Θα διαφωτίσει την Ευρώπη ο Erdogan;

Με τις σημερινές προεδρικές εκλογές, η Τουρκία ανοίγει μία νέα σελίδα: θα αποκτήσει Πρόεδρο με ισχυρές εκτελεστικές εξουσίες. Ευρύτερα, όμως, επανέρχεται στην επικαιρότητα το μέγα θέμα της διάκρισης των εξουσιών, και ειδικά μεταξύ Εκτελεστικής και Νομοθετικής. Μαζί, αναδεικνύεται και ο ενωτικός ρόλος ενός ισχυρού προέδρου, άμεσα εκλεγόμενου, σε καιρούς που η πόλωση απειλεί κοινωνίες.

Ούτως ή άλλως, σύγκριση έντονη υπήρχε με την Αμερική. Ήξερε πάντα, η Ευρώπη, ότι δεν έχει Kennedy, ή έστω Reagan ή Clinton. Αλλά με τον ανταγωνιστικό Trump καταλαβαίνει κάτι περισσότερο: ένας ισχυρός Πρόεδρος συμφέρει.

Ο Erdogan, δίνει μία νέα διάσταση στο θέμα: ισχυρός λαοπρόβλητος Πρόεδρος με πολυκομματισμό. Πολυκομματισμό με πρόεδρο έχει και η Γαλλία, αλλά είναι σκορδαλιά χωρίς σκόρδο. Ούτε ισχυρός, ούτε λαοπρόβλητος είναι ο σημερινός, όπως και οι πρόσφατοι προκάτοχοί του.

Η Αμερική του χαρισματικού Trump, πάλι, αγωνίζεται να βγει από το σάπιο δικομματικό κατεστημένο. Σιγά-σιγά, πάντως, ο Trump αναγνωρίζεται ως –αν μη τι άλλο– ανεξάρτητος από τις ελίτ. Η Rasmussen, μάλιστα, έχει βρει ότι κάπου οι μισοί Αμερικανοί πιστεύουν ότι «πολιτεύεται σαν Πρόεδρος ενός τρίτου κόμματος».

Από την άλλη, ισχυρούς και λαοφιλείς ηγέτες, και σοφά ενωτικούς, έχουν και δύο ακόμη μεγάλες δυνάμεις. Αλλά η Ρωσία του Πούτιν, δεν πείθει για τον πολυκομματισμό της –τουλάχιστον τη Δύση. Και η Κίνα του Σι, δεν ασχολείται με τέτοια.

Καθώς, λοιπόν, η Τουρκία, μοιραία, θα ανανεώνει προβληματισμούς σε θέματα που είχαν απασχολήσει τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, και ειδικά τον Montesquieu (1689-1755), δεν μένει παρά να δούμε μέχρι πότε η Ευρώπη θα πιστεύει ότι συνιστά πράγματι διάκριση εξουσιών ο σημερινός κοινοβουλευτισμός. Η έμμεση ανάδειξη Εκτελεστικής Εξουσίας.

Στο μεταξύ, πέρα από τον Αριστοτέλη, και τα «Πολιτικά» του, αξίζει ίσως να δούμε δύο θεματάκια.

Φυσικά, πρώτον, το ζήτημα της διάκρισης εξουσιών είχε ανοίξει πρώτος –ποιός άλλος;– ο Όμηρος. Η απαρχή των πάντων, για τον σημερινό πολιτισμό μας.

Διάκριση εξουσιών, υπάρχει σαφώς στον ομηρικό Όλυμπο. Ο Δίας έχει την Εκτελεστική Εξουσία, με «υπουργούς» τους διάφορους «θεούς». Ο αδελφός του Άδης, έχει την Δικαστική. Δεν εμφανίζεται πουθενά. Αλλά, η Θεία Δίκη, διαπνέει ολόκληρο το Εθνικό μας Έπος.

Ο άλλος αδελφός, ο θεός της θάλασσας Ποσειδώνας, έχει την Νομοθετική. Δεν θέτει, όμως, ούτε ψηφίζει Νόμους. Αναδεικνύει, πάντα συμβολικά, την ισχύ των φυσικών νόμων. Η θάλασσά «του», πολύ απλά, είναι άτεγκτος τιμωρός του ετσιθελισμού. Και ο πιο άμεσος.

Αξίζει προσοχής και μία λεπτομέρεια: ο Όμηρος, βάζει τον Ποσειδώνα να τιμωρεί τους Φαίακες με ναυάγιο. Ταυτόχρονα, βάζει τον Δία να του αναγνωρίζει την αρμοδιότητα. Τιμωρούνται οι Φαίακες –τόσο όμοιοι στη τυπολατρία και την θηλυπρέπεια με τους σημερινούς ευρωπαίους. Και τιμωρούνται για την ετσιθελική επιλογή τους να μην έχουν καπετάνιους στα καράβια τους. [Είπατε κάτι;]

Για περισσότερα: Ελένης απόλογος

Και δεύτερον: Ο χυδαίος ευρωπαϊκός ετσιθελισμός, εκδηλώνεται εμφανώς σε μία σημαντική –και διπλή– παράλειψη: παραλείπονται τα παραδείγματα, ως προς τη διάκριση εξουσιών, αλλά και τη δομή της Νομοθετικής Εξουσίας, τόσο της Αρχαίας Σπάρτης, όσο και της σύγχρονης Ελβετίας.

Ο τυπικός ευρωπαίος φωστήρας πολιτικός στοχαστής, αναιδής πάντα, βρίσκει αφορμές εναντίον του προεδρικού συστήματος. Σύμφυτο, άλλωστε, στην κατάντια της σημερινής ευρωπαϊκής πολιτικής «σκέψης», είναι και το –ούτως ειπείν–  σύνδρομο του super market.  Υπάρχει διάχυτη η αντίληψη, δηλαδή, ότι η Ιστορία είναι κι αυτή στο στυλ «ή σου κάνει, και το αγοράζεις, ή δεν σου κάνει». Take it or leave it.

Δεν υπάρχει, για τα ευρωπαϊκά μυαλά, δυνατότητα βελτιώσεων και προσαρμογών. Δεν υπάρχει κριτική ικανότητα, ώστε να εντοπισθούν και να διορθωθούν οι όποιες αδυναμίες των ιστορικών παραδειγμάτων. Όχι;

Γι’ αυτό και ο κάθε φωστήρας μας  –επί του προκειμένου– δεν έχει άλλη λύση, παρά να κάνει την πάπια, ή να αλλάζει συζήτηση. Πρόκειται ακριβώς για κραυγαλέα αθλιότητα.

Ξεκάθαρα: Ζορίζει άσχημα η ανακάλυψη ότι οι Ελβετοί διάλεξαν έξυπνα να συνθέσουν τα δύο πολιτειακά πρότυπα της Αρχαίας Ελλάδας. Πήραν –βεβαίως!– την άμεση δημοκρατία και την ελευθερία λόγου της Αρχαίας Αθήνας, αλλά πήραν ως βάση –βεβαιότατα!– το σύνθετο πολίτευμα της Αρχαίας Σπάρτης.

Πολύ απλά, οι Ελβετοί έχουν επισταμένους να ετοιμάζουν τα σχέδια αποφάσεων των δημοψηφισμάτων. Πάνω στις μελετημένες προτάσεις των επισταμένων, ψηφίζουν όλοι. Έχουν δημοψηφίσματα, αλλά είναι και πλήρως ενήμεροι των επιλογών. Δεν υπάρχει χώρος για προχειρολόγους και δημαγωγούς.

Όλα αυτά, αντιστοίχως, στα πρότυπα των «εφόρων» και της «Απέλλας» της Αρχαίας Σπάρτης. Αυτό το υπόδειγμα, εκθέτει άσχημα την ευρωπαϊκή προοδευτική πολιτική «σκέψη». Την δημοκρατικιά.

Κάπως έτσι, επανερχόμενοι στην πεζή επικαιρότητα, δεν έχουμε παρά να περιμένουμε από τον Τούρκικο Λαό μία φυσική αλλά όχι ευρέως αναμενόμενη σύνθετη επιλογή: να ισχυροποιήσει τον Recep Tayyip Erdogan, ενώ ταυτόχρονα θα του αδυνατίζει το κόμμα.

Εκλεγόμενος, παίρνει και προίκα: το σχηματισμό μακροχρόνιας αντιστροφής στην κρίσιμη ισοτιμία της λίρας με το δολάριο. Το «καλοσχεδιασμένο προεκλογικό εγχείρημα, σε δύο χρόνους» που λέγαμε από τις 16 Μαΐου…

Για περισσότερα: Θεϊκά θεωρεία: USDTRY

24 Ιουνίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας

Σουλτάνος ή χαλίφης;

Η ρητορική ερώτηση του τίτλου, εκφράζει μία εκδοχή του τι διακυβεύεται στην γείτονα στις προεδρικές εκλογές της επομένης Κυριακής. Μικρή πολιτική σημασία έχει το αν θα χρειασθεί δεύτερος γύρος στις 8 Ιουλίου. Με τα κουκιά τα μετρημένα, θα είναι έκπληξη πρώτου μεγέθους μία ήττα του Recep Tayyip Erdogan.

Η υποψηφιότητά του, προικίζεται με τον απολογισμό της 16ετούς πολιτικής κυριαρχίας του, χαρακτηρίζοντάς τον σαν αποδεδειγμένα αποφασιστικό και δημιουργικό ηγέτη. Λίγο αλλάζουν αυτήν την εικόνα κάποιες δημαγωγικές κορώνες του, όσο κι αν παραφουσκώνονται στον «τύπο» –εκατέρωθεν του Αιγαίου.

Η βασική του στρατηγική, δεν είναι άλλη από μία μέση γραμμή ανάμεσα στον Ισλαμισμό και τον Κεμαλισμό. Ανάμεσα στην παλιά θεοκρατία και την Κεμαλική αθεοκρατία, δείχνει προς ένα απλώς ευσεβές κράτος. Και, μετά και την «καταστολή» του πραξικοπήματος του ’16, έχει εμφανώς την στήριξη της κορυφαίας ελίτ του Κεμαλισμού: του Στρατού.

Το όλο κλίμα επιτυχίας, κοσμείται από την οικονομική επιτυχία της χώρας. Είναι θεαματική η διαφορά των οικονομικών δεικτών πριν και μετά το 2002, οπότε και ανέλαβε τα ηνία.

Αλλά ακριβώς στον ίδιο τομέα είναι και η εστία των ανησυχιών: η κρίσιμη ισοτιμία της λίρας με το δολάριο. Από το USDTRY εξαρτώνται σημαντικά ο πληθωρισμός, τα επιτόκια και το κόστος εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους. Και είναι όλα «στο κόκκινο».

Εδώ και δύο εβδομάδες, περιέργως, ουδείς ασχολείται με το θέμα –τουλάχιστον στον διεθνή τύπο. Λίγοι έχουν την εικόνα «στην κόψη του ξυραφιού». Ότι «πολλές φορές πάει η στάμνα για νερό, αλλά μια φορά πάει και δεν γυρίζει»…

Και ακόμη λιγότεροι αντιλαμβάνονται την διεθνή σημασία του ζητήματος.

Χωρίς αμφιβολία, συμβάλλει σε αυτό και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Η ιστορική συνάντηση Trump-Κιμ έκανε πολλούς να χάσουν τη μπάλα. Ο παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος με τους δασμούς, προβάλλει σαν μία καλή δικαιολογία για κραχ. Και άλλα.

Λίγο ανακουφίζει το Μουντιάλ, που μόλις άρχισε. Το ίδιο, και οι επερχόμενες διακοπές. Οι ψύχραιμοι, πάντως, ασχολούνται περισσότερο με το ρεσιτάλ χιούμορ του πλανητάρχη.

Στη χώρα μας, είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα. Εγκλωβισμένοι όλοι[;] στο τρέχον επίπεδο πολιτικής «σκέψης», αδυνατούν να αντιληφθούν τα στοιχειώδη ως προς την πολιτική Erdogan. Ελάχιστοι πρόσεξαν, άλλωστε, ότι, στην προ καιρού επίσκεψή του στην Αθήνα, «πήρε τις ταυτότητες» των ημεδαπών ομολόγων του.

Αναδείχθηκε, και συντηρήθηκε βλακωδώς, το ζήτημα με την δήθεν αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης, ενώ επρόκειτο για καθαρά εσωτερικό τους θέμα. Ήταν απλώς μία καλά υπολογισμένη ρήξη με τον Κεμαλισμό.

Εξ ίσου βλακωδώς, προβλήθηκε με μπόλικο στόμφο η υψηλή «ελληνική στήριξη της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας». Η συναφής παγερή αδιαφορία του επισκέπτη μας, έδειχνε δύο βασικά πράγματα. Πρώτον, ότι ουδόλως μας έχει ανάγκη. Αν είναι να μπει, θα μπει στα ίσια. Και δεύτερον, ότι έχει βάλει σωστά τις προτεραιότητές του: πρώτα ανάπτυξη και μεταρρυθμίσεις. Μετά ένταξη, κι αν συμφέρει.

Όλα αυτά τα ωραία, όμως, δεν αναιρούν το «αγκάθι» που λέγεται USDTRY. Αυτή την εποχή, άλλωστε, οι αγορές δεν αστειεύονται. Περισσότερο από ποτέ.

Η τεχνική εικόνα, δείχνει επερχόμενη κατάρρευση. Η εικόνα δεκαετίας, δείχνει σταθερά επιταχυνόμενη υποτίμηση. Πριν 10 χρόνια, στα μέσα Ιουνίου του 2008, ήταν στο 1,22 –είναι πλέον στο 4,73.

Και, με μέσο ετήσιο ρυθμό υποτίμησης της τάξεως του 14,5%, τα επιτόκια των ομολόγων 10ετίας κινούνταν μεταξύ 4 και 10%.

Στο σχετικό λογαριθμικό διάγραμμα της ισοτιμίας, το καλοσχηματισμένο «κανάλι» είναι καταφανές. Ευλόγως, λοιπόν, αναδεικνύονται δύο διαδοχικά ερωτήματα:

1.      Τόσα χρόνια, ποιοι κέρδιζαν χοντρά; Και ποιοι έχαναν, εξ ίσου χοντρά;

2.      Ξέρει την απάντηση ο Πρόεδρος Erdogan;

Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι σίγουρο: η αναστροφή της εγκαθιδρυμένης τάσης, απαιτεί μείζονα πολιτική κίνηση. Θα είναι τραγικό να περιμένει κανείς ότι η πολιτειακή μεταβολή, με τις αυξημένες προεδρικές εκτελεστικές εξουσίες, θα επαρκέσει. Οι αγορές ξέρουν να ανταμείβουν πλουσιοπάροχα τις μαγκιές, αλλά είναι και αμείλικτες απέναντι σε «μαγκιές».

Πενηνταράκια: Ένα καράβι φθάνει στον πάτο, από κάποια λάθη. Η αναίρεση αυτών των λαθών, είναι πολύ αμφίβολο αν επαρκεί για να το φέρει ξανά στην επιφάνεια.

Σαφέστατα, και σε αυτό το θέμα, με τις ανορθόδοξες επιλογές στα επιτόκια, αναδεικνύεται η σύγχυση. Η Τουρκία πατάει αδέξια σε δύο βάρκες.

Επί πλέον, η προ οκτώ δεκαετιών γενική προσχώρηση στα ευρωπαϊκά πρότυπα, μοιραία έφερνε και την συγκατοίκηση με την χυδαία υποκρισία και την επιδεινούμενη γραφειοκρατική λογική της γηραιάς ηπείρου. Ασυνειδήτως, έχει εγκαταλειφθεί η απλότητα, καθώς και η αντίστοιχη αίσθηση δικαίου.

Ενδεχομένως, και με το τέλος του φετινού Ραμαζανίου, θα ήταν άξιο λόγου κάτι σαν «Κοσμικό κράτος, χτισμένο πάνω στην πολιτικοοικονομική ιδεολογία του Ισλάμ».

Ο νέος Πρόεδρος, με τις αυξημένες δυνατότητες, έχει την ευκαιρία –εν ολίγοις– να ηγηθεί του μουσουλμανικού κόσμου, επικεντρώνοντας σε δύο θέματα που είναι σε θέση να κάνουν την επιζητούμενη διαφορά: φορολογική και τραπεζική αντίληψη.

Μετά από προσαρμογή στον σύγχρονο κόσμο –εννοείται. Και ακραία ανταγωνιστικό –βασικό.

Κόρινθος 17 Ιουνίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας

Άλλαξε κάτι στο βορειοκορεατικό;

Διάχυτη είναι η εντύπωση ότι η συνάντηση Trump-Κιμ ήταν αυτό που λέμε «μία από τα ίδια». Και κάθε προχειρολόγος αδυνατεί να απαντήσει ακόμη και στην εξής απλή ερώτηση: «Τι γινόταν μέχρι τώρα;»

Διάχυτη είναι και η εντύπωση ότι είναι σωστή απάντηση κάτι σαν: «Συμφωνίες, υπαναχωρήσεις, αποτυχίες, εμπαιγμοί. Ματαιότητα.». Γι’ αυτό και πολλοί φωστήρες ανά τον κόσμο αναλώνουν μπόλικο μελάνι, σε αναλύσεις που ψάχνουν για νικητές και ηττημένους. Λεπτομέρεια, φυσικά, ότι «μέχρι χθες» ανησυχούσαν για την Ειρήνη.

Μεταξύ άλλων, αδυνατούν να «ζυγίσουν» το προφανές που άλλαξε: απ’ ευθείας επαφή μεταξύ ΗΠΑ και Β.Κορέας, και μάλιστα στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο.

Αξίζει, ίσως, να σκεφθούμε κάποιες λίγο πιο συγκεκριμένες ερωτήσεις.

1.      Τι άλλαξε από πλευράς της Βόρειας Κορέας;

2.      Τι άλλαξε από πλευράς των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής;

3.      Τι θα αποδεικνύει ότι πραγματικά άλλαξε κάτι;

Απαντήσεις:

1.      Στρατηγική. «Γιατί όχι η Βόρεια Κορέα στο δρόμο της Κίνας;»

2.      Στρατηγική. «Δεν θα σας πούμε πώς θα ζείτε».

3.      Επικράτηση του δόγματος “Make Business Not War”.

Δηλαδή:

1.      Η στάση της Βόρειας Κορέας απέναντι στον εαυτό της.

2.      Η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής απέναντι στους άλλους.

3.      Οι προτεραιότητες στις διμερείς σχέσεις.

Για περισσότερα, αντιστοίχως:

1.      Τί συμβαίνει με την Β.Κορέα; (1 Οκτωβρίου 2017)

2.      Από την εποχή της Carla στην εποχή της Melania (28 Μαΐου 2017)

3.      Η λεωφόρος Trump για την παγκόσμια συγκατάβαση (24 Σεπτεμβρίου 2017)

Εν ολίγοις:

«Στροφή 90 μοιρών στις ανά τον κόσμο διαχωριστικές γραμμές».

Για περισσότερα:

Η περιοδεία που άλλαξε τον πλανήτη (12 Νοεμβρίου 2017)

Κόρινθος 13 Ιουνίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας

Θεϊκά θεωρεία: USDTRY (4)

Συμπληρώθηκαν τρεις μήνες από το αρχικό σήμα μας για την ισοτιμία (USDTRY) της τουρκικής λίρας (TRY) προς το de facto παγκόσμιο νόμισμα (USD).

Στις 8 Μαρτίου ήταν στο 3,80 και το σήμα έκανε λόγο για 6. Στις 23 Μαΐου έφθασε ενδοσυνεδριακά στο 4,93 και τώρα είναι κάπου στο 4,47.

Οι κρίσιμες εκλογές, προεδρικές και βουλευτικές, είναι σε δύο εβδομάδες (24/6), το φετινό Ραμαζάνι τελειώνει σε μία εβδομάδα, και αύριο Δευτέρα 18/6 ανακοινώνεται ένα κρίσιμο νούμερο: ο πληθωρισμός μηνός Μαΐου.

Σύμφωνα με το Bloomberg (Turkey's Lira Didn't Get the Memo on Rate Hikes), αναμένεται 12%, έναντι 10,85% τον Απρίλιο.

Η περίσταση είναι αναμφισβήτητα κρίσιμη, καθώς το ευλόγως αναμενόμενο νούμερο είναι σε θέση να δημιουργήσει ισχυρό νέο κύμα πανικού. Άλλωστε, και τεχνικά η εικόνα του USDTRY είναι σε κρίσιμο σημείο. Είτε πάνω, είτε κάτω –δεν υπάρχει σημείο ηρεμίας ακόμη.

Την ίδια στιγμή, μία εικόνα πανικού διαστάσεων, σε χώρα-μέλος του G20, θα μπορούσε να έχει δραματικές αλυσιδωτές επιπτώσεις στις αγορές, που κι αυτές πλέον «τρέμουν τον ίσκιο τους».

Δεν είναι ασήμαντο ότι, μία τέτοια ηχηρή εξέλιξη, θα μπορούσε να συνδυασθεί με τον απόηχο της G7 (9/6/18), αλλά και να επισκιάσει επικοινωνιακά την ιστορική συνάντηση Trump-Κιμ (11/6/18).

Υπό αυτό το πλαίσιο, ανακεφαλαιωτικώς και των προηγουμένων διαδικτυακών δημοσιευμάτων, θέτω υπ’ όψιν τα εξής ουσιώδη:

1.      Η προσεχής εκλογή νίκη Ερντογάν, δεν έχει αμφισβητία που να στοιχηματίζει εναντίον της. Η δημοσιευμένη πρόβλεψη του υπογράφοντος, κάνει λόγο για άνετη νίκη από τον πρώτο γύρο. [7/6/18]

2.      Σύμφωνα με το νέο Σύνταγμα της γείτονος, ως γνωστόν, επέρχεται σημαντική ενίσχυση των προεδρικών εξουσιών του, σε βαθμό δικτάτορα.

3.      Δικτατορία με ελεύθερη οικονομία, είναι –όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά– η καλύτερη συνταγή οικονομικής ανάπτυξης. [16/5/18]

4.      Ευρύτερα, το μοντέλο δυναμικού πολιτικού, ακόμη και σε βαθμό αγριότητας, εμπεδώνεται ως πρότυπο παγκοσμίως. [16/5/18]

5.      Το ως άνω «μοντέλο», πάει πακέτο με την ευρέως παρεχόμενη «ενημέρωση».

6.      Το όλο σκηνικό, δείχνει ένα καλοσχεδιασμένο προεκλογικό εγχείρημα, σε δύο χρόνους. [16/5/18]

7.      Ήδη, πάντα κατά τις εκτιμήσεις του υπογράφοντος, είμαστε «πια στον δεύτερο από τους “δύο χρόνους”». [23/5/18]

Ως προς τον πληθωρισμό Μαΐου, θέτω υπ’ όψιν τις εξής σκέψεις:

1.      Eπιβαρύνθηκε, προφανώς, από την δυσμενή εξέλιξη στην κρίσιμη ισοτιμία USDTRY. Η σχετική υποτίμηση εκτιμάται σε 17% περίπου. [1/6/18]

2.      Τον Μάϊο, επίσης, υπήρξε ανατίμηση των –σε USD– διεθνών τιμών του πετρελαίου κατά 4-5%. [1/6/18]

3.      Συνεπώς, ο «εισαγόμενος πληθωρισμός» Μαΐου θα πρέπει να κινήθηκε στα επίπεδα του 22%. Ίσως λίγο χαμηλότερα, αν έχει κάποιο βάρος η εξέλιξη της ισοτιμίας EURUSD.

Ως προς τις προοπτικές του πληθωρισμού, επίσης:

1.      Η κρίσιμη ισοτιμία USDTRY, μετά το υψηλό 4,93 της 23^ης Μαΐου, όχι μόνον δεν κινείται ανοδικά, αλλά μέχρι τώρα κινείται κάπου 2% χαμηλότερα για τον Ιούνιο (σε μηνιαία βάση).

2.      Τον Ιούνιο, επίσης, έχουμε μέχρι τώρα υποτίμηση των –σε USD– διεθνών τιμών του πετρελαίου κατά κάπου 6%.

3.      Συνεπώς, ο «εισαγόμενος πληθωρισμός» Ιουνίου αναμένεται βασίμως να κινηθεί σε αρνητικό έδαφος, ίσως και -10%.

Εν αναμονή, λοιπόν, τόσο του τελικού μεγέθους του πληθωρισμού Μαΐου, όσο και των προεξοφλητικών διαθέσεων των αγορών, τίθεται υπ’ όψιν το εξής “Plan B-point” για το USDTRY:

1.      Κύμα αρχικού πανικού, ολιγοήμερου, ίσως και προς το 4,75 (τώρα 4,47).

2.      Ολοκλήρωση του «καλοσχεδιασμένου προεκλογικού εγχειρήματος, σε δύο χρόνους». [16/5/18]

3.      Εγκαθίδρυση, με κάποιο τρόπο (4,93 & 4,75 π.χ.), μακροχρόνιας ήπιας ανατιμητικής τάσης για την διεθνή ισοτιμία της τουρκικής λίρας.

4.      Το ως άνω “Plan B-point”, συνάδει, ενδεχομένως, με τις αγοραίες τιμές επιτοκίων σε TRY. Τουλάχιστον, ως προς το σημείο 3.

Κατά τα άλλα, το προαναγγελθέν [4/6/18] άρθρο της προσεχούς Κυριακής 17 Ιουνίου θα έχει τίτλο «Σουλτάνος ή χαλίφης;»…

10 Ιουνίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας

Κυριακή, γιορτή και σχόλη

Υπενθύμιση:

Kostas Tzanavaras

31 May at 10:54 ·

Από την Εφ.Συν.
"Σε μια πρωτοφανή κίνηση ο Τούρκος πρόεδρος υπέβαλε μήνυση κατά του υποψήφιου προέδρου του Ρεπουμπλικανικού κόμματος υποστηρίζοντας ότι υπαινίχθηκε σύνδεση του Ερντογάν με τον Φετουλάχ Γκιουλέν.
Όπως μετέδωσε η Cumhuriyet, ο Ιντζέ τη Δευτέρα κατηγόρησε τον Ερντογάν ότι συναντήθηκε με τον Γκιουλέν το 2001 για να πάρει την… ευλογία του προτού ιδρύσει το κόμμα του AKP.

Ο Ταγίπ Ερντογάν υπέβαλε μήνυση ζητώντας 100.000 δολάρια και κάνοντας λόγο για επίθεση στα προσωπικά του δικαιώματα."

[Προφανώς, απέφυγε να ζητήσει αποζημίωση σε λίρες. Τώρα: 4,47 παρά κάτι.]

3 Ιουνίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας

Θεϊκά θεωρεία: USDTRY (3)

Το πρόβλημα με τον εισαγόμενο πληθωρισμό

Είναι γνωστό ότι βασικό πρόβλημα της Τουρκικής Οικονομίας είναι ο πληθωρισμός. Αυτός επηρεάζει τα επιτόκια, και τα –θεωρούμενα χαμηλά– επιτόκια πιέζουν την κρίσιμη ισοτιμία (4,53 τώρα).

Αλλά –φευ!– το πρόβλημα είναι και ότι η ισοτιμία επηρεάζει τον πληθωρισμό, μέσω του λεγόμενου «εισαγόμενου πληθωρισμού». Ανατιμώνται, εν προκειμένω, τα εισαγόμενα είδη. Ιδιαίτερα, το πετρέλαιο.

Καθώς, λοιπόν, σε λίγες μέρες θα ανακοινωθεί ο πληθωρισμός Μαΐου, ας ρίξουμε μια γενική ματιά στα διαγράμματα της ισοτιμίας USD & TRY, 

όπου διαπιστώνονται τα εξής:

1.      Μέχρι τον Μάρτιο, κυμαινόταν περί το 3,75.

2.      Τον Απρίλιο, μετά και το γνωστό σήμα, κυμαινόταν περί το 3,95.

3.      Τον Μάιο, εκτοξεύτηκε στα μέσα επίπεδα του 4,60.

Εξ άλλου, και το πετρέλαιο είχε αντίστοιχη δυσμενή εξέλιξη. Από 67$/βαρέλι τον Απρίλιο, κινήθηκε –πάντα χοντρικά– περί τα 70$/βαρέλι τον Μάϊο.

Κατόπιν όλων αυτών, είναι λογικό να αναμένουμε σημαντική επιτάχυνση στον εισαγόμενο πληθωρισμό της γείτονος, αλλά και στην κίνηση προς τον εξ αρχής τεθέντα στόχο της κρίσιμης ισοτιμίας.

1 Ιουνίου  2018

Κώστας Τζαναβάρας