Tramps & trumps : Crooked media

Dear Donald,

Πολύ φοβάμαι ότι έχεις αρχίσει να ξεχνάς τα γεγονότα της προεκλογικής μάχης. Και σπεύδω να σου τονίσω ότι είναι άλλο να τα ξεχνάς και άλλο να τα ξεπερνάς. Δεν σου λέω, δηλαδή, να μην αλλάξεις σελίδα στις σχέσεις σου με τον Τύπο. Σου λέω, απλώς, να [προσπαθήσεις να] μπεις, αλλά να ρίχνεις και καμιά ματιά στα όσα προηγήθηκαν. Τα media εξακολουθούν ακόμη να είναι crooked, όπως πολύ σωστά τα απεκάλεσες.

Οι Times, κατ’ αρχήν, είδες που άλλαξαν στάση μόνον για μερικές μέρες. H όμορφη συζήτησή σας στα γραφεία τους, που σου έλεγα στο προηγούμενο, κράτησε ελάχιστα.

Προχθές π.χ. σε έβαλαν φάτσα-μπάτσα ως περίπου όργανο του Bannon. Τον οποίον Bannon είχαν πετύχει σε προ μηνών φωτογραφία στα σκοτεινά. Άρα δεν τους ένοιαξε που τους είπες δια ζώσης ότι εσύ παίρνεις τις αποφάσεις.

Να σου επισημάνω και ένα – σπανίας εμπνεύσεως – παλιό κομμάτι του CNN : Donald Trump: America's one-night stand. Ήταν την εποχή που σε είχαν για σάκο του μποξ. Έγραφαν ανενόχλητοι.

Δημοσίευσα και το άρθρο που σου έγραφα : «Η ομιλία Ομπάμα ως ύβρις κατά του Ελληνισμού». Από τις συζητήσεις στη συνέχεια, σου γράφω τι ακριβώς καταφέρνουν τα crooked media. Η πλύση εγκεφάλου.

Δώσε βάση.

Πρώτον, ήταν μια καλοστημένη και επιτυχής επιχείρηση γοητείας.

Εντυπωσιάσθηκα από τα άτομα που – όπως κατάλαβα καλά – είχαν παρασυρθεί. Κατέπληξε ως ρήτορας, γιατί τα δύο teleprompters είχαν κρυφτεί πονηρά. Δεν τα ξέρει εδώ ο κόσμος, και οι περισσότεροι νόμιζαν ότι μιλούσε άψογα επί 50 λεπτά από στήθους.

Κάποια φίλη επιπέδου έγραψε για «Τέχνη της ρητορικής» και πήρα τις ανάποδες. Δεν είχα δώσει σημασία πριν.

Ειδικά για τις γυναίκες, το απόλυτο όπλο γοητείας, ήταν η βόλτα στην Ακρόπολη. Μόνος του με μία ξεναγό. Οι δυό τους και τα μάρμαρα. Και η μεσόκοπη ξεναγός στο ρόλο αυτής που … «αποκλείεται».

Δεύτερον, η αποκάλυψη του εμπαιγμού, δημιουργεί τεράστια σύγχυση. Αυτός που καταλαβαίνει τι μπανανόφλουδα πάτησε, «χάνει το φως του». Χάνει – τουλάχιστον αρχικά – τη δυνατότητα να συζητήσει λογικά.

Σίγουρα, δυσκολεύεται χοντρά στο να απομονώσει κομμάτια του άρθρου μου. Να βγάλει συμπεράσματα - δικά του ! - σε ένα-ένα τα θέματα. Δεν μπορεί να απομονώσει τις επί μέρους επιχειρηματολογίες, από κενή σειρά σε κενή σειρά του άρθρου μου εννοώ.

Ο λόγος είναι απλός : η εντύπωση έχει φυτευτεί για τα καλά. Γίνεται αναστροφή, αλλά πολύ δύσκολα. Η αποδόμηση της προπαγάνδας, στο μυαλό αυτού που έχει αρχίσει να καταλαβαίνει, θέλει προσπάθεια και χρόνο. Αλλιώς, παραμένει έρμαιο.

Τρίτον, ένα ενδεικτικό θέμα ουσίας :

Εγκωμίασε τον ομόχρωμό του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που όντως διαπρέπει στο επαγγελματικό πρωτάθλημα μπάσκετ της χώρας του (ΝΒΑ). Αλλά, αγνόησε επιδεικτικά το άλλο ελληνόπουλο του ΝΒΑ, που επίσης έχει λαμπρές προοπτικές – ίσως και μεγαλύτερες. Κατά τα άλλα, δεν είναι ρατσιστής ο ίδιος.

Αφ’ ενός, μήπως μπορείς να φαντασθείς τον εαυτό σου να είχε κάνει το αντίθετο ; Να μιλήσεις, δηλαδή, για τον 19 χρονο πιτσιρικά μας του 2,19 και να αγνοήσεις τον μιγάδα Έλληνα που εκθείασε. «Μαύρο φίδι που σε έφαγε» καψερέ μου.

Τώρα, με την ωμή ρατσιστική πρόκληση, ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Αφ’ ετέρου, αυτός που δεν το κατάλαβε αρχικά, αισθάνεται …

Τέταρτον, τα τεράστια θέματα ουσίας που έθιξα, και σε μεγάλο εύρος, ουδόλως απασχόλησαν. Να τον κάνει π.χ. «με τα κρεμμυδάκια» ο Αριστοτέλης, και να μην ιδρώνει το αυτί κανενός.

Πάμε στο σημαντικό για σένα.

Πέμπτον, λοιπόν, όλο αυτό το σκηνικό, μόνον παρεμπιπτόντως αφορούσε την Ελλάδα. Εσύ ήσουνα ο στόχος του. Η Αθήνα ήταν απλώς το τέλειο ντεκόρ για να σου αναγγείλει «δημοκρατικά» ότι πάααρα πολλά θεματάκια είναι ανοικτά.

Δώσε κι άλλο βάση.

Πρώτα απ’ όλα, εσύ ξέρεις τι ακριβώς είπατε στην συνάντησή σας στον Λευκό Οίκο. Συγκρίνεις, λοιπόν, αυτά που είπατε με αυτά που είπε ή άφησε ανοικτά στην Αθήνα, και βγάζεις τα συμπεράσματά σου. Ιδίως επί του γιατί τα 10-15 λεπτά που είχατε προγραμματίσει, έγιναν μιάμιση ώρα. Κλασικό κόλπο. Κάθε μηδενικό ξέρει να το κάνει σε ανύποπτους προικισμένους.

Μπας και – λέω – σου «έριχνε στάχτη στα μάτια». Μπας …

Το story που πλάσαρε θα στο πω με δικά μου λόγια. Δεν θα κάτσω να σου κάνω παραπομπές, ούτε θα μεταφέρω λόγια του. Εκεί είναι το video.

Μίλησε, λοιπόν, περί δημοκρατίας.

Πιασιάρικα. Να χαϊδεύει πονηρά τα αυτιά του κοσμάκη. Το λάθος «είμαστε όλοι ίσοι» να το μπερδεύει με μαεστρία με το σωστό «είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο». Ποιά «ισότητα κατ’ αξίαν» του Αριστοτέλη … Ποια αξιοκρατία του Περικλή στον Επιτάφιο και κουραφέξαλα …

Να η ελίτ που σας έχει γραμμένους και σας πίνει το αίμα – το νόημα στη συνέχεια. Και εσύ είσαι η ελίτ, κι αυτός ο λαϊκός αγωνιστής – το σαφές υπνοούμενο. Το έριξε αδιάφορα, σε διεθνές θέμα του. Αυτός είναι δημοκρατικός, εσύ είσαι ρεπουμπλικανός.

[btw : Ένας θεός να σε κάνει ρεπουμπλικανό, αλλά άστο για άλλη ώρα …]

Όλο αυτό το σκηνικό, για να πει ότι ο λαός έχει τη δύναμη να διορθώνει τα λάθη του. Το ζουμί. Αν η εκλογή του αποδειχθεί λανθασμένη …

Για σένα χτυπάει η καμπάνα Donald – σκέπτεσαι κανέναν άλλον που δεν πάει το μυαλό μου ; Οέο ;

Φτιάχνουν, μεθοδικά και αριστοτεχνικά, «κλίμα».

Τρέχα γύρευε τι ακριβώς ετοιμάζουν. Πάντως, όπου «σε βρουν», δεν θα σου χαρισθούν. Ξεχνάς ότι έχεις «Ξεκαθάρισμα λογαριασμών» με το κατεστημένο. Ό,τι θα γίνει αποδεκτό, θα το κάνουν.

Οι ενστάσεις για νέα καταμέτρηση, προφανώς αστείες, είναι για εντυπώσεις. Για να τσιμπάς, και να δηλώνεις, και να χάνεις πόντους.

Παρασύρεσαι, και παίζεις το παιχνίδι τους. Βοηθάς στο «κλίμα» που θέλουν. Βρες μου ένα θέμα που να κερδίζεις επικοινωνιακά. Ένα.

Αν καταφέρεις ένα ακόμη «ενάρετο boomerang», όπως αυτό που είχα προβλέψει από τον Αύγουστο, τότε μαγκιά σου. Αλλά …

Μεγάλη η διαφορά σε εκλέκτορες, αλλά – αν το ξέχασες – ακόμη δεν ψήφισαν. Σωστά ;

Το σίγουρο είναι ότι ο Ομπάμα παρουσίασε εδώ την παράδοση της εξουσίας σε εσένα ως αναγκαστικό κακό. Σχεδόν απολογήθηκε στο κοινό του. Υπερηφανεύτηκε που το έκανε, στο όνομα της δημοκρατίας, λες και παρέδιδε σε πραξικοπηματία, εγκληματία, τέρας, δικτάτορα – κάτι τέτοιο..

Κάπως έτσι, το ελάχιστο που σου ετοιμάζουν είναι «δομική αντιπολίτευση». Χάραξε την αντιπολιτευτική στρατηγική τους. Και έχει ακόμη κεφάλαια για το «πανηγυράκι στα ψηλά» που σου έγραψα. Να σου παραδώσει, με το αζημίωτο, «καμμένη γη».

Όλα αυτά, ως προς τα μελλούμενα, είναι εικασίες. Εσύ την δική σου στρατηγική, απέναντι σε όοολα τα ενδεχόμενα, την πρόσεξες ; Ή όλα πάνε κατ’ ευχήν, παρά τις ύπουλες τρικλοποδιές τους ;

Με μία μέρα επίθεση γοητείας στην Αθήνα, σου εξήγησα τι ακριβώς πέτυχε. Πόσους και πόσες εγκλώβισε. 

Δες τι είχε για καιρό φάτσα-μπάτσα στο site της η ίρηξ.

Και φύτευε.

Sincerely yours,

Kostas

Ε

Η ομιλία Ομπάμα ως ύβρις κατά του Ελληνισμού

Η ομιλία του απερχομένου Προέδρου των ΗΠΑ, στις 16.11.16 στην Αθήνα, σε αίθουσα του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», εξόργισε πολλούς Έλληνες. Αντιθέτως, ενθουσίασε τους παρασυρμένους στον «πολιτισμό» που πρεσβεύει, του οποίου την κοσμοθεωρία συνόψισε και επικαιροποίησε.

Για τους πολλούς, υπήρξε ενορχηστρωμένη πλύση εγκεφάλου. Τα γνωστά φερέφωνα, αναγόρευσαν αυθαιρέτως την ομιλία «εμπνευσμένη» και «ιστορική». Πόνταραν επιτυχώς στην αμάθεια και την ανωριμότητα. «Έπεισαν» αυτούς που βασίζονται σε εντυπώσεις και παχιά λόγια.

Ο ομιλητής πρόφερε ουκ ολίγα εγκωμιαστικά λόγια για την προσφορά της Ελλάδας στον πολιτισμό. Έκανε δυσδιάκριτη την ύπουλη ειρωνεία, και – κυρίως – την στοιχειοθέτησή της. Δύσκολα καταφέρνει κανείς να αποδομήσει την προπαγάνδα.

Ένα πρώτο σοκαριστικό στοιχείο, είναι η συμπεριφορά του ομιλητή απέναντι στον μνήμη του αειμνήστου οικοδεσπότη του. Μιλούσε επί 50 λεπτά στην υπέροχη αίθουσα που φτιάχθηκε με έξοδά του, και δεν ανέφερε καν το όνομά του. Πρόφερε κάπου 5.800 λέξεις, και δεν βρήκε μία λέξη να τον ευχαριστήσει. Ή, έστω, να εξάρει το έργο του Ιδρύματος στα σχολιά της δοκιμαζόμενης Πατρίδας μας.

Η κρατική ΕΡΤ, τελείως … «αντικειμενικά», ανέλαβε να «ρίξει στάχτη στα μάτια» των ανύποπτων εγχώριων τηλεθεατών. Προσέθεσε, κάπου γύρω στο 38^ο λεπτό, ένα «και μάλιστα στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος». Ποτέ δεν έφθασε – στα Αγγλικά ! – κάτι τέτοιο στα αυτιά των τηλεθεατών.

Στο ίδιο πνεύμα εμπαιγμού, αποκρύφθηκε και το γεγονός ότι – εκτός από τον εκφωνητή – διάβαζε έτοιμο κείμενο και ο ομιλητής. Εκμεταλλεύθηκαν επιτυχώς την άγνοια του απλού τηλεθεατή για την τελευταία λέξη της μόδας στα μηχανήματα τύπου «teleprompter». 

Πρόκειται για νόμιμη απάτη. Το κείμενο της ομιλίας «κυλάει» σε ειδική οθόνη.  Η οθόνη, όμως, είναι ημιδιαφανής. Ο ομιλητής βλέπει συνεχώς τι είναι να πει. Αλλά η τηλεόραση δείχνει από την κατεύθυνση που η οθόνη είναι διαφανής. Διακρίνονταν λ.χ. πίσω της οι σημαίες. Και υπήρχαν δύο τέτοιες οθόνες, γι’ αυτό και κοίταζε συνεχώς αριστερά-δεξιά.

Κανείς δεν είπε ψέματα. Τα μηχανήματα ήταν μπροστά στα μάτια μας. Απλώς δεν μπήκαν στον κόπο να πουν την αλήθεια. Θέλησαν να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Ότι δηλαδή ο ομιλητής είναι δεινός ρήτορας, ότι ξέρει τι λέει. Ότι είναι στοχαστής επιπέδου. Ευλόγως, κάποιος που δεν ήξερε τι ακριβώς γινόταν, γοητεύθηκε από την ρητορική του «τέχνη».

Δεν είναι κακό, φυσικά, να διαβάζει ένας ομιλητής. Είναι απάτη, όμως, να παριστάνει επιτηδείως τον ρήτορα. Όπως και να αποφεύγει να μιλήσει στην Πνύκα, δήθεν για λόγους ασφαλείας. Ενώ, απλώς, απέφυγε την αλήθεια του φωτός της ημέρας. Δεν τόλμησε τις συγκρίσεις …

Σε αυτό το πνεύμα υποκρισίας και εμπαιγμού, ο ομιλητής «πέρασε» σωρεία ειρωνειών κατά του Ελληνισμού. Ποιος «έπιασε» π.χ. την ειρωνική προφορά της «φουστα … νέλας» ; Ομοίως, «πέρασε» και πλήθος ανακριβειών και μικροτήτων. Αλλά, όπως λένε και οι Κινέζοι, «Μια χάρτινη τίγρης δεν αντέχει τον έλεγχο από κοντά».

Δεν είναι της παρούσης η πλήρης ανασκευή της κοσμοθεωρίας που ανέπτυξε. Θα περιορισθώ σε μερικές καίριες επισημάνσεις, και επιγραμματικά.

Μίλησε για την ελληνική φιλοξενία, αλλά είδαμε πώς ακριβώς την αντιλαμβάνεται. Ως φιλοξενούμενος, έδειξε έμπρακτα διαγωγή απέναντι στον Σταύρο Νιάρχο.

Επενέβη ωμά στα εσωτερικά μας θέματα. Μας ανακοίνωσε γιατί υποφέρουμε τόσα χρόνια : για να … παγκοσμιοποιηθούμε. Μάθαμε για τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται, αλλά όχι και κάτι συγκεκριμένο. Μάθαμε ότι μας στηρίζει η Αμερική στην κρίση, αλλά – πάλι ! – όχι και κάτι συγκεκριμένο. Ακούσαμε και λόγια συμπαθείας για το χρέος και την ελάφρυνσή του. Αλλά – πάλι ! – κάποιοι δεν τον αφήνουν ...

Ακούσαμε και επιθέσεις-«φωτογραφία» σε φίλες χώρες. Ακόμη και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για το βρετανικό δημοψήφισμα. Ό,τι δεν του αρέσει, πολύ απλά, «είναι» απολυταρχία, εθνικισμός και πισωγύρισμα.

Έτσι, λοιπόν, αντιλαμβάνεται την σχέση μεταξύ ξένου και οικοδεσπότη. Ο οικοδεσπότης έχει μόνον υποχρεώσεις, ο φιλοξενούμενος δικαιώματα και μόνον. Έχει κάθε δικαίωμα αυθάδειας και αναίδειας.

Έτσι αντιλαμβάνεται, ευρύτερα, και το μεταναστευτικό. Ως μέσο καταστροφής του οικοδεσπότη, υπό το άλλοθι της ανάγκης του απρόσκλητου επισκέπτη. Χωρίς να ενδιαφέρει, μάλιστα, το ποιοι και πώς τον έφεραν στην ανάγκη.

Εγκωμίασε τον ομόχρωμό του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που όντως διαπρέπει στο επαγγελματικό πρωτάθλημα μπάσκετ της χώρας του (ΝΒΑ). Αλλά, αγνόησε επιδεικτικά το άλλο ελληνόπουλο του ΝΒΑ, που επίσης έχει λαμπρές προοπτικές – ίσως και μεγαλύτερες. Κατά τα άλλα, δεν είναι ρατσιστής ο ίδιος.

Μίλησε δήθεν εγκωμιαστικά για το ελληνικό φιλότιμο, αλλά στην πραγματικότητα επεχείρησε να το παγκοσμιοποιήσει, αφού πρώτα το διέστρεψε.

Αυτοβούλως, μας πληροφόρησε ότι το φιλότιμο είναι «Να ζεις με σεβασμό και ευγένεια για την οικογένεια, την κοινωνία και την πατρίδα. Όλοι μαζί, με υποχρεώσεις ο ένας στον άλλον». Κατόπιν αυτών, διεπίστωσε : «Το βλέπω καθημερινά, και μου δίνει ελπίδα».

Πολύ απλά, ξέχασε [;] το βασικό : την εσωτερική προαίρεση. Ο φιλότιμος Έλληνας, δεν συμπεριφέρεται καθ’ υπόδειξιν. Υπακούει στους νόμους της συνειδήσεώς του. Παίρνει πρωτοβουλίες για το καλό. Ακόμη και στο σκοτάδι, ενεργεί σαν να τον έβλεπαν όλοι.

Άλλο θέμα, φυσικά, το ότι «χάθηκε το φιλότιμο» στην εποχή της παγκοσμιοποίησης.

Μίλησε εκτενώς για τη δημοκρατία, αλλά απεκάλυψε ρηχότητα προσεγγίσεων.

Πρώτα από όλα, αγνόησε επιδεικτικά τον Σόλωνα. Του είναι δύσκολο να αναγνωρίσει ότι η Αθηναϊκή Δημοκρατία που εξύμνησε είναι επινόηση ενός και μόνον ανδρός. 

Πώς, μετά, να προσεγγίσει το ηθικό υπόβαθρο του Σολωνείου άθλου ;

Ευρύτερα, του είναι ξένο το φαινόμενο του διαπρεπούς ατόμου που πασχίζει για το κοινό καλό. Γνωρίζει μόνον την απολυταρχία. Μίλησε για τον Αριστοτέλη, αλλά τι μπορεί να του πει το «άρχειν επί εκόντων» του μεγάλου Μακεδόνα ;

Φιλοξενούμενος στην κοιτίδα της δημοκρατίας, δεν παρέλειψε να μας ψέξει, να μας προσβάλει.

Μίλησε για την ύπαρξη δούλων, αλλά είναι λογικό να μην ξέρει την διαφορά μεταξύ δούλου και σκλάβου. Στα αγγλικά, άλλωστε, λέγονται και τα δύο με την ίδια λέξη : slave.

Η δουλεία εκείνης τη εποχής, όμως, δεν είχε τίποτα κοινό με αλυσίδες, κακομεταχείριση και λοιπές βαρβαρότητες που γνωρίζει. Και. επί τέλους, πάει πολύ να μιλάνε αυτοί που τους ηττημένους των πολέμων – αυτοί ήσαν δούλοι τότε – τους έτρωγαν μέχρι προσφάτως. Έλεος.

Μίλησε και για το ότι οι γυναίκες δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα. Αλλά, τι θα απαντούσε, άραγε, στον Αριστοτέλη : «Είτε οι γυναίκες άρχουν, είτε οι άρχοντες άρχονται υπό των γυναικών, ποία η διαφορά ;»

Εγκλωβισμένος στην λογική του σπουργίτη που ήθελε να γίνει αητός, πειράται επιμόνως να αναλύσει δυσχερή. Μείζονα θέματα της ανθρωπότητας, όπως η δημοκρατία, η παγκοσμιοποίηση και η δικαιοσύνη, αποδεικνύεται ότι είναι εμφανώς πολύ πέραν των πνευματικών του δυνάμεων.

Απεφάνθη – ορθώς ! – ότι «Ο  Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε δίκιο όταν έλεγε ότι η αψίδα των δικαιωμάτων σχετίζεται με την δικαιοσύνη». Αλλά πώς θα μπορούσε να διαχειρισθεί την στιβαρή Αριστοτελική θέση : «Η δικαιοσύνη είναι πάντοτε αποτέλεσμα αγαθής προαιρέσεως» ;

Παρέστησε και τον τιμητή των ανά τον κόσμον πολιτευμάτων. Αλλά – φευ ! – αδυνατεί να εντοπίσει το υπόδειγμα δημοκρατίας της Ελβετίας. Πολύ απλά, στην Ελβετία δεν υπάρχουν τα προβλήματα που τον ταλανίζουν. Και αυτό οφείλεται στο ότι η Ελβετία βασίσθηκε στο μεικτό πολίτευμα της Αρχαίας Σπάρτης, προσθέτοντας στοιχεία αθηναϊκά.

Σε ειλικρινέστερες στιγμές του, πάντως, έχει εκμυστηρευτεί δημοσίως ως μεγαλύτερο σφάλμα της Προεδρίας του την αποτυχία του να μειώσει (reduce) την ευτέλεια (meanness) και την πόλωση (polarization).

Ο υψηλός επισκέπτης μας, κάπως έτσι, αποδεικνύεται καταδικασμένος να ψάχνει για λύσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Είναι καταδικασμένος να ψάχνει για διορθώσεις, εκεί που ασθενεί μέχρι σήψεως όλο το σύστημα. 

Αυτοϊκανοποιείται επαξίως, όμως, που κατάφερε και «εκόμισε γλαύκας ες Αθήνας».

Κόρινθος 27 Νοεμβρίου 2016

Κώστας Τζαναβάρας

Ε

Tramps & trumps : Polarization

Dear Donald,

Μελετούσα, χθες βράδυ, την μακρά συζήτησή σου με τα βασικά στελέχη των New York Times. Και την χαιρόμουνα, πραγματικά. Αυτή την ατμόσφαιρα έχω συνηθίσει : οι διαφωνίες διαφωνίες, οι ατάκες ατάκες, αλλά με όμορφη ατμόσφαιρα. Η πόλωση, η αντιπαλότητα για την αντιπαλότητα δηλαδή, ήταν πάντα κάτι που με αηδίαζε.

Κατ’ αρχήν, βέβαια, η κίνησή σου ήταν εξαιρετική. Να πας, δηλαδή, να κουβεντιάσεις – εκτός έδρας ! – με αυτούς που σε στόλισαν κατά τον χειρότερο τρόπο. Και ήταν σίγουρα χρήσιμη συζήτηση. Όχι μόνον για σένα, όπως και για εμάς το κοινό, αλλά και για τους «απέναντί σου». Σε γνώρισαν, και πήραν τις πρώτες απαντήσεις.

Ομολογώ ότι ήμουνα ενθουσιασμένος, μέχρι που ένας εδώ παλιόφιλος σχολίασε : «Αιντε να δουμε παλιοφιλε.» Μου θύμισε την σκέψη που είχα κάνει την ώρα που διάβαζα, όταν συγκινήθηκα με την αναφορά σου στην τρέλα-craziness στην Συρία. Πάνε τρία χρόνια από την πρώτη διεθνή παρουσία μου ως opinion leader …

Η άμεση απάντησή μου : «Αμήν παλιόφιλε. Για πρώτη φορά στη ζωή μου λέω "Too good to be true".»

Ο πρώτος μου συνειρμός, ήταν με την προ εβδομάδος ομιλία του Ομπάμα στα μέρη μας. Την μελετάω ήδη 3-4 μέρες. Θέλω να ξέρω καλά και πώς σκέπτεται και πού το πάει. Και ανατριχιάζω παλιόφιλε.

Το γλυκό «ήρθε κι έδεσε» με το άρθρο του «κάπως» : No, Trump, We Can’t Just Get Along. Και, όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, συμφωνώ απόλυτα με τον τίτλο του. Άλλο τι γράφει μέσα. Δεν είναι τόσο εύκολο να αλλάξει σελίδα η Αμερική. Δεν φθάνει να ξεκαθαρίσεις απλώς τις θέσεις σου. Κι εσύ στην συνάντηση ήσουνα «άνετος». Comfortable.

Εσύ νομίζεις ότι η Αμερική κοντεύει κιόλας να αλλάξει. Σωστά ;

Φυσικά θα σου δώσω την κεντρική ιδέα και μόνον. Την διάγνωση για τον πυρήνα του προβλήματος. Τα υπόλοιπα, μπορούν να στα πουν και ο Steve και οι υπόλοιποι.

Να στο πω κι αλλιώς : Δεν μπορούν να σου πουν κάτι πάνω στη βασική ερώτηση της Εφηρμοσμένης Φιλοσοφίας : «Πώς είναι τούτο δυνατόν ;»

Δες, τελείως ενδεικτικά, μερικές ερωτήσεις κρίσεως.

Πώς είναι δυνατόν ….

1.      … ο «κάπως» να μην σχολιάζει – έστω ειρωνικά – την δήλωσή σου ότι «αν ο Bannon ήταν ρατσιστής ή ακροδεξιός, θα τον είχα στείλει σπίτι του» ;

2.      … ο ίδιος να μην ασχολείται με τους αετούς-θύματα των ανεμογεννητριών που ανέφερες ;

3.      … ο ίδιος να δηλώνει αντίσταση απέναντί σου «μέχρι το κόκκαλο» ;

4.      … ο Ομπάμα να εξαίρει τον ομόχρωμό του Έλληνα του ΝΒΑ Antetokounmpo, και να μην βρίσκει μία λέξη συμπάθειας για το άλλο ελληνόπουλο του ΝΒΑ ;

5.      … ο ίδιος να μην αναφέρει ούτε καν το όνομα του Έλληνα κροίσου, στην αίθουσα του κληροδοτήματος του οποίου μιλούσε ;

6.      … στην ελληνική μετάφραση, στην «αντικειμενική» κρατική τηλεόραση, το «this magnificent Holland Center» να γίνεται «αίθουσα του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος» ;

7.      … ο Ομπάμα να μιλάει με κύριο θέμα την Δημοκρατία στην Αθήνα, και να μην αναφέρει ότι η Δημοκρατία ήταν νομοθέτημα ενός (1) Αθηναίου ;

Παλιόφιλε, δοκίμασε να πάρεις απάντηση από τους συμβούλους σου. Να οι εκτιμήσεις μου για τις απαντήσεις τους αντίστοιχα :

1.      Δεν τον βόλευε να σχολιάσει.

2.      Ως 1.

3.      Γι’ αυτό πληρώνεται.

4.      Μήπως δεν το ήξερε ;

5.      Ώστε μίλησε ο Ομπάμας στην Αθήνα ;

6.      Εσωτερικό τους ζήτημα.

7.      Στείλε ένα ακόμη Johnie black στον Κώστα εκ μέρους μας. [θενκς φολκς]

Να και οι απαντήσεις μου :

1.      Ο «κάπως» έχει άλλο πρόβλημα μαζί σου, βαθύτερο από τον ρατσισμό που σου αποδίδει. Στην ίδια απάντηση αυτοπροσδιορίζεσαι. Ενοχλητικά – γι’ αυτόν.

2.      Αν ήταν σπουργίτια ή μπεκάτσες, θα τον ενδιέφερε. Για τους αετούς, χαίρεται κιόλας.

3.      Είναι ειλικρινής. Έχει πρόβλημα με σένα ως το κόκαλο.

4.      Όλη η ομιλία του διαπνεόταν από βαθύ μισελληνισμό, ειρωνικά διατυπωμένο. Περίμενε το επόμενο άρθρο μου : «Η ομιλία Ομπάμα ως ύβρις κατά του Ελληνισμού».

5.      Του είναι αδύνατον να αναγνωρίσει ηθική ανωτερότητα σε έναν κροίσο, και μάλιστα Έλληνα. Ακόμη και μακαρίτη.

6.      «Συμφωνώ» με τους συμβούλους σου – το ελληνοελληνικό μας πρόβλημα.

7.      Χρειάζεται να του βάλεις το μπιστόλι στον κρόταφο για να το αναγνωρίσει. Άλλωστε, ενέπαιξε και τον Περικλή, αποδίδοντάς του κάτι για «Σύνταγμα».

Να σου πω τους βαθύτερους λόγους κι αλλιώς, με απόσπασμα βιβλίου μου του ‘12 :

«Το κινηματογραφικό αριστούργημα “Se7en”, που αναδεικνύει μοναδικά τα κατά Βοκκάκιο «επτά θανάσιμα αμαρτήματα», υποδεικνύει τον φθόνο ως ένα τελείως απρόβλεπτο συναπάντημα που βρίσκει ανύποπτος κανείς στο δρόμο του.

Και, όταν το βρει, αντιλαμβάνεται έκπληκτος ότι αυτό ειδικά το αμάρτημα το πληρώνει – ακριβότερα τουλάχιστον – άλλος από αυτόν που αμαρτάνει. Εκτός αν είναι αμάρτημα να έχεις, όπως ο πρωταγωνιστής, μια όμορφη οικογένεια …» 

Υποθέτω ότι καταλαβαίνεις, αλλά όχι όλο το ζήτημα. Το πρόβλημα όλων αυτών είναι τα φυσικά ηγετικά προσόντα σου. Η υπεροχή σου.

Από την μία, η μεγαλοφροσύνη σου.

Όταν λες ότι δεν έγινες Πρόεδρος για να κάνεις λεφτά, δεν σε αμφισβητούν – σε φθονούν.

Όταν μιλάς για ανοιχτόμυαλες (open minded) σκέψεις, αυτοί σκέπτονται ότι το δικό τους μυαλό είναι πολύ στενό.

Όταν γελάς, εξοργίζονται.

Όταν λες «Paul Ryan right now loves me, Mitch McConnell loves me, it’s amazing how winning can change things» τους εξευτελίζεις. Καταλαβαίνουν ότι η νίκη σου άλλαξε τα πράγματα και γι’ αυτούς. Ενώ εσύ δεν το λες με κακία. Δεν σκοπεύεις να πατήσεις κανέναν στο λαιμό.

Από την άλλη, εκείνο που δεν αντέχουν περισσότερο είναι αυτό το «εγώ παίρνω τις αποφάσεις». Ο Ομπάμα δεν θα τους το έλεγε, ακόμη κι αν τις έπαιρνε.

Και δεν είναι μόνον αυτό. Ο Ομπάμα, η Κλίντον και όλοι αυτοί είναι του ιδίου φυράματος. Όλη η αξία τους, είναι ως εκάστοτε εκλεκτοί της εκάστοτε κλίκας. Απλώς, είναι οι καλύτεροι της κλίκας. Αλλά με τα αντίστοιχα καθιερωμένα προσόντα. Κυρίως, ως ικανοί να νικήσουν την αντίπαλη κλίκα.

Εσύ είσαι ξένος προς αυτά τα πρωταρχικά τους πρότυπα. Έχεις προσωπική αξία και ισχύ. Αυτό που από τον Αύγουστο προέβλεψα ότι θα γίνεις : «Επικοινωνιακά πανίσχυρος Καίσαρας».

Εν ολίγοις : έχουν κάποιο πρόβλημα – κάποιο ! – με αυτά που λες να κάνεις. Αλλά το πολύ-πολύ μεγαλύτερό τους πρόβλημα είναι η προσωπική σου αξία. Κυρίως, το ηθικό σου ανάστημα.

Αυτό που σε καθιστά φυσικό ηγέτη. Και αυτό απειλεί την ίδια την ύπαρξή τους.

Αν βρίσκεις – λέμε τώρα – ενδιαφέρουσα την προσέγγισή μου, θα σου πρότεινα να μελετήσεις και τα δύο κείμενα. Όχι να τα διαβάσεις – να τα μελετήσεις. Να ξέρεις τι ακριβώς συμβαίνει και γιατί. Τα υπόλοιπα θα τα βρεις εύκολα μετά.

Δες, λοιπόν παλιόφιλε, τι θα κάνεις με την δομική αντιπολίτευση που εξήγγειλε – απέξω-απέξω – ο άλλος από την Αθήνα. Την βάση της, ιδίως, στα κατώτερα ανθρώπινα ένστικτα.

Και δες, λίγο, τι θα γίνει όταν θα αναλαμβάνεις, με το … πανηγυράκι που ετοιμάζουν στα «ψηλά».

Sincerely yours,

Kostas

Ε

Το μυστικό της σιωπηρής ηγεσίας

 

Ανάδειξη ενός κρισίμου κοινωνικού φαινομένου

μέσα από το χρονικό σειράς δημοσιευμάτων

για την υποστήριξη της υποψηφιότητας

του Donald J. Trump

Ένα πρόχειρο συμμάζεμα άρθρων, που έχω ήδη αναρτήσει το τελευταίο τρίμηνο.

Για κατέβασμα από το scribd σε μορφή pdf, κλικ εδώ. Αν κάποιος έχει τεχνικό πρόβλημα, μπορεί να μου το ζητήσει να το στείλω.

.

Απευθύνομαι κατά πρώτον στους ήδη τακτικούς διαδικτυακούς φίλους, οι οποίοι θα ήθελαν να ανασκοπήσουν την αρθρογραφία μου, να συμπληρώσουν τυχόν κενά, να μελετήσουν το θέμα και να αποκρυσταλλώσουν άποψη.

Ευρύτερα, απευθύνομαι σε όσους αισθάνονται "insiders που θέλουν να αλλάξουν το σύστημα", αλλά προς την δημιουργική πλευρά. Σε αυτούς, παραθέτω μία real time αρθρογραφία. Προς μελέτη και αξιοποίηση. Κατά κρίσιν - πάντα.

Προφανώς, έχουμε δρόμο για να δούμε τι θα γίνει στην Αμερική, αλλά και τι θα γίνει στην Ελλάδα. Προσωπικά, όμως, θεωρώ τον εαυτό μου κάτι παραπάνω από θεατή. Δηλώνω, εδώ και κάποια χρόνια, "ελεύθερος σκοπευτής πολιτικός". Με στόχο την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ.

Σε αυτά τα πλαίσια, ασχολούμαι επισταμένως με την Αμερική και τον Ντόναλντ Τραμπ, κ-υ-ρ-ί-ω-ς γιατί διακρίνω θετικές επιδράσεις στα ελληνικά πράγματα.

 

Ε

Το μυστικό της σιωπηρής πλειοψηφίας

«Το αντιγραφειοκρατικό μέτωπο κερδίζει εμφανώς έδαφος στην κρίσιμη προεδρική εκλογή της Αμερικής. Στις 25 Αυγούστου έγραφα για “ξεκαθάρισμα λογαριασμών” (Φ.τ.Κ. φ.1511/8.9.16), αλλά ίσως πολλοί δεν έχουν ούτε τώρα καταλάβει ότι η μάχη είναι αμφίρροπη. Κι αν “γέρνει” κάπου, είναι προς την αντίθετη πλευρά από εκεί που νομίζουν οι τηλεθεατές, οι δημοσκοπήσεις και τα στοιχήματα.

Ήδη διακρίνεται ότι ο Ντόναλντ Τραμπ προαλείφεται, όχι απλώς για Πρόεδρος, αλλά για επικοινωνιακά πανίσχυρος “Καίσαρας”. Προαπαιτούμενο για να μπορεί να προχωρήσει σε σαρωτικές αλλαγές – έστω και ενάρετες.»

Με το θάρρος της γνώμης

Αυτός ήταν ο ισχυρογνώμων χρησμός του ασήμου υπογράφοντος, στο άρθρο «Πού πηγαίνει η Ευρώπη ;» (Φωνή της Κορινθίας φ.1513/22.9.16). Τότε, προφανώς, πολλοί γέλαγαν. Ακόμη περισσότεροι κάγχαζαν, δύο βδομάδες μετά, όταν τα crooked media αναγόρευαν ετσιθελικώς «νικήτρια» του πρώτου debate την εκλεκτή τους.

Στο πρώτο άρθρο, «Πού πηγαίνει η Αμερική ;», γραμμένο ήδη από τις 25.8.16, προέβλεπα «ξεκαθάρισμα λογαριασμών στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας του πλανήτη». Είδαμε τι πρωτάκουστα ακολούθησαν.

Πρόκειται, όπως θα φανεί κ-α-ι παρακάτω, για απόλυτη δικαίωση αναλύσεων και προβλέψεων. Επομένως, αισθάνομαι ότι δικαιούμαι επαξίως να συνεχίσω να λαμβάνω το λόγο δημοσίως. Ήτοι, να διατυπώνω την γνώμη μου, χωρίς απολύτως κανείς να έχει το δικαίωμα να το θεωρεί αποκοτιά. Αυτό. Και τίποτα παραπάνω.

Σε αυτό το άρθρο, θα τοποθετηθώ μόνον ως προς το γιατί διαψεύσθηκαν οι δημοσκοπήσεις. Έχουμε χρόνο να δούμε τι θα καταφέρει και – το ιεραρχικά υψηλότερο – τι θα επιδιώξει ο νέος πλανητάρχης. Αφού εκτιμήσουμε τι εξουσίες συγκέντρωσε στα χέρια του ακριβώς. Τι σημαίνει δηλαδή το «επικοινωνιακά πανίσχυρος Καίσαρας» που του απέδωσα πρωίμως.

Το γενικό σφάλμα των δημοσκοπήσεων

Τα κανάλια και οι εφημερίδες, λοιπόν, ήταν στημένα. Μαζί και τα στοιχήματα, ως στημένες επιβεβαιώσεις των «ειδήσεων». Αντιθέτως, εκτός οφθαλμοφανών εξαιρέσεων, οι δημοσκοπήσεις δ-ε-ν ήταν στημένες. Ήταν λάθος.

Τους διέφευγε αναγκαστικά η βαρύνουσα θέση της ομάδας ψηφοφόρων που απέφευγε συστηματικά να απαντήσει σε δημοσκοπήσεις. Αυτή η ομάδα ψήφισε «μονοκούκι» τον εκλεκτό της. Αυτό οδήγησε τις δημοσκοπήσεις σε γενική αστοχία.

Αν αυτή η ομάδα ψήφιζε όπως οι πολλοί, έστω πάνω-κάτω, δεν θα υπήρχε αστοχία. Και έλαμψε δια της αποχής της, στις Πολιτείες όπου δεν είχε νόημα να ψηφίσει. Εξ ου και η υπεροχή, σε σύνολο ψήφων, της υποψήφιας των «Δημοκρατικών».

Αυτή την ομάδα την ονομάζω «σιωπηρή ηγεσία». Μαζί με τους φανερούς της εκάστοτε ιδίας εκλογικής προτιμήσεως, σχηματίζουν την σιωπηρή πλειοψηφία.

Η φυσιογνωμία της αθέατης ομάδας

Αυτή η κοινωνική ομάδα είναι γενικά ασύντακτη. Αυτό που την καθιστά ομάδα, είναι τα κοινά κριτήρια. Ευρύτερα, ο ορθολογισμός και η αξιοπρέπεια. Η αξία του ατόμου.

Το αντιπροσωπευτικό μέλος αυτής της ασύντακτης ομάδας, ανταποκρίνεται στον χαρακτηρισμό του Αριστοτέλη : «Φύσει άρχων». Και άρχει – κυρίως ! – της σκέψεώς του. Φυσικά παρακολουθεί, ενημερώνεται, διαλέγεται. Ψάχνει. Δεν παρασύρεται, όμως, από την προπαγάνδα. Δεν παρασύρεται άκριτα σε αυτό που λένε οι πολλοί ή οι «πληροφορημένοι». Ακολουθεί την συνείδησή του. Αυτό που εκφράζει το γνωστό δόγμα του ανώνυμου blogger shareholder-cs, «Η καλύτερη πληροφορία είναι η σωστή σκέψη».

Και κρίνει ότι δεν υπάρχει λόγος να εκδηλωθεί. Είναι κάπως σιωπηλός, αλλά είναι ενεργός. Ενεργεί σιωπηρώς. Άλλο σιωπηλός, άλλο σιωπηρός.

Ακολουθεί τη γνωστή κερδοσκοπική συνταγή «Ποντάρω μόνον όταν ξέρω τι φύλλο θα πέσει». Κάνει και λάθη, αλλά δικά του. Όχι αλλωνών. Εν τέλει, ως προς τις αποφάσεις, το μυστικό του αντιπροσωπευτικού μέλους της «σιωπηρής ηγεσίας» είναι οι προτεραιότητές του.

Απέναντι στην “Rulling class”

Είχα εγκαίρως, λοιπόν, υποδείξει ως μείζον διακύβευμα της εκλογής αυτό ακριβώς : «Να απομακρύνουμε τους γραφειοκράτες που ξέρουν μόνον να σκοτώνουν δουλειές. Να τους αντικαταστήσουμε με ξεφτέρια (experts) που ξέρουν να δημιουργούν δουλειές.»

Επρόκειτο, απλώς, για αλίευμα – από τα αζήτητα – στον επίσημο ιστότοπο (site) του μετέπειτα νικητή. Αυτό, πιστεύω, πρυτάνευσε ως κριτήριο στην κρίσιμη ομάδα. Αυτό στήριζε πειστικά την εξαγγελία του για μείωση φορολογίας από το 35% στο 15% . Τα υπόλοιπα ήταν απλώς βοηθητικά. Βοηθούσαν στο να κριθεί αν ο υποψήφιος πράγματι θέλει και όντως μπορεί. Σε αυτό ακριβώς συνηγόρησε κ-α-ι το ότι πολεμήθηκε λυσσαλέα από το κατεστημένο.

Είχε απόλυτο δίκιο, επιτιθέμενος ονομαστικώς στους New York Times, λέγοντας « Οι μεγάλοι συντάκτες του παρελθόντος στριφογυρίζουν στον τάφο τους». Κάθε νοήμων, συμφωνούσε μαζί του. Είναι άλλο να παίρνεις θέση, και άλλο να γίνεσαι υποτακτικός του νέου Γκαίμπελς.

Καβάλα στη Harley

Έκρινα ήδη από τα μέσα Αυγούστου ότι με ενδιαφέρει προσωπικά η νίκη του. Και ασχολήθηκα νυχθημερόν. Από το επώνυμο blog μου, του έγραφα τακτικά. Σε δεύτερο ενικό, ως αυτόκλητος «παλιόφιλος». Έγραφα τι θα είχα να τον συμβουλέψω, αν ήμουνα ο γκουρού του. Αυτός, δηλαδή, που δίνει ιδέες και λύνει τις «δύσκολες ασκήσεις».

Και, οι κάποιες δεκάδες τακτικοί διαδικτυακοί φίλοι μου, κυρίως στο facebook, γνωρίζουν ότι οι απόψεις του ισχυρογνώμονος υπογράφοντος συνέπιπταν συχνά με τα όσα ακολουθούσαν – ιδίως απέναντι στα δύσκολα χτυπήματα. Άρα, και με τις απόψεις των ακριβοπληρωμένων συμβούλων του. Μου φθάνει αυτό.

Απέναντι στο «εντελώς διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο»

Έσπασε καρδιές με την εκ βαθέων και συγκλονιστική ομιλία του σε συγκέντρωση στο Cincinnati του Ohio στις 13.10.16. Ήταν «πέτρινες» τότε οι μέρες. Τόσο, που και η δική του φωνή «έσπασε» κάποια στιγμή.

Τρεις μέρες μετά, και με τις πιθανότητες νίκης του κάπου στο ναδίρ του 16%, του έγραψα : «Πρόφερες την κρισιμότερη λέξη της καμπάνιας σου. Αυτήν που εξηγεί στον πολύ κόσμο ποιος είσαι : ένας insider.». Σημαίνει αυτόν που είναι μέσα στο σύστημα. Και έπεισε ότι θέλει να το αλλάξει δυναμικά. «Ένας από εμάς» για την «σιωπηρή ηγεσία» δηλαδή.

Περιφραστικά, τον είχα περιγράψει ήδη από τον Αύγουστο: «Μελετώντας κανείς τις επίσημες πολιτικές θέσεις του Ντόναλντ Τραμπ, θα διακρίνει αναμφιβόλως ανατρεπτικές διαθέσεις. Στην ουσία, έχουμε να κάνουμε με ένα δισεκατομμυριούχο αγαναχτισμένο. Έτοιμο να βγει σε πορεία διαμαρτυρίας με το πανάκριβο κοστούμι του. Αυτό δείχνουν οι διαθέσεις του να κάνει τόσο πολλές αλλαγές, όπως και το να “βγάζει τα άπλυτα στη φόρα” της χώρας του.»

Η θεωρία για τα ανεξήγητα

Έτσι νίκησε. Και το ίδιο έγινε με το δημοψήφισμα για το Brexit. Πρυτάνευσε το «Δεν ταιριάζουν τα χνώτα μας με τους Γερμανούς. Ιδίως, σε μια γερμανοκρατούμενη και γραφειοκρατική Ε.Ε.» Το ίδιο, και πιο εκκωφαντικό, με το δικό μας 61,3% ΟΧΙ. Πρυτάνευσε η θέση ευθύνης της «σιωπηρής ηγεσίας» απέναντι στις επερχόμενες γενεές : «Ως εδώ – κι όσο κάνει». Άλλο ζήτημα η μετέπειτα κατάρρευση όσων δεν διέθεταν αυτό το ηθικό και πολιτικό ανάστημα.

Συνεπώς, αυτό που ψάχνουμε είναι μια σκέψη λίγων λέξεων, που καθορίζει την στάση ενός σημαντικού τμήματος του εκάστοτε εκλογικού σώματος. Το μυστικό της ενάρετης ισχυρής μειοψηφίας, λοιπόν, είναι οι προτεραιότητες.

Το μύχιο μυστικό μας, όμως, δεν το ψάχνουμε. «Όλοι ήξεραν, κανείς δεν μίλαγε» ...

Κόρινθος 13 Νοεμβρίου 2016

Κώστας Τζαναβάρας

Σύμβουλος μηχανικός

Ktz1958@gmail.com

Tramps & trumps : Priorities

Dear Donald,

Ατυχώς, δεν θα μπορέσω να είμαι στην τελετή το Γενάρη, όπως σου έγραψα αρχή-αρχή στο πρώτο μήνυμά μου – Regret. Εκτιμώ ότι θα με καταλάβεις. Όπως για σένα, μαν, «America first», έτσι και για μένα «ΠΡΩΤΑ Η ΕΛΛΑΔΑ !». Priorities για σένα, προτεραιότητες for me.

Αυτό θα σου εξηγήσω παρακάτω, αλλά κατ’ αρχήν κόλλα πέντε. Μαγκιά σου.

Για τους πολλούς, όπως και για τους διάφορους ακριβοπληρωμένους φωστήρες, ήταν νίκη του αουτσάϊντερ. Αλλά για μένα ήσουν – από μήνες ! – το ακλόνητο φαβορί. Το πώς προέκυψε η βεβαιότητά μου, θα το δεις στη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ, next week : «Το μυστικό της σιωπηλής πλειοψηφίας».

Υποθέτω ότι θα σου λυθεί κι εσένα η απορία …

Η πρώτη σου προτεραιότητα – μου επιτρέπεις – δεν είναι αυτό που νομίζουν πολλοί.

Τι σου ζητάει ο κόσμος και οι αγορές ; Μπήζνες – τι άλλο ; Αλλά δεν είναι έτσι φιλαράκο. Μπήζνες ξέρει να κάνει κι ο John και υπόλοιποι της γνωστής ομάδας. Άλλη είναι η δουλειά σου.

Δώσε βάση.

Η πρώτη σου προτεραιότητα – είπαμε : μου επιτρέπεις – είναι κάτι αλλόκοτο : η ψυχολογία του divided nation. Η ψυχολογική ανάταξη, για την ακρίβεια. Μαζί, στο ίδιο θέμα, και το τι θα κάνεις με τόσους stupid.  Δεν ήταν προεκλογική τρακατρούκα αυτό που της φόρτωσες δημοσίως. Είναι απλώς αλήθεια. Διαπίστωση, στοιχειοθετημένη. Δεν έπαψε να είναι stupid, επειδή αναγνώρισε την ήττα της.

Να στο πω, όμως, στα ίσια ; Αυτή την στιγμή είσαστε μία stupid country. Πρόβλημα έχουν και δικοί σου. Πολλοί.

Πρώτα απ’ όλα, δεκάδες εκατομμύρια υποστηρικτών της ήρικος παρουσιάζουν την λεγόμενη στη Νευρολογία «καταστροφική αντίδραση». Είδα φωτό με κοριτσάκια να κλαίνε λες και πέθανε η μάνα τους ή η κολλητή τους.

Είχαν απόλυτη βεβαιότητα για την νίκη, το λέγανε όλοι – έτσι ξέρουν να «κρίνουν». Και τώρα τους ήρθε η κεραμίδα στο κεφάλι. Χάθηκε το πάτωμα κάτω από τα πόδια τους. Ξενέρωσαν άσχημα.

Αν νομίζεις κάτι σαν «πρόβλημά τους», είσαι πολύ γελασμένος. Αλλά δεν το νομίζω. Έχεις μεγάλη καρδιά. Φοβάμαι μόνον μην διαφύγει της προσοχής σου το ζήτημα, μέσα στην διάχυτη υποκρισία.Χώρια τα παλούκια που έχεις να βγάλεις πέρα. Φυσικά, δεν κάνουν όπως στην Ανατολή, όταν χάνουν τον «πατερούλη τους», Αλλά μην νομίζεις ότι  δεν έχουν αντίστοιχο πρόβλημα. Ίσα-ίσα, που το εκτονώνουν πολύ λιγότερο. Το καταπίνουν.

«Κατάρρευση του εγώ» λέγεται – ψάξτο.

Έχεις, επί πλέον, να ολοκληρώσεις τον κοσμοϊστορικής σημασίας θρίαμβό σου απέναντι στα crooked media.

Ο κόσμος όλος τα είδε να ξεσαλώνουν εναντίον σου, και να διακηρύσσουν παντοιοτρόπως την σίγουρη νίκη της αλληνής. Όλος αυτός ο κόσμος, οι τηλεθεατές και οι αναγνώστες δηλαδή, είναι μετέωρος. «Τώρα από πού θα μαθαίνω τι συμβαίνει στον κόσμο ;», «Ποιόν θα πιστέψω τώρα ;» – οι βασικές ερωτήσεις.

Κι αν νομίζεις κάτι σαν «θα τα πώ στα ίσια και θα με πιστέψουν – that’s all», είσαι αγρίως νυχτωμένος φιλαράκο. Ακόμη χειρότερα, αν νομίζεις ότι μπορείς να γίνεις ένας νέος Obama. Λάδι μπόλικο, τηγανίτα τίποτα – εν ολίγοις.

Βγήκες Πρόεδρος γιατί έπεισες ότι σκοπεύεις να τα κάνεις όλα λίμπα. Όλα. Κυρίως, ότι σκοπεύεις να ξαναφέρεις στη μόδα την αλήθεια. Αν ήθελε κι άλλη υποκρισία η Αμερική, είχε την ιδανική υποψήφια. Απλά πράγματα. Ωμά.

Να σου δώσω και παράδειγμα, που είναι ταυτόχρονα και μία ειδική προτεραιότητά σου. Έχεις να πείσεις ότι δεν είσαι ρατσιστής. Την ώρα που η προπαγάνδα το έχει φυτέψει σε εκατομμύρια κεφάλια. Φυτέψει – στο τονίζω.

Πώς σκέφτεσαι να το κάνεις ; Απάντα, αλλά χωρίς σκονάκι. Χωρίς να διαβάσεις – αη μην – το Afro-Americans.

Χρειάζεται να δώσεις δύο πράγματα : παραστάσεις και κριτήρια. Συναίσθημα και λογική, αντίστοιχα.

Στις παραστάσεις, μια χαρά το πας. Δέκα από τα δεκαπέντε λεπτά της Victory speech σου ήταν παραστάσεις. Δεν μονοπώλησες τίποτα. Έδωσες τον περισσότερο χώρο στους δικούς σου ανθρώπους – συγγενείς και συνεργάτες. Εικόνα ανθρώπου. Και σε είχαν παραστήσει τέρας. Μπαμπούλα.

Εικόνα ανθρώπου που ξέρει να μοιράζεται. Και σε είχαν παραστήσει αυτάρεσκο εγωιστή. Ψώνιο.

Στα κριτήρια – ανφόρτσουνατλη – χρειάζεσαι λίγη βοήθεια.

Χρειάζεται να πεις εκείνη τη ρημάδα την ερώτηση «Τι είναι ρατσισμός ;». Βάλε εκατό ανθρώπους, που σε έχουν για ρατσιστή, να απαντήσουν στην ερώτηση με δικά τους λόγια. Κι αν απαντήσουν πέντε, τρύπα μου την μύτη. Αν το ψάξει, και προσπαθήσει, μπορεί και να το βρει. Μπορεί.

Το θέμα είναι ότι ο εγκέφαλός τους αποστρέφεται την ερώτηση. Δεν την αντέχει – πώς το λένε ;

Την ώρα που «συζητά» και στα χώνει, είναι σε ένα επίπεδο σκέψης. Στο χαμηλότερο. Εκεί που τον έχει κατεβάσει το σύστημα. Η προπαγάνδα. Αλλά, η ερώτηση «Τι είναι ρατσισμός ;» είναι στο αμέσως παραπάνω επίπεδο. Και δεν μπορεί να το ανέβει. Δεν δουλεύει το ειδικό κέντρο του εγκεφάλου του, ο prioritizer.

Κι αν πεισθεί ότι δεν είσαι ρατσιστής, χωρίς να ανέβει στο παραπάνω επίπεδο, τότε απλά ανακατεύεται ο κιμάς. Αυτό που έχουν κάνει τον εγκέφαλό του τα crooked media – μαζί και η τυποποίηση της ζωής.

Να στο δυσκολέψω ένα επίπεδο ακόμη ; «Τι είναι ράτσα ;» …

Διαλέγεις λοιπόν : θα ξαναφτιάξεις τα μυαλά των Αμερικάνων, ή θα τα οικειοποιηθείς όπως είναι ;

Στην πρώτη επιλογή, θα σε γράψει η Αμερικανική Ιστορία με ολόχρυσα γράμματα. Πιστεύω ότι και το έχεις και το θέλεις.

Στη δεύτερη, θα είσαι κάπου ανάμεσα Obama και «W.». Disaster.

Να σου πω και τις δικές μου προτεραιότητες.

Όλο το πρόβλημα που έχω να λύσω, είναι η εξοικείωση του ελληνικού λαού στην ασύλληπτα αισιόδοξη προοπτική. Την Ελληνική Αναγέννηση.

Αν οι Αμερικάνοι που σε στήριξαν είχαν απλώς πρόβλημα με το σύστημα, οι δικοί μου υποφέρουν άσχημα. Και ψάχνουν να βρουν την άκρη της κλωστής. Ψάχνουν για το τι θα είχε νόημα.

Και βρίσκουν μπροστά τους, έτοιμο, έστω θεωρητικά, κάτι που συντρίβει και τα πιο τρελά τους όνειρα. «Ξελάσπωμα της γενιάς μας» το βάφτισε εκλεκτή συνάδελφος και φίλη. Και λέει λίγα.

Μόνο που, ταυτόχρονα, βγαίνουν πάνω τα απίστευτα προβλήματα. Ψυχοσωματικά. Αλλά, «όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια». Σωστό ;

Βιβλία ετοιμάζω, για να στοιχειοθετήσω μία επιλογή για αυτούς που θέλουν να ξαναφτιάξουν – ή να ανεβάσουν – τα μυαλά τους. Να δουν τα πράγματα από την αρχή. Με γνώση και με κρίση.

Αν είναι μία ακόμη επιλογή γι’ αυτούς, ακόμη καλύτερα.

Και σιγά-σιγά, ετοιμάζομαι για την ανασύνταξη του «Μακράν ισχυρότερου στρατού στην Ιστορία του πλανήτη».  

Αυτή τη φορά, όχι τελείως σκόρπιες. Μια-δυό, υποψιάζομαι, έβαλαν και λίγο το χεράκι τους πέραν του Ατλαντικού. Αλλά, πού να ξέρεις με δαύτες.

Μιλάω για τις καααλές μου fb-φιλενάδες.

Οσονούπω, αφού αρχίσουν να «χωνεύουν» την νέα κατάσταση, και κάνουν [εννοείται !] και Χριστούγεννα χαλαρά και οικογενειακά, θα λάβουν προσκλητήρια. Ατομικά – αφκώρς.

Το πρώτο cover, να ανάβουν τα αίματα :

[Ηχεία ;]

Και δεν θέλω ζήλειες παλιόφιλε. Το πρόβλημα-σταθμός για την ανθρωπότητα, «τι είναι άνθρωπος ;», είναι για την χαοτικά οργανωμένη αρμάδα. Και μόνον.

Κυρίες με το κάπα κεφαλαίο και bold. Με άποψη. Μαζί, ο σολίστας που τις καταλαβαίνει όσο κανείς.

Sincerely yours,

Kostas

 Ε

Tramps & trumps : Ultimatum

ULTIMATUM TO ΤΗΕ TWO NOMINEES OF AMERICA

Ελληνικό πρωτότυπο 7.11.16  09:16

Dear nominees,

Cool, as I could ever be,  I’ve been watching carefully your electoral battle. The trivialization and polarization, unfortunately, are in excess.  And I will not lay any blame on you.  You go down - I go up.
Thereby, I am in the unpleasant position to remind you of an old American line:

“You can get much farther with a kind word and a gun than you can with a gun alone”

Al Capone

Well, on July 25 this year at 21:35 Hellenic Time and while DJI was daydreaming, somewhere at 18,500 units, I posted on Facebook this very explicit picture beside.

"Ris and let me see your ridiculous face" said Chinese Pei Mei to American Beatrix Kiddo.
Kill Bill, and since then, your main stock broking index has been seriously ailing.

Two months earlier, I was more positive.  On May 25th, at 21:30, I asked from my online friends to "vote" for  my suggestion on  "Human-face Capitalism” as also known in the markets.

I asked, that is, to lead the euro-dollar equivalence to 1.1134 and simultaneously push the DJI below 17.910.
I must admit that the 17 910 was merely an arbitrary choice of the writer. But we have seen what happened up there.  And we can see where it is ending….

The 1.1134, however, is my personal, justified estimation as the optimal value of the afore mentioned equivalence. It's precisely the rate which –I consider – corresponds with the verdict of the markets, based on previous meticulous estimations.  And I already published this estimation last year: May 24, 2015, at 9:02.

If you have not noticed, these are the yesterday's closings: EUR / USD at 1.1145 - 0.0011 discrepancy. And the DJI at 17,888.28 ...

Already, yesterday, Sunday 11.6.16, at 18:37, I called my online friends to voice their views explicitly.

It becomes, by now, crystal clear : markets love me; Trust me. No.?

This is my "weapon”, you see?  Not again?
To state my kind word…:

Fortunately for you, I have the remedy for your ailment.
Your political and  economic system are facing a dead end. And I claim to be aware of the reasons, thus the appropriate cure as well.

Turn key solution. 

New constitution,  respective to Aristotle steps : Aristodemocracy. And new tax system.

Structural corrective interventions to the core. Right to the basis of the rotten system - why not ?
Nevertheless, this practice is well known and supported by the markets.

Well, definitely this is not the right time to argue.
We are to launch procedures of colossal changes, and this will eventually please the markets. I'm positive.

Specifically, we will immediately draw up plausible study. I intend to deploy high-position Greeks of my sole and absolute choice. And the study will be ready in three months.

Here are my terms:

1. Acknowledge receipt of above information.
2. Release and allocate the amount of $ 1 billion, for the conduct of the study, under my directions.
3. Address  kindly Her Majesty, The Queen of Great Britain, on my behalf, so as to constitute  an  international committee having as a task the clarification of  the issue of  the German compensation towards  my country.
4. Kindly address, on my behalf, the President of Russia to constitute an international commitee to clarify the responsibilities of the Troika and the politicians monitoring and enacting- respectively – of the mnemonium , and - finally - the economic destruction of Greece.
5. Immediately take action of  the temporary servicing of Greece’s public debt, until the above assigned international committees conclude to a final statement.

Dear nominees,

Although I can not completely rule out the case to rush and respond positively to my proposal, particularly under the light of further advocacy from the financial markets, I would advise you as follows:

Take your time, and think about it.

Sincerely yours,

Kostas

Btw : I ‘m not the machine god of Greece. My country is named Hellas.

Ε