Tramps & trumps : 4. Enterprizing

Dear Donald,

Τον στόχο σου τον έχεις διατυπώσει ξεκάθαρα : «Make America Great Again». Τον έχεις πάρει ζεστά, αλλά – για μένα – από λάθος σημείο. Από λάθος βάθος. Αυτό είναι το νόημα των προηγουμένων μηνυμάτων που σου έστειλα, υπό την ιδιότητα του αυτο-αποκληθέντος παλιόφιλου.

Έχουμε παρόμοιους στόχους. Ο δικός μου, «Έλληνες ξανά.», είναι απλώς λίγο πιο φιλόδοξος από ένα «Make Greece Great Again». Γι’ αυτό και οι «just free tips» συμβουλές.

Σαν επιχειρηματίας, όμως, ξέρεις πολύ καλά ότι είναι fatal error να υπάρχει ασάφεια στον στόχο. Ή, να υπάρχει σοβαρή αμφισβήτηση του νοήματος του στόχου. Είναι ίσως ό,τι χειρότερο για την υπονόμευση μιάς προσπάθειας.

Οφείλεις, λοιπόν, μία απάντηση στην ένσταση του Obama «America is Great». Πρώτα απ’ όλα, την οφείλεις στον εαυτό σου. «Is America Great Donald ?» πρέπει να προφέρεις, κοιτάζοντας τον καθρέφτη σου.

Δώσε βάση.

Ο ίδιος, στην ίδια ομιλία του, κατονόμασε ως το μεγαλύτερο λάθος της θητείας του το ότι δεν κατάφερε να μειώσει την πόλωση και την ευτέλεια. Και η επίδοξη διάδοχός του, φιλοδοξεί να βάλει «exit tax» για τις εταιρείες που φεύγουν από την Great America.

Εγώ νομίζω ότι π.χ. τα Great Casinos βάζουν εισιτήριο, όχι εξιτήριο. Όπως και τα καλά μαγαζιά βάζουν face control, όχι κράχτες. Απλή λογική my friend.

Μου περισσεύουν τα όσα συνταρακτικά καταγράφεις στα επίσημα κείμενά σου. Άλλωστε, κάποια στιγμή θα τους ζορίσεις να απαντήσουν. Να παραδεχθούν – λέμε τώρα – την αλήθεια. Την πραγματικότητα της … Great America.

Ατυχώς, η Αμερική δεν είναι ούτε Big, όπως σου έγραφα. Είναι μεγάλη, σε μέγεθος δηλαδή, αλλά είναι γίγαντας με πήλινα πόδια. Μεγάλο είναι το χρέος της. Μεγάλο είναι και το άχτι που την έχουν τόσοι και τόσοι στον πλανήτη. Μεγάλη είναι και η σύγχυσή της …

Έχω και κάτι που θα σε εντυπωσιάσει.

Ο Barack, λέω, σου έκανε πάσα. Στο στυλ που γενιές στοχαστών της χώρας σου συνηθίζουν να απευθύνουν απεγνωσμένες εκκλήσεις υπό τον τίτλο TO WHOM MAY BE CONCERNED. Γράφουν την αλήθεια που αντιλαμβάνονται, όπως την αντιλαμβάνονται. Και ελπίζουν.

Αλλά ο Barack θα μπορούσε να τα γράψει στα ίσια μόνον σε σημείωμα που θα άφηνε στο κομοδίνο του. Στο συνέδριό τους, χρειαζόταν να τα κρύψει κάτω από μπόλικη και καλομελετημένη ειρωνεία. Να τον χειροκροτούν ενθουσιασμένοι, ενώ περνάει άλλο μήνυμα.

Η «άκρη της κλωστής», είναι η προφανής ειρωνεία του. Αυτό που είπε, ότι η υποψηφιότητα της Clinton είναι η καλύτερη ever, ήταν αυτό ακριβώς : προφανής ειρωνεία. Μόνον ως ειρωνεία χωρούσε η σύγκριση μαζί του. Και η σύγκριση με την υποψηφιότητα του Bill, ήταν για να σβήσει κάθε αμφιβολία. Σε όσους μπορούν και καταλαβαίνουν, φυσικά.

Με αυτό το δεδομένο, ψάχνει κανείς τι άλλο είπε και ήταν περιποιημένη πατσαβούρα. Great η χώρα της polarization και της meanness ; Που ομολογεί λυπημένος ότι δεν κατάφερε ούτε καν να τις μειώσει. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος της Προεδρίας του. Και ούτε σκέψη για εξάλειψη …

Πιο κρεμούλα δεν γίνεται να στο κάνω Donald.

Φυσικά, ξέρει πολύ καλά ότι οι Clintons έκαναν τη θητεία του βάσανο συνεχών ματαιώσεων του dream του. Δεν είναι βλαξ, να μην καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ great και big. Γι’ αυτό σου έγραψα «θα καταλάβει …» …

Με τον τρόπο του, λοιπόν, σου υπέδειξε τρία πράγματα :

Πρώτον, ότι οφείλεις να απαντήσεις στο ερώτημα. Εσύ, στον καθρέφτη σου.

Δεύτερον, ότι οφείλεις να το πεις και στον κόσμο σου. Ξεκάθαρα.

Και, τρίτον, ότι αυτό που λείπει στην big america, για να γίνει Great America, είναι ζήτημα Ηθικής.

Το Ηθικό Ζήτημα προηγείται από όσα – γενικά σωστά κατά τα άλλα – αναφέρεις στο «Immigration Reform That Will Make America Great Again».

Μιλάς για three core principles : A nation (1) without borders, (2) without laws, (3) that does not serve its own citizens, λες, is not a nation. Σωστό.

Αλλά, φίλε μου, όλα αυτά τα ωραία – τα σύνορα, οι νόμοι και το ενδιαφέρον για τους πολίτες – έχουν νόημα μόνον όταν το ίδιο το έθνος έχει Ηθικές Αρχές. Χωρίς Ηθικές Αρχές, τα σύνορα πηδιούνται παράνομα, οι νόμοι γίνονται κουρελόχαρτα, το ενδιαφέρον για τους πολίτες εξαντλείται στα όσα εξασφαλίζουν ψήφο και χρήμα στην νομενκλατούρα.

Ένας αρχαίος Έλληνας, ο Ισοκράτης, έχει πει «Το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσι». Συνεπώς : Τι ήθος αντιγράφει ο αμερικανικός λαός από τους άρχοντές του ;

Ας μην πάμε μακριά, π.χ. στους λεκέδες του Οβάλ Γραφείου. Στο τώρα : Γιατί σε κατηγορεί για ρατσισμό η ίρηξ, ενώ ξέρει ότι δεν είσαι ρατσιστής ; Νομίζεις ότι της είναι άγνωστο το σκεπτικό που σου ανέπτυξα στο «3. Racism» ; Αν ναι, σε πληροφορώ ότι το ξέρει από το πρώτο έτος της Νομικής.

Αυτό που δ-ε-ν της έμαθαν καλά στην Νομική, είναι το τι είναι καλό και τι είναι κακό. Η πηγή της ευτέλειας. Νομίζει ότι, ένα χοντρό ψέμα που θα την κάνει Πρόεδρο, είναι καλό για εκείνη. Η πηγή της πόλωσης.

Και είναι ικανή ακόμη και να βρει επιχειρήματα, ότι αυτό είναι καλό και για το nation, που πασχίζεις να το κάνεις ξανά Έθνος. Ψέματα ;

Από την άλλη, εσύ, ως επιχειρηματίας, έχεις μάθει ότι χωρίς αξιοπιστία δεν πας πουθενά. Έχεις δοκιμασθεί, και είσαι γνωστός για το χαρακτήρα σου, σε τελείως άλλο στίβο από την πολιτική. Δεν είσαι άγιος, αλλά δεν είσαι και πολιτικός.

Συνεπώς, καθώς η πολιτική έχει ευτελισθεί, ως άφθαρτος πολιτικός, εσύ μπορείς να αξιοποιήσεις το background επιχειρηματία που αποδεδειγμένα διαθέτεις. Να εμπνεύσεις αξιοπιστία και να πείσεις ότι μπορείς να χτίσεις κάτι καινούργιο. Δημιουργικό.

Αρχίζοντας από τα θεμέλια : την Ηθική. Όχι αφηρημένες θεωρίες. Απλές κουβέντες. Τι είναι και τι δεν είναι ρατσισμός – το είπαμε. Το τι είναι καλό και τι είναι κακό, είναι το κρίσιμο. Αν αυτό δεν ξεκαθαρισθεί εγκαίρως, η Ιστορία περιμένει αμείλικτη να αρχειοθετήσει μία ακόμη «Ρώμη» : τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Αμείλικτη – στο τονίζω.

Στο επόμενο μήνυμα, «5. Feelings», θα δούμε τι καλύτερο από το «What do you have to lose?» έχεις να πεις στους «Afro-Americans».

 

Sincerely yours,

Kostas

E

Tramps & trumps : 3. Racism

Dear Donald,

Σου συνεχίζω από το Afro-Americans. Είπαμε να πάμε «Back to basics», «πριν οι πολιτικάντηδες μας τρελάνουν τελείως». Θα σου εξηγήσω, λοιπόν, τι ακριβώς χοντρό πρόβλημα βάζουν στα μυαλά όλων, η ίρηξ και οι ιέρακες. Και τρέχα-γύρευε αν έμειναν απείραχτα και τα μυαλά τους.

Δώσε βάση.

Ο Jesse Owens νίκησε στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου το 1936 στο δρόμο των 100 μ. Ήταν η πιο ηχηρή εκδήλωση της κόντρας λευκών και μαύρων στο «αγώνισμα της μιάς ανάσας». Και η πρωτιά παιζόταν για χρόνια, ενώ κατέβαινε το ρεκόρ, μέχρι που πιά η λευκή φυλή έφθασε στο όριό της : 10 σκέτα. Η επιστήμη αποδεικνύει ότι δεν γίνεται παρακάτω για λευκό. Ενώ οι μαύροι φθάνουν κάτι παραπάνω από 9μιση δευτερόλεπτα.

Λέγεται ότι η νίκη του Owens τσάντισε τον Χίτλερ, αφού – παρουσία του – χάλασε τη σούπα για την υπεροχή της αρείας φυλής. Δεν λέγεται και πολύ, όμως, ότι χάλασε τη σούπα και για τον τότε Πρόεδρό σας. Τόσο που δεν του έστειλε ούτε τηλεγράφημα.

Κάπου εκεί αρχίζει το μπέρδεμα.

Για κάποιους, δηλαδή τους φυσιολογικούς, η καταφανής υπεροχή μίας φυλής σε κάτι είναι απλώς η πραγματικότητα. Χρυσό μετάλλιο στον νικητή, χειραψίες, φωτογραφίες και τέλος.

Για κάποιους άλλους, τόσο ο αγώνας όσο και η σύγκριση, είναι αφορμή για καυγάδες. Οι πιο καυγατζήδες από δαύτους, το γυρίζουν το παιχνίδι σε βρώμικα μέσα – κυρίως αποκλεισμούς από τον αγώνα και φαλτσοσφυρίγματα. Αυτοί είναι οι ρατσιστές.

Φυσιολογικά, υπήρξε αντίδραση στον ρατσισμό. Κανείς φυσιολογικός δεν θέλει αποκλεισμούς και φαλτσοσφυρίγματα – ούτε για να πάρει τη νίκη το παιδί του. Πόσο μάλλον, βία και καταπίεση.

Η αντίδραση στον ρατσισμό, όμως, πήρε και στραβούς δρόμους. Η σύγχυση στη σκέψη είναι γενική στην ανθρωπότητα. Το ίδιο, επί του προκειμένου, και ως προς το τι είναι και τι δεν είναι ρατσισμός.

Κάπως έτσι, να που καταλήξαμε : κάποιοι βρήκαν σωστό να σταματήσουμε να βλέπουμε την πραγματικότητα, ώστε να μην υπάρχει ρατσισμός. Αυτοί είναι οι αντιρατσιστές. Γι αυτούς, ακόμη και η αναφορά στο επιστημονικό δεδομένο για τα 100 μ., είναι ρατσισμός. Το μυαλό τους φθάνει μέχρι το «πονάει δόντι, κόβει κεφάλι».

Αποκτήσαμε πια και επαγγελματίες αντιρατσιστές. 

Δες αυτό : he «is the paragon of racial, ethnic and religious hostility. He is the hobgoblin of retrograde racial hegemony.»

Αν ψάχνεις να βρεις ποιος είναι «το ξωτικό της οπισθοδρομικής φυλετικής ηγεμονίας», μην ψάχνεις αλλού. Εσύ είσαι όλα αυτά φιλαράκο. Όπως τ’ ακούς.

Καμάρωσε πώς στα χώνει, ενώ σε κοιτάζει «κάπως», κάποιος Blow στους New York Times :

 

Αυτός δεν θα χαρεί καθόλου, αν πάψεις να του δίνεις αφορμές. Και αντιρατσιστικό μεροκάματο.

Το άρθρο του, είναι όλο το μυστικό [link]. Αρκεί, βέβαια, να το διαβάσεις καλά. Τσεκάρισέ με.

Αν σου αποκαλύπτω όλο το μπέρδεμα – τί άλλο ;

Έχουμε και λέμε :

Πρώτον, αναφέρει περιστατικά που τα έβαλες με μαύρους. Δεν θέλω εξηγήσεις και δικαιολογίες – θα το πάρω ότι λέει 100% αλήθεια.

Δεύτερον, αισθάνεται την ανάγκη να στηρίξει τον εναντίον σου λίβελό του με αυτό : «Donald Trump is 70 years old. Surely there should be copious examples from those many years of an egalitarian spirit, of outreach to African-American communities, of taking a stand for social justice, right? Right?!»

Τρίτον, δεν σου κάνει εντύπωση που λέει σαν λόγο που σε σιχαίνονται οι μαύροι το ότι είπες σαρκαστικά τον Obama «the founder of ISIS» ;

Πάλι δεν κατάλαβες πού το πάω – το ξέρω. Να στο πω με καζίνο, να το καταλάβεις.

Διώχνουν από ένα μαγαζί σου έναν μαύρο που – λέμε τώρα – ήθελε να μπει με μπλουτζήν. Σε ξεφωνίζουν τα ΜΜΕ για ρατσιστή. Διώχνουν από ένα μαγαζί σου και έναν άσπρο που – λέμε πάλι – ήθελε να μπει με μπλουτζήν. Ούτε φωνή ούτε ακρόαση.

Ρατσισμός, όμως, είναι να διώχνεις τον μαύρο με το μπλουτζήν κ-α-ι να αφήνεις τον άσπρο με το μπλουτζήν να μπει και να παίξει σαν κύριος. Αν τους παίρνουν σηκωτούς και τους δύο, δεν είναι ρατσισμός. Είναι πολιτική του καταστήματος. Καλή ή κακή πολιτική, είναι άλλο ζήτημα. Ρατσισμός δεν είναι, σίγουρα. Αυτό.

Θα σε βοηθήσω μόνον για το θέμα με τον Obama. Ερώτηση : σε σιχαίνεται κανένας λευκός που είπες σαρκαστικά την Clinton «co-founder of ISIS» ;

Όχι βέβαια, αλλά γιατί συμβαίνει αυτό ;

Φυσικά, κατά πρώτον, δεν είναι προσωπικό θέμα. Οποιοσδήποτε λευκός ή λευκή και να ήταν αντί της Hillary, το ίδιο θα συνέβαινε. Σωστά ;

Απάντηση : αυτό συμβαίνει γιατί για τους μαύρους ο Obama είναι πρώτα μαύρος και μετά Πρόεδρος, ενώ για τους λευκούς η Clinton είναι απλώς η Υπουργός Εξωτερικών.

Ρατσισμός, λοιπόν, είναι η εμπαθής συμπεριφορά προς άλλους, που δ-ε-ν οφείλεται σε χαρακτηριστικά ή πράξεις αυτών, αλλά σε προκαταλήψεις και προδιαθέσεις για την φυλή τους.

Ο ρατσισμός δεν είναι θέμα ισότητας και ανισότητας. Είναι θέμα συνύπαρξης.

Αυτά Donald. 

By the way, μια και ήρθε η κουβέντα για τη σύγχυση και τη σύντηξη εννοιών, κάνε μου πλζ μια χάρη: στην επόμενη ευκαιρία που θα δεις τον Barack, ρώτα τον με τρόπο αν ξέρει τη διαφορά μεταξύ great και big. Θα καταλάβει …

 

Sincerely yours,

Kostas

E

Tramps & trumps : 2. Afro-Americans

Dear Donald,

Σου έγραψα στο «regret» ότι δεν θα σου έστελνα άλλο γράμμα, και θα τα λέγαμε μια και καλή στην τελετή το Γενάρη. Αλλά – μου επιτρέπεις – σε βλέπω να έχεις κατέβει στο γήπεδο της γερακίνας, και ιδιαίτερα στις έντονες αλληλοκατηγορίες για το θέμα του ρατσισμού.

Της έχεις δώσει τα δικαιώματα να σε πολιορκεί για ρατσιστή.

Να στο πω ψυχρά να το καταλάβεις : στο θέμα ρατσισμός, και γενικά στα πολιτικάντικα τερτίπια, είσαι μπροστά της σαν έναν που πρωτομπαίνει σε καζίνο σου και μαθαίνει τώρα τι είναι βαλές.

Και πολεμάς να την αντιμετωπίσεις με διαφημιστές και λοιπούς ειδικούς επικοινωνίας, ενώ χρειάζεσαι πρώτα θέσεις. Positions – όπως λες και στο site σου.

Ερώτηση : Με διαφημιστές και ειδικούς επικοινωνίας, man, θα κερδίσει τη μπάνκα ο άσχετος στο μπλακτζακ ; Αφκόρς νωτ.

So. Γι’ αυτό είναι εδώ ο παλιόφιλός σου, να στα εξηγήσει. Απλά και σύντομα. Να μπεις στο νόημα, και τάκα-τάκα. ‘Όσο τάκα-τάκα, βέβαια, είναι 4 γράμματά μου. Έστω και 500 λέξεων.

Πάμε στα βασικά : τι σου λέει αυτή η φωτογραφία ; Είναι η ίρηξ – τι λέξη ο Όμηρος ! – με τρεις απλούς ανθρώπους. Και τίποτα δεν είναι τυχαία στημένο. Τίποτα.

Να σε βοηθήσω κι άλλο : είναι η εικόνα που έχει πάνω-πάνω στο βασικό της θέμα «A fair tax system» στο επίσημο site της. Και κοίτα τί υπόσχεται πάνω-πάνω η αθεόφοβη : «Making sure the wealthy, Wall Street, and corporations pay their fair share in taxes.»

Και παρακάτω αναγγέλλει «exit tax for companies leaving the U.S.»

Θα κάνει σουρ, δηλαδή, αυτό που ούτε γίνεται με τίποτα αλλά ούτε και θα έβγαζε πουθενά και αν γινόταν. Φυσικά αυτό εσύ κι εγώ το καταλαβαίνουμε αμέσως, αλλά ο κοσμάκης το δαγκώνει το δόλωμα.

Μέχρι κάποιος να τους ανατρέψει τις εντυπώσεις. Το ‘πιασες ;

Μελετημένη δημαγωγία. Προπαγάνδα.

Και έχεις να κάνεις με επαγγελματίες αντιρατσιστές.

Ε λοιπόν, παλιόφιλε, όσο σε έχει αρχειοθετήσει η ίρηξ για ρατσιστή, δεν πρόκειται ποτέ κανείς – από τους εικονιζόμενους και τους ομολόγους τους – να ακούσει καν τι έχεις να πεις για taxes και economic vision. Όπως και για ο,τιδήποτε άλλο.

Έχουν κλείσει τα αυτιά τους σε ό,τι και να τους πεις.

Είσαι ρατσιστής, άρα ό,τι και να τους πεις είναι ρατσιστικό.-

Όμως δεν τελειώσαμε.

Ό,τι και να τους πεις από αυτά που ξέρεις, και με οποιονδήποτε από τους τρόπους που ξέρεις. 

Γιου γκατ δε πόηντ 

Claim.

Και συνεχίζω.

Κατ’ αρχήν, σου θυμίζω κάποια νουμεράκια.

Οι Αφροαμερικανοί είναι το 12,6% του πληθυσμού σας – πες τουλάχιστον 10% αυτών που σκοπεύουν να ψηφίσουν.

Και από αυτούς λέει να σε ψηφίσει το 3%.

Από «αυτούς στη φωτό» – ξύπνα !

Άρα ξεκινάς με κάπου 10% χάντικαπ στο σύνολο. Άρα. για να νικήσεις, πρέπει να πάρεις κάπου 55% στους υπόλοιπους.

Και ακόμη χειρότερα, αν βάλεις και τους Λατίνους.

Άρα, και μόνον στα κουκιά τα μετρημένα, έχεις ζόρικο πρόβλημα. Αν βάλεις και ότι όοοολο αυτό το σκηνικό παρασύρει και μπόλικους λευκούς, αφοσιωμένους στα δικαιώματα και λοιπά ωραία και ασαφή, τα νούμερα «αντιρατσιστικών» ψήφων είναι πολύ μεγαλύτερα.

Αφοσιωμένους καλοπροαίρετα αλλά αφελώς – διευκρινίζω. Θα δεις γιατί. Και πώς.

Εν ολίγοις : πρέπει να βγάλεις από πάνω σου τη ρετσινιά του ρατσιστή. Το συντομότερο. Πειστικά. Αληθινά. Με εδραία επιχειρήματα. Και με εικόνες – βασικό. Με έργα και χειρονομίες – όσο γίνεται.

Ή, να κάνεις κάτι αποφασιστικό. Που-χου :

Στα επόμενα τρία γράμματά μου, λοιπόν, θα σου εκθέσω συνοπτικά τις απόψεις μου στα εξής διαδοχικά :

Πρώτον, τι είναι ράτσα και τι είναι ρατσισμός. Όπως και τι δ-ε-ν είναι ρατσισμός my friend. Back to basics. Πριν οι πολιτικάντηδες μας τρελάνουν τελείως. Αυτό.

Δεύτερον, τι μπορείς να κάνεις ως πολιτικός με background επιχειρηματία. Δημιουργικό.

Και, τρίτον, πώς θα αλλάξεις την ψυχολογική στάση απέναντί σου, όλων αυτών [φωτόοο] που αυτή τη στιγμή σε μισούν.

Χωρίς, φυσικά, να διώξεις τους τωρινούς υποστηρικτές σου – αλίμονο.

Και κάτσε και κοίτα για πότε η ίρηξ θα γίνει περιστερά.

Sincerely yours,

Kostas

E

Tramps & trumps : 1. Regret (v.2)

Dear Donald,

Ξέρω ότι είσαι εξτρήμλη απασχολημένος αυτόν τον καιρό. Δεν ιδροκοπάς και λίγο με αυτόν τον εξαντλητικό περίπατό σου μέχρι το Νοέμβρη. Σαν καλός παλιόφιλος, όμως, θα σε απασχολήσω με ένα θεματάκι. Είχα πολλά να σου πω, αλλά το θέμα με το regret δεν μπορώ να το αφήσω για την τελετή το Γενάρη.

Είναι μεγάλο θέμα, όπως ξέρεις, η μετάνοια. Τώρα που το καλοσκέφτομαι, ο Όμηρος κάθησε κι έγραψε δύο ολόκληρα κατεβατά για να πει ένα πράγμα και μόνον για τη φάρα μας : είμαστε αμετανόητοι.

Βλέπεις τι ξεφτιλίκι τραβάμε, μόνο και μόνο γιατί δε λέμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας. Τα λάθη που εμείς ξέρουμε, βέβαια. Όχι αυτά που ακούς.

Καταντήσαμε δυτικοί πολιτισμένοι, αλλά της συμφοράς δυτικοί πολιτισμένοι.

Κατ’ αρχήν, έχω να σου ρηγκρετωθώ και η αφεντιά μου. Sorry man, αλλά τώρα καταλαβαίνω ότι δεν έπρεπε να εκδηλωθώ real time μπροστά στον κοριτσόκοσμο του φουμπούκ.

Αλλά έτσι είμαστε όλοι εμείς οι ξύπνιοι σε αυτό το ρημαδότοπο. Πεταγόμαστε εκεί που δεν μας σπέρνουν.

Δεν έπρεπε να επέμβω. Ήταν λάθος μου. Χώρια που δεν είχε γίνει και τίποτα πονηρό. Δώσε βάση – αν δεν στα είπαν.

Πήρε η Melania όλο αγωνία την Meredith να την ρωτήσει τί θα της γράψει για λόγο στο συνέδριο. Και πήρε την πρωτοβουλία να της διαβάσει δυό παραγράφους από τις πατσαβούρες που είχε πετάξει πριν 8 χρόνια η Michele στα μούτρα της Hillary.

Δημοσίως, στο συνέδριό τους. Ξύπνα !

Και η Meredith ψιλομπερδεύτηκε η γυναίκα. Speechwriter είναι, όχι καφετζού.

That’s all.

Καλά έκανες – μου επιτρέπεις – και δέχθηκες ότι ήταν απλώς ένα innocent mistake. Άλλωστε, η Meredith όχι μόνον είχε κάνει απολοτζάηζ στα ίσια, αλλά είχε υποβάλει και παραίτηση.

Σ’ ωραίος. Και το είπε όμορφα η γυναίκα : «Mr. Trump told me that people make innocent mistakes and we learn and grow from these experiences.»

Δεν ξέρω μόνον αν σου μετέφεραν το παρακάτω που είπε : «Today, more than ever, I am honored to work for such a great family». Δεν ξέρω, αλλά μια ιδέα την έχω. Για το λόγο – αφκόρς – που το έκοψαν οι Times σε δεύτερο χρόνο. Νομίζω ότι ο προσωπάρχης σου πρέπει να το πήρε ότι ήταν πλάγια [απ’έξω-απ’ έξω που λέμε] αίτηση για αύξηση του μισθού της. Και καλά, ότι δουλεύει χρόνια στην great family …

Έγινε τέτοιο σούσουρο, αη γκες, που αυτό ειδικά το κατέβασαν οι ΝΥΤ. Και, για να μην καρφωθούν, χόντρυναν το gossip σκηνικό. Άλλαξαν μέχρι και τίτλο στο – λέμε τώρα – κατάπτυστο δημοσίευμα. Να στο εξομολογηθώ ακριβώς, μια και όλα αυτά έγιναν μετά το δεύτερο και τελευταίο – αη σουαίρ – real time λάθος μου.

Κατά πρώτον, δεν ξέρω πώς μπορώ να πάρω πίσω το φριχχχτό υπονοούμενο για παρθένες. Το οσίες, δεν είναι και τόσο προσβλητικό. Ομολογώ. Πάντως, το παίρνω πίσω κι αυτό.

Συνειδητοποιώ, τώρα που σου γράφω, ότι πήγε να γίνει χοντρή χαλάστρα στο σκηνικό με τις συγκινητικές στιγμές. Ο κοσμάκης μάθαινε by the way όλα τα ωραία για great family, experience learning.

Δεν ξέρω και αν τα περί innocent mistakes έπεισαν κανέναν, έστω και αμερικανάκι, αλλά ποιό άλλο αρρωστημένο μυαλό θα είχε πάει στην εκδοχή του στημένου λάθους ;

Έκανες, βέβαια, μια προσπάθεια να εξηγήσεις (τα ακατανόητα για τους άσχετους) : «Good news is Melania’s speech got more publicity than any in the history of politics especially if you believe that all press is good press!».

Αλλά, μήπως και τώρα που τα κάνω κρεμούλα, τα καταλαβαίνει κανείς ;

Κάπως έτσι – στο ξανάπα – αναγκάστηκαν και τα παλικάρια στο Νιού Γιόρκ και έβαλαν μπόλικο πιπέρι εκ των υστέρων. Πάνω που είχαν τελειώσει με το δημοσίευμα, ξανά-μανά τίτλο και τα ρέστα. Sorry guys.

Κάτσε και μέτρα δουλειές που φιρτώθηκαν μόνον σε αλλαγές στον τίτλο. Το takes responsibility έγινε behind. Τα lifted remarks έγιναν cribbed lines. Και η speechwriter έγινε ex-ballerina. Καπάκια, και ειρωνεία στον συναισθηματικό της πλούτο : who loved writing. 

Κι όλα αυτά γιατί – θυμίζω – ο δικός σου προσωπάρχης πήρε στραβά μια όμορφη εξομολόγηση της Meredith. Εκτός αν δίνεις βάση σε θεωρίες για επικοινωνιακά παιχνίδια και άλλα έπεα πτερόεντα.

Αυτά με το δικό μου regret, αλλά και με τον υποδειγματικό τρόπο που αναγνωρίσθηκε το innocent mistake του καλού κοριτσιού. Έδειξες πράγματι ανωτερότητα. Αρχοντιά. Όπως και η Melania – τι κορίτσι ! – που την συγχώρησε την απρόσεκτη speechwriter.

Τέλος καλό όλα καλά – το λέτε κι εσείς στο Αμέρικα ;

Να μη σου σχολιάσω το δήθεν-τάχαμ regret του άλλου στο συνέδριό τους. Εξκιούζμη, αλλά αυτό δεν ήταν λόγος απερχόμενου Προέδρου Αμερικής. Το «Change we need» δεν το έφερε σε αόριστο …

Αλλά, αναγνώρισε ως το μεγαλύτερο λάθος του – λέει – που δεν έκανε reduce στην polarization και την meanness. Καλά του έκαναν, πρώτα απ’ όλα, που το πέρασαν στα ψιλά. Διορθώνω : πολύ καλά.

Κατά τα άλλα, [χωρίς polarization και meanness …] απάντησε στο δικό σου «Make America Great Again». «America is Great» σου απάντησε. Κι απορώ πώς δεν το κατέβασες ακόμη. Αμφιβάλλεις ;

Άσε το άλλο. Είπε ο αθεόφοβος ότι η Hillary είναι η καλύτερη υποψηφιότητα ever. Καλύτερη κι από του ίδιου [που την άφησε πριν 8 χρόνια στον πάγκο] κι από του Bill της [αυτό πια …]. Μιλάμε για πατσαβούρα-ποίημα. Όχι σιγά μην της τα συγχωρούσε.

Να σου σχολιάσω, όμως, το δικό σου regret. Να στο εκθειάσω, δηλαδή.

Πρώτον, ήσουν ευθύς. Ευθύτατος. Με δυό φράσεις, τα πήρες όλα πίσω. Όλα.

Δεύτερον, ήσουνα δίκαιος. Από το μικρόφωνο αμάρτησες, από το μικρόφωνο τα μάζεψες.

Τρίτον, ήσουνα ακριβής και παραστατικός. Μίλησες ευθέως, και βαθειά λυπημένος, για τον pain που προκάλεσες αριστερά-δεξιά.

Και, τέταρτον, ήσουν σωστός. Άλλαξες συμπεριφορά. Τόσες μέρες, κι ούτε ένα provocation.

Δεν έχουν δίκιο οι ΝΥΤ που γράφουν για «Unexplained Regrets».

Εκτός – τολμώ να σου υποδείξω – από τα regrets στον Barack και την Hillary. Τους απεκάλεσες founders του ISIS. Είναι ανείπωτος ο pain που τους προκάλεσες. Μην νομίζεις λάθος για το ότι δεν σου απάντησαν. Πονούν. Υποφέρουν. Κλαίνε μέχρι δακρύων.

Ο καθένας, βέβαια, μπορεί να διακρίνει τον έκδηλο σαρκασμό σου, την ώρα που τους βάζεις όμορφα στη θέση τους. Ξαναδές κι εσύ το video, μην νομίζεις ότι η δικαιολογία που σου είπαν να πεις ήταν ψέματα.

Αλλά για μπες ρε συ Donald στη θέση τους, μέχρι την ώρα που κάπως το πήρες πίσω …

Να στο πω κι αλλιώς : Έχεις απόλυτο δίκιο να λες σαν τον Franky ότι είχες regrets a few.

Έχεις δίκιο να λες κι εσύ «but then again, too few to mention».

Αλλά με τον Barack και την Hillary κάτι πρέπει να βρεις να πεις. Σου μιλάω σαν παλιόφιλος. Κοιτώντας σε στα μάτια.

Δεν μπορείς να τους αφήσεις με τέτοια ρετσινιά.

Να μη σε κουράζω άλλο. Πριν την αντεπίθεση, άσε να πέσουν λίγο ακόμη τα στοιχήματα – η γνώμη μου πάντα. Να βρω την άκρη κι εγώ ανάμεσα στο 24 και το 25 ...

Α ναι. Έχω κι ένα πρόβλημα με τους New York Times. Γράφουν πάααρα πολλά αδερφάκι μου. Μου είναι πολύ κουραστικοί.

Απορώ : με την λέξη τους πληρώνεις ;

Αυτά. Φιλιά στην Melania, και να την προσέχεις.

Sincerely yours,

Kostas

Ε

Tramps & trumps : Regret

Dear Donald,

Ξέρω ότι είσαι εξτρήμλη απασχολημένος αυτόν τον καιρό. Δεν ιδροκοπάς και λίγο με αυτόν τον εξαντλητικό περίπατό σου μέχρι το Νοέμβρη. Σαν καλός παλιόφιλος, όμως, θα σε απασχολήσω με ένα θεματάκι. Είχα πολλά να σου πω, αλλά το θέμα με το regret δεν μπορώ να το αφήσω για την τελετή το Γενάρη.

Είναι μεγάλο θέμα, όπως ξέρεις, η μετάνοια. Τώρα που το καλοσκέπτομαι, ο Όμηρος κάθησε κι έγραψε δύο ολόκληρα κατεβατά για να πει ένα πράγμα και μόνον για τη φάρα μας : είμαστε αμετανόητοι. Βλέπεις τι ξεφτιλίκι τραβάμε, μόνο και μόνο γιατί δε λέμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας. Τα λάθη που εμείς ξέρουμε, βέβαια. Όχι αυτά που ακούς.

Καταντήσαμε δυτικοί πολιτισμένοι, αλλά της συμφοράς δυτικοί πολιτισμένοι.

Κατ’ αρχήν έχω να σου ρηγκρετωθώ και η αφεντιά μου. Sorry man, αλλά καταλαβαίνω ότι δεν έπρεπε να εκδηλωθώ real time μπροστά στον κοριτσόκοσμο του φουμπούκ. Αλλά έτσι είμαστε όλοι εμείς οι ξύπνιοι σε αυτό το ρημαδότοπο. Πεταγόμαστε εκεί που δεν μας σπέρνουν …

Δεν έπρεπε να επέμβω. Ήταν λάθος μου. Χώρια που δεν είχε γίνει και τίποτα πονηρό. Δώσε βάση – αν δεν στα είπαν.

Πήρε η Melania όλο αγωνία την Meredith να την ρωτήσει τι θα της γράψει για λόγο στο συνέδριο. Και πήρε την πρωτοβουλία να της διαβάσει δυό παραγράφους από τις πατσαβούρες που είχε πετάξει η Michele στα μούτρα της Hillary. Και η Meredith ψιλομπερδεύτηκε η γυναίκα.

That’s all. Καλά έκανες – μου επιτρέπεις – και δέχθηκες ότι είναι απλώς ένα innocent mistake. Άλλωστε, όχι μόνον είχε κάνει απολοτζάηζ στα ίσια, αλλά είχε υποβάλει και παραίτηση. Σ’ ωραίος. Και το είπε όμορφα η γυναίκα : «Mr. Trump told me that people make innocent mistakes and we learn and grow from these experiences.»

Δεν ξέρω μόνον αν σου μετέφεραν το παρακάτω που είπε : «Today, more than ever, I am honored to work for such a great family». Δεν ξέρω, μια ιδέα την έχω. Για το λόγο – αφκόρς – που το έκοψαν οι Times σε δεύτερο χρόνο. Νομίζω ότι ο προσωπάρχης σου πρέπει να το πήρε ότι ήταν πλάγια [απ’έξω-απ’ έξω που λέμε] αίτηση για αύξηση μισθού.

Έγινε τέτοιο σούσουρο, αη θηνκ, που άλλαξαν μέχρι και τίτλο στο – λέμε τώρα – κατάπτυστο δημοσίευμα. Να στο εξομολογηθώ, μια και ήταν το δεύτερο και τελευταίο real time λάθος μου.

Κατά πρώτον, δεν ξέρω πώς μπορώ να πάρω πίσω το φριχχχτό υπονοούμενο για παρθένες. Το όσιες, δεν είναι και τόσο προσβλητικό. Ομολογώ. Πάντως, το παίρνω πίσω κι αυτό.

Συνειδητοποιώ, τώρα που σου γράφω, ότι πήγε να γίνει χοντρή χαλάστρα στο σκηνικό με τις συγκινητικές στιγμές. Ποιο άλλο αρρωστημένο μυαλό θα είχε πάει στην εκδοχή του στημένου λάθους ;

Κάπως έτσι, αναγκάστηκαν και τα παλικάρια στο Νιού Γιόρκ και έβαλαν μπόλικο πιπέρι εκ των υστέρων. Πάνω που είχαν τελειώσει με το δημοσίευμα, ξανά-μανά τίτλο και τα ρέστα. Sorry guys.

 

Αυτά με το δικό μου regret, αλλά και με τον υποδειγματικό τρόπο που αναγνωρίσθηκε το innocent mistake του καλού κοριτσιού. Έδειξες πράγματι ανωτερότητα. Αρχοντιά. Όπως και η Melania – τι κορίτσι ! – που την συγχώρησε.

Να μη σου σχολιάσω το δήθεν-τάχαμ regret του άλλου στο συνέδριό τους. Αναγνώρισε ως το μεγαλύτερο λάθος του – λέει – που δεν έκανε reduce στην polarization και την meanness. Καλά του έκαναν, πρώτα απ’ όλα, που το πέρασαν στα ψιλά. Διορθώνω : πολύ καλά.

Είπε ο αθεόφοβος ότι η Hillary είναι η καλύτερη υποψηφιότητα ever. Καλύτερη κι από του ίδιου κι από του Bill. Μιλάμε για πατσαβούρα-ποίημα. Όχι σιγά μην της τα συγχωρούσε.

Να σου σχολιάσω, όμως, το δικό σου regret. Να στο εκθειάσω, δηλαδή.

Πρώτον, ήσουν ευθύς. Ευθύτατος. Με δυό φράσεις, τα πήρες όλα πίσω. Όλα.

Δεύτερον, ήσουνα δίκαιος. Από το μικρόφωνο αμάρτησες, από το μικρόφωνο τα μάζεψες.

Τρίτον, ήσουνα ακριβής και παραστατικός. Μίλησες ευθέως, και βαθειά λυπημένος, για τον pain που προκάλεσες.

Και, τέταρτον, ήσουν σωστός. Άλλαξες συμπεριφορά. 5 μέρες κι ούτε ένα provocation.

Δεν έχουν δίκιο οι ΝΥΤ που γράφουν για «Unexplained Regrets». Εκτός – τολμώ να σου υποδείξω – από τον Barack και την Hillary. Τους απεκάλεσες founders του ISIS. Είναι ανείπωτος ο pain που τους προκάλεσες. Μην νομίζεις λάθος για το ότι δεν σου απάντησαν. Πονούν. Υποφέρουν. Κλαίνε μέχρι δακρύων.

Ο καθένας, βέβαια, μπορεί να διακρίνει τον έκδηλο σαρκασμό σου, την ώρα που τους βάζεις όμορφα στη θέση τους. Ξαναδές κι εσύ το video.

Αλλά για μπες ρε συ Donald στη θέση τους, μέχρι την ώρα που κάπως το πήρες πίσω …

Να στο πω κι αλλιώς : Έχεις απόλυτο δίκιο να λες σαν τον Franky ότι τα regrets σου ήταν a few. Έχεις δίκιο να λες κι εσύ «but then again, too few to mention». Αλλά με τον Barack και την Hillary κάτι πρέπει να βρεις να πεις. Σου μιλάω σαν παλιόφιλος. Κοιτώντας σε στα μάτια.

Δεν μπορείς να τους αφήσεις με τέτοια ρετσινιά.

Να μη σε κουράζω άλλο. Άσε να πέσουν λίγο ακόμη τα στοιχήματα – η γνώμη μου πάντα. Να βρω την άκρη κι εγώ ανάμεσα στο 24 και το 25 ...

Α ναι. Έχω κι ένα πρόβλημα με τους New York Times. Γράφουν πάααρα πολλά αδερφάκι μου. Μου είναι πολύ κουραστικοί. Απορώ : με την λέξη τους πληρώνεις ;

Αυτά. Φιλιά στην Melania και να την προσέχεις.

Sincerely yours,

Kostas

Υ.Γ. Δείτε την (v.2) του ίδιου άρθρου

 

Ε