«Χωρίς αλήθεια, τί μένει ;»

Η ζοφερή κατάσταση στη χώρα μας, εμποδίζει τους περισσότερους να παρακολουθήσουν – στην ουσία της ! – την κρίσιμη μάχη πολιτικής στις ΗΠΑ. Περισσότερο ασχολούμαστε με εικοτολογίες, καταστροφολογίες, παρελθοντολογίες, κουτσομπολιά κ.τ.τ. Αν μη τι άλλο, όμως, χρειάζεται να έχουμε δική μας άποψη για αλήθειες, ψέματα, αλλά και επερχόμενα. Ας παρακολουθούμε απαθείς τις εξελίξεις, αλλά τουλάχιστον να βλέπουμε εις βάθος.

Στην Αμερική, πάντα κατά την γνώμη μου, ψυχορραγεί το πολιτικό κατεστημένο. Η εναντίον του απερίφραστη κήρυξη πολιτικού πολέμου, από τον νέο πλανητάρχη, έχει ευρεία απήχηση. Δημοσκόπηση της Rasmussen έδωσε ένα ηγεμονικό 72% συμφωνίας στη φράση : «Για πάρα πολύ καιρό, μια μικρή ομάδα στην πρωτεύουσα του έθνους μας έχει αποκομίσει τα οφέλη της κυβέρνησης, ενώ οι απλοί άνθρωποι έχουν επιβαρυνθεί το κόστος». Συν 11% «δεν είμαι σίγουρος». Μόλις 17% διαφωνούν.

Το εντυπωσιακό εύρημα δεν έγινε ούτε μονόστηλο. Ούτε τόλμησαν να βγουν άλλες δημοσκοπήσεις με ανάλογο ερώτημα. Ψυχορραγεί εμφανώς και ο προπαγανδιστικός μηχανισμός που υπηρετεί το πολιτικό κατεστημένο και πολέμησε λυσσαλέα τον D.J.Trump. Δεν είναι απλό πράγμα να πουλάει κανείς χονδροειδή ψέματα εναντίον Προέδρου της Αμερικής.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η ρητορική ερώτηση του τίτλου (αγγλιστί : Without truth, what’s left ?) διατυπώθηκε από τον συντάκτη γνώμης (opinion) Charles Blow των New York Times. Έναν συντάκτη με χαρακτηριστική αδιαφορία στον σεβασμό των γεγονότων και της altera pars. Ζητάει πια αλήθειες, έστω και φραστικά, η πλευρά που έχει επάγγελμα να «πετάει λάσπη με τον ανεμιστήρα».

Μεταξύ άλλων αγρίως επιθετικών άρθρων, ο περί ου, υπέγραψε και το «Γιατί οι μαύροι σιχαίνονται τον Τραμπ» (Why blacks loathe Trump – 17.8.16). Δεν υπάρχει, όμως, η λέξη truth στον λίβελό του. Ούτε τον θυμάμαι να ζήτησε ποτέ αλήθειες προεκλογικά.

Ως Αφροαμερικανός και ο ίδιος, λ.χ., ενδιαφέρθηκε για την διατήρηση του συστήματος υγείας Obamacare. Ουδόλως, όμως,  ενδιαφέρθηκε να καθησυχάσει τους ομόχρωμούς του για τις προθέσεις για κάτι «καλύτερο και φθηνότερο». Ίσως γιατί δεν έχει απάντηση στην ερώτηση «πώς θα είναι καλύτερο, αφού θα είναι φθηνότερο ;» …

Ευρύτερα, πρόκειται για το βασικό χαρακτηριστικό της πλευράς των – κατ’ ευφημισμόν – Δημοκρατικών : η υποκρισία. Ζητούν αλήθεια, την ώρα που την διακορεύουν. Καταγγέλλουν τον λαϊκισμό, την ώρα που λαϊκίζουν ασυστόλως. Καταγγέλλουν ρατσισμό, χωρίς να υποδεικνύουν γεγονότα και κριτήρια. Καταγγέλλουν σεξισμό, με απλό κόλλημα της ταμπέλας «σεξιστής».

Καταγγέλλουν και την – υποτιθέμενη – ακροδεξιά, την ώρα που αδίστακτα χρησιμοποιούν ναζιστικής εμπνεύσεως προπαγανδιστικά κόλπα. Το επιχείρημά τους, στην ουσία, είναι ένα και μόνον : «Όλοι το λένε». Το Χιτλερικό «Alle sagen ya !» επενέρχεται δημοκρατικώς. Αλλά, πλέον, πείθει όλο και λιγότερο.

Από την άλλη, ο νέος Πρόεδρος απαντά με λίγα λόγια και – κυρίως – με πράξεις. Όλα δείχνουν ότι έχει επιλεγεί η τακτική της γάτας απέναντι στον ποντικό. Η ολοσχερής διάψευση της προπαγάνδας, δηλαδή, μπορεί να περιμένει. Κάτι σαν την ανάδυση των σφουγγαράδων από τα σκοτεινά βάθη. Ο πολίτης που ανακαλύπτει ότι έπεσε θύμα πλύσεως εγκεφάλου, είναι σαν την γυναίκα που δεν καταγγέλλει τον βιασμό της, για να μην τον δημοσιοποιήσει.

Αυτή η μάχη αλήθειας-ψεύδους, εξελίσσεται με αδυσώπητη δυναμική. Μόλις χθες 28.1.17, ο νέος Πρόεδρος ανακοίνωσε την αντικατάσταση (repealing) του Obamacare, χωρίς να νοιώσει την ανάγκη να υποδείξει ο ίδιος τους ψεύτες που μιλούσαν μόνον για κατάργηση. Τους αφήνει στην κρίση του κοινού.

Εξελίσσεται και η διάψευση των φόβων για διεθνή απομονωτισμό των ΗΠΑ. Η Βρετανή Πρωθυπουργός Theresa May έκανε ήδη «ποδαρικό» στον Λευκό Οίκο. Και γύρισε με μπόλικα κομπλιμέντα για το Brexit, αλλά και ουσιαστικές συμφωνίες συνεργασίας. Στην σύντομη συνέντευξη τύπου, μάλιστα, βρήκε χρόνο να γελάσει διάπλατα.

Αυτά βλέπει και η Γερμανίδα Καγκελάριος Angela Merkel και κάνει τους δικούς της – πάντα ρεαλιστικούς – υπολογισμούς. Δείχνει να έχει αντιληφθεί ότι οι πληροφορίες από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού είχαν μπόλικο ψέμα. Βλέπει και την νέα «Οστ Πολίτικ» μεταξύ ΗΠΑ – Ρωσίας, και ευλόγως αναρωτιέται «Γιατί όχι ;». Ποτέ, άλλωστε, δεν ήταν φανατική κατά του Βλάντιμηρ Πούτιν – κάθε άλλο.

Η ευκαιρία είναι ιδανική, ίσως, και για την δικαίωση ενός άρθρου-αιτήματος του ταπεινού υπογράφοντος : «Ποιός ενδιαφέρεται για το δίκιο των 298 αθώων ;» (Φωνή της Κορινθίας φ.1410/24.7.14). Υπεδείκνυα, σχετικά με την μοιραία πτήση ΜΗ17 των Μαλαισιανών Αερογραμμών : «Το κυρίαρχο κράτος με το όνομα Ουκρανία ευθύνεται 100% για τους 298 νεκρούς. Ώφειλε ή να εγγυάται υπεύθυνα την ασφάλεια των πτήσεων πάνω από το έδαφός της ή να τις απαγορεύει όπου δεν μπορεί να τις διασφαλίσει. Τρίτη περίπτωση δεν νοείται.»

Να προσθέσω και ότι η αρμόδια Αμερικανική Υπηρεσία απέφυγε επιμελώς να εκδώσει σχετική «ταξιδιωτική οδηγία», όπως είχε – και ορθώς έχει – πάνω από την υπό εμφύλιο πόλεμο Συρία. Και υπήρξε ένα θύμα με αμερικανική υπηκοότητα. Πρόκειται για καραμπινάτο έγκλημα του πολιτικού κατεστημένου.

Να ρωτήσω με τη σειρά μου : Χωρίς αυτή την αλήθεια, τι μένει ;

Κόρινθος 29 Ιανουαρίου 2017

Κώστας Τζαναβάρας

D.J. Trump = τέρμα τα αστεία.

«Κήρυξη πολιτικού πολέμου» χαρακτήρισε εύστοχα τον επιβατήριο λόγο του νέου πλανητάρχη ο λονδρέζικος GUARDIAN. Κι αν η ερώτηση είναι «σε ποιόν κήρυξε τον πόλεμο ;», η απάντηση είναι ακριβώς αυτή : στο πολιτικό κατεστημένο των Η.Π.Α. Και, ευλόγως, δυσκολεύεται να πιστέψει κανείς, τόσο το αν πράγματι το είπε, όσο και το αν πράγματι το εννοεί.

Πρώτον, λοιπόν, να ξεχωρίσουμε τι άκουσαν δημοσίως οι τέσσερεις παριστάμενοι προκάτοχοί του πρόεδροι, όπως και η «βρεγμένη γάτα» :

«Σήμερα δεν γίνεται απλώς μεταφορά ισχύος από μια διοίκηση σε άλλη, ή από το ένα κόμμα στο άλλο. Γίνεται μεταφορά ισχύος από την Ουάσινγκτον και δίνεται πίσω σε σας, τον Αμερικανικό Λαό.

Για πάρα πολύ καιρό, μια μικρή ομάδα στην πρωτεύουσα του έθνους μας έχει αποκομίσει τα οφέλη της κυβέρνησης, ενώ οι απλοί άνθρωποι έχουν επιβαρύνθεί το κόστος. Η Ουάσιγκτον άνθισε, αλλά οι άνθρωποι δεν μοιράζονται τον πλούτο της. Οι πολιτικοί ευημερούσαν, αλλά οι θέσεις εργασίας χάθηκαν, και τα εργοστάσια έκλεισαν.

Το κατεστημένο προστατεύει τον εαυτό του, αλλά όχι και τους πολίτες της χώρας. Οι νίκες τους δεν έχουν γίνει και νίκες σας. Οι θρίαμβοί τους δεν έχουν γίνει και θρίαμβοί σας. Και ενώ γιόρταζαν στην πρωτεύουσα του έθνους μας, υπήρξαν λίγα για να γιορτάζουν οι αγωνιζόμενες οικογένειες σε όλη τη γη μας.»

Πιο ξεκάθαρο και κατηγορηματικό, δεν γίνεται. Απηύθυνε βαρύτατες πολιτικές κατηγορίες, χωρίς να διαχωρίζει το ίδιο του το κόμμα. Στιγμάτισε νοοτροπία, όμως, όχι πρόσωπα. Θα έλεγα ότι πρότεινε στους πάντες να κοιταχτούν στον καθρέφτη τους.

Ως προς το δεύτερο, αν πράγματι εννοεί όσα είπε, δεν φθάνει – νομίζω – για να τον πιστέψει κανείς το ότι ήταν σαφέστατος. Ούτε, βεβαίως, το «ένα έθνος υπάρχει για να υπηρετεί τους πολίτες του» που είπε, προδίδει ότι μελέτησε Αριστοτέλη, για να πετάξει την πατσαβούρα κατάμουτρα στον Πλάτωνα. Στον διαχρονικό θεωρητικό του πολιτικού ελιτισμού.

Ούτε θα έφθανε να λάβουμε υπ’ όψιν την επιχειρηματική του νοοτροπία. Σαν επιτυχημένος άνθρωπος της δράσης, το τελευταίο που θα επέτρεπε στον εαυτό του, θα ήταν η αποτυχία. Η «μισή δουλειά».

Ούτε, ακόμη, θα έπρεπε να ετεροκαθορισθούμε από τις – μέχρι πλήρους ανοησίας – επιθέσεις του κατεστημένου στο υποτιθέμενο ασυμβίβαστο Προέδρου και επιχειρηματία. Οι περισπούδαστοι θεωρητικοί των πολιτικών ηθών, δεν αντιλαμβάνονται το στοιχειώδες : ότι ακόμη και ένας μεγαλοεπιχειρηματίας έχει το δικαίωμα να βγει Πρόεδρος. Έλεος.

Αυτή η λυσσώδης επίθεση, και προ του πλήρους νομικού κενού, έλαβε δημοσίως την δέουσα απάντηση από την νομική του σύμβουλο : «ψηφίσθηκε ακριβώς (precisely) για την επιχειρηματική του επιτυχία (business success)». Και ξεκαθάρισε υπευθύνως την απόλυτη διάκριση των δύο εφεξής ρόλων του υψηλού πελάτη της.

Αντίθετα, για να τον πιστέψουμε, πιστεύω ότι χρειάζεται να δούμε βαθειά την ψυχή του. Τα μύχια κίνητρά του. Και να δούμε, ψύχραιμα και αντικειμενικά, πράξεις του που αποδεικνύουν αυτά τα κίνητρά του. Αυτά που απεκάλυψε στην ιστορική – επιμένω – ομιλία του στο West Palm Beach, FL, στις 13.10.16.

Και τα εξέφρασε μονολεκτικά : insider. Ένας προνομιούχος του συστήματος, που θέλει και μπορεί να το αλλάξει. Αυτό ακριβώς μπορεί να εξηγήσει τις ανεξέλεγκτες επιθέσεις, από αυτούς που θέλουν την διατήρηση των προνομίων τους.

Και για να αποκτήσει αυτή την δυνατότητα να αλλάξει το σύστημα, ανέχθηκε τις πιο χυδαίες και άδικες επιθέσεις κατά της αξιοπρέπειάς του. Με κορυφαία, την επίθεση της αντιπάλου του στο πρώτο debate : «Μήπως δεν έχει λεφτά ;». Η «καθώς πρέπει» Κυρία Clinton πίεζε δημοσίως τον αντίπαλό της. Δίκην καλντεριμιτζούς, και υπό τις επευφημίες του «ελεύθερου» «τύπου». Περί αυτού ακριβώς πρόκειται.

Οι New York Times, που τον πολέμησαν λυσσαλέα, χαρακτήρισαν τον λόγο «οργισμένη ιερεμιάδα». Και, ευλόγως, αναρωτήθηκαν πώς θα κυβερνήσει μαζί με αυτούς που «ζεμάτισε». Εννοώντας, προφανώς, τους Ρεπουμπλικανούς του Κογκρέσου.

Η απλή απάντηση, βεβαίως, είναι «Όποιος έχει τα γένια, έχει και τα χτένια». Αλλά, θα πρότεινα κάτι ακόμη. Πρώτον, ο καθένας μας να αναρωτηθεί σοβαρά : μήπως πράγματι έχουμε να κάνουμε με έναν προνομιούχο που θέλει και μπορεί να αλλάξει το σύστημα ;

Και, δεύτερον, να δούμε προσεκτικά τις αντιδράσεις απέναντι στον «επικοινωνιακά πανίσχυρο Καίσαρα» (Φωνή της Κορινθίας φ.1513/22.9.16). Μόνο που – μιλώντας για την ηπειρωτική Ευρώπη – δεν αξίζει να ασχολείται κανείς με διάφορους. Είναι – αντιθέτως – εμφανές ότι προ του χειροπιαστού πιά ερωτήματος-τίτλου «Πού πηγαίνει η Ευρώπη ;», του ως άνω ταπεινού άρθρου, η Άνγκελα Μέρκελ παίρνει προσεκτικά αποστάσεις από τους τουφεκαλεύρηδες.

Κόρινθος 22 Ιανουαρίου 2017

Κώστας Τζαναβάρας

Η ώρα της αλήθειας για τα θύματα των “crooked media”

 Άρθρο στη Φωνή της Κορινθίας (φ.1530/19.1.17)

O Donald J. Trump, την προσεχή Παρασκευή 20.1.17, αναλαμβάνει επισήμως 45^ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Για την τελετή, αναμένονται στην Washington μερικά εκατομμύρια οπαδών του. Η τηλεοπτική μετάδοση, όμως, θα τον κάνει επιβλητικά γνωστό σε πολύ περισσότερους συμπατριώτες του, αλλά και παγκοσμίως. Όλοι αυτοί, εκτιμώ ότι θα βρεθούν μπροστά σε μία θετική έκπληξη, αλλόκοτης μορφής. Θα εκπλαγούν τόσο για την προσωπικότητά του, όσο και για τις πολιτικές του προθέσεις και προτεραιότητες.

Η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα, επιμελώς, τους έχει εγκαθιδρύσει διεστραμμένη εικόνα. Ο νέος πλανητάρχης, άλλωστε, είχε και έχει ανοικτό μέτωπο προς τα «ανέντιμα μέσα μαζικής ενημέρωσης». Μάλιστα, στην εκ βαθέων και ιστορική ομιλία του στο West Palm Beach, FL, στις 13.10.16, μίλησε για «απόλυτα φρικιαστική παράσταση των ψεμάτων εξαπάτησης». Αυτό ακριβώς θα αντιληφθεί την Παρασκευή ένα αχανές τηλεοπτικό κοινό.

Εκμεταλλεύθηκαν δεόντως – οι αντίπαλοί του – και τις ανατρεπτικές «κορώνες» του, για να εμπνεύσουν στάση «κατεβάσματος των ακουστικών». Αποτέλεσμα : πάμπολλοι απεφάσισαν να μην συνεχίσουν να ασχολούνται με τα λεγόμενά του, κρίνοντας από 1-2 περιστατικά ή/και θέσεις του.

Ως προς την πολιτική που επαγγέλλεται, η προπαγάνδα έκανε «θαύματα». Ήταν «είδηση», λόγου χάριν, η ανάκληση (repeal) του συστήματος υγείας “Obamacare”, αλλά όχι και η πρόθεσή του να το αντικαταστήσει με καλύτερο και οικονομικότερο. Δεν ήταν «είδηση» και η εξαγγελία προγράμματος στήριξης της οικογένειας, παρότι έχει αναθέσει επικοικωνιακά το νέο “Childcare” στην μεγάλη κόρη του. Δεν ήταν «είδηση» ούτε καν η εξαγγελία για μεγάλη μείωση του φορολογικού συντελεστή από 35% σε 15%.

Εν ολίγοις, οι περισσότεροι θα ακούσουν τις πολιτικές θέσεις του για πρώτη φορά την Παρασκευή.

Ως προς την προσωπικότητά του, από την άλλη, αναμφίβολα το πιο κραυγαλέο ζήτημα ήταν οι γνωστές – ακραία απαξιωτικές για το γυναικείο φύλλο – κουβέντες του, μαγνητοφωνημένες σε κάποιο λεωφορείο πριν ουκ ολίγα χρόνια. Η κατακραυγή ήταν γενική, μέχρις αμέσων συνεργατών του και στενοτάτων συγγενικών του προσώπων.

Προσωπικά, από το ταπεινό blog μου (11.10.16), χαρακτήρισα το θέμα ως «αντροπαρέα, που ο καθένας λέει ό,τι φθάσει η γλώσσα του». Επεσήμαινα και ότι ουδέποτε υπήρξε αντίστοιχη πράξη του. Οι ενορχηστρωμένες καταγγελίες διαφόρων κυριών, ήσαν στη χειρότερη περίπτωση ένα απλό «καμάκι». Έκαναν ντόρο, απλώς λόγω κλίματος γενικής κατακραυγής. Αναρωτήθηκα, εν τέλει, «Προεδρικές εκλογές έχετε ή screening για διευθυντή παρθεναγωγείου ;».

Λίγες μέρες αργότερα (15.10.16), του έγραφα – σε δεύτερο ενικό πάντα : «πρόφερες την κρισιμότερη λέξη της καμπάνιας σου. Αυτήν που εξηγεί στον πολύ κόσμο ποιος είσαι : ένας insider.» Δηλαδή, ένας προνομιούχος του συστήματος. Και έπεισε ότι θέλει και μπορεί να το αλλάξει.

Ήταν απόσπασμα από την ως άνω ομιλία του, που – κατ’ εμέ – του έδωσε την τελική νίκη, ανατρέποντας άρδην την κατάσταση. Και την συμπλήρωσε ιδανικά η συνέντευξη της νέας Πρώτης Κυρίας στο CNN (18.10.16). Μεταξύ άλλων, «καθάρισε» και το ως άνω κραυγαλέο ζήτημα με δύο λέξεις : “boys’ talks”.

[Για τους δύσπιστους : το FBI άνοιξε ξανά το φάκελο των emails μόλις στις 28.10.16]

Όλα αυτά είναι απλώς ενδεικτικά της μονόπλευρης «ενημέρωσης». Αυτή η στρεβλή προβολή υπάρχει στα πάντα. Και ο τηλεθεατής της τελετής, αυτός που έχει εγκλωβισθεί μέχρι τώρα, μοιραία, θα καταλάβει. Ίσως όχι τα πάντα, αλλά σίγουρα πολλά. Θα δει πάντως, και θα ακούσει, χωρίς «παράσιτα» και σε υπέρλαμπρο σκηνικό. Εκεί – πιστεύω – θα μπερδευτεί άσχημα. Ιδιαίτερα, αν έχει εκδηλωθεί δημοσίως.

Ευλόγως αναμένει κανείς έντονες ψυχοσωματικές αντιδράσεις και βουβές αναταράξεις. Μαζικές, και σε «αχαρτογράφητα νερά» για την επιστήμη. Μάλιστα, συντηρείται επιμελώς και το κλίμα άγριας αντιπαράθεσης. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου εύκολο για τον εξαπατημένο τηλεθεατή να αναθεωρήσει ψύχραιμα την κατάσταση.

Ταυτόχρονα, σε αυτό το κλίμα, θα δούμε και τις αντιδράσεις των “crooked media” απέναντι στην προοπτική να έχουμε «επικοινωνιακά πανίσχυρο Καίσαρα». Εκτίμησή μου από τον Αύγουστο (Φωνή της Κορινθίας φ.1511/8.9.16), αλλά τώρα πια χειροπιαστή πραγματικότητα. Όχι ;

Θα πάμε, άραγε, σε ένα κόσμο χωρίς προπαγάνδα ; Ή, έστω, σε κόσμο ενάρετης επικοινωνιακής ισχύος ; Ή, μήπως, θα δούμε άλλου επιπέδου προπαγάνδα ;

Κάπως έτσι, όμως, δεν μας έχει φύγει ακόμη η περιέργεια τι μέλλει γενέσθαι ως προς το τεράστιο χρέος της υπερδύναμης. Ο πολύς Obama κατάφερε και το πήγε από 7 σε 23 τρις, αλλά το θέμα ελάχιστα απασχόλησε τα περιώνυμα debates. Αλλά και ο νέος πλανητάρχης – αν δεν μου έχει διαφύγει κάτι – έχει περιορισθεί μόνον σε καυστικές παρατηρήσεις. Ουδείς, άλλωστε, τον ρωτά τι σκοπεύει να κάνει.

Ταυτόχρονα, τα αμερικάνικα χρηματιστήρια ίπτανται σε ιστορικά υψηλά. Όλα δείχνουν ότι αναζητούν συναισθηματικά ευάλωτους πελάτες. Αγοραστές του «λαχείου» ή του «μουντζούρη». Την ώρα που οι έμπειροι θα αξιολογούν ψύχραιμα και τις τρέχουσες αποτιμήσεις.

Κόρινθος 15 Ιανουαρίου 2017

Κώστας Τζαναβάρας

ΕΛΛΗΝΟΠΡΕΠΕΣ ΚΡΑΤΟΣ - Πρόταση Εθνικού Οράματος

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το παρόν πόνημα είναι το καταστάλαγμα 7ετούς δραστηριότητας ως «ελεύθερος σκοπευτής πολιτικός». Ευρύτερα, είναι το απόσταγμα των αναζητήσεων ενός 58ετούς βίου κόντρα στο ρεύμα κατάπτωσης αξιών.

Αισθάνομαι ειλικρινά ότι με «φωτογραφίζει» η γνωστή κουβέντα του Οδυσσέα Ελύτη : «Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».

Κόντρα στο ρεύμα είναι – από τον τίτλο κιόλας – και η παρούσα συνοπτική παρουσίαση των τελικών προτάσεων. Είναι βέβαιο ότι πάμπολλοι θα αντιδράσουν απολύτως αρνητικά στην λέξη «ελληνοπρεπές». Και, ίσως, γελάσουν ειρωνικά και για το «Εθνικό Όραμα».

Απευθύνομαι, όμως, στους «άλλους». Τους αριθμητικά λιγότερους μεν, σημαντικότερους δε. Αυτό ακριβώς υποδεικνύει η μακραίωνη Ελληνική Ιστορία : πάντα λίγοι έμπαιναν στον εκάστοτε Δούρειο Ίππο. Αποδεχόμενοι την τολμηρή ιδέα του εκάστοτε Οδυσσέα.

Σε αυτούς τους αριθμητικά λίγους, έχω να τονίσω τρία καίρια θέματα.

Πρώτον, κρίσιμο πρόβλημά μας είναι ότι έχουμε θεσμικό πλαίσιο ριζικά ακατάλληλο για την Ελλάδα. Αυτό θα φανεί παρακάτω. Αβίαστα. Η σύγκριση και τα συμπεράσματα είναι πρόδηλα.

Δεύτερον, το κατεστημένο πελατειακό κράτος έχει πάρει εργολαβία την βίαιη προσαρμογή της Ελλάδας σε ευρωπαϊκά πρότυπα, ενώ στην ουσία – για άλλους λόγους – δεν την θέλει. Γι’ αυτό ελίσσεται σαν φίδι.

Και, τρίτον, η ελληνική λύση έχει αντιπάλους μόνον στην Ελλάδα. Ούτε θα μπορούσαν, αλλά ούτε και θα ήθελαν να μας ανακόψουν ξένοι. Ιδίως στα σημερινά τους χάλια, θα επένδυαν κιόλας στην επιτυχία μας.

Να το πω ευθέως : Οι «αυταρχικοί» Ευρωπαίοι και οι «αιμοβόροι» δανειστές είναι μύθευμα για εσωτερική κατανάλωση. Αγριεύουν, αλλά με τα καμώματα και την διαχρονική ασυνέπεια των πολιτικών μας.

Δεν είναι άγιοι, ούτε άμοιροι ευθυνών. Αλλά τα λεφτά τους θέλουν, όχι εμάς. Και το Ελληνοπρεπές Κράτος που σχεδιάζω θα τους άφηνε με άνεση και πουρμπουάρ. Είναι βέβαιο. Σίγουρα, θα έπαυε η χώρα μας να είναι – από την πλευρά τους – ένας ατέλειωτος μπελάς.

Αντίστοιχα, κι εμείς δεν θέλουμε να είμαστε μπελάς τους. Ούτε ζητιάνοι. Θέλουμε λύση για εμάς. Και η λύση που προτείνω είναι ριζικά διαφορετική, σε σχέση με ο,τιδήποτε άλλο είναι γνωστό.

Η προτεινόμενη λύση είναι συνολική (turn key solution).

Εισηγούμαι εκ βάθρων αλλαγές πρωταρχικών αντιλήψεων. Δημιουργικές ανατροπές που αφορούν :

-          το φορολογικό σύστημα,

-          την αρχιτεκτονική της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,

-          την δομή της κεντρικής εξουσίας, και

-          την διαδικασία πολιτικού διαλόγου και λήψης αποφάσεων.

Ο τολμηρός αυτός σχεδιασμός, δεν παραγνωρίζει την ζοφερή κατάσταση. Ο σχεδιασμός βασίζεται στην υφιστάμενη κατάσταση. Καθορίζεται, όμως, από τον τελικό στόχο. Για κάθε σοβαρό τεχνοκράτη, είναι αυτονόητο ότι η σειρά στον σχεδιασμό είναι αντίστροφη από την σειρά στην υλοποίηση.

Και, ειδικά στην σοβούσα υπαρξιακή μας κρίση, ως άτομα και ως έθνος, η αξία του τελικού στόχου είναι που δίνει νόημα και στην μάχη για επιβίωση. Το όραμα δίνει ελπίδα και δύναμη στην μάχη για επιβίωση. Εμπνέει και συνενώνει. Εν τέλει, το ξεκάθαρο όραμα είναι και όπλο επιβιώσεως.

Αλλιώς : Ένα όραμα που στηρίζεται σε εδραίο σχεδιασμό, δεν έχει καμία σχέση με «όνειρα θερινής νυκτός».

Αντίστοιχα, η παρουσίαση της προτάσεως έχει κι αυτή την δική της σειρά. Ξεκινά από το σημαντικότερο : την κολοσσιαία αλλαγή. Την απλή αλλαγή στην θεμελιώδη μας αντίληψη για την φορολογία : ΤΙ φορολογούμε.

Υποδεικνύω και στοιχειοθετώ ότι αυτή η προτεινόμενη απλή αλλαγή ισοδυναμεί με έναυσμα οικονομικού και κοινωνικού big-bang. Αβίαστα, θα προκαλούσε αλυσιδωτές ευεργετικές αλλαγές στα πάντα. Αυτή η προσδοκία, θεωρητική αλλά βάσιμη, αποδεικνύει αναντίρρητα την σημασία της ιδέας. Όχι την ευστοχία, την σημασία – το τονίζω.

Αυτή η κολοσσιαία αλλαγή είναι εφικτή υπό σοβαρό σχεδιασμό και ηγεσία.

Ο σχεδιασμός έχει να λύσει και το εξής καίριο μεταβατικό πρόβλημα : αυτή η κολοσσιαία αλλαγή παράγει μεν αλλά και προϋποθέτει το λιτό κράτος που θα διαμορφώσει τελικά.

Η ηγεσία, από την άλλη, έχει όχι μόνον να εξασφαλίσει την κοινωνική συναίνεση, αλλά – κυρίως – να οργανώσει έναν παγκοσμίως πρωτόγνωρο πολιτικό διάλογο. Ανοικτό δημοκρατικό διάλογο, αλλά και γόνιμο.

Αυτόν ακριβώς τον παραγωγικό διάλογο εξασφαλίζει το προτεινόμενο αριστοδημοκρατικό μοντέλο διοίκησης. Αυτό θα εξασφαλίσει τον σχεδιασμό και την ηγεσία για ό,τι μεγαλύτερο επιχειρήθηκε ποτέ : την αναγέννηση του λαού-ηγέτη του πλανήτη. Από την στάχτη μας.

Αυτό είναι, σε γενικές γραμμές, το πρόβλημα αλλά και το δέλεαρ της όλης προσπάθειας. Αυτά παρατίθενται συνοπτικά παρακάτω, δίνοντας μία κατ’ αρχήν επαρκή εικόνα του εγχειρήματος.

Αυτό το Όραμα προδιαγράφει επαρκώς και υπόσχεται βασίμως μια Ελλάδα που θα είμαστε υπερήφανοι να παραδώσουμε στα παιδιά μας.

Αυτό ακριβώς καλείται να εξετάσει προσεκτικά ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης. Πριν αποφασίσει να προφέρει ένα ξερό «Μαζί σου Κώστα». Ή, έστω, κάτι σαν «Σε τι μπορώ να φανώ χρήσιμος ;».

Η παρούσα «προκαταρκτική παρουσίαση» αποσκοπεί ακριβώς στην διάχυση των ιδεών, την ανταλλαγή απόψεων, και εν τέλει στην συνεργασία και τον συντονισμό δράσης.

Ολοκληρώνοντας, λοιπόν, την 7χρονη μοναχική πολιτική δράση μου, θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους με τίμησαν με την προσοχή τους. Ιδιαιτέρως, όσους μπήκαν στον κόπο να μου πουν ευθέως την γνώμη τους.

Εκφράζω από καρδιάς την ευγνωμοσύνη μου στους εκλεκτούς φίλους της «γενιάς που έζησε τον Πόλεμο» (Φωνή της Κορινθίας φ.1415/11.9.14), τόσο στην γενέτειρα μου Κόρινθο, όσο και στον τόπο προσωπικής περισυλλογής και αναγέννησης, το Διμηνιό.

Επίσης, ζητώ την κατανόηση από όσους ταλαιπώρησα με τις κατά καιρούς υπεραισιόδοξες διακηρύξεις μου. Η μόνη άμυνά μου : «Προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται».

Καλή αντάμωση !

Διμηνιό, 16 Ιανουαρίου 2017

Κώστας Τζαναβάρας

Κατέβασμα από ...

Facebook : κλικ εδώ 

Scribd : κλικ εδώ

Η ώρα της αλήθειας για τα θύματα των “crooked media”

O Donald J. Trump, την προσεχή Παρασκευή 20.1.17, αναλαμβάνει επισήμως 45^ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Για την τελετή, αναμένονται στην Washington μερικά εκατομμύρια οπαδών του. Η τηλεοπτική μετάδοση, όμως, θα τον κάνει επιβλητικά γνωστό σε πολύ περισσότερους συμπατριώτες του, αλλά και παγκοσμίως. Όλοι αυτοί, εκτιμώ ότι θα βρεθούν μπροστά σε μία θετική έκπληξη, αλλόκοτης μορφής. Θα εκπλαγούν τόσο για την προσωπικότητά του, όσο και για τις πολιτικές του προθέσεις και προτεραιότητες.

Η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα, επιμελώς, τους έχει εγκαθιδρύσει διεστραμμένη εικόνα. Ο νέος πλανητάρχης, άλλωστε, είχε και έχει ανοικτό μέτωπο προς τα «ανέντιμα μέσα μαζικής ενημέρωσης». Μάλιστα, στην εκ βαθέων και ιστορική ομιλία του στο West Palm Beach, FL, στις 13.10.16, μίλησε για «απόλυτα φρικιαστική παράσταση των ψεμάτων εξαπάτησης». Αυτό ακριβώς θα αντιληφθεί την Παρασκευή ένα αχανές τηλεοπτικό κοινό.

Εκμεταλλεύθηκαν δεόντως – οι αντίπαλοί του – και τις ανατρεπτικές «κορώνες» του, για να εμπνεύσουν στάση «κατεβάσματος των ακουστικών». Αποτέλεσμα : πάμπολλοι απεφάσισαν να μην συνεχίσουν να ασχολούνται με τα λεγόμενά του, κρίνοντας από 1-2 περιστατικά ή/και θέσεις του.

Ως προς την πολιτική που επαγγέλλεται, η προπαγάνδα έκανε «θαύματα». Ήταν «είδηση», λόγου χάριν, η ανάκληση (repeal) του συστήματος υγείας “Obamacare”, αλλά όχι και η πρόθεσή του να το αντικαταστήσει με καλύτερο και οικονομικότερο. Δεν ήταν «είδηση» και η εξαγγελία προγράμματος στήριξης της οικογένειας, παρότι έχει αναθέσει επικοικωνιακά το νέο “Childcare” στην μεγάλη κόρη του. Δεν ήταν «είδηση» ούτε καν η εξαγγελία για μεγάλη μείωση του φορολογικού συντελεστή από 35% σε 15%.

Εν ολίγοις, οι περισσότεροι θα ακούσουν τις πολιτικές θέσεις του για πρώτη φορά την Παρασκευή.

Ως προς την προσωπικότητά του, από την άλλη, αναμφίβολα το πιο κραυγαλέο ζήτημα ήταν οι γνωστές – ακραία απαξιωτικές για το γυναικείο φύλλο – κουβέντες του, μαγνητοφωνημένες σε κάποιο λεωφορείο πριν ουκ ολίγα χρόνια. Η κατακραυγή ήταν γενική, μέχρις αμέσων συνεργατών του και στενοτάτων συγγενικών του προσώπων.

Προσωπικά, από το ταπεινό blog μου (11.10.16), χαρακτήρισα το θέμα ως «αντροπαρέα, που ο καθένας λέει ό,τι φθάσει η γλώσσα του». Επεσήμαινα και ότι ουδέποτε υπήρξε αντίστοιχη πράξη του. Οι ενορχηστρωμένες καταγγελίες διαφόρων κυριών, ήσαν στη χειρότερη περίπτωση ένα απλό «καμάκι». Έκαναν ντόρο, απλώς λόγω κλίματος γενικής κατακραυγής. Αναρωτήθηκα, εν τέλει, «Προεδρικές εκλογές έχετε ή screening για διευθυντή παρθεναγωγείου ;».

Λίγες μέρες αργότερα (15.10.16), του έγραφα – σε δεύτερο ενικό πάντα : «πρόφερες την κρισιμότερη λέξη της καμπάνιας σου. Αυτήν που εξηγεί στον πολύ κόσμο ποιος είσαι : ένας insider.» Δηλαδή, ένας προνομιούχος του συστήματος. Και έπεισε ότι θέλει και μπορεί να το αλλάξει.

Ήταν απόσπασμα από την ως άνω ομιλία του, που – κατ’ εμέ – του έδωσε την τελική νίκη, ανατρέποντας άρδην την κατάσταση. Και την συμπλήρωσε ιδανικά η συνέντευξη της νέας Πρώτης Κυρίας στο CNN (18.10.16). Μεταξύ άλλων, «καθάρισε» και το ως άνω κραυγαλέο ζήτημα με δύο λέξεις : “boys’ talks”.

[Για τους δύσπιστους : το FBI άνοιξε ξανά το φάκελο των emails μόλις στις 28.10.16]

Όλα αυτά είναι απλώς ενδεικτικά της μονόπλευρης «ενημέρωσης». Αυτή η στρεβλή προβολή υπάρχει στα πάντα. Και ο τηλεθεατής της τελετής, αυτός που έχει εγκλωβισθεί μέχρι τώρα, μοιραία, θα καταλάβει. Ίσως όχι τα πάντα, αλλά σίγουρα πολλά. Θα δει πάντως, και θα ακούσει, χωρίς «παράσιτα» και σε υπέρλαμπρο σκηνικό. Εκεί – πιστεύω – θα μπερδευτεί άσχημα. Ιδιαίτερα, αν έχει εκδηλωθεί δημοσίως.

Ευλόγως αναμένει κανείς έντονες ψυχοσωματικές αντιδράσεις και βουβές αναταράξεις. Μαζικές, και σε «αχαρτογράφητα νερά» για την επιστήμη. Μάλιστα, συντηρείται επιμελώς και το κλίμα άγριας αντιπαράθεσης. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου εύκολο για τον εξαπατημένο τηλεθεατή να αναθεωρήσει ψύχραιμα την κατάσταση.

Ταυτόχρονα, σε αυτό το κλίμα, θα δούμε και τις αντιδράσεις των “crooked media” απέναντι στην προοπτική να έχουμε «επικοινωνιακά πανίσχυρο Καίσαρα». Εκτίμησή μου από τον Αύγουστο (Φωνή της Κορινθίας φ.1511/8.9.16), αλλά τώρα πια χειροπιαστή πραγματικότητα. Όχι ;

Θα πάμε, άραγε, σε ένα κόσμο χωρίς προπαγάνδα ; Ή, έστω, σε κόσμο ενάρετης επικοινωνιακής ισχύος ; Ή, μήπως, θα δούμε άλλου επιπέδου προπαγάνδα ;

Κάπως έτσι, όμως, δεν μας έχει φύγει ακόμη η περιέργεια τι μέλλει γενέσθαι ως προς το τεράστιο χρέος της υπερδύναμης. Ο πολύς Obama κατάφερε και το πήγε από 7 σε 23 τρις, αλλά το θέμα ελάχιστα απασχόλησε τα περιώνυμα debates. Αλλά και ο νέος πλανητάρχης – αν δεν μου έχει διαφύγει κάτι – έχει περιορισθεί μόνον σε καυστικές παρατηρήσεις. Ουδείς, άλλωστε, τον ρωτά τι σκοπεύει να κάνει.

Ταυτόχρονα, τα αμερικάνικα χρηματιστήρια ίπτανται σε ιστορικά υψηλά. Όλα δείχνουν ότι αναζητούν συναισθηματικά ευάλωτους πελάτες. Αγοραστές του «λαχείου» ή του «μουντζούρη». Την ώρα που οι έμπειροι θα αξιολογούν ψύχραιμα και τις τρέχουσες αποτιμήσεις.

Κόρινθος 15 Ιανουαρίου 2017

Κώστας Τζαναβάρας