ΕΛΛΗΝΟΠΡΕΠΕΣ ΚΡΑΤΟΣ - Πρόταση Εθνικού Οράματος

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το παρόν πόνημα είναι το καταστάλαγμα 7ετούς δραστηριότητας ως «ελεύθερος σκοπευτής πολιτικός». Ευρύτερα, είναι το απόσταγμα των αναζητήσεων ενός 58ετούς βίου κόντρα στο ρεύμα κατάπτωσης αξιών.

Αισθάνομαι ειλικρινά ότι με «φωτογραφίζει» η γνωστή κουβέντα του Οδυσσέα Ελύτη : «Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».

Κόντρα στο ρεύμα είναι – από τον τίτλο κιόλας – και η παρούσα συνοπτική παρουσίαση των τελικών προτάσεων. Είναι βέβαιο ότι πάμπολλοι θα αντιδράσουν απολύτως αρνητικά στην λέξη «ελληνοπρεπές». Και, ίσως, γελάσουν ειρωνικά και για το «Εθνικό Όραμα».

Απευθύνομαι, όμως, στους «άλλους». Τους αριθμητικά λιγότερους μεν, σημαντικότερους δε. Αυτό ακριβώς υποδεικνύει η μακραίωνη Ελληνική Ιστορία : πάντα λίγοι έμπαιναν στον εκάστοτε Δούρειο Ίππο. Αποδεχόμενοι την τολμηρή ιδέα του εκάστοτε Οδυσσέα.

Σε αυτούς τους αριθμητικά λίγους, έχω να τονίσω τρία καίρια θέματα.

Πρώτον, κρίσιμο πρόβλημά μας είναι ότι έχουμε θεσμικό πλαίσιο ριζικά ακατάλληλο για την Ελλάδα. Αυτό θα φανεί παρακάτω. Αβίαστα. Η σύγκριση και τα συμπεράσματα είναι πρόδηλα.

Δεύτερον, το κατεστημένο πελατειακό κράτος έχει πάρει εργολαβία την βίαιη προσαρμογή της Ελλάδας σε ευρωπαϊκά πρότυπα, ενώ στην ουσία – για άλλους λόγους – δεν την θέλει. Γι’ αυτό ελίσσεται σαν φίδι.

Και, τρίτον, η ελληνική λύση έχει αντιπάλους μόνον στην Ελλάδα. Ούτε θα μπορούσαν, αλλά ούτε και θα ήθελαν να μας ανακόψουν ξένοι. Ιδίως στα σημερινά τους χάλια, θα επένδυαν κιόλας στην επιτυχία μας.

Να το πω ευθέως : Οι «αυταρχικοί» Ευρωπαίοι και οι «αιμοβόροι» δανειστές είναι μύθευμα για εσωτερική κατανάλωση. Αγριεύουν, αλλά με τα καμώματα και την διαχρονική ασυνέπεια των πολιτικών μας.

Δεν είναι άγιοι, ούτε άμοιροι ευθυνών. Αλλά τα λεφτά τους θέλουν, όχι εμάς. Και το Ελληνοπρεπές Κράτος που σχεδιάζω θα τους άφηνε με άνεση και πουρμπουάρ. Είναι βέβαιο. Σίγουρα, θα έπαυε η χώρα μας να είναι – από την πλευρά τους – ένας ατέλειωτος μπελάς.

Αντίστοιχα, κι εμείς δεν θέλουμε να είμαστε μπελάς τους. Ούτε ζητιάνοι. Θέλουμε λύση για εμάς. Και η λύση που προτείνω είναι ριζικά διαφορετική, σε σχέση με ο,τιδήποτε άλλο είναι γνωστό.

Η προτεινόμενη λύση είναι συνολική (turn key solution).

Εισηγούμαι εκ βάθρων αλλαγές πρωταρχικών αντιλήψεων. Δημιουργικές ανατροπές που αφορούν :

-          το φορολογικό σύστημα,

-          την αρχιτεκτονική της Τοπικής Αυτοδιοίκησης,

-          την δομή της κεντρικής εξουσίας, και

-          την διαδικασία πολιτικού διαλόγου και λήψης αποφάσεων.

Ο τολμηρός αυτός σχεδιασμός, δεν παραγνωρίζει την ζοφερή κατάσταση. Ο σχεδιασμός βασίζεται στην υφιστάμενη κατάσταση. Καθορίζεται, όμως, από τον τελικό στόχο. Για κάθε σοβαρό τεχνοκράτη, είναι αυτονόητο ότι η σειρά στον σχεδιασμό είναι αντίστροφη από την σειρά στην υλοποίηση.

Και, ειδικά στην σοβούσα υπαρξιακή μας κρίση, ως άτομα και ως έθνος, η αξία του τελικού στόχου είναι που δίνει νόημα και στην μάχη για επιβίωση. Το όραμα δίνει ελπίδα και δύναμη στην μάχη για επιβίωση. Εμπνέει και συνενώνει. Εν τέλει, το ξεκάθαρο όραμα είναι και όπλο επιβιώσεως.

Αλλιώς : Ένα όραμα που στηρίζεται σε εδραίο σχεδιασμό, δεν έχει καμία σχέση με «όνειρα θερινής νυκτός».

Αντίστοιχα, η παρουσίαση της προτάσεως έχει κι αυτή την δική της σειρά. Ξεκινά από το σημαντικότερο : την κολοσσιαία αλλαγή. Την απλή αλλαγή στην θεμελιώδη μας αντίληψη για την φορολογία : ΤΙ φορολογούμε.

Υποδεικνύω και στοιχειοθετώ ότι αυτή η προτεινόμενη απλή αλλαγή ισοδυναμεί με έναυσμα οικονομικού και κοινωνικού big-bang. Αβίαστα, θα προκαλούσε αλυσιδωτές ευεργετικές αλλαγές στα πάντα. Αυτή η προσδοκία, θεωρητική αλλά βάσιμη, αποδεικνύει αναντίρρητα την σημασία της ιδέας. Όχι την ευστοχία, την σημασία – το τονίζω.

Αυτή η κολοσσιαία αλλαγή είναι εφικτή υπό σοβαρό σχεδιασμό και ηγεσία.

Ο σχεδιασμός έχει να λύσει και το εξής καίριο μεταβατικό πρόβλημα : αυτή η κολοσσιαία αλλαγή παράγει μεν αλλά και προϋποθέτει το λιτό κράτος που θα διαμορφώσει τελικά.

Η ηγεσία, από την άλλη, έχει όχι μόνον να εξασφαλίσει την κοινωνική συναίνεση, αλλά – κυρίως – να οργανώσει έναν παγκοσμίως πρωτόγνωρο πολιτικό διάλογο. Ανοικτό δημοκρατικό διάλογο, αλλά και γόνιμο.

Αυτόν ακριβώς τον παραγωγικό διάλογο εξασφαλίζει το προτεινόμενο αριστοδημοκρατικό μοντέλο διοίκησης. Αυτό θα εξασφαλίσει τον σχεδιασμό και την ηγεσία για ό,τι μεγαλύτερο επιχειρήθηκε ποτέ : την αναγέννηση του λαού-ηγέτη του πλανήτη. Από την στάχτη μας.

Αυτό είναι, σε γενικές γραμμές, το πρόβλημα αλλά και το δέλεαρ της όλης προσπάθειας. Αυτά παρατίθενται συνοπτικά παρακάτω, δίνοντας μία κατ’ αρχήν επαρκή εικόνα του εγχειρήματος.

Αυτό το Όραμα προδιαγράφει επαρκώς και υπόσχεται βασίμως μια Ελλάδα που θα είμαστε υπερήφανοι να παραδώσουμε στα παιδιά μας.

Αυτό ακριβώς καλείται να εξετάσει προσεκτικά ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης. Πριν αποφασίσει να προφέρει ένα ξερό «Μαζί σου Κώστα». Ή, έστω, κάτι σαν «Σε τι μπορώ να φανώ χρήσιμος ;».

Η παρούσα «προκαταρκτική παρουσίαση» αποσκοπεί ακριβώς στην διάχυση των ιδεών, την ανταλλαγή απόψεων, και εν τέλει στην συνεργασία και τον συντονισμό δράσης.

Ολοκληρώνοντας, λοιπόν, την 7χρονη μοναχική πολιτική δράση μου, θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους με τίμησαν με την προσοχή τους. Ιδιαιτέρως, όσους μπήκαν στον κόπο να μου πουν ευθέως την γνώμη τους.

Εκφράζω από καρδιάς την ευγνωμοσύνη μου στους εκλεκτούς φίλους της «γενιάς που έζησε τον Πόλεμο» (Φωνή της Κορινθίας φ.1415/11.9.14), τόσο στην γενέτειρα μου Κόρινθο, όσο και στον τόπο προσωπικής περισυλλογής και αναγέννησης, το Διμηνιό.

Επίσης, ζητώ την κατανόηση από όσους ταλαιπώρησα με τις κατά καιρούς υπεραισιόδοξες διακηρύξεις μου. Η μόνη άμυνά μου : «Προς γαρ το τελευταίον εκβάν έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται».

Καλή αντάμωση !

Διμηνιό, 16 Ιανουαρίου 2017

Κώστας Τζαναβάρας

Κατέβασμα από ...

Facebook : κλικ εδώ 

Scribd : κλικ εδώ