Το τείχος του Μεξικού ως μπανανόφλουδα

Ούτως ή άλλως, η προεδρία Τραμπ είναι ένα «στοίχημα». Ιδιαίτερα, για όσους τον εμπιστευόμαστε και ταυτόχρονα αντιλαμβανόμαστε τί μεγέθους και τί σημασίας δημιουργικές ανατροπές επιχειρεί. Και ήδη, χθες 4.2.17, πάτησε την πρώτη του «μπανανόφλουδα» : κάποιος ομοσπονδιακός δικαστής βρήκε τρόπο να του «εξηγήσει» τα όρια της εξουσίας του. Αντιλαμβάνεται κι ο ίδιος, πλέον, τι ακριβώς επιχειρεί.

Η μεταναστευτική πολιτική του, ειδικότερα, έχει χαρακτηρισθεί από πολλούς «ακροδεξιά» και «τρελή». Βάρυναν υπέρ το δέον οι πρόχειρες πρώτες εντυπώσεις για την πρόθεσή του να φτιάξει τείχος προς το Μεξικό και μάλιστα να το βάλει να πληρώσει και τον λογαριασμό. Σε δεύτερη ματιά, ψύχραιμη, αποδεικνύεται σωστός.

Ήδη, έχει εκδώσει (25.1.17) «εκτελεστική οδηγία» (executive order), [παρεμπιπτόντως : υπόδειγμα δομής, σαφήνειας και πληρότητας – από τεχνοκρατικής πλευράς], από την οποία προκύπτουν τα εξής βασικά :

1.       Σκοπεύει να κατασκευάσει «φυσικό τοίχο» (physical wall) «ή άλλο αναλόγως ασφαλές, συνεχόμενο και αδιάβατο φυσικό φράγμα», «παρακολουθούμενο και υποστηριζόμενο από επαρκές προσωπικό».

2.       Στόχος του είναι να αποκτήσει «πλήρη επιχειρησιακό έλεγχο των νοτίων συνόρων».

3.       Σκοπός του είναι «η πρόληψη της παράνομης μετανάστευσης, της διακίνησης (trafficking ) ναρκωτικών και ανθρώπων, και τρομοκρατικών πράξεων».

4.       Δίνει άμεσες εντολές, και με «σφικτές» προθεσμίες, για «τον σχεδιασμό, την μελέτη και την κατασκευή του έργου». Ζητά – τελικά – «περιεκτική μελέτη της ασφάλειας των νοτίων συνόρων».

5.       Δίνει και εντολές για την πιστή εφαρμογή του ομοσπονδιακού νόμου περί μετανάστευσης, ιδιαίτερα ως προς τον «λόγο τιμής» (parole) και την «παροχή ασύλου» (asylum).

Παράλληλα, κατηγορεί το Μεξικό ότι δεν συνεργάζεται για τον έλεγχο των συνόρων. Η διαπραγμάτευση εξελίσσεται, αλλά συνάντηση των δύο Προέδρων στην Washington, προγραμματισμένη για τα τέλη Ιανουαρίου, ματαιώθηκε. Αντ’ αυτής, υπήρξε ωριαία τηλεφωνική συνομιλία τους. Στην σχετική επίσημη ανακοίνωση του Λευκού Οίκου, επισημαίνω τα εξής κατά σειράν :

1.       Σημειώθηκε το «εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ έναντι του Μεξικού».

2.       Σημειώθηκε η «σημασία των φιλικών σχέσεων» …

3.       Σημειώθηκε η ανάγκη τα δύο μέρη να «εργασθούν μαζί» για «να σταματήσουν τα καρτέλ των ναρκωτικών, την διακίνηση ναρκωτικών, και τις παράνομες πωλήσεις πιστολιών και όπλων».

4.       Αναγνωρίσθηκε η «καθαρή και δημόσια διαφωνία» των δύο Προέδρων για το ποιος θα πληρώσει τον «τοίχο».

5.       Συμφωνήθηκε, πάντως, «να επεξεργασθούν αυτές τις διαφορές ως μέρος μιας συνολικής συζήτησης για όλες τις πτυχές των διμερών σχέσεων».

Προφανώς, ο Λευκός Οίκος πιέζει από δύο πλευρές. Αφ’ ενός επισημαίνει εμφατικώς το πρόβλημα, ζητώντας – εμμέσως πλην σαφώς – ανάληψη ευθυνών από την άλλη πλευρά. Αφ΄ ετέρου – επίσης εμμέσως πλην σαφώς – υπαινίσσεται εμπορικό πόλεμο. Κοντολογίς, διαμηνύει ότι δεν σηκώνει άλλα αστεία από Μεξικό μεριά.

Ας σημειωθεί ότι, το εμπορικό πλεόνασμα του Μεξικού έναντι των ΗΠΑ, ανέρχεται σε 60 δις $ ετησίως, ενώ το κόστος κατασκευής του «τοίχου» προεκτιμάται σε 5 έως 10 δις $.

Αξίζει τον κόπο μια ματιά και στις σχετικές προεκλογικές θέσεις της Hillary Clinton (immigration reform), σε συνδυασμό με την υφιστάμενη κατάσταση :

1.       Αναφέρεται  σε «προστασία των συνόρων και της εθνικής ασφάλειας», αλλά αποφεύγει – επιμελώς – να αναγνωρίσει ότι η τρέχουσα φύλαξη των συνόρων είναι προβληματική, με ανθρώπινα θύματα σχεδόν ένα την ημέρα. Κυρίως από πυρά συνοριοφυλάκων.

2.       Αποφεύγει, επίσης επιμελώς, να διευκρινίσει τι εννοεί λέγοντας «στήριξη του κανόνα του νόμου». Γι’ αυτό, ίσως, απουσιάζει τελείως ο όρος «παράνομη μετανάστευση».

3.       Κατά τα άλλα, κάνει λόγο για «αγκαλιές» (embrace) προς τους μετανάστες και «ισότητα» (equality), με την γενική αιτιολογία «είμαστε έθνος μεταναστών».

4.       Προτείνει και αξιοπρόσεκτες επιεικείς νομοθετικές ρυθμίσεις απέναντι στους μετανάστες.

Σίγουρα, πρόκειται για σύγχυση προτεραιοτήτων. Δεν είναι δυνατόν να «ανοίγει αγκαλιές» ο οιοσδήποτε οικοδεσπότης, χωρίς πρώτα να εξασφαλίσει επαρκώς ότι δεν έχει να κάνει με εγκληματία μουσαφίρη.

Πρόκειται σαφώς για άρνηση του αυτονόητου, και επιτηδευμένη σύγχυση για «ψάρεμα σε θολά νερά». Μόνο που – σε τελευταία ανάλυση – έτσι ζημιώνονται οι καλοπροαίρετοι μετανάστες. Και ωφελούνται οι διάφοροι παρέχοντες «προστασία» – όχι μόνον πολιτική. Περί αυτού πρόκειται ακριβώς.

Υπό αυτό το πρίσμα, προβάλλει το ερώτημα αν στην πράξη θα προκύψει δημιουργική σύνθεση απόψεων : πρώτα «τάξη», και μετά «αγκαλιές». Δημοσκόπηση της Rasmussen, πάντως, ανέδειξε δείγματα μετριοπάθειας και ορθολογισμού : «Οι ψηφοφόροι είναι ακριβώς χωρισμένοι για το αν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να οικοδομήσουν ένα τείχος στα σύνορα με το Μεξικό, αλλά οι περισσότεροι πιστεύουν ότι είναι πιθανό ο Πρόεδρος Τραμπ να μειώσει δραματικά τον αριθμό των παράνομων μεταναστών που εισέρχονται στην Αμερική».

Κόρινθος 5 Φεβρουαρίου 2017

Κώστας Τζαναβάρας