Τι είναι υπεροπλία στις μέρες μας;

Ο αλησμόνητος Νίκος Καλογερόπουλος έβρισκε συχνά ευκαιρία να υποδείξει χαμογελαστός ότι «Δεν μπορείς να βρεις την Φρόσω, αν δεν ξέρεις ποια είναι η Φρόσω». Ήταν μία από τις απλές κουβέντες του που σε έβαζαν σε μονοπάτια της Φιλοσοφίας –χωρίς να το πολυκαταλάβεις. Σε γόνιμα μονοπάτια.

Αντίστοιχα, για να κρίνει κανείς τις σημερινές γεωστρατηγικές ισορροπίες και συσχετισμούς, χρειάζεται επαρκή απάντηση στο ερώτημα του τίτλου. Αν δεν έχει κάτι τέτοιο, κινδυνεύει να «κρίνει» είτε καθ’ υπόδειξιν, σύμφωνα με τις επιθυμίες των προπαγανδιστών, είτε με πεπαλαιωμένα κριτήρια.

Είναι απλό να σκεφθούμε π.χ. ότι τα πυρηνικά όπλα δεν δίνουν πιά υπεροπλία. Η ισορροπία του τρόμου ακυρώνει την χρήση τους. Πώς –λόγου χάριν– να  πυροδοτήσουν έναν πύραυλο οι Αμερικανοί εναντίον των Ρώσων, όταν αυτό θα σημάνει άμεση απάντηση από την Μόσχα;

Λίγο πιο δύσκολο είναι να σκεφθούμε εκτός των ορίων των πολέμων και των οπλισμών. Πώς μπορεί να απειλήσει με πόλεμο ένα ισχυρό κράτος, εάν –εάν!– αυτός ο πόλεμος θα σημάνει την κατάρρευση του χρηματιστηρίου του; Ή αν –αν!– αυτός ο πόλεμος θα πλήξει καίρια μία σημαντική επιχείρηση της χώρας του;

Ποιος Αμερικανός Πρόεδρος θα κηρύξει έναν πόλεμο, αν –αν!– αυτός πρόκειται να ενισχύσει το αντίπαλο κόμμα στις προσεχείς εκλογές;

Όσο κι αν –αν!– όλα αυτά φαίνονται θεωρητικολογία και υποθέσεις, οι σημερινοί πόλεμοι κρίνονται από τις αναμενόμενες συνέπειες. Στρατιές υπηρεσιών και συμβούλων «τρέχουν» μοντέλα προσομοιώσεων που υπολογίζουν ζημίες και οφέλη ενός οιουδήποτε εγχειρήματος. Όχι μόνο πολέμου στρατιωτικής μορφής. Οποιασδήποτε σημαντικής ανταγωνιστικής ενέργειας.

Αντίστοιχες ανταγωνιστικές αντιπαραθέσεις υπάρχουν στο εσωτερικό κάθε φορέα, οποιασδήποτε μορφής. Οποιαδήποτε ενέργεια που κατέληξε σε φιάσκο, μπορεί –μπορεί!– να ήταν μία απλή τρικλοποδιά ενός «Νο 2» που εποφθαλμιά την θέση που θα χηρεύσει υπό το βάρος του φιάσκου. Τα λεγόμενα «συντροφικά μαχαιρώματα» –γνωστά πράγματα.

Ζούμε –εν ολίγοις– σε έναν ακραία ανταγωνιστικό κόσμο, και μάλιστα παγκοσμιοποιημένο. Δεν είναι απλό σχήμα λόγου το «φαινόμενο της πεταλούδας». Δεν είναι μόνον σόφισμα η σκέψη «Το πέταγμα μιάς πεταλούδας στην Μογγολία μπορεί να προκαλέσει πλημμύρα στην Κένυα». Είναι πράγματι τόσο ευαίσθητα τα χαοτικά συστήματα της εποχής μας, ώστε μία εξαιρετικά μικρή διαταραχή σε ένα σημείο μπορεί –μπορεί!– να προκαλέσει πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις σε ένα τελείως άσχετο σημείο.

Ευρύτερα, πάντα στην Ιστορία της ανθρωπότητας η γνώση έδινε την υπεροπλία. Ακόμη και η γνώση ότι ο παλιός πανίσχυρος «βασιλιάς» είναι πιά «γυμνός». Όλες οι Ρώμες πέφτουν κάποτε, ως γνωστόν. Κυρίως από εσωτερικά προβλήματα, ως επίσης γνωστόν.

Ως Έθνος, ως Ελλάδα, χάνουμε μάχες την μία μετά την άλλη. Δυστυχώς. Ο αδίστακτος ευνουχισμός του ΟΧΙ στο καλοκαιρινό δημοψήφισμα σήμανε την ολική υποταγή στα κελεύσματα των δανειστών, προεξαρχούσης της Γερμανίας. Είχε προηγηθεί η απερίγραπτη οπερέτα της «σκληρής διαπραγμάτευσης». Και η «αριστερή παρένθεση» είχε αναλάβει να εξαγνίσει την κραυγαλέα αποτυχία των προηγουμένων στην «δημοσιονομική προσαρμογή», στην εφαρμογή των δύο πρώτων Μνημονίων.

Υπό αυτές τις συνθήκες, προβάλλει γραφικό να ισχυρίζεται κανείς ότι η επόμενη υπερδύναμη του πλανήτη μας είναι η Ελλάδα. Και μάλιστα η πιο ισχυρή και ηθική υπερδύναμη που υπήρξε ποτέ. Η υπερδύναμη της γνώσης, στην εποχή του παγκοσμιοποιημένου χάους. Σωστά;

Κόρινθος 31 Δεκ. 15

Κώστας Τζαναβάρας

Άρθρο στη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ. φ.1479/16.1.16

Επαναλαμβάνεται λόγω επικαιρότητος.

ktz -Plan B

 

Εβδομαδιαίο διάγγραμμα DJIA, εικοσαετίας, σε λογαριθμική κλίμακα. 

Εβδομαδιαίο διάγγραμμα DJIA, από το 1928, σε λογαριθμική κλίμακα. 

Μέχρι 21.833,80 είναι ευκαιρία.

Παρακάτω, αμαρτία…

23 Δεκεμβρίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας

Ηρώ Καραμανλή : Κάποτε, θά μιλήσω ἔξω ἀπό τά δόντια.

Ηρώ Καραμανλή

Κάποτε, θά μιλήσω ἔξω ἀπό τά δόντια. Θά ΄ναι νύχτα βαθιά κι ὁ κόσμος ἀνυποψίαστος θά βολτάρει μέσα στά ὄνειρα του. Ἔτσι θά ἔχω ὅλο τό χρόνο νά ἀποκαλύψω ἐκεῖνο τό κάθαρμα, πού σέ μιά στιγμή λιποψυχίας, μοῦ ἅρπαξε ὅ,τι πολυτιμότερο εἶχα….

Ἀλλά τώρα γιά νά μήν μακρηγοροῦμε, θά σᾶς τά πῶ ἕν ὀλίγοις, καί μιᾶς κι ὅλες οἱ ἱστορίες ξεκινοῦν ἀπό κάπου, αὐτός ἦρθε καί στάθηκε μπροστά μου, «γιατί μέ κοιτάζεις ἔτσι;» τόν ρώτησα, «ἐπειδή τό κάλλος εἶναι ἡ καλύτερη συστατική ἐπιστολή» μού ἀπάντησε ἀριστοτελικά, κι ἔτσι ἀρχίσαμε… ἀλλά κατά τό παράδοξον του πράγματος, καί πρίν προλάβει νά τελειώσει ἡ μέρα, εἶχε ἐξαφανιστεῖ.

Ὁ ἄθλιος!

Γιατί δέν ἦταν μόνο αὐτό. Τήν ἑπομένη τῆς ἐξαφάνισής του, ἀνακάλυψα πώς αὐτή ἡ ἄλλη πού γιά χρόνια ὑπῆρξα, εἶχε φύγει μαζί του. «Ποιά εἶμαι λοιπόν τώρα;» σκέφτηκα μές τόν πανικό μου, ἤ «ποιά ἤμουν τόσα χρόνια;», ἐρωτήματα οὐσιαστικά πού δέν κατάφεραν ν΄ ἀπαντηθοῦν μέχρι καί σήμερα…

Ὥσπου ἀνακαλύπτεις πώς δέν χρειάζεται παρά μιά στιγμή ν΄ ἀντιληφθείς ὅτι οἱ ἀναζητήσεις σου γιά τό ποιός εἶσαι, θά καταλήγουν πάντα στό ἴδιο συμπέρασμα: κάθε φορά, εἶσαι ἕνας ἄγνωστος!…

[Εὐπρεπεῖς Ἔρωτες]

16 Δεκεμβρίου 2018

Για την αντιγραφή,

Κώστας Τζαναβάρας

ΦΙΛΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ - Iδεολογία για την Ελληνική Αναγέννηση

Ελληνική Αναγέννηση είναι το θετικό ενδεχόμενο στην –σε ατομικό, οικογενειακό, συλλογικό και εθνικό επίπεδο– σοβούσα κρίση του ελληνισμού.

Η κρίση έχει καρκινική υφή, διαστάσεων καθολικής διάχυσης, και είναι ηθική, πνευματική, πολιτική, κοινωνική, δημοσιονομική, οικονομική, θεσμική και –εν τέλει– υπαρξιακή.

Ο Φιλεταιρισμός εντοπίζει ως κρίσιμο στοιχείο του θετικού ενδεχομένου, την επικράτηση φιλεταίρου πνεύματος ανάμεσα στους ξεχωριστούς Έλληνες.

Η επικράτηση φιλεταίρου πνεύματος δεν επιδιώκεται με ευχολόγια ή/και συστάσεις, αλλά παρέχοντας αφ’ ενός βαθύτερη κατανόηση της φύσης του προβλήματος του φθόνου και της διχόνοιας, και αφ’ ετέρου πρωτοπόρα οργανωτική λύση, κατάλληλη για την ελληνική φυσιογνωμία, συνοδευόμενη από προτάσεις ουσίας, επίσης πρωτοπόρες.

Ο Φιλεταιρισμός διακρίνεται σαφώς από τις αξιοθρήνητες νεοταξικές συλλογικότητες, καθώς εκφράζεται με την θεωρητική εξίσωση:

ισχυρό άτομο = ισχυρό σύνολο

ενώ τεκμηριώνει και προδιαγράφει ρεαλιστικές συνθήκες ισχύος της.

Θεωρητικά, η προτεινόμενη ιδεολογία θεμελιώνεται απ’ ευθείας στα Ομηρικά Έπη και δομείται ως υπεροικοδόμημα των επιστημών, φωτίζοντας διαδοχικά την αφετηρία, την ιστορική διαδρομή και την σημερινή κατάσταση. Μαζί, και τις υφιστάμενες ρεαλιστικές προσδοκίες.

Κρίσιμο λήμμα από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, είναι η ανάγλυφη απόδοση της προσωπικότητας του Οδυσσέα, τόσο ως φιλεταίρου, όσο και ως ηγετικού προτύπου.

Ο μείζων συλλογισμός της ιδεολογίας του Φιλεταιρισμού, έχει την εξής επαγωγική διαδρομή:

Ο Νέος Ομηρισμός, είναι νέα προσέγγιση του νοήματος της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, ως αυθεντικής πραγματείας της διαχρονικής ελληνικής φυσιογνωμίας, χρήσιμης για ελληνοπρεπή αυτογνωσία και μάχη.

Η Νέα Θεωρία της Γνώσεως, πηγάζει από την προσπάθεια κατανοήσεως της Ομηρικής Παρακαταθήκης, προκύπτει ως επέκταση της υφισταμένης Θεωρίας της Γνώσεως, και φιλοδοξεί να οδηγήσει σε επιστημονική επανάσταση.

Βασίζεται στην θεωρητική εξίσωση:

Λογική & Συναίσθηση = Ενόραση

Η Ελληνοκεντρική Θεώρηση της Κρίσης, πηγάζει από τις έμμεσες πλην σαφείς ομηρικές υποδείξεις διαχρονικών δομικών προβλημάτων της φυλής και της κοινωνίας μας, αμφισβητεί τις βάσεις της δόξας της Κλασσικής Ελλάδας, εντοπίζει εγκληματικά σφάλματα στον Πλατωνισμό, και καταλήγει στις ρίζες των κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων του ελληνισμού.

Ερμηνεύει την κακοδαιμονία μας.

Το Ελληνοπρεπές Κράτος, είναι πρόταση Εθνικού Οράματος. Είναι εκ βάθρων επανασχεδιασμός του Ελληνικού Κράτους, βάσει αιτιολογημένων διαγνώσεων από την Ελληνοκεντρική Θεώρηση της Κρίσης, με πρωτοποριακές θεσμικές ιδέες:

-          νέο πολίτευμα: Αριστοδημοκρατία

-          νέο φορολογικό σύστημα: Φοροδικαιοσύνη

-          κράτος ελληνικού ρυθμού: Ελευθεροκρατία

-          νέα αντίληψη τοπικής αυτοδιοίκησης: Αμφικτιονισμός.

Τα Ελληνικά Συστήματα, είναι προτάσεις θεσμικών πλαισίων, χαρακτηριστικά απλών ελληνικών αντιλήψεων, που αφορούν:

-          την Υγεία

-          την Παιδεία

-          την Δικαιοσύνη

-          το Εθνικό Νόμισμα

-          το Τραπεζικό σύστημα

Οι Ενορατικές Διαδικτυακές Εφαρμογές, είναι προγράμματα σε περιβάλλον web, που έχουν γενικό πνεύμα «και σωστά και γρήγορα και οικονομικά».

Το Όραμα για την Διαδικασία της Αλλαγής, είναι ανορθόδοξων αντιλήψεων, ασύλληπτο για κάθε συμβατικά σκεπτόμενο.

Εξελίσσεται από χρόνια με τη μέθοδο των διαδοχικών κερδοφόρων βημάτων, ήτοι:

-          μάχη ιδεών και διασπορά μιμιδίων

-          στοχευμένες παρεμβάσεις χαοτικά οργανωμένες

-          διάδοση της ιδέας της Αριστοδημοκρατίας

Περαιτέρω, προωθούνται:

-          οργάνωση κινήματος Νέου Ομηρισμού, στα πρότυπα του Ομηρισμού και του Ερμητισμού

-          συμμετοχή ειδικών επιστημόνων στην συμβατική διαμόρφωση της Νέας Θεωρίας της Γνώσεως, όπως και των βασικών προεκτάσεών της στις Ανθρωπιστικές επιστήμες.

-          σχέδιο νέου Συντάγματος

-          «Σχέδιο ΦΟΙΒΟΣ» για την Τοπική Αυτοδιοίκηση

-          προετοιμασία Αριστοδημοκρατικού Κόμματος

Εν κατακλείδι, η προτεινόμενη ιδεολογία του Φιλεταιρισμού, φιλοδοξεί αφ’ ενός να εμπνεύσει ελπίδα για το μέλλον, παρέχοντας πειστικές προσεγγίσεις και ενδιαφέροντα σχεδιασμό, και αφ’ ετέρου να δώσει λύσεις σε τρέχοντα προβλήματα, παρέχοντας αποτελεσματικές μεθόδους και ιδέες.

6 Δεκεμβρίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας

Απέναντι στην κατάρρευση της ενημέρωσης

Η αναξιοπιστία του Τύπου έχει πάρει πρωτοφανείς διαστάσεις, και καθημερινά χειροτερεύει. Όλο και περισσότεροι σκεπτόμενοι πολίτες, κλείνουν την τηλεόραση, ή την ανοίγουν για λίγα και επιλεγμένα –σίγουρα όχι για ειδήσεις ή κοκορομαχίες πολιτικάντηδων.

Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό. Διεθνώς, όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται τί είναι ακριβώς τα περιβόητα “fake news” –κατά την ορολογία του πλανητάρχη. Απλώς, στη χώρα μας έχουμε τις συνήθεις υπερβολές. Η σήψη, άλλωστε, ήταν πάντα δική μας πατέντα.

Σε αυτά τα πλαίσια, αξίζει να δούμε, με λίγη προσοχή, πώς μεθοδεύτηκε και πώς εξελίχθηκε ένα πρόσφατο «κατόρθωμα» των εγχωρίων προπαγανδιστικών μηχανισμών.

Θολή, και χαρακτηριστικά λειψή, ήταν η «ενημέρωση» για το θέμα της εξ Αθηνών υψηλής πρωθυπουργικής συμβουλής προς τον νυν μαχόμενο Ιταλό ομόλογο: “È meglio che facciate oggi quel che comunque vi faranno fare domani” (Είναι καλύτερα να κάνεις σήμερα αυτό που θα κάνεις αύριο).

Στο ίδιο πνεύμα υπονοουμένων επαναστατικής φιλοσοφίας, σύμφωνα πάντα με δημοσίευμα της γνωστής εφημερίδας Corriere della Serra, πρόσθεσε: “Se invece avete un ’altra idea be’, allora good luck” (Αν έχετε ένα άλλο πλάνο βήτα, καλή τύχη).

Στο δημοσίευμα, πρώτον, δεν διευκρινίζεται αν, αυτή ή απλόχερη εκ πείρας συμβουλή, παρασχέθηκε κατόπιν ταπεινού αιτήματος του Ιταλού Πρωθυπουργού, ή ήταν δείγμα μεγαλόφρονος ενδιαφέροντος εκ μέρους του πρωθυπουργού της χώρας μας.

Το δημοσίευμα, όμως, δεύτερον, σπεύδει να προσθέσει, και μάλιστα ανάμεσα στα εντός εισαγωγικών αποφθέγματα, την «αθώα» δημοσιογραφική εικασία: “forse alludendo all’opzione di uscita dell’euro che lui rifiutò” (ίσως παραπέμποντας στην επιλογή εξόδου από το ευρώ, την οποία αρνήθηκε).

Στη συνέχεια, τρίτον, ανέλαβαν τα ελληνόφωνα χαλκεία: «Εμείς δεν είμαστε Ελλάδα και δεν πρόκειται να υποχωρήσουμε.», ήταν η «συγκλονιστική απάντηση από τον Ιταλό ηγέτη Τζουζέπε Κόντε».

Εκ πρώτης όψεως, διακρίνεται σε όλα αυτά μία επικοινωνιακή επίθεση κατά του ευφυούς συμβουλάτορα. Και μέχρι διαπομπεύσεως. Ή, από την άλλη, διακρίνεται ο αχαρακτήριστος αυτόκλητος «λαγός» της «ισχυρής» Γερμανίας και του «πανίσχυρου» ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου των Βρυξελλών.

Αλλά, μία βαθύτερη εξέταση, αποκαλύπτει άλλα. Προϋποθέτει, όμως, εφαρμογή των μυστικών της φιλοσοφίας της προπαγάνδας. Και, ως γνωστόν, το βασικό τεχνικό στοιχείο της προπαγάνδας, είναι ότι ξεγελά το συνειδητό, στοχεύοντας ύπουλα στο υποσυνείδητο. Εκεί ακριβώς εγκαθιδρύει «αλήθειες».

Η πονηρή προπαγανδιστική στήριξη του περί ου, λοιπόν, υποβάλλει τα εξής στο υποσυνείδητο των ανύποπτων:

1.      Κοίτα αέρα που έχει απέναντι στον Ιταλό Πρωθυπουργό. Κοίτα μεγαλοδουλειές που του αναθέτουν τα μεγάλα αφεντικά της Ε.«Ε.»

2.      Κοίτα με ποιους τα έβαλε, κι ακόμη αγωνίζεται. Συμπαραστέκεται στους Ιταλούς που σηκώνουν κεφάλι.

3.      Να ‘το! Το λέει και ο Ιταλός «ακροδεξιός»: η Ελλάδα καλά έκανε και υποχώρησε. Δεν μπορούσε. Εδώ «παίζει» αν μπορεί ολόκληρη Ιταλία.

Σε όλα αυτά, ως συνήθως, συμπράττει μία φωτογραφία μεγαλείου και με άνεση.

Μία τέτοια αποδόμηση προπαγάνδας, που παρακολουθεί προσεκτικά δηλαδή τις πράξεις των προπαγανδιστών, δεν μπορεί παρά να διακρίνει και τα εξής:

1.      Η δήθεν «απάντηση» του Ιταλού, δεν υπάρχει στο δημοσίευμα. Και κανείς δεν είναι σε θέση να υποδείξει πηγή της πληροφορίας.

2.      Το δημοσίευμα της Corriere della Serra, ισχύει καθώς δεν διαψεύσθηκε. Αντιθέτως, τα πονηρά χαλκευμένα δημοσιεύματα, περιφερόμενα σε ιστότοπους και κοινωνικά δίκτυα, είναι ελεύθερα να κάνουν τη βρώμικη δουλειά.

3.      Το όλο σκηνικό, φέρνει σε απόγνωση τον απλό αναγνώστη που θέλει απλώς να ενημερωθεί. Που θέλει στοιχειωδώς να έχει γνώση των γεγονότων.

Εν κατακλείδι, η εντύπωση που –υποσυνείδητα!– μένει από όλο αυτό το ταρατατζούμ, κάπως αντιφατικό μάλιστα, είναι ότι ο καλύτερος που έχουμε για να γλείφουμε στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, είναι ο περί ου. Κι αυτό βαρύνει στις αποφάσεις πολλών εγκλωβισμένων και αναποφάσιστων.

Καθώς όλα αυτά είναι απλώς ένα παράδειγμα, γίνεται πειστικά αντιληπτό ότι έχουμε επιστημονικά μεθοδευμένη παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Συστηματική, καθημερινή. Ο ψύχραιμος πολίτης, καταλήγει να αισθάνεται ότι η αλήθεια είναι απρόσιτη. Αισθάνεται το ανυπέρβλητο του πράγματος, βλέπει ως αδύνατον να μάθει έστω τι έγινε.

Επίσης, του είναι αδύνατον να διακρίνει την ομολογία για το χονδροειδές λάθος του’15. Η τότε δήλωση «Είχα υπερεκτιμήσει την δύναμη ενός λαού», όμως, καταρρίπτεται εκ των ενόντων. Όχι;

Ακόμη περισσότερο, αυτό που εγγίζει τα όρια της γελοιότητας, είναι η περίτεχνη προσπάθεια να εμφανισθούν ως πανίσχυροι οι αδύναμοι. Αυτοί που πλέον είναι καρπαζοεισπράκτορες της Αμερικής του Trump, και –κυρίως!– των αγορών.

Το μυστικό όλης αυτής της «περίτεχνης προσπάθειας» είναι απλό: κάποιες πολιτικές απόψεις παρουσιάζονται ως αυτονόητες. Αυτονόητο ότι η Ε.«Ε.» είναι ισχυρή, αυτονόητο ότι το ευρώ είναι καταφύγιο αδυνάτων. Αυτονόητο –αυτό πιά!– ότι η Ιταλία είναι ισχυρότερη από την Ελλάδα.

Κάπως έτσι, όμως, καταφανώς οδηγημένος μακράν της αλήθειας, ο ψύχραιμος πολίτης κυριεύεται από αίσθηση ανημπόριας. Αυτός ακριβώς είναι και ο κύριος στόχος της σύγχρονης προπαγάνδας: ανήμπορος, να αποσυρθεί.

Όταν επανέλθει στα κοινά, προεκλογικά, θα του έχουν μείνει τα μηνύματα στο υποσυνείδητο. Αυτό ακριβώς βεβαιώνει ό,τι αθλιωδέστερο επινόησε ο άνθρωπος: η επιστήμη της προπαγάνδας.

Ακόμη χειρότερα: όσοι επαναστατούν εν αγνοία, παίζουν το παιχνίδι της προπαγάνδας. Άθελά τους, δηλαδή, διαδίδουν τα ύπουλα μηνύματα στο υποσυνείδητο.

Απέναντι σε όλα αυτά τα [θεωρούμενα ως] πανίσχυρα, σίγουρα, ο Ελληνισμός διαθέτει δοκιμασμένες άμυνες. Ελληνοχριστιανικές.

Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ξέρουμε να υπομένουμε καρτερικά. Έχουμε Πίστη.

Ως Έλληνες, έχουμε στο DNA μας την ομηρική τεχνοτροπία για την μεταφορά μηνυμάτων αλήθειας κάτω από τη μύτη των ισχυρών. Αλλά και, επί της ουσίας της Ομηρικής Παρακαταθήκης, ξέρουμε ότι πάντα η μάχη μεταξύ ανδρών έχει «διαιτητή» γυναίκα.

Τουτέστιν: Όσο ισχυροί και να είναι οι προπαγανδιστές, και όλος ο συρφετός-σύστημα πίσω τους, στο τέλος οι γυναίκες μας θα διαλέξουν σε ποιόν κόσμο θέλουν να ζήσουν. Οι ίδιες, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας.

Απέναντι στην κατάρρευση της ενημέρωσης, συνεπώς, στέκεται αποτελεσματικά η προσεκτική αποδόμηση της προπαγάνδας. Η προσεκτική παρακολούθηση και αποκάλυψη του ΤΙ ΚΑΝΕΙ η προπαγάνδα.

Υπάρχει, επομένως, η σωστή σκέψη. Η βασιζόμενη στη γνώση, την κρίση και την μνήμη. Είναι εφικτή. Και, εν τέλει, υπάρχει βάσιμη ελπίδα. Ιδίως, όσο περισσότεροι αποφασίζουν να περνάνε θετικά το κριτήριο του Ηράκλειτου: «Ο βλάκας χάνει το θάρρος του μπροστά σε κάθε σειρά σκέψεων».

Όλα αυτά, βεβαίως, υπό το δόγμα της ευφυούς αντιστάσεως: «Τον βλάκα δεν τον νικάς. Τον βοηθάς να χάσει μόνος του».

2 Δεκεμβρίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας