Κώστας Τζαναβάρας: Φεβρουαρίου 2018

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018

Ποιός σκηνοθετεί την φαρσοτραγωδία “Novartis”;

Εκ πρώτης όψεως, η πρόσφατη κοινοβουλευτική «συζήτηση» για το σκάνδαλο Novartis, ήταν αυτό που λέμε «μία από τα ίδια». Η γνωστή φάρσα, με τις αντεγκλήσεις και τις κορώνες, που οδηγεί αρχικά στον εγκλωβισμό της κοινής γνώμης, και τελικά στην συγκάλυψη. Γνωστά πράγματα πια. Δεν είναι ανάγκη να μπούμε σε λεπτομέρειες.

Ας σκεφθούμε, όμως, την ώρα που προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη με τα πολιτικάντικα τερτίπια, τα εξής απλά:

[α] Η πολιτική διαφθορά θεωρείται αναντιρρήτως μείζον πρόβλημα της χώρας μας, και βασικός λόγος που βρεθήκαμε στην υπερχρέωση.

[β] Βασικό οχυρό της πολιτικής διαφθοράς είναι –επίσης αναντιρρήτως– η νομική θωράκιση της πολιτικής διαφθοράς: ο νόμος περί [μη]ευθύνης υπουργών.

Άρα: [γ] Πώς εξηγείται το γεγονός ότι οι δανειστές έχουν επιβάλει μύρια όσα, αλλά όχι και την κατάργηση του φαύλου νόμου; Δεν θα ήταν λογικό, και κατά απόλυτη προτεραιότητα μάλιστα;

Αντ’ αυτού, για την δίωξη της πολιτικής διαφθοράς, επιχειρείται τώρα ένας νομικός ακροβατισμός. Εν ολίγοις: θα παραμένει η παραγραφή της απιστίας υπουργού, αλλά η δωροληψία δεν θα παραγράφεται τάκα-τακα κι αυτή. Θα θεωρείται, ιδίως ως προς την νομιμοποίηση εσόδων, ότι δεν εμπίπτει στην «εκτέλεση καθηκόντων» αλλά γίνεται «επ’ ευκαιρία» τους.

Καθώς η προσέγγιση έχει κάποια προϊστορία, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πού θα καταλήξει. Αν δεν «περάσει» αυτό, πάντως, όλη η πρόσφατη φασαρία ήταν σκέτη φάρσα. Αλλά, ας σημειωθεί και κάτι χαρακτηριστικό: η κοινή γνώμη δεν έχει πάρει χαμπάρι τίποτα σχετικά. Γιατί άραγε;

Μέσα στον γενικό χαμό, ίσως δεν θα ήταν τελείως για πέταμα μία καινοτόμα ιδέα. Η παραγραφή των ευθυνών υπουργού, όπως και η εκάστοτε παροχή της βουλευτικής ασυλίας, να προϋποθέτουν αίτηση του κατηγορούμενου. Είναι μία απλούστατη νομική ρύθμιση, που –λογικά– και στέκει και γίνεται αμέσως και έχει αναδρομική ισχύ. Εναλλακτικά: ας δοθεί δικαίωμα παραίτησης…

Αν μη τι άλλο, να γλυτώσουμε την χοντρή κοροϊδία του «θέλω να δικαστώ». Λίγο θα ήταν;

Όλα αυτά, όπως φαίνεται, καταφέρνουν να κρύψουν την τραγωδία. Ας προσέξουμε μία αποκαλυπτική αρχηγική ατάκα: «δεν κάνετε απολύτως τίποτα για να μειώσετε την υπερσυνταγογράφηση που αποτελεί, αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί διαχρονική εστία διαφθοράς και προκαλεί μεγάλη οικονομική αιμορραγία στα δημόσια ταμεία».

Τι αποκαλύπτει; Απλούστατο: την αδιαφορία για την οικονομική αιμορραγία των απλών πολιτών. Ακόμη περισσότερο: την αδιαφορία για τις δραματικές επιπτώσεις της υπερσυνταγογράφησης στην υγεία των απλών πολιτών.

Κι αν για το πρώτο κάποιες πτέρυγες της Βουλής μπορούν να επικαλεστούν κάποιες αναφορές απελπισίας, ποιος καταφέρθηκε ευθέως κατά της πολυφαρμακίας; Ποιος ξεκαθάρισε ότι πρόκειται για υπερβολική κατανάλωση φαρμάκων; Ποιος φώναξε ότι πάνω από οικονομικό ζήτημα, είναι πρώτα μείζον ζήτημα υγείας;

Μήπως έχει καταπολεμηθεί το πρόβλημα; Μήπως είναι λίγοι αυτοί που παίρνουν φάρμακα «με τις χούφτες»; Ή μήπως το θέμα είναι άσχετο με την συζήτηση; Ή μήπως –αντιθέτως– η συζήτηση είναι «γκρίζα διαφήμιση» της πολυφαρμακίας;

Κάπως έτσι, φθάνουμε σε μία ακόμη –περίτεχνη και αποκαλυπτική– αρχηγική ατάκα: «Ε, λοιπόν, σήμερα αποδεικνύεται ότι δεν τα φάγαμε μαζί, γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι».

Μια και έχει εμφανισθεί στην υπόθεση το αμερικάνικο FBI, ας εφαρμόσουμε μία αποτελεσματική αμερικάνικη συνταγή ερευνών: “follow the money” [ακολούθα το χρήμα].

Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:

[α] Η φαρμακευτική δαπάνη στη χώρα μας, όπως αναφέρθηκε, ήταν για χρόνια στα επίπεδα των 12 δις ετησίως.

[β] Κάποιοι πολιτικοί κατηγορούνται ότι πήραν μερικά εκατομμύρια. Και άπαξ.

[γ] Χιλιάδες φαρμακεία τζιράριζαν επί χρόνια ιλιγγυωδώς.

[δ] Χιλιάδες επίορκοι γιατροί έπαιρναν ποσοστά στα 12 δις. Και συνεχώς. Ιδίως στα ψυχοφάρμακα, τα ποσοστά που ακούγονται είναι χοντρά.

Άρα: [ε] Μάθαμε –τι μάθαμε; Ποιοι τα φάγανε; Ποιοι «προστατεύουν» με το αζημίωτο; Ποιοι ακριβώς δ-ε-ν είναι ίδιοι;

Ας θαυμάσουμε περίτεχνη διατύπωση παροχής πολιτικής «προστασίας»: «Ποιος τα έφαγε; Τα έφαγε μια πολυάριθμη -είναι η αλήθεια- οικονομική, κοινωνική και πολιτική ελίτ που έστησε επί δεκαετίες τα δίχτυα της εξουσίας της και τους παραθεσμικούς μηχανισμούς επιρροής και εκβιασμών. Τα ονοματεπώνυμά της, αν ενδιαφέρεστε, θα τα βρείτε στις χρυσές λίστες των φορολογικών παραδείσων.»

Φθάνουμε ακριβώς στον «σκηνοθέτη» που ψάχνουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ απάντησε –όπως απάντησε– σε όλα στη συζήτηση, εκτός από τις βαριές κατηγορίες για την στάση του το 2010. Και κατηγορήθηκε αδίκως για ανακολουθία και υπαναχωρήσεις. Αδίκως…

Αδικείται γιατί παραμένει [σε κάτι!] συνεπής: στην υπεράσπιση παχυλών συντεχνιακών συμφερόντων. Αυτά για τα οποία, όπως αποδεικνύεται, δ-ε-ν ισχύει το λεχθέν: «Και αν αυτές οι πρακτικές ήταν μια φορά καταδικαστέες την εποχή της επίπλαστης ευημερίας, έγιναν δέκα φορές πιο αποκρουστικές, πιο επαχθείς, πιο απεχθείς, την περίοδο των μνημονίων».

Κόρινθος 25 Φεβρουαρίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018

Γιατί δεν αγκαλιάσαμε νωρίτερα τα μνημόνια;

Η ερώτηση του τίτλου, προκύπτει αβίαστα από την «χαρμόσυνη» δήλωση του απερχομένου Προέδρου του EuroWorking Group: «Μόνο ο όψιμος ΣΥΡΙΖΑ αγκάλιασε πραγματικά τα μνημόνια», σε συνδυασμό με την πληροφορία του: «Τα πράγματα βελτιώθηκαν ανέλπιστα μόνο τον τελευταίο χρόνο».

Ως τεχνοκράτης, ο Αμερικανο-Αυστριακός Thomas Wieser, προφανώς, στερείται των απαιτουμένων εκφραστικών προσόντων, ώστε να αποδώσει ακριβέστερα λεπτομέρειες του φλογερού –και γόνιμου!– εναγκαλισμού. Όθεν, δεν μας διαφωτίζει πώς έγινε και προέκυψε αίσθημα μετά εναγκαλισμών, μετά από τους γνωστούς ολονύκτιους «εκβιασμούς».

Ακόμη, ούτε λίγο ούτε πολύ, μαθαίνουμε ότι όχι μόνον η περί ης κυβέρνηση «ενστερνίσθηκε τους στόχους του προγράμματος», αλλά και «εξηγήθηκε πειστικά στους πολίτες η αναγκαιότητά του προγράμματος».
Και τώρα –τι χαρά!– έχουμε «ανέλπιστη βελτίωση», ενώ όχι μόνον δεν έχουν γίνει «πραγματικά βαθιές τομές στην κοινωνία», αλλά χρειάζεται και «να ασκήσουν αυτοκριτική και να αναζητήσουν τις αιτίες της κρίσης» –ποιοί;– «οι πολιτικοί και οι πολίτες της χώρας».

Όταν υπάρχει τόση λογική ανακολουθία, και με τόσο προφανείς αντιφάσεις προς την πραγματικότητα, και από υψηλόβαθμους τεχνοκράτες, ίσως είναι πολύ αργά για αλήθειες. Ας το ρίξουμε, λοιπόν, κι εμείς στα παραμύθια.

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν δύο φιλαράκια μπασκετμπολίστες. Συνομήλικοι, ισοϋψείς, ισοβαρείς. Άριστοι στην συνεργασία τους, και παικταράδες, «ζωγράφιζαν» στο παρκέ. Η στενή φιλία τους ήταν καύχημα των αντιρατσιστών.

Ατυχώς, έσπασε το πόδι του ο λευκός. «Δύο μήνες στο γύψο», ήταν η αγωγή που επέβαλε ο ονομαστός γιατρός που τον ανέλαβε. Και, πριν προλάβει να στεγνώσει καλά-καλά ο γύψος, να που σπάει –λέμε τώρα– και ο έτερος του διδύμου των επιτυχιών το πόδι του. Στο ίδιο ακριβώς σημείο, μάλιστα.

Αυτή τη φορά, η αγωγή, του ίδιου γιατρού, είχε κάτι πιο αληθοφανές για παραμύθια: «Ένα μήνα στο γύψο». Στην εύλογή απορία του νεαρού ασθενούς του, η ολέθρια απάντηση ήταν «Γιατί εσύ είσαι μαύρος».

Πάραυτα, ο ρατσιστής γιατρός έγινε viral στα περιώνυμα social media. Είχε κιόλας καταστραφεί η καριέρα του, όταν κάποιος κατάφερε να ψελλίσει ότι οι μαύροι έχουν καλύτερα οστά. Και γίνονται γρηγορότερα καλά.

Πάνω στην ώρα, «προέκυψε» νέο θύμα της ακρίδας: ένας σεξιστής, που –λέει– φλερτάριζε.

Μιαν άλλη φορά κι έναν άλλο καιρό, ήταν ένα κακομαθημένο βουτυρόπαιδο. Σε συμπαιγνία με την ευτυχή μαμά, έπεισαν τον εύπορο μπαμπά ότι ο διάδοχος είχε πια ηλικία για ευκαιρίες πρωτοβουλίας και ανάληψης ευθυνών.

Το σερβίρισμα της ιδέας ήταν περίτεχνο: η ανάθεση καθηκόντων ήταν σε ύφος διαταγής. Ο πατέρας επέβαλε δεσποτικώς στον γιόκα του να πάει να αναλάβει το βάψιμο του εξοχικού της οικογένειας. «Ήσουνα σωστά αυστηρός» του είπε το βράδυ στο κρεβάτι η συμβία του…

Με το εύλογο παραδάκι στην τσέπη, ο διάδοχος παίρνει τον δρόμο για το χωριό. Είχε κάνει κιόλας τα κουμάντα του με τους μαστόρους, όταν του πέρασε και μια ακόμη καλύτερη ιδέα: θα αύξανε αυθημερόν το κεφάλαιο. Ποντάροντας στον Ιππόδρομο, από το σύγχρονο «μαγαζί» του χωριού. Σε ένα «σιγουράκι» –βεβαίως-βεβαιως...

Τι θα έκανε τώρα που έχασε; Με το υπόλοιπο του κεφαλαίου να μην φτάνει πλέον για τους μαστόρους; Να πει την αλήθεια στον μπαμπά; Να την πει στην μαμά, να την πει αυτή στον μπαμπά;

Βρήκε καλύτερη λύση. Έβαλε φωτιά στο εξοχικό. Υποστήριξε στον μπαμπά ότι κάποιος κακός γείτονας ζήλεψε, και έβαλε φωτιά στα πεύκα τους. Υποτίθεται ότι το βάψιμο είχε τελειώσει, και είχαν πληρωθεί και οι μαστόροι. Και –φευ!– πώς να φανεί η άριστη δουλειά στο βάψιμο, τώρα που είχε μαυρίσει όλο το σπίτι;

Η μαμά βόηθησε αυθορμήτως. Πίστεψε το παραμύθι του γιόκα της. Του έδωσε και πανωχαρτζιλίκι, μάλιστα. Ο διάδοχος είχε διαπρέψει στο βασικό της αληθοφάνειας: timing. Όλα σατανικά και αναπάντεχα ένα πράμα...

Κάπως έτσι, λόγου χάριν, ας ρωτήσουμε νοερώς τον [απρόσιτο για κοινούς θνητούς] herr Wieser:

1. Ξέρει τις αιτίες της κρίσης και μας τις κρύβει, ή τώρα άρχισαν να καταλαβαίνουν ακόμη και οι ευρωπαίοι φωστήρες ότι η Ελλάδα είναι «περίπτωση»;

2. Ξέρει αν τα μνημόνια εφαρμόσθηκαν επιλεκτικά; Μήπως ξέρει ότι «το βάρος της δημοσιονομικής προσαρμογής επωμίστηκαν περισσότερο ορισμένες κοινωνικές ομάδες, και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι»; Ή απλώς ξέχασε τι έγραφε η πρόταση των δανειστών που τέθηκε σε δημοψήφισμα;

3. Μήπως ξέχασε το «Οι αρχές δεσμεύονται στην εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που έπρεπε να είχαν εφαρμοστεί εδώ και πολύ καιρό για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής και τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της δημόσιας διοίκησης»; Ή δεν ήταν στο Eurogroup της 20^ης Φεβρουαρίου 2015;

4. Τι έλεγαν οι εκθέσεις του υπό την προεδρία του EWG το ’14; Πήγαινε καλά το φιλόδοξο «ειδύλλιο», ενώ –όπως μαθαίνουμε τώρα– δεν είχαμε ούτε καν «αγκαλιές» από τα κακομαθημένα βουτυρόπαιδα;

Κόρινθος 11 Φεβρουαρίου 2018

Κώστας Τζαναβάρας

Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

Θεϊκά θεωρεία: Η μακροεικόνα του Dow Jones

Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2018

Θεϊκά θεωρεία: Η βουτιά του Dow Jones

Το αισθαντικό άσμα «Η ταμπακιέρα», μετέφερε –πρωί-πρωί την Παρασκευή 26/1– τους νοσταλγικούς fb-φίλους μου στην εποχή του 1950. Ταυτόχρονα, όμως, έδινε και ένα σαφές σήμα «ταβανιού» για τον περίφημο χρηματιστηριακό δείκτη Dow Jones Industrial. Και ακολούθησαν πολλά.

Χαλαρά, και με λίγα σχόλια, θα [ξανα]δούμε καρέ-καρέ το χρονικό μιας θεαματικής βουτιάς.

1. Το σήμα

Στίχοι: Γιώργος Γιαννακόπουλος & Μίμης Τραϊφόρος

Μουσική: Ιωσήφ Ριτσιάρδης

Τι μου τη χάρισες αυτή τη ταμπακιέρα
αφού για μένα πονηρά έχεις σκεφτεί
Κι αφού στο βάθος θέλεις να με κάνεις πέρα
τι μου τη χάρισες την ταμπακιέρα αυτή;

Την ταμπακιέρα σου δεν έπρεπε να πάρω
γιατί τη βλέπω και βαθιά μελαγχολώ
Μέχρι που σκέφτομαι να κόψω το τσιγάρο
για να σε διώξω μια στιγμή απ’ το μυαλό.

Ποτέ δε μ’ άφησες να δω μιαν άσπρη μέρα
και σου γουστάρει πάντα να με τυραννάς
Κι ίσως μου χάρισες αυτή την ταμπακιέρα
για να μου γίνει και το κάπνισμα βραχνάς.

Την προηγουμένη (25/1) το κλείσιμο ήταν 26,392.79.

Το άσμα, συνεπώς, έβαζε σαφώς –εντάξει: και λίγο σαδιστικά– αξιοσημείωτη αντίσταση, 522.56 μονάδες ψηλότερα.

2. Η κορυφή

Αυθημερόν, ο δείκτης-πλανητάρχης έκλεισε στο ιστορικό υψηλό 26,616.71

Διήνυσε, δηλαδή, μόνον τις 223.92 από τις 522.56 μονάδες, που είχε περιθώριο (42,85%).

Όπως φαίνεται στο ημερήσιο διάγραμμα, επρόκειτο για έναν «κεραυνό εν αιθρία», που διετάρασσε την 15μηνη «σταθερή άνοδο και χωρίς εξάρσεις» (Ποιος αγιάζει τα μέσα του Προέδρου Trump;).

3. Έκτακτο σχόλιο αγοράς 31/1

Ας σημειωθεί ότι, την ώρα δημοσίευσης, ο DJI κινούνταν αμήχανα πέριξ των 26,220 μονάδων.

4. Οι διευκρινίσεις (1-2/2)

Σε δύο δόσεις (Πέμπτη και Παρασκευή πρωί), και σε δημόσια ανταλλαγή απόψεων με τον fb-φίλο Basilis Kutios, έδωσα περαιτέρω στοιχεία.

Η σαφής αναφορά (2/2 10:07) στην προοπτική διόρθωσης προς τις 23,900 μονάδες, δηλαδή κάπου 2,285 μονάδες κάτω από το κλείσιμο της προηγουμένης, έγινε αμέσως αισθητή στην αγορά παραγώγων (futures).

Το ίδιο βράδυ, ο DJI έκλεισε στο 25,520.96, με πτώση 2,54%.

5. Η "δεύτερη επική ανατροπή" Trump

6. Το σαφές υπονοούμενο

Με τον DJI 25,711.20 (-1,82%).

7. Οι δύο σαφείς προειδοποιήσεις

Αργά την Κυριακή 4/2

8. Η παραγγελιά

Πρωί Δευτέρας, «πόνος ασήκωτος», «οι αλήθειες βαριές» -πιο κρεμούλα;

9. Και γάτα και ζημιά

Και να τα αποτελέσματα…

Όπως φαίνεται στο διάγραμμα λεπτού, μέσα σε 11 (έντεκα) λεπτά, ο Dow Jones είχε φθάσει, από το 24,773,45 (-2,93%) στο ημερήσιο χαμηλό 23,923.88 (-6,26%).

10. Rock party