Απέναντι στην ακρίδα του λαϊκισμού

 

Απέναντι στην ακρίδα του λαϊκισμού

Ο λαϊκισμός είναι κάτι σαν το γραμματόσημο : δεν του κάνει κακό να τον φτύνεις. Ίσα-ίσα, σε κατεβάζει εύκολα στο επίπεδό του. Δεν είναι καθόλου εύκολο να αποφύγει να γίνει λαϊκιστής, ακόμη και ο πιο συνειδητός διώκτης του. Χάνουμε την ουσία, την λογική.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η γνωστή υπόθεση με το περιβόητο Plan B Βαρουφάκη. Πρόκειται για ασύστολο ψάρεμα σε θολά νερά, και απίστευτη σύγχυση και συγκάλυψη ευθυνών μαζί. Να τα βάλουμε σε μία σειρά ;

Πρώτον, προβλήθηκε ότι επρόκειτο για «χακάρισμα» των ΑΦΜ. Λες και το Υπουργείο Οικονομικών χρειάζεται άδεια για να έχει ο,τιδήποτε από τα στοιχεία που το ίδιο χειρίζεται.

Δεύτερον, προβλήθηκε ότι επρόκειτο για σχέδιο Grexit ενώ επρόκειτο για σχέδιο κυκλοφορίας παράλληλου νομίσματος. Χωρίς δηλαδή να φύγουμε από το ευρώ.

Τρίτον, κατακρίθηκε η μυστικότητα στην εκπόνηση του σχεδίου, λες και θα είχε νόημα να εκπονηθεί φανερά.

Τέταρτον, όπως φαίνεται, η ισοπεδωμένη κοινή γνώμη δεν καταλαβαίνει την χρησιμότητα των plan B γενικά. Δεν υπάρχει, όμως, σοβαρή πολιτική χωρίς εναλλακτικό πλάνο.

Είναι χαρακτηριστικό αυτών των αντιλήψεων, μάλιστα, ότι, πριν κάπου δύο χρόνια, ο τότε ΥΠΟΙΚ Γ.Στουρνάρας, είχε κυριολεκτικά γελοιοποιηθεί σε συνέντευξη στο μεγάλο αμερικανικό κανάλι Bloomberg. Η δήλωσή του «Δεν χρειαζόμαστε plan B», διατυπωμένη μάλιστα με χαρακτηριστική άνεση ασυνέτου, είχε αφήσει τους πάντες άναυδους. Κυριολεκτικά «τραβούσαν τα μαλλιά τους» οι δημοσιογράφοι.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι το ίδιο γεγονός δ-ε-ν δίνει χρήσιμα συμπεράσματα (στους περισσότερους τουλάχιστον), λόγω προκαταλήψεων για το συγκεκριμένο κανάλι. Αγνοείται δηλαδή το απλό δεδομένο ότι ένα κανάλι που απευθύνεται σε μεγαλοεπενδυτές παγκοσμίως δεν τους ταΐζει κουτόχορτο. Δεν διανοείται να τους πληροφορήσει ανακριβώς.

Κάπως έτσι, σε κλίμα παραλογισμού, η όλη κλωτσοπατινάδα περί το plan B κατάφερε να κρύψει από την κοινή γνώμη το μείζον : Η Ελλάδα βρέθηκε ΧΩΡΙΣ plan B απέναντι στον τελικό ωμό εκβιασμό των – κατά τα άλλα – εταίρων μας. Δεν είχαμε άμυνα στον εκβιασμό για άμεση χρεοκοπία, ενώ κατά τα άλλα κάναμε «σκληρή διαπραγμάτευση». Ανεπάρκεια σε βαθμό κακουργήματος.

Αντί, λοιπόν, να καθίσουμε στο σκαμνί την κυβέρνηση γιατί πήγε ως πρόβατο επί σφαγήν, καθώς δεν είχε κατάλληλο plan B, την κατηγορούμε γιατί είχε ένα άλλο plan B. Χώρια που – επί της ουσίας – επρόκειτο για παρωδία πλάνου.

Ο λαϊκισμός έχει κι άλλο ένα χαρακτηριστικό της ακρίδας : αφού σαρώσει τα πάντα, φεύγει για αλλού. Μέσα στις ημέρες που θα μεσολαβήσουν μέχρι την δημοσίευση αυτού του ταπεινού άρθρου, το θέμα μπορεί να έχει ξεχασθεί. Χωρίς συμπέρασμα.

Το ίδιο έγινε π.χ. με τις περισπούδαστες ενστάσεις του Ε.Βενιζέλου περί αντισυνταγματικότητας του δημοψηφίσματος. Ο λόγος που προέβαλε περί δημοσιονομικού ερωτήματος ΔΕΝ αντέχει σε απλή ανάγνωση του άρθρ.44 παρ. 2 του Συντάγματος. Είναι παντελώς αστήρικτος ισχυρισμός και κανείς δεν ενδιαφέρεται να τον εγκαλέσει για αθλιότητα που δυναμίτισε το πολιτικό κλίμα. Και αυτό το αστήρικτα δυναμιτισμένο κλίμα οδήγησε τον κόσμο στα ΑΤΜ και τελικά στο κλείσιμο των τραπεζών.

Αν – αν ! – όλα αυτά δεν έχουν ουσία, ως δήθεν παρελθοντολογία, αξίζει να δούμε τις εξελίξεις με την σύσκεψη (6/8/15) στον Λευκό Οίκο. 40 ισχυροί ομογενείς είναι καλεσμένοι του Προέδρου Ομπάμα για κινητοποίηση υπέρ της χώρας μας. Αρχίζοντας από ανθρωπιστική βοήθεια και φθάνοντας μέχρι επενδύσεις. Το ερώτημα είναι απλό : Αν – αν ! – θελήσουν να επενδύσουν, ποιος θα εμποδίσει την ακρίδα του λαϊκισμού να επιτεθεί εναντίον τους ;

Μακάρι να ανησυχώ άδικα, αλλά και «Ο σιωπών δοκεί συναινείν».

Κόρινθος 3 Αυγούστου 2015

E