ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
«Άστραψε και βρόντηξε» ο
πλανητάρχης εναντίον της τρομοκρατίας και των απειλητικών (threaten) καθεστώτων. Μιλώντας εντός
έδρας, σχεδόν στη γειτονιά που γεννήθηκε και μεγάλωσε, σμπαράλιασε τα
στερεότυπα πολιτικής ορθότητας, καθώς απείλησε με «ολοσχερή καταστροφή» την
χώρα του «Rocket man».
Ευλόγως, ο αναγνώστης
διερωτάται: ποια συγκατάβαση; Απάντηση: «Μπορείς να πετύχεις περισσότερα με μια
καλή κουβέντα κι ένα όπλο, απ’ ό,τι μόνον με μια καλή κουβέντα». Al Capone. Τουτέστιν: αποδεικνύεται
ότι οι καλές προεδρικές κουβέντες για το «δικαίωμα όλων των κρατών να βάλουν τα
δικά τους ενδιαφέροντα (interests) πρώτα», δεν είχαν γίνει ευρέως αντιληπτές,
παρά την τεράστια δημοσιότητα του επιβατηρίου λόγου του. Ο πλανήτης μόλις τώρα άρχισε
να συνειδητοποιεί –κι αν!– ότι ο πλανητάρχης είναι σφόδρα αντίθετος στην
παγκοσμιοποίηση.
Φαίνεται, μάλιστα, και κάπως
αδιανόητο κάτι τέτοιο. Πολλοί μπερδεύουν –έτσι φαίνεται– την
παγκοσμιοποίηση-γεγονός (globalization)
με την παγκοσμιοποίηση-άποψη (globalism).
Πολλοί νομίζουν, δηλαδή, ότι η παγκοσμιοποίηση στις επικοινωνίες, τις μεταφορές
και το εμπόριο, «πάει πακέτο» με την ισοπέδωση εθνικών συνόρων, φυσιογνωμιών
και πολιτισμών. Και το προεδρικό 45άρι το διευκρίνισε.
Στα πλαίσια αυτά, δεν παρέλειψε
να πλέξει το εγκώμιο των πολιτισμών των χωρών των καθεστώτων που επιτέθηκε
φραστικά. Είναι, όμως, ακριβώς το ίδιο συγκαταβατικό πνεύμα που κοσμούσε τους
ιστορικούς λόγους του στο Ριάντ (21/5) και την Βαρσοβία (6/7). Πνεύμα που
διετύπωσε απλά, ερωτών ευθέως τους αντιπροσώπους όλης της γης: «Είμαστε
πατριώτες;»
Πολλοί θεωρούν όλα αυτά
παλιομοδίτικο και άρρωστο εθνικισμό, ίσως και ναζισμό. Αδυνατούν να αντιληφθούν
ότι ούτε η αγάπη για την πατρίδα «πάει πακέτο» με το μίσος για τους άλλους.
Άλλο εθνικισμός, άλλο σωβινισμός. Και ακόμη περισσότερο, δυσκολεύονται να
καταλάβουν ότι η μέχρι τώρα γνωστή αμερικανική αντίληψη για την παγκοσμιοποίηση
(globalism), με την συναφή
ισοπέδωση, συνιστά τον ορισμό του ναζισμού. Εξ ου και ο γκαιμπελισμός στην
«ενημέρωση».
Όλα αυτά, όμως, καταλήγουν αβίαστα
στο εξής απλό και κρίσιμο ερώτημα: Ξέρει ο πολύς Κιμ ότι η Αμερική δεν έχει
πλέον καμία ιμπεριαλιστική προδιάθεση; Άλλο: Καταλαβαίνει ο «αγωνιστής» Μαδούρο
ότι του ζητείται να φανεί πατριώτης; Κι άλλο: Καταλαβαίνουμε όλοι ότι η στάση
«Δεν θα σας πούμε πώς θα ζείτε», απευθυνόμενη στους Μουσουλμάνους, συνιστά
αναίρεση των απώτερων αιτιών/προφάσεων της ισλαμιστικής τρομοκρατίας; Του
φανατισμού των μουλάδων; Όχι;
Δεν είναι –σίγουρα!– εύκολο να
πεισθεί κανείς για όλα αυτά τα ωραία, κόντρα μάλιστα στην απίστευτα ψεύτικη
εικόνα που διανέμουν τα μέσα «ενημέρωσης». Άλλωστε, χρειάζεται και χρόνος. Γι’
αυτό, όλο το μυστικό, της ενταύθα «λεωφόρου Trump», είναι στην βαθιά κατανόηση της ψυχής του ισχυρογνώμονος
πλανητάρχη.
Ιδού, πρώτον, το καινούργιο που
φέρνει στην γεωπολιτική, με το επιχειρηματικό του βλέμμα: «Με το κόστος
επανεγκατάστασης (resettling) ενός πρόσφυγα στις Ηνωμένες Πολιτείες, μπορούμε
να βοηθήσουμε (assist) περισσότερους
από δέκα στην πατρίδα τους». Τίναξε τα μυαλά του πολιτικαντισμού και της
γραφειοκρατίας στον αέρα. Ακούσαμε κάτι;
Και, δεύτερον, να και έξοχο δείγμα
της βαθιάς ανθρωπιάς του: η ως άνω πρόταση για το μεταναστευτικό «Από την καλοσύνη των καρδιών μας» (Out of the goodness
of our hearts). Απίστευτος;
Συνεπώς, η λεωφόρος μας χαράχθηκε
πάνω σε δύο νέους άξονες. Αντί για ισοπέδωση, αρμονική συνύπαρξη διαφορετικών (γνωστή
ως localization). Και
αντί για στείρα γραφειοκρατία, δημιουργική γεωπολιτική. Σε αγγλόφωνη επαναστατική
φρασεολογία: make business,
not war.
Προχωρούν ήδη οι εκσκαφές, αλλά με
χρήση εκρηκτικών. Και –φευ!– σηκώνεται σκόνη…
Κόρινθος 25 Σεπτεμβρίου 2017
Κώστας Τζαναβάρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου