Tramps & trumps : Priorities

Dear Donald,

Ατυχώς, δεν θα μπορέσω να είμαι στην τελετή το Γενάρη, όπως σου έγραψα αρχή-αρχή στο πρώτο μήνυμά μου – Regret. Εκτιμώ ότι θα με καταλάβεις. Όπως για σένα, μαν, «America first», έτσι και για μένα «ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ !». Priorities για σένα, προτεραιότητες for me.

Αυτό θα σου εξηγήσω παρακάτω, αλλά κατ’ αρχήν κόλλα πέντε. Μαγκιά σου.

Για τους πολλούς, όπως και για τους διάφορους ακριβοπληρωμένους φωστήρες, ήταν νίκη του αουτσάϊντερ. Αλλά για μένα ήσουν – από μήνες ! – το ακλόνητο φαβορί. Το πώς προέκυψε η βεβαιότητά μου, θα το δεις στη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ, next week : «Το μυστικό της σιωπηλής πλειοψηφίας».

Υποθέτω ότι θα σου λυθεί κι εσένα η απορία …

Η πρώτη σου προτεραιότητα – μου επιτρέπεις – δεν είναι αυτό που νομίζουν πολλοί.

Τι σου ζητάει ο κόσμος και οι αγορές ; Μπήζνες – τι άλλο ; Αλλά δεν είναι έτσι φιλαράκο. Μπήζνες ξέρει να κάνει κι ο John και υπόλοιποι της γνωστής ομάδας. Άλλη είναι η δουλειά σου.

Δώσε βάση.

Η πρώτη σου προτεραιότητα – είπαμε : μου επιτρέπεις – είναι κάτι αλλόκοτο : η ψυχολογία του divided nation. Η ψυχολογική ανάταξη, για την ακρίβεια. Μαζί, στο ίδιο θέμα, και το τι θα κάνεις με τόσους stupid.  Δεν ήταν προεκλογική τρακατρούκα αυτό που της φόρτωσες δημοσίως. Είναι απλώς αλήθεια. Διαπίστωση, στοιχειοθετημένη. Δεν έπαψε να είναι stupid, επειδή αναγνώρισε την ήττα της.

Να στο πω, όμως, στα ίσια ; Αυτή την στιγμή είσαστε μία stupid country. Πρόβλημα έχουν και δικοί σου. Πολλοί.

Πρώτα απ’ όλα, δεκάδες εκατομμύρια υποστηρικτών της ήρικος παρουσιάζουν την λεγόμενη στη Νευρολογία «καταστροφική αντίδραση». Είδα φωτό με κοριτσάκια να κλαίνε λες και πέθανε η μάνα τους ή η κολλητή τους.

Είχαν απόλυτη βεβαιότητα για την νίκη, το λέγανε όλοι – έτσι ξέρουν να «κρίνουν». Και τώρα τους ήρθε η κεραμίδα στο κεφάλι. Χάθηκε το πάτωμα κάτω από τα πόδια τους. Ξενέρωσαν άσχημα.

Αν νομίζεις κάτι σαν «πρόβλημά τους», είσαι πολύ γελασμένος. Αλλά δεν το νομίζω. Έχεις μεγάλη καρδιά. Φοβάμαι μόνον μην διαφύγει της προσοχής σου το ζήτημα, μέσα στην διάχυτη υποκρισία.Χώρια τα παλούκια που έχεις να βγάλεις πέρα. Φυσικά, δεν κάνουν όπως στην Ανατολή, όταν χάνουν τον «πατερούλη τους», Αλλά μην νομίζεις ότι  δεν έχουν αντίστοιχο πρόβλημα. Ίσα-ίσα, που το εκτονώνουν πολύ λιγότερο. Το καταπίνουν.

«Κατάρρευση του εγώ» λέγεται – ψάξτο.

Έχεις, επί πλέον, να ολοκληρώσεις τον κοσμοϊστορικής σημασίας θρίαμβό σου απέναντι στα crooked media.

Ο κόσμος όλος τα είδε να ξεσαλώνουν εναντίον σου, και να διακηρύσσουν παντοιοτρόπως την σίγουρη νίκη της αλληνής. Όλος αυτός ο κόσμος, οι τηλεθεατές και οι αναγνώστες δηλαδή, είναι μετέωρος. «Τώρα από πού θα μαθαίνω τι συμβαίνει στον κόσμο ;», «Ποιόν θα πιστέψω τώρα ;» – οι βασικές ερωτήσεις.

Κι αν νομίζεις κάτι σαν «θα τα πώ στα ίσια και θα με πιστέψουν – that’s all», είσαι αγρίως νυχτωμένος φιλαράκο. Ακόμη χειρότερα, αν νομίζεις ότι μπορείς να γίνεις ένας νέος Obama. Λάδι μπόλικο, τηγανίτα τίποτα – εν ολίγοις.

Βγήκες Πρόεδρος γιατί έπεισες ότι σκοπεύεις να τα κάνεις όλα λίμπα. Όλα. Κυρίως, ότι σκοπεύεις να ξαναφέρεις στη μόδα την αλήθεια. Αν ήθελε κι άλλη υποκρισία η Αμερική, είχε την ιδανική υποψήφια. Απλά πράγματα. Ωμά.

Να σου δώσω και παράδειγμα, που είναι ταυτόχρονα και μία ειδική προτεραιότητά σου. Έχεις να πείσεις ότι δεν είσαι ρατσιστής. Την ώρα που η προπαγάνδα το έχει φυτέψει σε εκατομμύρια κεφάλια. Φυτέψει – στο τονίζω.

Πώς σκέφτεσαι να το κάνεις ; Απάντα, αλλά χωρίς σκονάκι. Χωρίς να διαβάσεις – αη μην – το Afro-Americans.

Χρειάζεται να δώσεις δύο πράγματα : παραστάσεις και κριτήρια. Συναίσθημα και λογική, αντίστοιχα.

Στις παραστάσεις, μια χαρά το πας. Δέκα από τα δεκαπέντε λεπτά της Victory speech σου ήταν παραστάσεις. Δεν μονοπώλησες τίποτα. Έδωσες τον περισσότερο χώρο στους δικούς σου ανθρώπους – συγγενείς και συνεργάτες. Εικόνα ανθρώπου. Και σε είχαν παραστήσει τέρας. Μπαμπούλα.

Εικόνα ανθρώπου που ξέρει να μοιράζεται. Και σε είχαν παραστήσει αυτάρεσκο εγωιστή. Ψώνιο.

Στα κριτήρια – ανφόρτσουνατλη – χρειάζεσαι λίγη βοήθεια.

Χρειάζεται να πεις εκείνη τη ρημάδα την ερώτηση «Τι είναι ρατσισμός ;». Βάλε εκατό ανθρώπους, που σε έχουν για ρατσιστή, να απαντήσουν στην ερώτηση με δικά τους λόγια. Κι αν απαντήσουν πέντε, τρύπα μου την μύτη. Αν το ψάξει, και προσπαθήσει, μπορεί και να το βρει. Μπορεί.

Το θέμα είναι ότι ο εγκέφαλός τους αποστρέφεται την ερώτηση. Δεν την αντέχει – πώς το λένε ;

Την ώρα που «συζητά» και στα χώνει, είναι σε ένα επίπεδο σκέψης. Στο χαμηλότερο. Εκεί που τον έχει κατεβάσει το σύστημα. Η προπαγάνδα. Αλλά, η ερώτηση «Τι είναι ρατσισμός ;» είναι στο αμέσως παραπάνω επίπεδο. Και δεν μπορεί να το ανέβει. Δεν δουλεύει το ειδικό κέντρο του εγκεφάλου του, ο prioritizer.

Κι αν πεισθεί ότι δεν είσαι ρατσιστής, χωρίς να ανέβει στο παραπάνω επίπεδο, τότε απλά ανακατεύεται ο κιμάς. Αυτό που έχουν κάνει τον εγκέφαλό του τα crooked media – μαζί και η τυποποίηση της ζωής.

Να στο δυσκολέψω ένα επίπεδο ακόμη ; «Τι είναι ράτσα ;» …

Διαλέγεις λοιπόν : θα ξαναφτιάξεις τα μυαλά των Αμερικάνων, ή θα τα οικειοποιηθείς όπως είναι ;

Στην πρώτη επιλογή, θα σε γράψει η Αμερικανική Ιστορία με ολόχρυσα γράμματα. Πιστεύω ότι και το έχεις και το θέλεις.

Στη δεύτερη, θα είσαι κάπου ανάμεσα Obama και «W.». Disaster.

Να σου πω και τις δικές μου προτεραιότητες.

Όλο το πρόβλημα που έχω να λύσω, είναι η εξοικείωση του ελληνικού λαού στην ασύλληπτα αισιόδοξη προοπτική. Την Ελληνική Αναγέννηση.

Αν οι Αμερικάνοι που σε στήριξαν είχαν απλώς πρόβλημα με το σύστημα, οι δικοί μου υποφέρουν άσχημα. Και ψάχνουν να βρουν την άκρη της κλωστής. Ψάχνουν για το τι θα είχε νόημα.

Και βρίσκουν μπροστά τους, έτοιμο, έστω θεωρητικά, κάτι που συντρίβει και τα πιο τρελά τους όνειρα. «Ξελάσπωμα της γενιάς μας» το βάφτισε εκλεκτή συνάδελφος και φίλη. Και λέει λίγα.

Μόνο που, ταυτόχρονα, βγαίνουν πάνω τα απίστευτα προβλήματα. Ψυχοσωματικά. Αλλά, «όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια». Σωστό ;

Βιβλία ετοιμάζω, για να στοιχειοθετήσω μία επιλογή για αυτούς που θέλουν να ξαναφτιάξουν – ή να ανεβάσουν – τα μυαλά τους. Να δουν τα πράγματα από την αρχή. Με γνώση και με κρίση.

Αν είναι μία ακόμη επιλογή γι’ αυτούς, ακόμη καλύτερα.

Και σιγά-σιγά, ετοιμάζομαι για την ανασύνταξη του «Μακράν ισχυρότερου στρατού στην Ιστορία του πλανήτη».  

Αυτή τη φορά, όχι τελείως σκόρπιες. Μια-δυό, υποψιάζομαι, έβαλαν και λίγο το χεράκι τους πέραν του Ατλαντικού. Αλλά, πού να ξέρεις με δαύτες.

Μιλάω για τις καααλές μου fb-φιλενάδες.

Οσονούπω, αφού αρχίσουν να «χωνεύουν» την νέα κατάσταση, και κάνουν [εννοείται !] και Χριστούγεννα χαλαρά και οικογενειακά, θα λάβουν προσκλητήρια. Ατομικά – αφκώρς.

Το πρώτο cover, να ανάβουν τα αίματα :

[Ηχεία ;]

Και δεν θέλω ζήλειες παλιόφιλε. Το πρόβλημα-σταθμός για την ανθρωπότητα, «τι είναι άνθρωπος ;», είναι για την χαοτικά οργανωμένη αρμάδα. Και μόνον.

Κυρίες με το κάπα κεφαλαίο και bold. Με άποψη. Μαζί, ο σολίστας που τις καταλαβαίνει όσο κανείς.

Sincerely yours,

Kostas

 Ε