Γιατί τόση παρανόηση ως προς τη θεωρία της αγέλης;

Εκπλήσσει, και σε μεγάλο βαθμό, η παρανόηση σε ένα θέμα που θα έπρεπε να είναι στο επίκεντρο του προβληματισμού μας, για την άμυνά μας ως κοινωνία, απέναντι στην πανδημία του κορωνοϊού. Και πιό προσεκτικά..

Η βάση του όλου εγχειρήματος, δεν επιδέχεται[;] αντιρρήσεις: αν ένας σημαντικός αριθμός ατόμων αναπτύξει αντισώματα, και εν συνεχεία ανοσία, η κοινωνία θωρακίζεται. Οι κίνδυνοι μετάδοσης, μειώνονται θεαματικά.

Ποιά παρανόηση;

Η εδώ υποδεικνυόμενη παρανόηση, αφορά την εξής διάκριση: άλλο παθητική κι άλλο ενεργητική θωράκιση της κοινωνίας. Κι αφορά το ΠΩΣ και ΠΟΤΕ θα έχουμε αυτή την ανοσία. Την τόσο αναγκαία.

Από την τηλεόραση, μαθαίνουμε για την παθητική. Χωρίς να πολυαντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει ουσιώδης διαφορά με την ενεργητική.

Η παθητική, λοιπόν, είναι να αναμένουμε τα καλά νέα.

Τουτέστιν: να διαβάσουμε, κάποια στιγμή, στις στατιστικές αναφορές για το ποσοστό ατόμων με αντισώματα. Κι αν είναι επαρκής η εν συνεχεία ανοσία, έχει καλώς.

Το πρόβλημα

Καθώς το ποσοστό ατόμων με αντισώματα, στη χώρα μας, είναι σήμερα απελπιστικά μικρό, είναι δύσκολο να βρεθεί διέξοδος. Πώς θα χαλαρώσει η καραντίνα, όταν η ανοσία της κοινωνίας είναι πρακτικά στο σημείο που ήταν και πριν την καραντίνα;

Υπό αυτές τις συνθήκες: [1] σε τί θα ελπίσουμε για την τουριστική περίοδο; [2] πώς θα ετοιμασθούμε για το φθινόπωρο; [3] πού θα πάμε να κρυφτούμε το χειμώνα;

Αναρωτιέται κανείς αν γίνεται αντιληπτό το στοιχειώδες: δεν γίνεται να έχει κανείς και καραντίνα και ανοσία. Είναι φύσει αδύνατον να προκύψει επαρκής ανοσία, με καραντίνα και χωρίς εμβόλιο.

Αν δεν προκύψει κάτι καινούργιο, πάντως, η δημοφιλία δεν επαρκεί για να ακυρωθεί η πραγματικότητα. Είναι σίγουρο.

                               

Η πρώτη χαραμάδα αισιοδοξίας

Ένα πρώτο τέτοιο καινούργιο, είναι η άποψη ότι η ηλιοφάνεια, η ζέστη και η υγρασία, ιδίως σε συνδυασμό, αναστέλλουν δραστικά τον κορωνοϊό.

Δεν έφθανε, φαίνεται, η κοινή πείρα για να το καταλάβουμε. Αλλά, τώρα πιά, είναι επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση, απολύτως επιστημονικά στοιχειοθετημένη, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Πρώτες καινούργιες σκέψεις

Υπό αυτό το νέο δεδομένο, αξίζει -φρονώ- να αναρωτηθούμε: [1] η γνωστή σύγκριση π.χ. με τη Σουηδία, μήπως έχει άλλη εξήγηση; (Αντί αυτής που κάποιους βολεύει, βεβαίως-βεβαίως...) [2] μήπως η χαμηλή διάδοση του κορωνοϊού στη χώρα μας είναι περισσότερο θέμα κλίματος παρά καραντίνας; και [3] μήπως καταναλώσαμε τη φετινή πλεονεκτική ανοιξιάτικη περίοδο, και είμαστε άοπλοι για τον επόμενο χειμώνα;

Το κυριότερο: μήπως να ξανασκεφθούμε τα μέτρα για το καλοκαίρι; Ήτοι: σε μία ηλιόλουστη παραλία μας, με 35 βαθμούς ΥΠΟ ΣΚΙΑΝ, και με υγρασία 70%, τί ακριβώς μέτρα έχει νόημα να πάρουμε; Μήπως πιά "φυσάμε το γιαούρτι";

Η σανίδα ...σωτηρίας κι εμείς

Ένα δεύτερο τέτοιο καινούργιο, θα μπορούσε να είναι να φανούμε τυχεροί. Δηλαδή: να βρεθεί εν τω μεταξύ φάρμακο ή εμβόλιο. Ουδείς θα ξανασκεφθεί την καραντίνα -είναι βέβαιο.

Εμείς που δηλώνουμε[;] ορθολογιστές, όμως, αξίζει -πιστεύω!- να δούμε λίγο καλύτερα την άλλη αντίληψη για το ΠΩΣ αλλιώς θα μπορούσαμε να έχουμε την πολυπόθητη ανοσία της κοινωνίας.

Μήπως και καταλάβουμε καλά ότι άλλο παθητική κοινωνία κι άλλο ενεργητική αγέλη. Άλλο παθητική θεώρηση κι άλλο ενεργητική δράση. Άλλο αντισώματα για την επόμενη -και αν- πανδημία, κι άλλο αντισώματα γι' αυτήν, εδώ και τώρα, αλλά και για την επόμενη.

Η σοφία του πρωτόγονου ανθρώπου

Κατ' αρχήν, λοιπόν, να πούμε ότι πρόκειται για πανάρχαια εμπειρική αντίληψη. Ο μάγος της φυλής, εντοπίζοντας τον κίνδυνο από κάποια μεταδοτική ασθένεια, έδινε οδηγίες σε ολόκληρη τη φυλή.

Και, όπως υπέδειξε καλός διαδικτυακός φίλος [θενξ Michael!], έχει καθοριστική σημασία η σωστή εφαρμογή. [Παρεμπιπτόντως: εκεί ακριβώς είναι δυνατόν να προκύψει εγκληματικός ρόλος της αντιπολίτευσης. Υπονομεύοντας τη σωστή εφαρμογή.]

Η βάση της συνταγής, είναι η σαφής διάκριση δύο ομάδων της φυλής. Από τη μία, τα γυναικόπαιδα και οι ευάλωτοι, προστατευμένοι όσο γίνεται. Κι από την άλλη, οι δυνατοί της φυλής. Αυτοί, δηλαδή, που θα βγουν θαρραλέα στον κίνδυνο, θα αντέξουν, και θα αποκτήσουν αντισώματα.

Χτίζοντας, εν τέλει, την ανοσία της κοινωνίας.

Ίσως, υπήρχε και μία τρίτη ομάδα: οι ήδη ασθενείς, αν ο σοφός μάγος έκρινε ότι έχουν βάσιμες ελπίδες να επιβιώσουν.

Η ουσία της πανάρχαιας συνταγής

Ίσως το δυσκολότερα αντιληπτό θέμα, ιδίως για τους θιασώτες του μημουαπτισμού, είναι το κρίσιμο θέμα της ψυχολογίας.

Η ομάδα των ευάλωτων, προφανώς, δεν είναι μόνο σε καραντίνα. Στηρίζεται ψυχικά στο θάρρος των μάχιμων, αλλά και στην πατροπαράδοτη σοφία του μάγου. Αλίμονο αν ο μάγος δείξει να έχει αμφιβολίες. Αλίμονο αν ο αρχηγός βάλει τα κλάματα σε κοινή θέα. Αλίμονο αν οι γενναίοι αρχίσουν τους καβγάδες.

Η σύμπνοια, λοιπόν, στηρίζεται στην πείρα, και είναι απαραίτητο στοιχείο.

Η πείρα, το θάρρος και η σύμπνοια, ταυτόχρονα, συνιστούν ψυχολογικό ανέβασμα του ανοσοποιητικού όλων. Φέρνουν σωτήριο αποτέλεσμα.

Αδικώ κανέναν;

Όλα αυτά, είναι ακατανόητα και καταγέλαστα για κάποιους. Εστιάζουν στα γραφικά στοιχεία. Όχι στο αποτέλεσμα.

Κυρίως: δεν εστιάζουν στις προς αξιοποίηση ιδέες. Αδυνατούν να καταλάβουν ότι, από την πανάρχαια συνταγή, είναι αρκετή ακόμη και η πρωταρχική ιδέα: ο σαφής διαχωρισμός μάχιμων, ευάλωτων και ασθενών.

Τουτέστιν: η καραντίνα για τους ευάλωτους είναι ζωτική ανάγκη. Για τους μάχιμους, η καραντίνα είναι φυλακή. Κι από αυτή τη φυλακή, πώς να στηρίξουν τους ευάλωτους; και για πόσον καιρό;

Η κοινή πείρα των χειρουργείων, υποδεικνύει ότι ο φοβισμένος αιμορραγεί περισσότερο. Κάποιοι, αντιθέτως, χλευάζουν έμπρακτα ακόμη και τις περίφημες "φράσεις της Ιπποκρατικής Σχολής". Αδιαφορούν παγερά για την πρωταρχική σημασία του θάρρους της υγείας κατά τον Ιπποκράτη. Για τη σχέση νου και σώματος.

Με αυτά τα μυαλά, επιτρέπουν το χειρότερο: την τρομοϋστερία.

Ενώπιοι ενωπίοις με την αλήθεια

Κάπως έτσι, όλοι αυτοί, αδυνατούν να διακρίνουν την επιτυχή εφαρμογή της θεωρίας της αγέλης στη Μ. Βρετανία και τη Σουηδία. Ακόμη και στα σχετικά διαγράμματα, διέκριναν μόνον την ασθένεια του BoJo.

Τους είναι αδύνατον, ακόμη περισσότερο, να καταλάβουν τί έγινε στις ΗΠΑ. Τους είναι αδύνατον, ακόμη και να παραδεχθούν τις επιτυχίες των ΗΠΑ. Ακόμη κι αυτές που είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες, δεν συνιστούν γι' αυτούς "είδηση".

Εκείνο που καταλαβαίνουν πολύ καλά, είναι το χοντρό πρόβλημα που έχουν με τη σοφία, εν γένει. Ο,τιδήποτε σοφό, απλό και αποτελεσματικό δηλαδή, το εχθρεύονται τυφλά. Λυσσάνε να το διαβάλουν και να το ματαιώσουν.

Η διαφαινόμενη προοπτική, εν ολίγοις: θα ληφθούν τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν εξ αρχής. Προσεκτική προστασία των ευάλωτων, και ανθρώπινες συστάσεις σε όσους αποφασίσουν να κυκλοφορούν.

Για περισσότερα: "Κορωνοϊός και ορθολογισμός" (15.3.2020)

Συμπέρασμα

Η κατά τον τίτλο παρανόηση, έχει καταφανή [όχι;] εξήγηση: οφείλεται στο ότι κάποιοι την έχουν μοναδικό καταφύγιο.

Μένει να δούμε, όσοι ξεπεράσουμε την παρανόηση, πώς πράγματι τίθεται το ζήτημα της ανοσίας, απέναντι στον ιό-φονιά της προκατειλημμένης σκέψης.

Καλημέρα Ελλάδα !!

26 Απριλίου 2020

Κώστας Τζαναβάρας

Για την ιχνηλάτηση του coronomoney

Σύγχυση ευρυτάτων διαστάσεων έχει προκαλέσει η πανδημία κορωνοϊού. Το παγκοσμίως μέγα πρόβλημα δημόσιας υγείας, συνυπάρχει με διάχυτες αμφιβολίες, έντονες διαφωνίες και οξείες αντιπαραθέσεις. Δύσκολα πιστεύει κανείς ο,τιδήποτε.

Δεν είναι μάλλον και τόσο γνωστό, ότι -πρώτα απ' όλα- ο κορωνοϊός έχει αιφνιδιάσει την Επιστήμη.

Ο χρόνος επώασης, εκτιμάται πιά σε 2 έως 14 ημέρες, αλλά θεωρείται πιθανόν να είναι από 0 έως 27 ημέρες. Μεγάλη διαφορά σε σχέση με το 1 έως 3 ημέρες για την κοινή γρίπη.

Η γρίπη, περαιτέρω, μεταδίδεται μόνον από ασθενείς με συμπτώματα, ενώ ο κορωνοϊός μεταδίδεται και από ασυμπτωτικούς φορείς. Από ανύποπτους φορείς, σε ανύποπτους δέκτες, δηλαδή.

Παρά ταύτα τα πρωτάκουστα χαρακτηριστικά του κορωνοϊού, η Επιδημιολογία επιμένει σε μοντέλα εκθετικών συναρτήσεων. Ψάχνει για το συντελεστή, αντί να ξανασκεφθεί τη συνάρτηση. Στην καλύτερη περίπτωση, ψάχνεται εμπειρικά. Στην πραγματικότητα, είναι κάπως εγκλωβισμένη στο γνωστό και το οικείο.

Στο ίδιο πνεύμα σύγχυσης και προκατάληψης, η Επιστήμη φθάνει να χλευάζει τη λεγόμενη "θεωρία της αγέλης". Χλευάζει, τουτέστιν, τη δοκιμασμένη πανάρχαια εμπειρική μέθοδο ανάσχεσης ασθενειών, μέσω του θάρρους και της κράσης των πιό δυναμικών μελών της κοινωνίας.

Και την χλευάζει, χωρίς έστω επιστημονικές αποδείξεις. Γιατί, λέει, η πανάρχαια εμπειρική μέθοδος οφείλει να φέρει όχι αποτελέσματα, αλλά επιστημονικές αποδεικτικές θεωρίες -τί να πει κανείς;

Αυτή η αμηχανία της Επιστήμης, ευλόγως, έχει επηρεάσει άσχημα και τις διάφορες πολιτικές αποφάσεις. Προκειμένου περί λήψης αποφάσεων επιβολής μέτρων καραντίνας, λόγου χάριν, θα ζητούσε κανείς αξιόπιστες επιστημονικές προβλέψεις.

Αφ' ενός, θα ζητούσε βάσιμες προβλέψεις για το λεγόμενο "μηδενικό σενάριο". Πόσα θύματα θα έχουμε, δηλαδή, αν δεν πάρουμε κανένα μέτρο. Η τρέχουσα απάντηση της Επιστήμης, αν δεν μου διαφεύγει κάτι, είναι κάτι σαν "ουουου, πολλά!". Και ουδείς[;] ορθολογιστής ενοχλείται.

Αφ' ετέρου, θα ζητούσε κανείς βάσιμες επιστημονικές προβλέψεις και για το κόστος της καραντίνας στη δημόσια υγεία. Ερωτώ: Ξέρουμε, άραγε, τί κόστος θα έχει η καραντίνα σε ανθρώπινες ζωές; Τονίζω: η καραντίνα.

Φαίνεται δηλαδή, ότι κάποιοι έχουν εστιάσει την προσοχή τους στις οικονομικές συνέπειες. Επικαλούμενοι προφανείς λόγους δημόσιας υγείας, βάζουν στην πάντα τις τεράστιες οικονομικές ζημιές. Σαν να μην υπάρχουν -μη! προφανείς αλλά! σοβαροί- λόγοι δημόσιας υγείας κι απ' την άλλη μεριά.

Κάπως έτσι, μάλλον δεν τους έχει απασχολήσει η λογική ερώτηση: στόχος της καραντίνας είναι να ελαχιστοποιηθούν οι θάνατοι ή οι θάνατοι από κορωνοϊό; Δεν αντιλαμβάνονται, όπως φαίνεται, ότι σοβαροί! λόγοι δημόσιας υγείας υπάρχουν κ-α-ι κατά της καραντίνας.

Και εμφανώς θα ήταν ματαιοπονία να τους ζητηθούν σοβαρές επιστημονικές εκτιμήσεις για απώτερες συνέπειες της καραντίνας στη δημόσια υγεία. Θανατηφόρες, αλλά δευτερογενείς.

Κι όσο για επιλογές μεσότητας, δηλαδή ανάμεσα στις ως άνω δύο ακραίες επιλογές (καραντίνα ή τίποτα), ας μην το ψάχνουμε.

Συμπέρασμα: έχουμε Επιστήμη, όπως και ειδικούς, που δεν αντέχουν σε επιστημονική κριτική. Ψέματα;

Στοιχειώδες πάντως του ορθολογισμού, ήδη στον Όμηρο, είναι το "μερμηρίζειν". Η εξέταση εναλλακτικών λύσεων. Η διεξοδική σκέψη, δηλαδή, για το τί είναι λογικό να συμβεί στις διάφορες περιπτώσεις επιλογών.

Αλλά και στον περίφημο "Επιτάφιο" του Περικλή, το γνωστό "αμαθία μεν θράσος, λογισμός δε όκνον φέρει", αναφερόμενο σε καταστάσεις εν όψει αποφάσεων, αποκαλύπτει πολλά.

Η αμάθεια, λοιπόν, φέρνει θράσος. Και ο λογισμός, η περίσκεψη δηλαδή, φέρνει οκνηρία. Τεμπελιά. Υπό αυτό το πνεύμα, για τους πολλούς, η περίσκεψη για τις αποφάσεις περί κορωνοϊού, αποκλείεται "δικαιολογημένα". Είναι τεμπελιά, χρειαζόμαστε -λέει- μέτρα.

Μόνον που ο Περικλής, είχε προφέρει και κάτι που αλλάζει τελείως το κατά τους προχειρολόγους νόημα: "στους άλλους". Οι άλλοι, όχι εμείς, θρασύνονται και οκνεύονται!

Σε ελεύθερη απόδοση, το πλήρες νόημα: σε αντίθεση με τους άλλους, εμείς έχουμε και τη γνώση και την τόλμη, ώστε να σκεφθούμε καλά τις αποφάσεις μας, και να τις επιχειρήσουμε, γνωρίζοντας πλήρως τους κινδύνους.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η αναμέτρησή μας με αναπόδραστες αλήθειες, που έχουν προ χιλιετιών διατυπωθεί ανεξίτηλα, είναι απογοητευτική. Μόνο που, αν -αν!- στέκει επί της ουσίας η όλη ένσταση, κάποιες καταφανείς παραβιάσεις θεμελιωδών συνταγματικών δικαιωμάτων, είναι νομικά και πολιτικά έκθετες.

Στην περίπτωση της θρησκευτικής ελευθερίας, μάλιστα, αναρωτιέται κανείς πώς θα μπορούσε η προσέλευση στην Ανάσταση να θεωρηθεί ότι "προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη" (άρθρο 13 του Συντάγματος).

Στο ίδιο άρθρο, άλλη "επιφύλαξη" (κατά το άρθρο 25 του Συντάγματος) για τον με νόμο περιορισμό της θρησκευτικής ελευθερίας, δεν βρήκα.

Οι ειδικοί συνταγματολόγοι, όμως, τί λένε;

Συμπέρασμα: έχουν πια ξεχασθεί τα στοιχειώδη του ορθολογισμού. Μαζί, ίσως, και τα στοιχειώδη της συνταγματικής νομιμότητας.

Η ώρα του ψυχρού απολογισμού, όμως, πλησιάζει. Μαζί, και των συγκρίσεων. Και δεν είναι εύκολο να εκτραπεί σε δημαγωγία, ακόμη κι αν κάποια -κατ' ευχήν!- ανακάλυψη φαρμάκου κερδίσει προς στιγμήν το ενδιαφέρον.

Για εκείνη την ώρα του ψύχραιμου απολογισμού, λοιπόν, νομίζω ότι αξίζει να σχεδιάσουμε κάτι πιό τετριμμένο αλλά σημαντικό: να ιχνηλατίσουμε το [κορωνο]χρήμα. Αγγλιστί: "Follow the money".

Εν ολίγοις: υπάρχουν τα στοιχεία για να κάνουμε μία εξόχως αποκαλυπτική -πιστεύω- έρευνα ως προς τις δαπάνες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης όσων απεβίωσαν, για οποιονδήποτε λόγο, κατά τη διάρκεια της πανδημίας κορωνοϊού.

Να δούμε, λοιπόν, τί στοιχεία έχουμε ως προς τις συνολικές για κάθε ένα άτομο δαπάνες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης: [1] για το διάστημα νοσηλείας ως κρούσμα κορωνοϊού, [2] για το προηγούμενο έτος, και [3] εί δυνατόν, και για την τελευταία πενταετία.

Οι αριθμοί για τις δαπάνες, πιστεύω ότι θα αποκαλύψουν πολλά. Το ακροκλώστειο: πόσοι ετοιμοθάνατοι πέθαναν -ή ενδεχομένως "πέθαναν"- από κορωνοϊό.

Μοιάζει ενδεχομένως αναλγησία. Κάπως έτσι, όμως, θα έχουμε όχι μόνον μία κάποια επαρκή εικόνα πραγματικών θανάτων λόγω κορωνοϊού, αλλά και αποκαλυπτικά στοιχεία για τα ανθρώπινα θύματα της καραντίνας...

Μήπως την επόμενη φορά ξέρουμε τι κάνουμε.

20 Απριλίου 2020

Κώστας Τζαναβάρας

Εκ βάθρων και εν κινήσει επανασχεδιασμός του Εθνικού Κτηματολογίου

TO WHOM MAY BE CONCERNED

Απευθύνω το παρόν κείμενο, που περιλαμβάνει στοιχειοθετημένες αναλύσεις και προτάσεις για την πορεία και την ολοκλήρωση του προγράμματος του Εθνικού Κτηματολογίου, σε κάθε ενδιαφερόμενο, είτε απλό πολίτη, είτε με οποιαδήποτε διακεκριμένη θέση στην ελληνική κοινωνία.

Οιοσδήποτε το θελήσει, μπορεί να αξιοποιήσει τις παρουσιαζόμενες ιδέες ελεύθερα.

Παρακαλώ θερμά να μην ασχοληθούν με το κείμενο, όσοι είτε δυσκολεύονται  με ιδέες υπέρβασης προβλημάτων (out of the box thinking), είτε δυσανασχετούν με ιδέες που διευθετούν προβλήματα υπέρ του ολοφάνερα κοινού συμφέροντος (win-win games).

Τονίζω, μάλιστα, ότι πρόκειται όχι απλώς για καινοτόμες, αλλά για ανατρεπτικές ιδέες. Είναι άλλο να διαβάζει κανείς για κάτι καινούργιο, κι άλλο να διαβάζει κάτι που βγάζει σκάρτο το μέχρι τώρα αυτονόητο.

Η υγιής δυσπιστία του αναγνώστη, η καλόπιστη αμφιβολία και κριτική δηλαδή, είναι όχι απλώς ανεκτή, αλλά ζητούμενο.

Ακόμη περισσότερο, μία τέτοια στάση, ζητείται από συναδέλφους Αγρονόμους-Τοπογράφους μηχανικούς, προκειμένου να συμπληρωθεί η ολιγομελής ομάδα που θα συντάξει ταχύρρυθμα την εν συνεχεία Έκθεση Σκοπιμότητας.

[Download:  από Scribd ή Facebook] 

Ευχαριστώ για την προσοχή σας,

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !

Διμηνιό, Μεγάλη Πέμπτη 16 Απριλίου 2020

Κώστας Τζαναβάρας

Για τη Μεγάλη Πέμπτη 16 Απριλίου 2020

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Προγραμματίζω, για τη Μ. Πέμπτη, να δημοσιοποιήσω πρόταση με θέμα:

"Εκ βάθρων και εν κινήσει

επανασχεδιασμός του Εθνικού Κτηματολογίου".

Η πρόταση θα έχει τη μορφή Πρόδρομης Έκθεσης Σκοπιμότητας, και θα απευθύνεται στους ενδιαφερόμενους συναδέλφους Αγρονόμους-Τοπογράφους μηχανικούς, προκειμένου να εκδηλώσουν ενδιαφέρον για την επώνυμη συμμετοχή τους στην ταχύρρυθμη σύνταξη αντίστοιχης Έκθεσης Σκοπιμότητας.

Αφορμή, είναι η δραματική κατάσταση ως προς τις εν εξελίξει μελέτες, όπως περιγράφεται στο από 3.4.20 έγγραφο του Συνδέσμου των γραφείων μελετών ΣΕΓΕΚ (βλ. Κτηματολόγιο: τορπίλη στο κόστος και τα χρονοδιαγράμματα του έργου).

Η κατάσταση, ως γνωστόν, απλώς επιδεινώθηκε με την καραντίνα για τον κορωνοϊό, καθώς ήδη υπήρχαν καθυστερήσεις, ιδίως στην υποβολή δηλώσεων ιδιοκτησίας.

Κατά την άποψη του υπογράφοντος, εν ολίγοις, απώτερη αιτία του προβλήματος είναι η αστοχία στην εξ αρχής κρατούσα θεμελιώδη αντίληψη για κτηματογράφηση βάσει μαζικών δηλώσεων. Για τον ίδιο λόγο, υπήρξε και η μακρά καθυστέρηση στην ολοκλήρωση του "μεγαλύτερου από τα μεγάλα έργα".

Η σχετική στοιχειοθετημένη κριτική, στην εξ αρχής κρατούσα θεμελιώδη αντίληψη, μαζί με την κεντρική ιδέα της αντιπρότασης, είναι δημοσίως γνωστή ήδη από το 1996. Τώρα, επανακάμπτω με συγκροτημένη πρόταση επανασχεδιασμού.

Η πρόταση του υπογράφοντος, κατ' αρχήν, αφορά δημιουργικές ιδέες υπέρβασης του αδιεξόδου (out of the box solutions), αξιοποιώντας την προτεινόμενη νέα θεμελιώδη αντίληψη για τη σύνταξη του Εθνικού Κτηματολογίου, και οδηγώντας σε γενικής αποδοχής μεταβατικές λύσεις (win-win solutions).

Το κύριο σώμα της παρούσας πρότασης, όμως, αφορά 5 δημιουργικές ιδέες αξιοποίησης του Ε.Κ. σε καινοτόμες διαδικτυακές εφαρμογές.

Αυτές οι δημιουργικές προτάσεις, ακραία ανατρεπτικές και φιλόδοξες, υπερβαίνουν κατά πολύ τα μεγέθη του Ε.Κ. και υπερακοντίζουν τους στόχους του. Διαμορφώνουν, δυνητικά, νέο τοπίο.

Αυτός ο σχεδιασμός, δηλαδή, εφόσον φυσικά γίνει αποδεκτός ως προς την εφικτότητα και τη σκοπιμότητα,  έχει την ισχύ να οδηγήσει, όχι μόνο στην υπέρβαση του αδιεξόδου στις μελέτες, αλλά και σε σημαντικές αναπτυξιακές πολιτικές αποφάσεις, ευρείας αποδοχής.

Καλώ, λοιπόν, τους ενδιαφερόμενους συναδέλφους να προγραμματίσουν αναλόγως την ανάγνωση της πρότασης, προκειμένου να διαμορφώσουν δική τους άποψη και να αποφασίσουν για την περαιτέρω στάση τους. Κάνοντας την κρίση ευκαιρία.

Εκτιμώ ότι με την επώνυμη και πρόθυμη σύμπραξη ολιγομελούς ομάδας συναδέλφων, από τη Μ. Πέμπτη κιόλας, η σύνταξη της εν συνεχεία Έκθεσης Σκοπιμότητας, θα είναι θέμα περίπου δύο εβδομάδων.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ !

Διμηνιό 12 Απριλίου 2020

Κώστας Τζαναβάρας Α.Τ.Μ. - Ε.Μ.Π.

Σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

Εκ βάθρων και εν κινήσει επανασχεδιασμός του Εθνικού Κτηματολογίου

Μετά την καραντίνα, τί;

Στα τεχνικά έργα, ο σχεδιασμός ξεκινά από το τέλος, το στόχο. Η κατασκευή, αντιθέτως, είναι που ξεκινά από την πρώτη κασμαδιά. Αυτό, εν ολίγοις, συνιστά το αυτονόητο για τους σωστούς τεχνοκράτες. Δεν είναι αυτονόητο, όμως, ούτε για τους περισσότερους πολιτικούς, ούτε για τους περισσότερους συνολικά.

Για δύο λόγους, εν γένει, φθάνει κανείς να ξεκινά χωρίς σχεδιασμό.

Ο υποκειμενικός λόγος, αφ' ενός, είναι η έλλειψη των απαιτουμένων προσόντων. Απαιτούνται στάση πνευματική, προσπάθεια πνευματική. Σεβασμός στην αλήθεια και την πραγματικότητα, αλλά και διορατικότητα. Χρειάζονται γνώσεις, ουσίας και μεθόδου. Χρειάζεται υπομονή, επιμονή, αλλά και ψυχραιμία.

Ο αντικειμενικός λόγος, είναι η έλλειψη προηγούμενης εμπειρίας και γνώσης για το υπό σχεδιασμό θέμα. Κάθε εγχείρημα, όσο κοινότυπο και να είναι, έχει τις ιδιαιτερότητές του. Αλλά κάποια εγχειρήματα, κινούνται σε «αχαρτογράφητα νερά».

Εμφανώς, απέναντι στον κορωνοϊό, ξέρουμε εκ των υστέρων πολλά που δεν ξέραμε στην αρχή του. Το ομολογούν, εμμέσως ή αμέσως, ακόμη και οι πιο ειδικοί. Ο αντικειμενικός λόγος, δηλαδή, για τη μη ύπαρξη σαφούς απάντησης στο ερώτημα του τίτλου, υφίσταται.

Από εκεί και πέρα, υπάρχουν οι συγκρίσεις ως προς τον υποκειμενικό λόγο που επιβάλλει –επί του προκειμένου– τη δημοφιλή απάντηση «βλέποντας και κάνοντας».

Κάποια στιγμή, όμως, θα γίνουν απολογισμοί. Θα κριθούν οι σχεδιασμοί.

Τώρα απλώς ελπίζουμε ότι είμαστε στην αρχή του τέλους. Ως προς την Κίνα, είναι ξεκάθαρο. Ως προς την Ιταλία, διακρίνεται. Ο Πρόεδρος Trump, το ισχυρίσθηκε δημοσίως.

Κάποια πράγματα, παρ’ όλα αυτά, είναι ήδη σαφή. Ενδεικτικά:

Κάποιοι δυσκολεύονται να απαντήσουν στο απλό ερώτημα: στόχος των διαφόρων κυβερνητικών μέτρων είναι να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες ή να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες από τον κορωνοϊό;

Δυσκολεύονται, ίσως, ακόμη και να καταλάβουν το ερώτημα. Δυσκολεύονται, ακόμη χειρότερα, να αποδεχθούν τί απάντησαν εμπράκτως χωρίς να το πολυκαταλάβουν.

Κάποιοι δυσκολεύονται να καταλάβουν τη σημασία του ύφους αναγγελίας αποφάσεων, των ιδιαιτεροτήτων του κάθε λαού, των δυνατοτήτων των συστημάτων υγείας. Έχουν ξεχάσει το ρόλο του θάρρους της υγείας, και τον καθοριστικό ρόλο των θαρραλέων στην ανάσχεση μίας επιδημίας.

Βολεύονται να απευθύνονται σε υπηκόους. Να δίνουν αυστηρές διαταγές αντί για πειστικές συστάσεις.

Κάποιοι θεωρούν ότι είναι δικαίωμά τους να παίζουν με την ενημέρωση. Μπορούν να αποκρύπτουν την ύπαρξη ασφαλούς τεστ για κορωνοϊό που απαντά σε 15 λεπτά. Ή τα μηνύματα σταδιακού σχηματισμού εθνικού μετώπου στις ΗΠΑ.

Φθάνουν, οι ίδιοι, να προβάλλουν κατ’ ουσίαν ότι οι διάφοροι πολιτικοί θα κριθούν από τις δηλώσεις τους. Και όχι από τις αποφάσεις και τις πράξεις τους, κατά τα αποτελέσματά τους.

Η Αμερική του Προέδρου Trump, δείχνει πιά ότι διαθέτει αξιόπιστο σχεδιασμό. Ότι έχει ξεκαθαρίσει τις προτεραιότητες, τα κριτήρια των αποφάσεών της. Βάζει δυναμικά στο προσκήνιο, τόσο τη ραγδαία πρόοδο γνώσεων και τη γενική κινητοποίηση, όσο και την ξεκάθαρη αντίληψη για τις ευρύτερες πτυχές του προβλήματος.

Ήδη, συμπράττει και η αντιπολίτευση: ο "Leader" των Δημοκρατικών στη Βουλή των Αντιπροσώπων Kevin McCarthy, αντάλλαξε ανυπόκριτα συγχαρητήρια δημοσίως με τον Πρόεδρο Trump.

Σε αυτό το κλίμα, εγκρίθηκαν από το Κογκρέσο, για γενική ανακαίνιση συγκοινωνιακών υποδομών, δύο τρις δολάρια.

Μένει, λοιπόν, να αποδειχθεί από τα αποτελέσματα τι ακριβώς πέτυχαν όσοι τόλμησαν, με πρώτο τον Boris Johnson. Αλλά πολλοί δυσκολεύονται ακόμη και στο στοιχειώδες: για να είναι συγκρίσιμοι οι αριθμοί των διαφόρων χωρών, σε κρούσματα ή θύματα, θα πρέπει να αναχθούν ανά εκατομμύριο κατοίκων. Όχι;

Στην επόμενη μέρα, θα φανεί ξεκάθαρα ποιοί αξιοποίησαν, για γόνιμη περισυλλογή, τα μηνύματα και το χρόνο που έδωσε η καραντίνα. Οι ίδιοι, θα μπορέσουν να κάνουν βάσιμες συγκρίσεις. Και μόνον αυτοί μπορούν να διακρίνουν τα μεγάλα ερωτήματα για τη μελλοντική κοινωνία, που οξύνθηκαν ή αναδείχθηκαν.

Αυτά που εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες έχουμε να απαντήσουμε για ολόκληρο τον πλανήτη. Όχι τόσο από κληρονομικό δικαίωμα, όσο από αυθύπαρκτο χρέος.

5 Απριλίου 2020

Κώστας Τζαναβάρας