Το μυστικό της σιωπηρής πλειοψηφίας

«Το αντιγραφειοκρατικό μέτωπο κερδίζει εμφανώς έδαφος στην κρίσιμη προεδρική εκλογή της Αμερικής. Στις 25 Αυγούστου έγραφα για “ξεκαθάρισμα λογαριασμών” (Φ.τ.Κ. φ.1511/8.9.16), αλλά ίσως πολλοί δεν έχουν ούτε τώρα καταλάβει ότι η μάχη είναι αμφίρροπη. Κι αν “γέρνει” κάπου, είναι προς την αντίθετη πλευρά από εκεί που νομίζουν οι τηλεθεατές, οι δημοσκοπήσεις και τα στοιχήματα.

Ήδη διακρίνεται ότι ο Ντόναλντ Τραμπ προαλείφεται, όχι απλώς για Πρόεδρος, αλλά για επικοινωνιακά πανίσχυρος “Καίσαρας”. Προαπαιτούμενο για να μπορεί να προχωρήσει σε σαρωτικές αλλαγές – έστω και ενάρετες.»

Με το θάρρος της γνώμης

Αυτός ήταν ο ισχυρογνώμων χρησμός του ασήμου υπογράφοντος, στο άρθρο «Πού πηγαίνει η Ευρώπη ;» (Φωνή της Κορινθίας φ.1513/22.9.16). Τότε, προφανώς, πολλοί γέλαγαν. Ακόμη περισσότεροι κάγχαζαν, δύο βδομάδες μετά, όταν τα crooked media αναγόρευαν ετσιθελικώς «νικήτρια» του πρώτου debate την εκλεκτή τους.

Στο πρώτο άρθρο, «Πού πηγαίνει η Αμερική ;», γραμμένο ήδη από τις 25.8.16, προέβλεπα «ξεκαθάρισμα λογαριασμών στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας του πλανήτη». Είδαμε τι πρωτάκουστα ακολούθησαν.

Πρόκειται, όπως θα φανεί κ-α-ι παρακάτω, για απόλυτη δικαίωση αναλύσεων και προβλέψεων. Επομένως, αισθάνομαι ότι δικαιούμαι επαξίως να συνεχίσω να λαμβάνω το λόγο δημοσίως. Ήτοι, να διατυπώνω την γνώμη μου, χωρίς απολύτως κανείς να έχει το δικαίωμα να το θεωρεί αποκοτιά. Αυτό. Και τίποτα παραπάνω.

Σε αυτό το άρθρο, θα τοποθετηθώ μόνον ως προς το γιατί διαψεύσθηκαν οι δημοσκοπήσεις. Έχουμε χρόνο να δούμε τι θα καταφέρει και – το ιεραρχικά υψηλότερο – τι θα επιδιώξει ο νέος πλανητάρχης. Αφού εκτιμήσουμε τι εξουσίες συγκέντρωσε στα χέρια του ακριβώς. Τι σημαίνει δηλαδή το «επικοινωνιακά πανίσχυρος Καίσαρας» που του απέδωσα πρωίμως.

Το γενικό σφάλμα των δημοσκοπήσεων

Τα κανάλια και οι εφημερίδες, λοιπόν, ήταν στημένα. Μαζί και τα στοιχήματα, ως στημένες επιβεβαιώσεις των «ειδήσεων». Αντιθέτως, εκτός οφθαλμοφανών εξαιρέσεων, οι δημοσκοπήσεις δ-ε-ν ήταν στημένες. Ήταν λάθος.

Τους διέφευγε αναγκαστικά η βαρύνουσα θέση της ομάδας ψηφοφόρων που απέφευγε συστηματικά να απαντήσει σε δημοσκοπήσεις. Αυτή η ομάδα ψήφισε «μονοκούκι» τον εκλεκτό της. Αυτό οδήγησε τις δημοσκοπήσεις σε γενική αστοχία.

Αν αυτή η ομάδα ψήφιζε όπως οι πολλοί, έστω πάνω-κάτω, δεν θα υπήρχε αστοχία. Και έλαμψε δια της αποχής της, στις Πολιτείες όπου δεν είχε νόημα να ψηφίσει. Εξ ου και η υπεροχή, σε σύνολο ψήφων, της υποψήφιας των «Δημοκρατικών».

Αυτή την ομάδα την ονομάζω «σιωπηρή ηγεσία». Μαζί με τους φανερούς της εκάστοτε ιδίας εκλογικής προτιμήσεως, σχηματίζουν την σιωπηρή πλειοψηφία.

Η φυσιογνωμία της αθέατης ομάδας

Αυτή η κοινωνική ομάδα είναι γενικά ασύντακτη. Αυτό που την καθιστά ομάδα, είναι τα κοινά κριτήρια. Ευρύτερα, ο ορθολογισμός και η αξιοπρέπεια. Η αξία του ατόμου.

Το αντιπροσωπευτικό μέλος αυτής της ασύντακτης ομάδας, ανταποκρίνεται στον χαρακτηρισμό του Αριστοτέλη : «Φύσει άρχων». Και άρχει – κυρίως ! – της σκέψεώς του. Φυσικά παρακολουθεί, ενημερώνεται, διαλέγεται. Ψάχνει. Δεν παρασύρεται, όμως, από την προπαγάνδα. Δεν παρασύρεται άκριτα σε αυτό που λένε οι πολλοί ή οι «πληροφορημένοι». Ακολουθεί την συνείδησή του. Αυτό που εκφράζει το γνωστό δόγμα του ανώνυμου blogger shareholder-cs, «Η καλύτερη πληροφορία είναι η σωστή σκέψη».

Και κρίνει ότι δεν υπάρχει λόγος να εκδηλωθεί. Είναι κάπως σιωπηλός, αλλά είναι ενεργός. Ενεργεί σιωπηρώς. Άλλο σιωπηλός, άλλο σιωπηρός.

Ακολουθεί τη γνωστή κερδοσκοπική συνταγή «Ποντάρω μόνον όταν ξέρω τι φύλλο θα πέσει». Κάνει και λάθη, αλλά δικά του. Όχι αλλωνών. Εν τέλει, ως προς τις αποφάσεις, το μυστικό του αντιπροσωπευτικού μέλους της «σιωπηρής ηγεσίας» είναι οι προτεραιότητές του.

Απέναντι στην “Rulling class”

Είχα εγκαίρως, λοιπόν, υποδείξει ως μείζον διακύβευμα της εκλογής αυτό ακριβώς : «Να απομακρύνουμε τους γραφειοκράτες που ξέρουν μόνον να σκοτώνουν δουλειές. Να τους αντικαταστήσουμε με ξεφτέρια (experts) που ξέρουν να δημιουργούν δουλειές.»

Επρόκειτο, απλώς, για αλίευμα – από τα αζήτητα – στον επίσημο ιστότοπο (site) του μετέπειτα νικητή. Αυτό, πιστεύω, πρυτάνευσε ως κριτήριο στην κρίσιμη ομάδα. Αυτό στήριζε πειστικά την εξαγγελία του για μείωση φορολογίας από το 35% στο 15% . Τα υπόλοιπα ήταν απλώς βοηθητικά. Βοηθούσαν στο να κριθεί αν ο υποψήφιος πράγματι θέλει και όντως μπορεί. Σε αυτό ακριβώς συνηγόρησε κ-α-ι το ότι πολεμήθηκε λυσσαλέα από το κατεστημένο.

Είχε απόλυτο δίκιο, επιτιθέμενος ονομαστικώς στους New York Times, λέγοντας « Οι μεγάλοι συντάκτες του παρελθόντος στριφογυρίζουν στον τάφο τους». Κάθε νοήμων, συμφωνούσε μαζί του. Είναι άλλο να παίρνεις θέση, και άλλο να γίνεσαι υποτακτικός του νέου Γκαίμπελς.

Καβάλα στη Harley

Έκρινα ήδη από τα μέσα Αυγούστου ότι με ενδιαφέρει προσωπικά η νίκη του. Και ασχολήθηκα νυχθημερόν. Από το επώνυμο blog μου, του έγραφα τακτικά. Σε δεύτερο ενικό, ως αυτόκλητος «παλιόφιλος». Έγραφα τι θα είχα να τον συμβουλέψω, αν ήμουνα ο γκουρού του. Αυτός, δηλαδή, που δίνει ιδέες και λύνει τις «δύσκολες ασκήσεις».

Και, οι κάποιες δεκάδες τακτικοί διαδικτυακοί φίλοι μου, κυρίως στο facebook, γνωρίζουν ότι οι απόψεις του ισχυρογνώμονος υπογράφοντος συνέπιπταν συχνά με τα όσα ακολουθούσαν – ιδίως απέναντι στα δύσκολα χτυπήματα. Άρα, και με τις απόψεις των ακριβοπληρωμένων συμβούλων του. Μου φθάνει αυτό.

Απέναντι στο «εντελώς διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο»

Έσπασε καρδιές με την εκ βαθέων και συγκλονιστική ομιλία του σε συγκέντρωση στο Cincinnati του Ohio στις 13.10.16. Ήταν «πέτρινες» τότε οι μέρες. Τόσο, που και η δική του φωνή «έσπασε» κάποια στιγμή.

Τρεις μέρες μετά, και με τις πιθανότητες νίκης του κάπου στο ναδίρ του 16%, του έγραψα : «Πρόφερες την κρισιμότερη λέξη της καμπάνιας σου. Αυτήν που εξηγεί στον πολύ κόσμο ποιος είσαι : ένας insider.». Σημαίνει αυτόν που είναι μέσα στο σύστημα. Και έπεισε ότι θέλει να το αλλάξει δυναμικά. «Ένας από εμάς» για την «σιωπηρή ηγεσία» δηλαδή.

Περιφραστικά, τον είχα περιγράψει ήδη από τον Αύγουστο: «Μελετώντας κανείς τις επίσημες πολιτικές θέσεις του Ντόναλντ Τραμπ, θα διακρίνει αναμφιβόλως ανατρεπτικές διαθέσεις. Στην ουσία, έχουμε να κάνουμε με ένα δισεκατομμυριούχο αγαναχτισμένο. Έτοιμο να βγει σε πορεία διαμαρτυρίας με το πανάκριβο κοστούμι του. Αυτό δείχνουν οι διαθέσεις του να κάνει τόσο πολλές αλλαγές, όπως και το να “βγάζει τα άπλυτα στη φόρα” της χώρας του.»

Η θεωρία για τα ανεξήγητα

Έτσι νίκησε. Και το ίδιο έγινε με το δημοψήφισμα για το Brexit. Πρυτάνευσε το «Δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας με τους Γερμανούς. Ιδίως, σε μια γερμανοκρατούμενη και γραφειοκρατική Ε.Ε.» Το ίδιο, και πιο εκκωφαντικό, με το δικό μας 61,3% ΟΧΙ. Πρυτάνευσε η θέση ευθύνης της «σιωπηρής ηγεσίας» απέναντι στις επερχόμενες γενεές : «Ως εδώ – κι όσο κάνει». Άλλο ζήτημα η μετέπειτα κατάρρευση όσων δεν διέθεταν αυτό το ηθικό και πολιτικό ανάστημα.

Συνεπώς, αυτό που ψάχνουμε είναι μια σκέψη λίγων λέξεων, που καθορίζει την στάση ενός σημαντικού τμήματος του εκάστοτε εκλογικού σώματος. Το μυστικό της ενάρετης ισχυρής μειοψηφίας, λοιπόν, είναι οι προτεραιότητες.

Το μύχιο μυστικό μας, όμως, δεν το ψάχνουμε. «Όλοι ήξεραν, κανείς δεν μίλαγε» ...

Κόρινθος 13 Νοεμβρίου 2016

Κώστας Τζαναβάρας

Σύμβουλος μηχανικός

Ktz1958@gmail.com