Τί συμβαίνει με την Β.Κορέα;

Ένας μπουλούκος, με πληθωρικά μαγουλάκια, της παλιάς εποχής, τότε που οι μικρομανάδες ήθελαν παχιά τα παιδιά τους, για να αντέχουν στις αρρώστιες, σκορπάει παγκοσμίως τον φόβο. Προκαλεί έντονες απορίες για τα κίνητρα και τους σκοπούς του. Απορίες για το πώς π.χ. έχει την άνεση να στέλνει πυραύλους σε κορδελάκια ακριβείας ανάμεσα στα νησιά της Ιαπωνίας, κλείνοντας τους Ιάπωνες στα καταφύγια. Γιατί προκαλεί; Που το πάει; Ποιοι τον στηρίζουν;

Μία πρώτη προσέγγιση, είναι ένα παλιό και καλό ανέκδοτο. Ένας δικηγόρος, αφού βεβαιώθηκε ότι η κόρη του έμαθε τη δουλειά, της άφησε το πατροπαράδοτο γραφείο. Μετά από κάποιο καιρό, του λέει με υπερηφάνεια: «Μπαμπά, ο φάκελος του Παπαδόπουλου έκλεισε. Δικαιωθήκαμε. Yesss!!!». Απάντηση: «Μάτια μου, με τον φάκελο του Παπαδόπουλου, εγώ σε μεγάλωσα, σε σπούδασα, σε πάντρεψα. Κι εσύ πήγες και τον έκλεισες;»

Ατυχώς, ο 33χρονος Κιμ Γιονγκ Ουν τα πήγε σαφώς καλύτερα. Την έμαθε καλά τη δουλειά από τον πατέρα του Κιμ Τζονγκ-Ιλ, που την είχε μάθει από τον πατέρα του Κιμ Ιλ Σουνγκ. Η δυναστεία ξεκινάει από το 1948, και έπεται Κιμ Τζου-ε. Η δυναστεία κρατάει γερά τα ηνία της χώρας, έχοντας ως προπαγανδιστικό ατού και τα «μαθήματα» στους αμερικανούς. Ίσως –ίσως!– δεν είναι και τόσο γνωστό, λόγου χάριν, ότι η Β.Κορέα έχει στο παρελθόν καταρρίψει επανειλημμένως αμερικανικά αεροσκάφη. Ατιμώρητη.

Αυτή την διάσταση, την χρόνια, έδειξε ευθέως και επισήμως (26/9) ο Πρόεδρος Trump. «Η Βόρεια Κορέα είναι μια κατάσταση που έπρεπε να αντιμετωπιστεί πριν από 25 χρόνια, πριν από 20 χρόνια, πριν από 15 χρόνια, πριν από 10 χρόνια και πριν από πέντε χρόνια και θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί πολύ πιο εύκολα.» Και πρόσθεσε: « Είχατε διάφορες διοικήσεις - πολλές διοικήσεις που μου άφησαν ένα χάος (mess). Αλλά θα διορθώσω το χάος. Έτσι θα δούμε τι συμβαίνει με τη Βόρεια Κορέα.»

Ακριβώς αυτό το χάος, και σε περισσότερες διαστάσεις, αποκαλύπτεται με μία απλώς προσεκτική ανάλυση των όσων ακολούθησαν την γνωστή απειλή Trump (19/9) για «ολοσχερή καταστροφή» της χώρας του «Rocket man».

Ο Βορειοκορεάτης Υπουργός Εξωτερικών Ρι έδωσε απάντηση (25/9) σε δραματικό τόνο: «Όλος ο κόσμος πρέπει να θυμάται ξεκάθαρα ότι οι ΗΠΑ κήρυξαν τον πόλεμο στη χώρα μας». Και πρόσθεσε επομένως: «θα έχουμε κάθε δικαίωμα να κάνουμε αντίμετρα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος να καταρρίψουμε στρατιωτικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα των Ηνωμένων Πολιτειών ακόμα και όταν δεν βρίσκονται εντός των συνόρων του εναέριου χώρου της χώρας μας».

Ο Λευκός Οίκος απάντησε αμέσως, δια της εκπροσώπου τύπου Sarah Sanders: «Δεν δηλώσαμε πόλεμο στη Βόρεια Κορέα. Και ειλικρινά, η πρόταση είναι παράλογη.» Και όντως ήταν παράλογη η δήλωση Ρι, καθώς η προεδρική απειλή ήταν υπό αίρεση: «εάν αναγκασθούν [οι ΗΠΑ] να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ή τους συμμάχους τους». Πρόκειται σαφώς για το γνωστό ως «casus belli». Απειλή πολέμου δηλαδή, αλλά όχι κήρυξη πολέμου.

Φαίνεται, όμως, ότι, μαζί με τους Βορειοκορεάτες, δεν κατάλαβαν και πολλοί άλλοι. Η Deutsche Welle π.χ. έβαλε τίτλο: «Η Βόρεια Κορέα κατηγορεί τον Donald Trump για "κήρυξη πολέμου"» και ανάλογο αντι-Trump περιεχόμενο. Και κάπου προς το τέλος του μακρού δημοσιεύματος, αναφέρει ουδέτερα την ως άνω αμερικανική απάντηση.

Το καλά υπολογισμένο stress test, λοιπόν, αποδεικνύει διπλό ζήτημα παράνοιας. Είναι παράνοια η βορειοκορεατική απάντηση, αλλά και η στάση διαφόρων τρίτων. Είτε αμήχανων, είτε επιτήδειων. Έτσι ακριβώς, με δισταγμούς δεκαετιών, και αντίστοιχες αθλιότητες, φθάσαμε στο σημερινό χάος.

Αυτό που έχει αλλάξει τώρα, είναι επίσης δισκελές. Η Αμερική, αφ’ ενός, δείχνει όχι μόνον αποφασισμένη αλλά και ικανή να δώσει δημιουργικές λύσεις. Αρκετά με τις «λύσεις» της διπλωματίας. Εις τα υπ’ όψιν: Η ανάλυση του υπογράφοντος «Η λεωφόρος Trump για την παγκόσμια συγκατάβαση», με το σχετικό «make business, not war», εστάλησαν στον Λευκό Οίκο. Και το απαντητικό email (25/9) δεν θα το έλεγε κανείς εντελώς αδιάφορο: «Εξετάζουμε προσεκτικά το μήνυμά σας».

Αφ’ ετέρου, έχει σαφώς αλλάξει και η στάση της Κίνας. Όχι μόνον συμμετέχει πρόθυμα στις κυρώσεις, αλλά και φιλοξένησε (χθες 30/9) τον Αμερικανό Υπουργό Εξωτερικών Rex Tillerson δηλούντα αινιγματικώς: «Έχουμε μερικά απευθείας κανάλια στην Πιονγιάνγκ. Μπορούμε να τους μιλήσουμε. Μιλάμε μαζί τους. Απευθείας, μέσω των δικών μας καναλιών.»

Προβάλλει αβίαστα το κρίσιμο ερώτημα: Γιατί όχι και η Βόρεια Κορέα στον «δρόμο» της Κίνας; Σε θετική απάντηση, ίσως, ποντάρει η ανακοινωθείσα 12ήμερη επίσκεψη του Προέδρου Trump στην Άπω Ανατολή: Σεούλ, Τόκιο, Πεκίνο, Μανίλα, Ανόϊ. Από 3 έως 14 Νοεμβρίου, περιλαμβανομένης της επετείου της εκλογικής του νίκης.

Συνεπώς: σε περίπτωση αρνητικής απάντησης της «δυναστείας», μήπως να αναμένουμε …Βρούτο;

«Elementary Watson».

Κόρινθος 1 Οκτωβρίου 2017

Κώστας Τζαναβάρας