Τι μπορούμε να περιμένουμε από τον Πρόεδρο Trump;

Όλα δείχνουν ότι η συνάντηση Trump-Τσίπρα στον Λευκό Οίκο, μεθαύριο Τρίτη 17 Οκτωβρίου, θα είναι επιτυχημένη. Διμερή θέματα, αλλά και η στήριξη της οικονομικής ανάκαμψης της χώρας μας, φαίνεται ότι θα συζητηθούν εποικοδομητικά. Γίνεται λόγος και για «υψηλούς συμβολισμούς». Και κανείς δεν περιμένει φιάσκο, ή έστω κάποιο αμήχανα ψυχρό κλίμα.

Πέραν αυτών, εδώ τίθεται ένα –επιστημονικής φαντασίας– πολύ πιο φιλόδοξο σενάριο: μία στροφή 180 μοιρών στις σχέσεις των δύο πολιτικών. Ένα σφοδρό πολιτικό ειδύλλιο, Κορινθιακού ρυθμού: δυνατή χημεία, αρμονία αντιθέτων, φυσικό αίσθημα, γοητεία, πλούτος. Και, εννοείται, ούτε αυτή τη φορά θα πάει το «βουνό» στον «Μωάμεθ»…

Για να εκτιμηθεί ακριβέστερα το μέγεθος της υποδεικνυόμενης στροφής, προφανώς, χρειάζεται μία απλή σύγκριση: πού είναι οι σχέσεις και που θα πήγαιναν.

Αφ’ ενός, λοιπόν, θα χρειαζόταν να αξιολογήσει κανείς π.χ. τον επικήδειο Τσίπρα στον Fidel Castro. Ή, να αναρωτηθεί: τι ακριβώς χειροκροτούσε ο Αλ.Τσίπρας, ως ακροατής-οικοδεσπότης του Obama στην Αθήνα πέρυσι τον Νοέμβριο;

Ή, ακόμη, τι μπορεί να σημαίνουν σήμερα τα διάφορα επιθετικά κλισέ που διάβαζε κανείς στην «Αυγή»: «Να μπει φρένο στην παράνοια της πολιτικής Trump», «Πού το πάει ο Trump;» κ.τ.τ.

Στα πλαίσια του γνωστού ως «Ο.Υ.Σ.Τ.» (Όχι Υποταγή Στους Τυράννους), κάθε ενέργεια Trump ήταν προς πυροβολισμόν: «καταργηση» Obamacare, συνθήκη Παρισιού, «ρατσισμός», «σεξισμός» κ.λ.π., κ.λ.π.

Σε αυτό το κλίμα, χειροκροτήθηκε στο «Νιάρχος» σαν κάτι αυτονόητο το ύπουλο μήνυμα Obama στον διάδοχό του. Περίπου, απολογούνταν που η δημοκρατία τον υποχρεώνει να παραδώσει στον ακατονόμαστο. Χώρια οι απειλές. Scripta manent.

Αφ’ ετέρου, στην έξοδο της υποδεικνυόμενης στροφής 180 μοιρών, υπάρχει το σενάριο για μία θεαματική προσχώρηση Τσίπρα στο γεωπολιτικό στρατόπεδο Τrump. Όχι βέβαια στις ιδεολογικές αφετηρίες –ποιος νοιάζεται για ιδεολογίες πια;

Η πολιτική προσχώρηση, πρώτα απ’ όλα, θα αφορά το ΠΩΣ τίθενται τα τρέχοντα πολιτικά ζητήματα: τίθενται με ταμπέλες και προκαταλήψεις, ή με ουσιαστικές τοποθετήσεις και προσήλωση στα επιδιωκόμενα αποτελέσματα;

Ακόμη περισσότερο: τίθενται όπως έχουν, ή όπως γουστάρει να τα παρουσιάζει ο κατ’ ευφημισμόν «ελεύθερος» «τύπος»;

Ως γνωστόν, ο Πρόεδρος Trump έχει ανοικτό μέτωπο, σε βαθμό ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, με τα «crooked media». Και ο Αλ. Τσίπρας, μπορεί να ισχυρισθεί ότι τον πολεμούν τα «βοθροκάναλα», αν και μάλλον τον στηρίζουν, υποσκάπτοντας μόνον το απώτερο μέλλον του.

Όπως και να ‘ναι, μία κοινή επίθεση στις κραυγαλέες υπερβολές του τύπου, θα ήταν μία καλή αφετηρία συγκλίσεων.

Υπό αυτό το πνεύμα, της αξιολόγησης θέσεων και πράξεων δηλαδή, και όχι εντυπώσεων επί διαστρεβλώσεων, όλα αλλάζουν. Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο οιοσδήποτε σκεπτόμενος ΣΥΡΙΖΑίος, εξετάζοντας την πολιτική [όχι τις μπλόφες!] Trump, από μηδενική βάση και με αμφίπλευρη ενημέρωση, θα αναφωνήσει αβίαστα: «της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελάει».

Μια καλή δοκιμή, είναι η υπόθεση Obamacare. Όποιος δει προσεκτικά την προ ημερών κίνηση-ματ, με την «Εκτελεστική Οδηγία» (Executive Order), ας προσπαθήσει να επαναλάβει τις αρλούμπες περί προθέσεων κατάργησης του συστήματος κοινωνικής προστασίας της υγείας. Και ας ξανασκεφθεί τι έχει διαβάσει και ακούσει για τα εκατομμύρια φτωχών που [υποτίθεται ότι] θα έμεναν απροστάτευτοι.

Ακόμη χειρότερα: τι ξέρουμε …σύντροφοι για την πορεία των ειρηνευτικών επαφών Ισραήλ-Παλαιστίνης; Για την ομιλία Trump στο Ριάντ, ακούσαμε κάτι; Ή είμαστε «σίγουροι» ότι έχει ρατσιστικές επιδιώξεις εναντίον των Μουσουλμάνων;

Κ.ο.κ.

Επί του πρακτέου, το σίγουρο είναι ότι το από 12 Σεπτεμβρίου άρθρο «Τρία κρίσιμα ερωτήματα για την Νέα Δημοκρατία» δεν έφθασε ποτέ σε αυτούς που απευθυνόταν. Ούτε συγκίνησε όσους θα είχαν «καλές» απαντήσεις στα τεθέντα ερωτήματα:

1.      Πρώτα ή Ελλάδα, ή πρώτα η Ευρώπη και η Γερμανία;

2.      Πρώτα ή Ελλάδα ή πρώτα τα λάθη του παρελθόντος;

3.      Με τον Πρόεδρο Trump ή με τον τέως Πρόεδρο Obama;

Η καταληκτική ατάκα: «Εις τα υπ’ όψιν πάντως: η άλλη πλευρά έχει δώσει απαντήσεις. Κατάπτυστες μεν, ξεκάθαρες δε …», όμως, ίσως έθιξε ευστόχως τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Λογικό;

Πέρα από ψυχοσωματικής φύσεως αντιδράσεις και αναστολές, η ουσία είναι ότι πρόκειται για στάδιον δόξης λαμπρόν. Είναι εξαιρετικά μεγάλο το ειδικό βάρος της Ελλάδας, όταν μιλάει σωστά. Παγκοσμίως. Ακόμη και με προφορά Τσίπρα.

Τα οφέλη θα ήταν ανυπολόγιστα. Για τη χώρα. Και δεν είναι ασήμαντο που το εκκρεμές θέμα των γερμανικών επανορθώσεων αφορά και τον άλλο καλό φίλο του Προέδρου στην Ευρώπη: την Πολωνία.

Συνεπώς: Αυτό που ευλόγως μπορούμε να περιμένουμε από το Πρόεδρο Trump είναι να ξεκινήσει την υλοποίηση του παρόντος σεναρίου επιστημονικής φαντασίας.

Υπογράφω: Αρκεί μόνον να του μπει η ιδέα.

Κόρινθος 15 Οκτωβρίου 2017

Κώστας Τζαναβάρας

Υ.Γ. Το σχετικό επίκαιρο πολιτικό μυθιστόρημα, με τίτλο «Το παιδί του νονού», άρχισε να δημοσιεύεται αποσπασματικά σε «σημειώσεις» (fb-notes).

10/10: Το μεγάλο κατόρθωμα του μικρού αδερφού

12/10: Τα πλάνα για την επίσκεψη στο Αφεντικό του Απέναντι Χωριού