Herr Schaeuble, τί θέλετε ακριβώς από την Ελλάδα ;

 

Παραπομπές :

Frau Merkel aufiderzeen

warrants των τραπεζών μας

How cheep euro can Germany afford herr Schaeuble?

Let’s bet on euro herr Schaeuble

Το πρόβλημα με τους γερμανογενίτσαρους

Το πρόβλημα με τους γερμανογενίτσαρους

Γερμανογενίτσαροι είναι οι εγχώριοι υποτακτικοί της Γερμανίας και των συναφών αντιλήψεων. Πήραν εργολαβία διάφορα κατά καιρούς σχέδια, τα διέστρεψαν για δικό τους όφελος, και τελικά «τα έκαναν μούσκεμα». Τώρα πιά «ο κόμπος έφτασε στο χτένι», το αφεντικό τους ζορίζεται, «το ψάχνει», και αρχίζει να αντιλαμβάνεται τα παιχνιδάκια των εργολάβων του. Αυτά που δεν μπορεί πλέον να καλύψει απέναντι στους ευρωπαίους ψηφοφόρους και φορολογούμενους.

Η κατάσταση περιπλέκεται υπό τις συνθήκες που διαμόρφωσαν οι πρόσφατες εκλογές. Η νέα κυβέρνηση τηρεί μία στάση δυναμική. Ανταποκρίνεται στο έμφυτο αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας. Πάντα προτιμούσαμε έναν ηρωϊκό θάνατο – ιδίως σε σύγκριση με τον αργό θάνατο.

Το ερώτημα που πλανάται ανά την Ευρώπη είναι «Πού το πάει η Ελλάδα ;». Κοινή η απορία, διάχυτη η σύγχυση. Άλλοι - επίσημα Φινλανδικά χείλη - καταγγέλλουν «Ελληνικό εκβιασμό». Άλλοι χαιρεκακούν για την δυσχερή θέση του … εκβιαστή. Άσκηση υπομονής, για γερούς λύτες. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Γι’ αυτό και τα απαραίτητα «ατού» της δυναμικής πολιτικής αναζητούνται ...

Αλήθεια είναι επίσης ότι το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα δεν έχει απάντηση στο μείζον πρόβλημα του αποπληθωρισμού. Τόσο που το κρύβει επιμελώς από τον μέσο πολίτη. Και με μαντζούνια σαν την ποσοτική χαλάρωση φουσκώνουν τα μεγάλα χρηματιστήρια. Στην πραγματικότητα φοράνε βατραχοπέδιλα στους δεινόσαυρους για να τους σώσουν από τους σύγχρονους παγετώνες.

Οι γερμανογενίτσαροι εκμεταλλεύονται το αδιέξοδο, έχουν μακρά πείρα. Εκμεταλλεύθηκαν την ένταξη στην τότε ΕΟΚ, τα κοινοτικά προγράμματα, τον εκσυγχρονισμό, την επανίδρυση του κράτους, τον ξανα-εκσυγχρονισμό, την διάσωση με το Μνημόνιο. Πάντα με πρόσκαιρες επιτυχίες και τελική αποτυχία. Δεν τους σύμφερε να «χτυπάνε το γαϊδούρι», γι’ αυτό «χτυπούσαν το σαμάρι».

Ειδικά στο Μνημόνιο, όλα δείχνουν ότι η κατάσταση καταλήγει σε ζημιά του ίδιου του αφεντικού των γερμανογενίτσαρων. Το Μνημόνιο, σε τελική ανάλυση, έδινε χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων – μέσω Ελλάδας – σε μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες. Αν – αν ! – «έβγαινε» το περιβόητο πρόγραμμα προσαρμογής, δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Κανείς δεν θα ζητούσε εξηγήσεις.

Τώρα, όμως, στην εποχή που όλοι έχουν τα δικά τους προβλήματα, τα ψέματα δεν περνάνε. Η αδίρρητη αλήθεια είναι ότι οι πολιτικάντηδες εργολάβοι της «προσαρμογής» ουδέποτε ξεκίνησαν τις «διαρθρωτικές αλλαγές». Καθαρά εισπρακτικά και υφεσιακά μέτρα έφεραν μία πρόσκαιρη αναλαμπή στους αριθμούς. Αναλαμπή που επιτηδείως βαφτίσθηκε ανάκαμψη. Υπό την ανοχή της τρόϊκας μάλιστα.

Οι γερμανογενίτσαροι δεν εκφράζουν το «Να γίνουμε Γερμανοί». Εκφράζουν το «Να κάνουμε πως γινόμαστε Γερμανοί». Κάπως έτσι μπερδεύεται ο λάθος στόχος με την επιτήδεια εκμετάλλευσή του και την πολιτική ανεπάρκεια.

Τρέμουν οι γερμανογενίτσαροι μπροστά στο «Να ξαναγίνουμε Έλληνες». Τους κλείνει το παλαιοκομματικό μαγαζί της διαπλοκής. Και τρέμουν – κυρίως – μπροστά στην θεαματική αποκάλυψη : κανείς στον κόσμο δεν έχει πρόβλημα με το «Έλληνες ξανά !». Κάθε άλλο μάλιστα.

Υπό αυτές τις συνθήκες οι γερμανογενίτσαροι γίνονται απίστευτα επικίνδυνοι. Περί αυτού πρόκειται.

Κόρινθος 13.4.15

Κώστας Τζαναβάρας

Το πρόβλημα με τους σύγχρονους Γερμανοτσολιάδες

Το πρόβλημα με τους σύγχρονους Γερμανοτσολιάδες

Πλάνη. Αυτό είναι – κατά την γνώμη μου – το μείζον πρόβλημα της δοκιμαζόμενης χώρας μας. Πλάνη για το ποιο α-κ-ρ-ι-β-ώ-ς είναι το πρόβλημά μας – άρα και ποια η σωστή διάγνωση και η ενδεδειγμένη θεραπεία. Και σε αυτό συμβάλλουν τα μέγιστα οι διάφοροι οπαδοί της διαβόητης «προσαρμογής» στα δυτικά πρότυπα. Αλλά θα πρέπει να διαχωρίσουμε αυτούς που το κάνουν από καλή πρόθεση.

Η θεωρία της «Ψωροκώσταινας» βλέπει με περιφρόνηση την σημερινή Ελλάδα. Μιλούν π.χ. για «θνήσκον εθνάριο». Η Ιστορία, όμως, γράφει ξεκάθαρα ότι είμαστε το έθνος-ηγέτης του πλανήτη. Μόνο αγράμματοι μπορούν να το αμφισβητήσουν.

Αν κάποιοι πάλι μιλούν για περασμένα μεγαλεία, η ερώτηση είναι αυτή ακριβώς : «πόσο περασμένα ;». Γιατί το Έπος του ’40 – ’41, μαζί και η Εθνική Αντίσταση, περιορίζουν το χρονικό εύρος σε κάπου 70 χρόνια. Οι ευάριθμοι ξενομανείς «ζορίζονται» με αυτή την αλήθεια. Ελεεινολογούσαν από πολύ νωρίτερα.

Ακόμη περισσότερο, όμως, ζορίζονται από την συνέχεια της επιχειρηματολογίας που εισηγούμαι : Είμαστε γνήσιοι Έλληνες καθώς εμφανίζουμε τα πανάρχαια ελαττώματα της φυλής.  Και μάλιστα τα εμφανίζουμε σε ακραία έξαρση. Άλλωστε το ίδιο φαινόμενο οδήγησε στον αλλόκοτο αδελφοκτόνο πόλεμο του ’45 - ΄49.

Δεν είναι «θνήσκον» το … εθνάριό μας. Είμαστε σε βαθιά υπαρξιακή κρίση. Υπάρχει, έστω θεωρητικά, η περίπτωση να χαθούμε ως Έθνος, αλλά η βασική προοπτική είναι η Εθνική μας Αναγέννηση. Φυσικά θα χρειασθεί να βρούμε την «άκρη της κλωστής», αλλά θα την βρούμε.

Στην πραγματικότητα, συνειδητά η ασυνείδητα, όλη η ανθρωπότητα έχει μία κρυφή ελπίδα : ότι η ακραία κρίση της χώρας μας θα αναδείξει την λύση στην παγκόσμια κρίση. Και πολλοί νομίζουν – το τονίζω : νομίζουν – ότι κάτι τέτοιο θα κακοφανεί στους διάφορους εξωτερικούς εχθρούς μας.

Η αλήθεια είναι – όλοι οι νουνεχείς την βλέπουν – άλλη. Οι μόνοι που θα ζοριστούν είναι οι εγχώριοι προσκυνημένοι, οι επιτήδειοι εργολάβοι της υποτέλειας. Εντυπωσιάζουν τους πάντες με το απύθμενο μίσος, την έμμονη τρομολαγνεία, την εμπαθή αποδοκιμασία κάθε προσπάθειας απεγκλωβισμού μας από τον ρόλο του θύματος.

Ας μην περιορισθούμε στην εξέταση της στάσης τους απέναντι στις απόπειρες της σημερινής κυβέρνησης. Η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και η θαρραλέα στάση απέναντι στους δανειστές πράγματι προϋποθέτουν «ατού». Είναι προς εξέτασιν αν υπάρχουν και πού βγάζουν. Δεν προσφέρεται το θέμα για αποκάλυψη των σύγχρονων Γερμανοτσολιάδων. Τουλάχιστον μέχρι να φανούν χειροπιαστά αποτελέσματα.

Πιο αποκαλυπτικά αποτελέσματα φέρνει μία επιδέξια εξέταση της στάσης τους απέναντι στις εύλογες Εθνικές διεκδικήσεις αποζημιώσεων για την Γερμανική Κατοχή. Κατάπτυστοι πολιτικάντηδες και κονδυλοφόροι επιχειρηματολογούν ακατάσχετα υπέρ των Γερμανικών θέσεων. Πολλές φορές, «βασιλικότεροι του βασιλέως». Επικαλούνται πολλά και διάφορα : παραγραφές, συμφωνίες και δεν συμμαζεύεται.

Αν βάλουμε, όμως, σε μία σειρά τη συζήτηση, η ερώτηση-ματ είναι ακριβώς αυτή : «Τι μας χρωστούσε η Γερμανία φεύγοντας το ’44 ;» Ας ρωτήσουμε ένα σύγχρονο Γερμανοτσολιά, να δούμε τι θα απαντήσει. Ακριβέστερα : τι δ-ε-ν θα απαντήσει.

Κόρινθος 7 Απριλίου 2015

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

ελεύθερος σκοπευτής πολιτικός

ktz1958@gmail.com