Γιατί δεν αγκαλιάσαμε νωρίτερα τα μνημόνια;

Η ερώτηση του τίτλου, προκύπτει αβίαστα από την «χαρμόσυνη» δήλωση του απερχομένου Προέδρου του EuroWorking Group: «Μόνο ο όψιμος ΣΥΡΙΖΑ αγκάλιασε πραγματικά τα μνημόνια», σε συνδυασμό με την πληροφορία του: «Τα πράγματα βελτιώθηκαν ανέλπιστα μόνο τον τελευταίο χρόνο».

Ως τεχνοκράτης, ο Αμερικανο-Αυστριακός Thomas Wieser, προφανώς, στερείται των απαιτουμένων εκφραστικών προσόντων, ώστε να αποδώσει ακριβέστερα λεπτομέρειες του φλογερού –και γόνιμου!– εναγκαλισμού. Όθεν, δεν μας διαφωτίζει πώς έγινε και προέκυψε αίσθημα μετά εναγκαλισμών, μετά από τους γνωστούς ολονύκτιους «εκβιασμούς».

Ακόμη, ούτε λίγο ούτε πολύ, μαθαίνουμε ότι όχι μόνον η περί ης κυβέρνηση «ενστερνίσθηκε τους στόχους του προγράμματος», αλλά και «εξηγήθηκε πειστικά στους πολίτες η αναγκαιότητά του προγράμματος».
Και τώρα –τι χαρά!– έχουμε «ανέλπιστη βελτίωση», ενώ όχι μόνον δεν έχουν γίνει «πραγματικά βαθιές τομές στην κοινωνία», αλλά χρειάζεται και «να ασκήσουν αυτοκριτική και να αναζητήσουν τις αιτίες της κρίσης» –ποιοί;– «οι πολιτικοί και οι πολίτες της χώρας».

Όταν υπάρχει τόση λογική ανακολουθία, και με τόσο προφανείς αντιφάσεις προς την πραγματικότητα, και από υψηλόβαθμους τεχνοκράτες, ίσως είναι πολύ αργά για αλήθειες. Ας το ρίξουμε, λοιπόν, κι εμείς στα παραμύθια.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν δύο φιλαράκια μπασκετμπολίστες. Συνομήλικοι, ισοϋψείς, ισοβαρείς. Άριστοι στην συνεργασία τους, και παικταράδες, «ζωγράφιζαν» στο παρκέ. Η στενή φιλία τους ήταν καύχημα των αντιρατσιστών.

Ατυχώς, έσπασε το πόδι του ο λευκός. «Δύο μήνες στο γύψο», ήταν η αγωγή που επέβαλε ο ονομαστός γιατρός που τον ανέλαβε. Και, πριν προλάβει να στεγνώσει καλά-καλά ο γύψος, να που σπάει –λέμε τώρα– και ο έτερος του διδύμου των επιτυχιών το πόδι του. Στο ίδιο ακριβώς σημείο, μάλιστα.

Αυτή τη φορά, η αγωγή, του ίδιου γιατρού, είχε κάτι πιο αληθοφανές για παραμύθια: «Ένα μήνα στο γύψο». Στην εύλογή απορία του νεαρού ασθενούς του, η ολέθρια απάντηση ήταν «Γιατί εσύ είσαι μαύρος».

Πάραυτα, ο ρατσιστής γιατρός έγινε viral στα περιώνυμα social media. Είχε κιόλας καταστραφεί η καριέρα του, όταν κάποιος κατάφερε να ψελλίσει ότι οι μαύροι έχουν καλύτερα οστά. Και γίνονται γρηγορότερα καλά.

Πάνω στην ώρα, «προέκυψε» νέο θύμα της ακρίδας: ένας σεξιστής, που –λέει– φλερτάριζε.

Μιαν άλλη φορά κι έναν άλλο καιρό, ήταν ένα κακομαθημένο βουτυρόπαιδο. Σε συμπαιγνία με την ευτυχή μαμά, έπεισαν τον εύπορο μπαμπά ότι ο διάδοχος είχε πια ηλικία για ευκαιρίες πρωτοβουλίας και ανάληψης ευθυνών.

Το σερβίρισμα της ιδέας ήταν περίτεχνο: η ανάθεση καθηκόντων ήταν σε ύφος διαταγής. Ο πατέρας επέβαλε δεσποτικώς στον γιόκα του να πάει να αναλάβει το βάψιμο του εξοχικού της οικογένειας. «Ήσουνα σωστά αυστηρός» του είπε το βράδυ στο κρεβάτι η συμβία του…

Με το εύλογο παραδάκι στην τσέπη, ο διάδοχος παίρνει τον δρόμο για το χωριό. Είχε κάνει κιόλας τα κουμάντα του με τους μαστόρους, όταν του πέρασε και μια ακόμη καλύτερη ιδέα: θα αύξανε αυθημερόν το κεφάλαιο. Ποντάροντας στον Ιππόδρομο, από το σύγχρονο «μαγαζί» του χωριού. Σε ένα «σιγουράκι» –βεβαίως-βεβαιως...

Τι θα έκανε τώρα που έχασε; Με το υπόλοιπο του κεφαλαίου να μην φτάνει πλέον για τους μαστόρους; Να πει την αλήθεια στον μπαμπά; Να την πει στην μαμά, να την πει αυτή στον μπαμπά;

Βρήκε καλύτερη λύση. Έβαλε φωτιά στο εξοχικό. Υποστήριξε στον μπαμπά ότι κάποιος κακός γείτονας ζήλεψε, και έβαλε φωτιά στα πεύκα τους. Υποτίθεται ότι το βάψιμο είχε τελειώσει, και είχαν πληρωθεί και οι μαστόροι. Και –φευ!– πώς να φανεί η άριστη δουλειά στο βάψιμο, τώρα που είχε μαυρίσει όλο το σπίτι;

Η μαμά βόηθησε αυθορμήτως. Πίστεψε το παραμύθι του γιόκα της. Του έδωσε και πανωχαρτζιλίκι, μάλιστα. Ο διάδοχος είχε διαπρέψει στο βασικό της αληθοφάνειας: timing. Όλα σατανικά και αναπάντεχα ένα πράμα...

Κάπως έτσι, λόγου χάριν, ας ρωτήσουμε νοερώς τον [απρόσιτο για κοινούς θνητούς] herr Wieser:

1.      Ξέρει τις αιτίες της κρίσης και μας τις κρύβει, ή τώρα άρχισαν να καταλαβαίνουν ακόμη και οι ευρωπαίοι φωστήρες ότι η Ελλάδα είναι «περίπτωση»;

2.      Ξέρει αν τα μνημόνια εφαρμόσθηκαν επιλεκτικά; Μήπως ξέρει ότι «το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής επωμίστηκαν περισσότερο ορισμένες κοινωνικές ομάδες, και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι»; Ή απλώς ξέχασε τι έγραφε η πρόταση των δανειστών που τέθηκε σε δημοψήφισμα;

3.      Μήπως ξέχασε το «Οι αρχές δεσμεύονται στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που έπρεπε να είχαν εφαρμοστεί εδώ και πολύ καιρό για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης»; Ή δεν ήταν στο Eurogroup της 20^ης Φεβρουαρίου 2015;

4.      Τι έλεγαν οι εκθέσεις του υπό την προεδρία του EWG το ’14; Πήγαινε καλά το φιλόδοξο «ειδύλλιο», ενώ –όπως μαθαίνουμε τώρα– δεν είχαμε ούτε καν «αγκαλιές» από τα κακομαθημένα βουτυρόπαιδα;

Κόρινθος 11 Φεβρουαρίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας