Το πρόβλημα με τους σύγχρονους Γερμανοτσολιάδες

Το πρόβλημα με τους σύγχρονους Γερμανοτσολιάδες

Πλάνη. Αυτό είναι – κατά την γνώμη μου – το μείζον πρόβλημα της δοκιμαζόμενης χώρας μας. Πλάνη για το ποιο α-κ-ρ-ι-β-ώ-ς είναι το πρόβλημά μας – άρα και ποια η σωστή διάγνωση και η ενδεδειγμένη θεραπεία. Και σε αυτό συμβάλλουν τα μέγιστα οι διάφοροι οπαδοί της διαβόητης «προσαρμογής» στα δυτικά πρότυπα. Αλλά θα πρέπει να διαχωρίσουμε αυτούς που το κάνουν από καλή πρόθεση.

Η θεωρία της «Ψωροκώσταινας» βλέπει με περιφρόνηση την σημερινή Ελλάδα. Μιλούν π.χ. για «θνήσκον εθνάριο». Η Ιστορία, όμως, γράφει ξεκάθαρα ότι είμαστε το έθνος-ηγέτης του πλανήτη. Μόνο αγράμματοι μπορούν να το αμφισβητήσουν.

Αν κάποιοι πάλι μιλούν για περασμένα μεγαλεία, η ερώτηση είναι αυτή ακριβώς : «πόσο περασμένα ;». Γιατί το Έπος του ’40 – ’41, μαζί και η Εθνική Αντίσταση, περιορίζουν το χρονικό εύρος σε κάπου 70 χρόνια. Οι ευάριθμοι ξενομανείς «ζορίζονται» με αυτή την αλήθεια. Ελεεινολογούσαν από πολύ νωρίτερα.

Ακόμη περισσότερο, όμως, ζορίζονται από την συνέχεια της επιχειρηματολογίας που εισηγούμαι : Είμαστε γνήσιοι Έλληνες καθώς εμφανίζουμε τα πανάρχαια ελαττώματα της φυλής.  Και μάλιστα τα εμφανίζουμε σε ακραία έξαρση. Άλλωστε το ίδιο φαινόμενο οδήγησε στον αλλόκοτο αδελφοκτόνο πόλεμο του ’45 - ΄49.

Δεν είναι «θνήσκον» το … εθνάριό μας. Είμαστε σε βαθιά υπαρξιακή κρίση. Υπάρχει, έστω θεωρητικά, η περίπτωση να χαθούμε ως Έθνος, αλλά η βασική προοπτική είναι η Εθνική μας Αναγέννηση. Φυσικά θα χρειασθεί να βρούμε την «άκρη της κλωστής», αλλά θα την βρούμε.

Στην πραγματικότητα, συνειδητά η ασυνείδητα, όλη η ανθρωπότητα έχει μία κρυφή ελπίδα : ότι η ακραία κρίση της χώρας μας θα αναδείξει την λύση στην παγκόσμια κρίση. Και πολλοί νομίζουν – το τονίζω : νομίζουν – ότι κάτι τέτοιο θα κακοφανεί στους διάφορους εξωτερικούς εχθρούς μας.

Η αλήθεια είναι – όλοι οι νουνεχείς την βλέπουν – άλλη. Οι μόνοι που θα ζοριστούν είναι οι εγχώριοι προσκυνημένοι, οι επιτήδειοι εργολάβοι της υποτέλειας. Εντυπωσιάζουν τους πάντες με το απύθμενο μίσος, την έμμονη τρομολαγνεία, την εμπαθή αποδοκιμασία κάθε προσπάθειας απεγκλωβισμού μας από τον ρόλο του θύματος.

Ας μην περιορισθούμε στην εξέταση της στάσης τους απέναντι στις απόπειρες της σημερινής κυβέρνησης. Η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και η θαρραλέα στάση απέναντι στους δανειστές πράγματι προϋποθέτουν «ατού». Είναι προς εξέτασιν αν υπάρχουν και πού βγάζουν. Δεν προσφέρεται το θέμα για αποκάλυψη των σύγχρονων Γερμανοτσολιάδων. Τουλάχιστον μέχρι να φανούν χειροπιαστά αποτελέσματα.

Πιο αποκαλυπτικά αποτελέσματα φέρνει μία επιδέξια εξέταση της στάσης τους απέναντι στις εύλογες Εθνικές διεκδικήσεις αποζημιώσεων για την Γερμανική Κατοχή. Κατάπτυστοι πολιτικάντηδες και κονδυλοφόροι επιχειρηματολογούν ακατάσχετα υπέρ των Γερμανικών θέσεων. Πολλές φορές, «βασιλικότεροι του βασιλέως». Επικαλούνται πολλά και διάφορα : παραγραφές, συμφωνίες και δεν συμμαζεύεται.

Αν βάλουμε, όμως, σε μία σειρά τη συζήτηση, η ερώτηση-ματ είναι ακριβώς αυτή : «Τι μας χρωστούσε η Γερμανία φεύγοντας το ’44 ;» Ας ρωτήσουμε ένα σύγχρονο Γερμανοτσολιά, να δούμε τι θα απαντήσει. Ακριβέστερα : τι δ-ε-ν θα απαντήσει.

Κόρινθος 7 Απριλίου 2015

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

ελεύθερος σκοπευτής πολιτικός

ktz1958@gmail.com