Tramps & trumps : Meanness

Dear Donald,

Όπως και στα mindgames που σου έστειλα πριν μέρες, έτσι και στο σημερινό, άλλα είχα σχεδιάσει από τον Αύγουστο να σου γράψω, και άλλα προκύπτουν.

Είχα σκοπό να ασχοληθώ βασικά με τα όσα ανέφερε ο Μπάρακ στο συνέδριο των «Δημοκρατικών» [πάρε homework : «Obama, at Convention, Lays Out Stakes for a Divided Nation»]. Και θα έβαζα, μαζί με ολίγα δικά μου, και λίγα από ένα ενδιαφέρον άρθρο από τον Φεβρουάριο [άλλη μία : «If President Obama really wants to reduce 'meanness,' now is his chance»].

But, προέκυψε μπόλικο υλικό από τα δύο debates, και ιδίως από το δεύτερο. Η ίρηξ έδωσε ρεσιτάλ στην ευτέλεια. Διέπρεψε στην τέχνη του «ακούω ό,τι θέλω, απαντάω σε ό,τι θέλω, λέω ό,τι θέλω».

Να σου βάλω πρόχειρο το βίντεο, να σου πω δυό λόγια. Όπως τα θυμάμαι από δύο φορές που τα πέρασα, αλλά χωρίς σημειώσεις. Τσεκάρισέ με.

Κατ’ αρχήν δώσε βάση σε μία απλή παρατήρηση. Όταν μιλάς εσύ, το δίπλα παράθυρο την δείχνει να σε ακούει «κάπως». Συνήθως, είναι μέσα στη δυστυχία. Κάτι ανάμεσα απελπισία και κατάθλιψη, μέχρι καούρα στο στομάχι και πονόδοντο. Και κάπου δέκα-είκοσι δευτερόλεπτα πριν λήξει το δίλεπτό σου, κόβει την δυστυχία με το μαχαίρι. Και γελάει.

Από όσα ξέρω εγκυκλοπαιδικά από Νευρολογία, είναι καραμπινάτο ψυχοσωματικό πρόβλημα. Συμβαίνει συστηματικά, όταν την ζορίζουν οι ατάκες σου. Ξεπερνάει το ζόρι με επίδειξη [δήθεν] άνεσης. Αλλά δεν κάνει πάντα. Άβυσσος.

Βάλε τέλος πάντων τίποτα ειδικούς να σε ορμηνέψουν – μην το παίρνω και όλο επάνω μου.

Μια και θα τους ξαναστρώσεις στη δουλειά, δες και κάτι ακόμη.

Στο πρώτο debate, κάποια στιγμή που πετάχτηκες και είπες κάτι για ρατσισμό, έριξε μία εμφανώς στημένη ατάκα : «Listen to what you have just heard». Γέλασαν από την γαλαρία οι δικοί της, και είπε και κάτι στερεότυπα παρακάτω. Εγώ δεν κατάλαβα ούτε τι ήταν αυτό που είπες και θα μπορούσε να είναι για γέλια, ούτε τι το αποστομωτικό θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είχε η απάντησή της.

Μπορεί, βέβαια, να φταίνε τα Αγγλικά μου. Μπορεί. Αλλά δεν μπορεί να ξαναφταίνε που η γαλαρία της στο δεύτερο debate 2-3 φορές δεν γέλασε, ενώ εμφανώς ξαναπήγε να εκμαιεύσει καζούρα εναντίον σου. Το κατάφερε μόνον μία φορά.

Εκτιμώ ότι ακόμη και το κοινό της ζορίστηκε από την ευτέλειά της.

Η επίθεσή σου στον Μπιλ της, π.χ., δεν είχε καμία απάντηση από μέρους της. Και βέβαια της είχες πετάξει την πατσαβούρα κατάμουτρα : «Εγώ είπα-ό,τι-είπα. Όμως ο Μπιλ τα έκανε, και μάλιστα χειρότερα». Το έπιασα το νόημα ;

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είχε λόγους να αγνοήσει την ατάκα σου, ακόμη και να γελάσει ειρωνικά. Παρότι ο Μπιλ ποζάριζε ανέκφραστος στην αμήχανη κάμερα.

Πενηνταράκια: Εσύ, σε μία αντροπαρέα, που ο καθένας λέει ό,τι φθάσει η γλώσσα του, είπες τα ακατονόμαστα. Αλλά, δεν σε κατηγορεί κανείς για ανάρμοστη συμπεριφορά σε γυναίκες. Για πράξεις. Ενώ ο Μπιλ, εκτός των άλλων, εκμεταλλευόταν και ως έδρα του το Οβάλ Γραφείο.

Είναι καραμπινάτη ευτέλεια, φίλε μου, αυτή η σύγκριση να βγαίνει με εσένα αγρίως κατηγορούμενο. Από την σύζυγο του Μπιλ – έχει σημασία.

Υπήρξαν αλλεπάλληλα τέτοια από μέρους της. Σημειώνω ενδεικτικά.

Σου είπε τι είπε η «φίλη της η Μισέλ». Κι άλλη πατσαβούρα κατάμουτρα – θυμίζοντάς της ένα βίντεο. Αποστομωτικό, βεβαίως-βεβαίως. Πάλι γελάκι ειρωνικό, πάλι η μπάλα στην εξέδρα.

Της είπες για την κακομοίρα την 12χρονή που είχε βιασθεί. Και η Χίλλαρυ ήταν δικηγόρος του βιαστή. [Τι έγινε παρακάτω παιδιά με τη δημοκράτισσα δικηγορίνα μας ;]

Πάλι γελάκι ειρωνικό, πάλι η μπάλα στην εξέδρα.

Το ίδιο και με τα email της. Να τονίζεις τα περί «stamina» που της είχαν επιδοθεί και απειθάρχησε. Να της το λες δύο φορές, και να γελάει.

Σαν να μην τρέχει τίποτα με την καραμπινάτη απειθαρχία της απέναντι στις Αρχές, κάτι δικαιολογίες της συμφοράς. Και «ούτε γάτα ούτε ζημιά».

Πάλι γελάκι ειρωνικό, πάλι η μπάλα στην εξέδρα.

Να μην σε παιδεύω άλλο με άλλα παρόμοια. Θα σου σχολιάσω μόνον την τελευταία ερώτηση του κοινού : «τι εκτιμάτε ο ένας στον άλλον ;» – το νόημα που θυμάμαι.

Η ίρηξ, λοιπόν, σου αναγνώρισε ότι έχεις wonderful παιδιά και οικογένεια. Κατά πρώτον, τσιμουδιά στο ότι αυτό προφανώς σημαίνει και wonderful father. Τον οποίον έχει αρχειοθετήσει κάτι σαν άθλιο αλήτη.

Αλλά άλλο είναι το πιο σημαντικό. Νομίζω και για σένα.

Την ρώτησες αν αυτό ήταν κομπλιμέντο. Και σου απάντησε σκέτα yes, αν και την ρώτησες δύο φορές. Προφανώς, δεν είχε την παραμικρή απορία γιατί ρωτάς. Δηλαδή, δεν υπήρχε στο λεξιλόγιό της κάτι σαν «I believe it». Μόνον κομπλιμέντα και υποκρισία υπάρχουν στον κόσμο της. Αυτό.

Αντίθετα, εσύ της αναγνώρισες μαχητικότητα. Και αναρωτιέμαι πόσους και πόσους θα μπέρδεψες άσχημα. Να αναγνωρίζεις ως fighter κάποιαν που διαφωνείς σχεδόν στα πάντα.

Στο «Τεστ γενναιοφροσύνης» την έστειλες από εκεί που ήρθε. Το λέω και το πιστεύω – όχι επειδή είσαι παλιόφιλος.

Όλο αυτό το σκηνικό, όμως, με κάνει να ρωτήσω ούτω πως : «Προεδρικές εκλογές έχετε εκεί στο Αμέρικα ; Ή screening για διευθυντή παρθεναγωγείου ;»

149 δις παραπάνω δημόσιο έλλειμμα το ‘16, «μόλις» 33,9% αύξηση ως προς το '15. Κι αν δεν με απατά η μνήμη μου, πριν 2 ή 3 χρονάκια, είχατε ένα επίσημο πρωτοχρονιάτικο ξενύχτι στην Ουάσιγκτον. Είχαν συνεδριάσει και το Κογκρέσο και η Γερουσία, στο «12 και πέντε». Για ένα ψιλοπροβληματάκι στον Προϋπολογισμό της χρονιάς που ήδη είχε ανατείλει.

Fiscal Cliff το λέγανε, ή λάθος θυμάμαι ;

Να μην λέω και μεγάλες κουβέντες, αλλά οι προεδρικές εκλογές είναι μια ευκαιρία να το συζητήσετε. Όχι ;

Εκτός αν τα 149 δις δολλαριάκια είναι κάτι άσχετο με το όλον ζήτημα.

Ή, πάλι, αν είναι πιο σημαντικό το τι είπες πριν 9 χρόνια σε ένα πούλμαν, το τι έκανε ο Μπιλ στην Μόνικα κ.λ.π., κ.λ.π., κ.λ.π.

Όλο αυτό το «disaster», όπως σωστά το χαρακτήρισες, και μάλιστα επανειλημμένως, περνάει στα ψιλά – μέχρι τώρα. Αυτό είναι η εσχάτη ευτέλεια της «Great America» των «Δημοκρατικών».

Και αυτή την εσχάτη ευτέλεια, προσπαθούν να την καλύψουν με την ενορχηστρωμένη νικητήρια βαβούρα των crooked media.

Αλλά σημείωσε κάτι : ο κόσμος καταλαβαίνει πιά τι γίνεται. Και με την «ενημέρωση», και με τις «δημοσκοπήσεις». Ακόμη και με τα «στοιχήματα». Και με τα «χρηματιστήρια».

Βουβά ψήφισε ο Βρετανικός Λαός για το Brexit. Και τον δρόμο έδειξε πρώτος – ποιος άλλος ; – ο Ελληνικός Λαός. Ξεγυρισμένη πατσαβούρα σε όλη αυτή την ενορχηστρωμένη ευτέλεια ήταν το 61,3% ΟΧΙ μας. Γι αυτό ακόμη πιθηκίζουν τα εγχώρια φιλαράκια της περί ης.

Αυτό προβλέπω και στην Αμερική. Βουβή ψήφο κατά συνείδηση.

Μια συμβουλή ακόμη.

Γέμισε το site σου με εξηγήσεις και τεκμηριώσεις σε όλα τα θέματα. Όλα. Κάντο εγκαίρως. Να μπορεί ο κόσμος να βρει οποιαδήποτε στιγμή την δική σου άποψη. Να μη μένει τίποτα αιωρούμενο.

Και αυτό το site διαφήμισέ το χοντρά στα media. Κι άστα να σκούζουν. Είναι τεράστια η δύναμη του internet. Γι αυτόν που κοιτάζει στα μάτια τον πολίτη και του λέει ... 

Πρώτα από όλα, για τα οικονομικά σου Donald. Νόμος.

Δεν πας κι άσχημα. Μόνο που, με τους τραπεζίτες που κάνεις παρέα, δεν ξέρω πότε θα φθάσει η ώρα της αντεπίθεσής σου. Είθισται – θυμίζω – οι τραπεζικές μετοχές να γυρίζουν λίγο μετά τα μεσάνυχτα.

Λες και ακολουθούν το δόγμα μιάς άπαιχτης φάτσας του φουμπούκ : «Για μια σωστή γυναίκα, κάθε εκσπερμάτωση είναι πρόωρη».

Sincerely yours,

Kostas

Ε