για ενάρετη μετάλλαξη, κοσμογονικών διαστάσεων, που θα ήταν σε θέση να φέρει τον πλανήτη στην εποχή της αφθονίας.

14 Οκτωβρίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας

Το Μακεδονικό ως φαινόμενο της εποχής του παγκοσμισμού

Η προεδρία Trump, είναι ευκαιρία για εκ βάθρων αναθεώρηση και οριστική λύση του εθνικού θέματος, που χρονίζει άσχημα εδώ και κάπου 30 χρόνια. Ιδιαιτέρως, είναι ευκαιρία η ευθεία επίθεσή του –και μάλιστα από το βήμα της πρόσφατης Γ.Σ. του ΟΗΕ– στην ιδεολογία του παγκοσμισμού (“ideology of globalism”), σε συνδυασμό με τις προσεχείς ενδιάμεσες εκλογές (“midterms”).

Ωραία ιδέα, αλλά πώς γίνεται –σωστά;

Κατ’ αρχήν, λοιπόν, θα πρέπει να πάρουμε πολύ-πολύ σοβαρά ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έχει ξαναφέρει στα πολιτικά ήθη την ιστορική μνήμη. Δεν κρίνει, δηλαδή, μόνον από την παρούσα κατάσταση. Αξιολογεί προσεκτικά την σημασία του παρελθόντος, προχωρεί σε θαρραλέα και διεισδυτική ανασκόπηση, εξάγει εδραία συμπεράσματα.

Κρίνοντας συνετά, εν τέλει, δεν διστάζει να καυτηριάσει προς οιανδήποτε κατεύθυνση, αλλά και να δράσει με ανάλογη τόλμη. Ως άνθρωπος των επιχειρήσεων, άλλωστε, έχει χούϊ την φροντίδα για την ολοκλήρωση των προσπαθειών. Δεν του φθάνει η προσπάθεια, θέλει το αποτέλεσμα. “Get the job done”.

Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα το πώς κινήθηκε στο βορειοκορεατικό. Είναι πασίγνωστο το ότι απείλησε, και μάλιστα από το βήμα της περσινής Γ.Σ. του ΟΗΕ,  με «ολοσχερή καταστροφή» την Β.Κορέα. Δεν είναι και τόσο γνωστό, όμως, το πώς μίλησε δυό μήνες μετά στην Εθνική Συνέλευση της Νότιας Κορέας.

Σε ένα ιστορικό λόγο, που μάλιστα επιμελήθηκε προσωπικά, έφθασε μέχρι και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, για να αναδείξει την φύση του προβλήματος. Ανέδειξε τις οφθαλμοφανείς διαφορές στην μεταπολεμική εξέλιξη των δύο κρατών της άλλοτε ενιαίας Κορέας. Ανέδειξε, ακόμη, και κάτι που έχει ιδιαίτερη αξία για εμάς: το πώς έβλεπε η Βόρεια Κορέα τις επιτυχίες της Νότιας Κορέας, όλα αυτά τα χρόνια.

Μεταφράζω: «Όσο πιο επιτυχημένη γίνεται η Νότια Κορέα, τόσο πιό επιτυχημένα κακοπιστώνετε (discredit) την σκοτεινή φαντασία στην καρδιά του καθεστώτος της Βόρειας Κορέας».

Για περισσότερα: «Η περιοδεία που άλλαξε τον πλανήτη» (ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1571/23.11.17).

Κάπως έτσι, κατάφερε τελικά να φέρει τις δύο Κορέες αγκαλιά, αλλά και να εκθέσει άσχημα αυτούς που είχαν αντιταχθεί στο ΠΩΣ προωθούσε την πολιτική του. Ήδη, εμφανώς, κάποιοι ενοχλούνται κ-α-ι από το ΤΙ πέτυχε. Τόσο, που ψάχνουν εναγωνίως για δείγματα πισωγυρίσματος και αποτυχίας.

Ουδείς στην Ευρώπη, λόγου χάριν, πανηγύρισε την επέλευση της Ειρήνης στην Κορεατική χερσόνησο. Στην –κατά τα άλλα– ειρηνόφιλη Ευρώπη. Αδικώ κανέναν; Αδικείται, μήπως, καμία Γερμανίδα;

Να γυρίσουμε, όμως, στα δικά μας: Πολύ απλά, κάτι ανάλογο μπορούμε να πετύχουμε και στο εθνικό μας θέμα. Τουτέστιν: Μια σωστή και οριστική λύση.

Η ίδια «σκοτεινή φαντασία», λοιπόν, αυτή τη φορά του καθεστώτος των Σκοπίων, είναι που όπλισε τον αξιοπερίεργο ζήλο των βορείων γειτόνων μας για την διεκδίκηση ενός καταφανώς ξένου προς αυτούς ονόματος. Χώρια ο αλυτρωτισμός, απέναντι σε κατά πολύ ισχυρότερο κράτος.

Όταν το βλέπει κανείς από κάποια «απόσταση», αναρωτιέται: πώς είναι τούτο δυνατόν;

Η απάντηση, πλέον, τίθεται ούτω πως: Ο παγκοσμισμός, για τους δικούς του λόγους, υπέθαλψε και στήριξε όλα αυτά τα απίστευτα. Είναι αυτονόητο για έναν παγκοσμιστή το να βάζει το κάθε κράτος για όνομα ό,τι γουστάρει. Δεν έχει πρόβλημα να χλευάζει έτσι τα πατριωτικά αισθήματα ενός λαού. Πολύ περισσότερο: αρέσκεται χθονίως να χλευάζει έτσι τα πατριωτικά αισθήματα του πλέον ιστορικού λαού του πλανήτη.

Αν θέλει, λοιπόν, κανείς να πάρει με το μέρος του τον πανίσχυρο πλανητάρχη, χρειάζεται –απαραιτήτως!– η ανάλογη ιστορική και πολιτική ανασκόπηση. Δεν αρκούν κορώνες και ωραιοποιήσεις πολιτικών λαθών. Χρειάζονται αλήθειες και κίνητρα. Και αλήθειες για τα κίνητρα.

Ειδικότερα, χρειάζεται, πρώτον, να αναδειχθεί η υπέρτερη προτεραιότητα που επέβαλε την γνωστή ανοχή της μεταπολεμικής Ελλάδας. Το καθεστώς Τίτο ήταν οχυρό πολύτιμο στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου. Δ-Ε-Ν ήταν εσωτερικό ζήτημα της Γιουγκοσλαβίας το όνομα του τότε ομόσπονδου κρατιδίου. Αναγκασθήκαμε να το θεωρήσουμε, αλλά όχι για στενά δικές μας ανάγκες. “Priorities”…

Χρειάζεται, δεύτερον, να αναδειχθεί ότι το θράσος των Σκοπιανών είχε «πλάτες». Σκοτεινά κέντρα τους στήριζαν, και τους στηρίζουν. Από εκεί προέρχεται το θράσος τους στον βιασμό της Ιστορίας. “Obama-Like politics”…

Χρειάζεται, τρίτον, να αναδειχθεί η υποκρισία στην ευρωπαϊκή υποστήριξη των εθνικών θέσεων. Αξίζει προσοχής το ότι ο Πρόεδρος Trump έχει δημοσίως επικαλεσθεί τον Thomas Jefferson για να αποκαλύψει την υποκρισία του ευρωπαϊκού φιλελληνισμού του 19^ου αιώνα. Rose Garden, 17/10/17…

Χρειάζεται, τέταρτον, να αναδειχθούν τα διαχρονικά πεπραγμένα του δικού μας πλήρως διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου. Οι ανικανότητες, οι εμπαιγμοί, η μειοδοσία, η δημαγωγία, τα προσωπικά παιχνίδια καριέρας. “Totally corrupt political establishment”.

Χρειάζεται, πέμπτον και τελευταίο, να προτείνουμε θέσεις και λύσεις συμβατές με τις πολιτικές θέσεις του. Και, ως επιστάμενος πολιτικός στοχαστής, και μάλιστα με δεκάδες άρθρα επί της πολιτικής Trump, μπορώ να καταθέσω δημοσίως και ευθέως την εξής γνώμη: είναι παντελώς αδιανόητη για τον Donald J.Trump η παρούσα θέση της αμερικανικής διπλωματίας στο Μακεδονικό. Προφανώς δεν έχει ενημερωθεί καταλλήλως. “Give me a break”…

Εν ολίγοις: Στην περσινή ΓΣ του ΟΗΕ, ρώτησε τους πάντες: “Are we patriots?” (είμαστε πατριώτες;). Είναι κρίσιμο να δώσουμε απάντηση, λοιπόν, αλλά όχι εκ μέρους του πολιτικού κατεστημένου. Και, η σταθερή απάντηση του Ελληνικού Λαού, είναι αυτή που ήταν και στην εποχή του παγκοσμισμού: “We are still patriots” (είμαστε ακόμη πατριώτες).

Αν φθάσουν όλα αυτά «στα αυτιά» του Προέδρου, αλλά χωρίς απρόσεκτες εκπτώσεις και επιτήδεια κουκουλώματα ευθυνών, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο για να πεισθεί. Η ψήφος των ομογενών, χρειάζεται απλώς για να πεισθεί να ασχοληθεί τώρα με το θέμα, όχι για να πεισθεί.

Κι όταν πεισθεί, ότι έχουμε να κάνουμε με διαχρονικό χλευασμό των πατριωτικών αντανακλαστικών μας από τους παγκοσμιστές, στοιχηματίζω σε ένα αυστηρό Προεδρικό «από πού κι ως πού;» –“You ‘re fired!”……

7 Οκτωβρίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας

NAI στην παγκοσμιοποίηση - ΟΧΙ στον παγκοσμισμό !

Ο Πρόεδρος Trump, μιλώντας στην πρόσφατη Γ.Σ. του ΟΗΕ, έφερε κάποιους σε απορία και αμηχανία. Οι πολλοί, βέβαια, ασχολήθηκαν μόνον με τα στημένα –και άνευ αποχρώντος λόγου– γέλια αντιπάλων του, και μάλιστα στην αρχή της ομιλίας του. Δεν ασχολήθηκαν καν με τις ζεστές αντιδράσεις μεγαλύτερου μέρους του ακροατηρίου στην άμεση ψύχραιμη απάντησή του.
 

Απορία και αμηχανία, λοιπόν, έφερε η εξής διακήρυξή του: «We reject the ideology of globalism, and we embrace the doctrine of patriotism» –Απορρίπτουμε την ιδεολογία του παγκοσμισμού, και αγκαλιάζουμε το δόγμα του πατριωτισμού.

Δεν είναι και τόσο σαφές, δηλαδή, τι ονοματίζει παγκοσμισμό. Πολλοί, αίφνης, νομίζουν ότι αποκήρυξε την παγκοσμιοποίηση. Ή ότι κήρυξε κάποιου είδους απομονωτισμό.

Είδηση, πάντως, είναι και το ότι ο πλανητάρχης ασχολείται με ιδεολογίες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμη και τώρα, δεν υπάρχει καν αναφορά στον όρο σε μεγάλα διεθνή Μέσα Μαζικής «Ενημέρωσης». Και, οι λιγοστές σχετικές πηγές στο διαδίκτυο, διΐστανται –σίγουρα δεν αναφέρονται σε ιδεολογία.

Κάπως έτσι, ελάχιστοι υποψιάζονται τί εννοεί ο τίτλος του παρόντος εσχάτου άρθρου. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, όπως φαίνεται, όμως, για να καταλάβει κανείς τί είπε ο πλανητάρχης, [άλλο θέμα αν θα συμφωνήσει μαζί του ή όχι] θα χρειασθεί να ανατρέξει στα αρχεία της ΦΩΝΗΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ. Ή, έστω, στο προσωπικό blog του υπογράφοντος: «Η λεωφόρος Trump για την παγκόσμια συγκατάβαση» (Φ.τ.Κ. φ.1566/19.10.17).

Κάποιος που ενδεχομένως θα μιμούνταν τις ως άνω ειρωνικές αντιδράσεις παγκοσμιστών, ίσως θα έπρεπε να συγκρίνει την περσινή με την φετινή ομιλία, και να λάβει σοβαρά υπ’ όψιν του τα εξής:

1.       Το ως άνω άρθρο έχει σταλεί με email στον Λευκό Οίκο στις 25/9/17.

2.       Ο τίτλος του άρθρου θα μπορούσε κάλλιστα να τεθεί και ως τίτλος και της φετινής ομιλίας του.

3.       Στη φετινή, ανέφερε την λέξη «λεωφόροι» (“avenues”) μιλώντας ακριβώς για το όραμά του για τις διεθνείς σχέσεις.

4.       Επί της ουσίας, επιβεβαιώθηκαν πλήρως οι προ έτους ανήκουστες εκτιμήσεις του υπογράφοντος για την ειρηνική πορεία του βορειοκορεατικού. Θυμίζω ότι τότε είχε μόλις απειλήσει με «ολοσχερή καταστροφή» τη χώρα του “rocket man”.

5.       Επί του θέματος, στο περσινό άρθρο, υπήρχε σαφής αναφορά στην «παγκοσμιοποίηση-άποψη (globalism)», σε αντιδιαστολή προς την «παγκοσμιοποίηση-γεγονός (globalization)».

Επί πλέον, με το σκεπτικό του περσινού άρθρου, ευλόγως μπορεί να αναμένει κανείς κι άλλες θεαματικές εξελίξεις. Είχα αναφερθεί στο Ιράν και τους μουλάδες, στην Βενεζουέλα και τον Μαδούρο, προτείνοντας και το γενικό δόγμα “Make business not war”.

Τώρα, θα μπορούσα να προβλέψω λ.χ. αναγνώριση της Παλαιστίνης από το Ισραήλ, και θεαματική ανταμοιβή των –μέχρι δουλικής υποταγής– καλών υπηρεσιών του Ιάπωνα Πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε. Αυτού που άντεξε ακόμη και το βάρος του δημόσιου προεδρικού χαρακτηρισμού “tough negotiator” (σκληρός διαπραγματευτής).

Επίσης, θα μπορούσα να καταθέσω και μία χαρακτηριστική λέξη-πρόταση: αμφικτιονισμός. Ως μονολεκτική απόδοση του: «Οι ΗΠΑ επιλέγουν την ανεξαρτησία και τη συνεργασία αντί για την παγκόσμια διακυβέρνηση, τον έλεγχο και την κυριαρχία».

Η γενική φιλοσοφία, πάντως, για όλες αυτές τις προσεγγίσεις του ταπεινού υπογράφοντος, είναι απλή: στοχαστική προσέγγιση της δυναμικής των περιστάσεων. Ειδικότερα, όπως έγραφα πέρυσι, «όλο το μυστικό, της ενταύθα “λεωφόρου Trump’, είναι στην βαθιά κατανόηση της ψυχής του ισχυρογνώμονος πλανητάρχη». Συμπληρώνω: αρκεί να μην μπερδεύεται κανείς από τις μπλόφες του –«δεν είναι μυστικό», δηλώνεται επισήμως.

Με την ίδια φιλοσοφία, δεν είναι δύσκολο να λύσει κανείς και τον γρίφο του εμπορικού πολέμου ΗΠΑ-Κίνας. Είδαμε πέρυσι στο Πεκίνο τον πλανητάρχη να χειροκροτεί σαν μικρό παιδί τον Πρόεδρο Σι. Ε, είναι τελείως απλό να αποκωδικοποιήσει κανείς την πρόσφατη δήλωση «Ο Πρόεδρος της Κίνας μπορεί να μην είναι πια φίλος μου».

Η λογική των περιστάσεων, κινέζικη –εκτός από ομηρική– φιλοσοφία άλλωστε, υποδεικνύει το εξής καίριο ερώτημα: τι είναι σημαντικότερο για την Κίνα; Οι εξαγωγές ή το ισοζύγιο των ΗΠΑ; Κάποια τρέχοντα κέρδη, ή η διασφάλιση της βιωσιμότητας εκείνου του εκρηκτικού δημόσιου χρέους στο οποίο έχουν τοποθετηθεί τρισεκατομμύρια δολάρια από τον ιδρώτα του κινεζικού λαού;

Κι ας αναλογισθούμε, πολύ απλά, αν οι Κινέζοι θα μπορούσε να είναι οπαδοί του παγκοσμισμού. Επιμένω: του παγκοσμισμού, όχι της παγκοσμιοποίησης.

Κάπως έτσι, δεν είναι και ακατόρθωτο να ερμηνεύσει κανείς τον υψηλής τεχνικής τίτλο του επισήμου κινεζικού πρακτορείου Xinhuanet: “Facing stares, headshake, frowning, Trump attacks globalism at UNGA” –Αντιμετωπίζοντας βλέμματα, κεφάλια, συνοφρυώματα, ο Trump επιτίθεται στον παγκοσμισμό.

Εν ολίγοις: δεν πρόσεξαν, τα γέλια των ανώνυμων «ηγετών», ενώ έκαναν τίτλο τις άλλες αντιδράσεις τους. Προσωπικά, πάντως, κατέθεσα δημοσίως μέσω facebook την εξής ελεύθερη απόδοση του τίτλου από την κινεζικήν εις την λακωνικήν: Μειδιάσατε;

1^η Οκτωβρίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας

Ελεύθερος σκοπευτής πολιτικός