Πανδημία κορωνοϊού; ή κάτι χειρότερο; (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1772/24.12.2021)

Οι προ ημερών αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας επί θεμάτων συνταγματικότητας μέτρων υποχρέωσης εμβολιασμού, αξίζουν προσεκτική ανάγνωση, αλλά και ενατένιση των συνεπειών. Ως απλός σκεπτόμενος πολίτης, δημοσιοποιώ τις απόψεις μου, αποφεύγοντας προσεκτικά οποιαδήποτε κριτική δικαστικών αποφάσεων.

 

Κατ' αρχάς, η περί του Πυροσβεστικού Σώματος προσφυγή, δεν προέβαλλε αντιρρήσεις επί της σκοπιμότητας εμβολιασμού. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, κρίθηκε τελεσίδικα το τυπικό. Ομοφώνως το Σ.τ.Ε. αποδέχθηκε τη δυνατότητα του Κράτους να επιβάλλει μέτρα υποχρεωτικού εμβολιασμού.  Προφανώς, αν συνηγορούν ουσιαστικοί λόγοι.

Επί της ουσίας, λοιπόν, η Απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, απάντησε κατά δύο τρόπους στις αιτιάσεις των υγειονομικών.  Αφ' ενός έκρινε απαράδεκτες τις επιστημονικής υφής αιτιάσεις τους, χωρίς να τις εξετάσει, καθώς -αφ' ετέρου- έκρινε ότι αρκούν οι αποφάσεις των αρμοδίων υπηρεσιών (ΕΟΔΥ κ.λ.π.)

Από μία άποψη, δείχνει σαν να απονέμεται κάποιος τίτλος επιστημονικής αυθεντίας στις Κρατικές Υπηρεσίες.

Σαν να μην νοείται επιστημονική αμφισβήτηση των επιστημονικών θέσεων που ενυπάρχουν στις αποφάσεις των αρμοδίων υπηρεσιών. Σαν να μην νοείται ακυρωτική δικαστική προστασία.

Από μία άλλη άποψη, όμως, την οποία καταθέτω εκ πείρας, μάλλον επαναλήφθηκε ένα γνωστό ελληνικό φαινόμενο. Όχι μόνο νεοελληνικό -το τονίζω.

Εν ολίγοις: αντί οι προσφεύγοντες υγειονομικοί να στοιχειοθετήσουν ευθείες επιστημονικές αντιρρήσεις πάνω στα έγγραφα που επικαλείται η προσβαλλόμενη Απόφαση, απλώς αντιπρότειναν "τα δικά τους". Υπό τέτοιες συνθήκες, σίγουρα, το Σ.τ.Ε. δεν έχει άλλη επιλογή.

 

Είτε συνέβη το πρώτο, είτε συνέβη το δεύτερο, κάθε συνετός πολίτης καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάθε συνετός πολίτης, δίνει απόλυτη προτεραιότητα όχι στη νίκη αλλά στην αλήθεια.

Ας σκεφθούμε και το εξής: Για κάθε τεχνικό έργο, εξετάζουμε τις περιβαλλοντικές του επιπτώσεις. Σε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα Υγείας και Δικαιοσύνης, ποιός εξετάζει τις κοινωνικές επιπτώσεις; Ποιός τις εξετάζει υπό σαφείς προδιαγραφές δομής και πληρότητας; Υπό πνεύμα φιλαλήθειας;

Κάπως έτσι, εφ' όσον υπάρξει προσφυγή, το Σ.τ.Ε. ελέγχει εξονυχιστικά επί της ουσίας -και καλά κάνει!- τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις ακόμη και μικρών έργων. Αντιθέτως, προ ενός τόσο σοβαρού μέτρου Δημόσιας Υγείας, δεν μπαίνει καν στην ουσία. Και τις κοινωνικές επιπτώσεις του, δεν επιτρέπεται καν να τις αναλογισθεί.

 

Ευρύτερα, στην κοινωνία μας, δείχνει σαν να μην τίθεται η κοινή λογική πάνω από την Επιστήμη, σαν να μην χρειάζεται να πρυτανεύει στις αποφάσεις μας. Σαν να περιττεύει, όσο κι αν -αν!- εκθέτει ειδικούς και αυθεντίες. Ίσως αποδεικνυόμαστε να διυλίζουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε την κάμηλο.

Υπό αυτό το πρίσμα, δείχνει να ενυπάρχει η κοινωνική αντίληψη ότι ακόμη και η πραγματικότητα δεν έχει "φωνή". Σαν να χρειάζεται να πρωτοκολλήσει κάποια προσφυγή. Που μπορούμε και να την απορρίψουμε. Όχι;

 

Στη Φιλοσοφία, από αιώνες, έχει καταγραφεί η άποψη: "Αν δεν υπάρχει Θεός, όλα επιτρέπονται". Η αντίληψη ότι "τα πανθ' ορά", όμως, υπάρχει και στα Ομηρικά Έπη και στο Ευαγγέλιο.

Προφανώς, πλέον, η Φύση θα χρειασθεί να βρει έναν ευγενικό τρόπο να υποδείξει πειστικά ότι υπάρχει Θεός.

 

Διμηνιό 4 Δεκεμβρίου 2021

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

 

 

Η αναγέννηση της Φιλοσοφίας ως ιστορική ανάγκη (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ, φ.1815/10.3.2022)

"Η οικονομική κρίση, που μαστίζει τον πλανήτη και την Ελλάδα, η εξαθλίωση ενός ολόκληρου Έθνους, που στην θεωρία είναι κυρίαρχο, αλλά στην πραγματικότητα χωρίς δικαίωμα εξουσίας της λειτουργίας του έχει, ως πέπλο, απορροφήσει ολοκληρωτικά τη σκέψη και τις ενέργειες του Ελληνικού Λαού. Οι επικείμενες Δημοτικές και Βουλευτικές Εκλογές δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο την ψυχολογική κατάσταση του Λαού. Οι περισσότεροι Έλληνες, γονατισμένοι από τα προσωπικά μας και Ελλαδικά προβλήματα δεν έχουμε τον χρόνο και τη διάθεση να δούμε τι συμβαίνει στον περίγυρό μας (...)."

Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια στο κύριο άρθρο του "Κορίνθιου" με τίτλο "Δείγματα της παγκόσμιας τρέλλας..." (Φ.τ.Κ. φ.1814/3.11.2022). Ο αγαπητός φίλος και ομοτράπεζος Βαγγέλης Κόκκινος, περιέγραφε, "Με το θάρρος της γνώμης" του, την ζοφερή πραγματικότητα.

Δεν είναι καθόλου απλό ένα "στρατιωτικό μάτι" να διαβλέπει ότι "θέλουν πόλεμο με κάθε τίμημα οι δήθεν φιλελεύθεροι Νατοϊκοί, αλλά και οι δήθεν προοδευτικοί της Ανατολής!"

Διαπιστώνει και προθέσεις "αποπληθυσμού της γης" στα "600 εκατομμύρια". Έναντι "7 δις" τώρα.

ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΤΑ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ, αυτά είναι τα σχέδια, αυτό είναι το ζοφερό ενδεχόμενο.. Αλλά, ακόμη και στην καλύτερη συνηθισμένη εξέλιξη, όλα αυτά απλώς θα αναβληθούν. Το πολεμικό κλίμα πλήττει τους περισσότερους, και τα σχέδια θα παραμένουν. Όσο για την χειρότερη εκδοχή, πράγματι, οι ελπίδες μας εναπoτίθενται στο Θεό.

ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ, είναι η βασική φιλοσοφική "Πώς είναι τούτο δυνατόν;" Πώς γίνεται δηλαδή να ΘΕΛΟΥΝ κάποιοι να πραγματοποιηθούν τέτοια σχέδια. Τί κόσμο φαντάζονται; Τί ζωή θα είναι για τους νικητές ενός τέτοιου πολέμου; Τί συμφέρον έχουν; Τί επιδιώκουν για τις γυναίκες και τα παιδιά τους;

ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ, κι αυτή βασική φιλοσοφική, αφορά την ΑΠΩΤΕΡΗ ΑΙΤΙΑ όλων αυτών. Ακολουθώντας δηλαδή το μίτο των διαδοχικών αιτίων, φθάνουμε στη ρίζα, στο πρόβλημα που τα προκαλεί όλα. Και η λύση σε όλα προβάλλει απλή, σίγουρη και οικονομική. Αυτό λέει η θεωρία.

ΩΣ ΔΕΙΓΜΑ ΤΕΤΟΙΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΥ, θα επαναφέρω στη μνήμη των αναγνωστών της Φ.τ.Κ. την πρότασή μου για καινοτόμο φορολογικό σύστημα (2012). Πρόταση που είχε υποβληθεί δημοσίως στον τότε Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ.Γεώργιο Προβόπουλο. Τώρα πια, μπορώ κι εγώ να το θέσω καλύτερα, στις θεμελιώδεις διαστάσεις του.

Πρώτον, λοιπόν, η ιδέα απαντά απλά στην μαρξική διαπίστωση τακτικών κρίσεων του καπιταλισμού, που λύνονται μόνο με πόλεμο. Η απάντηση είναι απλή: το πρόβλημα έγκειται στο ότι έχουμε καπιταλισμό με σοσιαλιστικών αντιλήψεων φορολογικό σύστημα. Αυτή η αντινομία προκαλεί τις κρίσεις, μαζί κι αυτήν που βιώνουμε.

Δεύτερον, αυτή η αντινομία αίρεται με μία απλή αλλαγή της βασικής φιλοσοφίας του φορολογικού μας συστήματος. Αντί να φορολογούμε το εισόδημα, θα φορολογούμε την περιουσία επί της αξίας της.

Τρίτον, αυτή η απλή αλλαγή στο φορολογικό μας σύστημα, αλλάζει αβίαστα! τα πάντα στην κοινωνία μας. Το "φαινόμενο της πεταλούδας", σε κοινωνικό ζήτημα. Κατά την έκφραση υψηλόβαθμου στελέχους της Τ.τ.Ε. , που συνεργάσθηκε off the record, πρόκειται για "κολοσσιαία αλλαγή". Αλλαγή ανατρεπτική, αλλά ενάρετη και δημιουργική.

Τέταρτον, τώρα πια, βλέπω ότι δεν χρειάζεται, τουλάχιστον άμεσα, η αλλαγή που είχα προτείνει για την έμμεση φορολογία. Τουτέστιν: Δεν υπάρχει λόγος να καταργηθεί η "ναυαρχίδα" του φορολογικού συστήματος της Ε.Ε., ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.) Μπορεί κάλλιστα να δρομολογηθεί σταδιακή μείωσή του.

Πέμπτον, αντιστοίχως, υπάρχει πια απλή πρόταση για το βασικό πρόβλημα εφαρμογής της πρότασης: τις μεταβατικές ρυθμίσεις.

ΔΕΝ ΕΠΙΜΕΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ, αν και θα συγκινούσε τουλάχιστον τις αγορές, στις προεξοφλητικές δυνάμεις των οποίων βασίζεται. Και δεν θα ήταν η πρώτη φορά. Υπάρχει το εξής άλυτο από πλευράς μου πρόβλημα: θερμοί υποστηρικτές της πρότασης, ανησυχούν ότι "δεν θα μας αφήσουν οι τράπεζες", αλλά αποσύρονται και αδρανούν μόλις ακούσουν ότι οι τραπεζίτες το ψηφίζουν "και με τα δυό τους χέρια".

ΕΚΕΙΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΜΕΝΩ, είναι ότι η πρότασή μου είναι ένα επαρκές δείγμα Εφαρμοσμένης Φιλοσοφίας. Φιλοσοφίας των λύσεων, ανατρεπτικών μεν ενάρετων δε. Απλών, σίγουρων, οικονομικών.

Όσο είναι καιρός...

 

Κόρινθος 7 Νοεμβρίου 2022

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας.