Ανατομία μιάς προπαγανδιστικής παγίδας νέου τύπου

Αρθρο στη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ (φ.1501/18.6.16)

«Αναιδέστατα, τα χαλκεία της κυβερνητικής προπαγάνδας, στήνουν συνεχώς παγίδες νέου τύπου στην κοινή γνώμη. Το καινοτόμο στοιχείο έγκειται στον τρόπο που αναδεικνύεται η κυβέρνηση θεματοφύλακας της λογικής, της νομιμότητας και του «κοινοτικού κεκτημένου». Το καίριο ερώτημα είναι ποιοι πέφτουν στην παγίδα ανύποπτοι και ποιοι είναι απλώς συνεργοί.»

Αυτή την άποψη εισηγήθηκα στο άρθρο «Ποιοι στήνουν τις προπαγανδιστικές παγίδες νέου τύπου ;» (Φ.τ.Κ. φ.1499/2.6.16). Και το πρώτο παράδειγμα που ανέφερα ενδεικτικά, τα «πλαστά πτυχία», έχουν ήδη ξεχασθεί. Ίσως, απλώς, έπεισα κάποιους να κρατήσουν την ουσία : Το κατ’ εξοχήν κυβερνητικό φερέφωνο, η γνωστή ΑΥΓΗ, «ανέβασε» επιτηδείως το θέμα.

Στο δεύτερο παράδειγμα, το «μεγάλο κόλπο με τις offshore υπουργών», είχαμε ραγδαίες εξελίξεις.  Η κυβερνητική «ρελάνς» έκανε τελικά «ρόμπα» την αξιωματική αντιπολίτευση. Η γνωστή τροπολογία υπερφαλάγγισε εμφανώς τις καταγγελίες περί ευμενέστερων ρυθμίσεων. Η καλοστημένη παγίδα λειτούργησε υποδειγματικά.

Βλέποντας λίγο πιο προσεκτικά τα διαδραματισθέντα, διαπιστώνουμε ότι ουδείς σκέφθηκε να απευθύνει στην κυβερνητική πλευρά την εξής απλή ερώτηση : «Γιατί δεν φέρατε εξ αρχής την τελική σας πρόταση ;». Και είναι χαρακτηριστικό ότι πολλοί σπεύδουν να εικάσουν απαντήσεις, αντί να περιμένουν με ενδιαφέρον κάποια κυβερνητική απάντηση.

Στην ατελείωτη σειρά λαθών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, προστίθεται και η θεωρία της αμνηστίας υπουργών με την πρώτη ρύθμιση. Φυσικά, από θεωρητική πλευρά, στέκει η επισήμανση ότι η νεότερη και ευμενέστερη ρύθμιση αμνηστεύει προηγούμενα αδικήματα. Αλλά ποιος πείθεται χωρίς ονόματα ;

Κάπως έτσι, η περιβόητη τροπολογία έπεισε 4 κόμματα της αντιπολίτευσης, και απέσπασε την ανοχή «παρόν» από ένα ακόμη. Και δημοσκόπηση, που πρόλαβε κιόλας να γίνει πρωτοσέλιδο, βρίσκει κάπου 7 στους 10 να συμφωνούν με την γενική απαγόρευση εταιρικών συμμετοχών στο εξωτερικό. Ακόμη πιο τραγικά είναι τα δημοσκοπικά ευρήματα ως προς την άτακτη φυγή της Νέας Δημοκρατίας από την συζήτηση στη Βουλή. Δεν πείσθηκαν και πολύ ούτε οι Νεοδημοκράτες.

Σε αυτό το κλίμα πανωλεθρίας και γενικής επικράτησης του λαϊκισμού, πώς να δει κανείς ψύχραιμα την όλη κατάσταση ; Πώς να ακουσθούν επιχειρήματα απεγκλωβισμού ; Πώς να ακουσθούν απόψεις που υποδεικνύουν την μεγάλη παγίδα ; Μία φιλότιμη προσπάθεια, πάντως, θα την κάνω.

Το στρατηγικό λάθος όλων των Ελλήνων σκεπτομένων, οποιασδήποτε πολιτικής παράταξης, είναι που πέφτουμε στο επίπεδο σκέψης της κυβερνώσας συμμορίας. Η βασική αντίληψη που υπόκειται όλων αυτών είναι ότι το πολιτικό ήθος διαφυλάσσεται και αποδεικνύεται με «χαρτιά». Και παραγνωρίζουμε ότι κάθε επιφανής επιτήδειος είναι αγνός «στα χαρτιά».

Να το θέσω και αλλιώς : ποιους «πιάνει» η απαγόρευση συμμετοχών μέσω «παρένθετων προσώπων» ; Παρένθετο πρόσωπο είναι κατά νόμον η σύζυγος, το παιδί, η αδελφή, ο εξάδελφος, ο συνεταίρος κ.λ.π. Δεν είναι παρένθετο πρόσωπο η ερωμένη, ο «κολλητός» - ο άτυπος συνεργός εν γένει. Εν ολίγοις, η δημοφιλής απαγορευτική διάταξη είναι «στάχτη στα μάτια» μας.

Το πόσο έχει πέσει η κοινή γνώμη στο επίπεδο σκέψης της κυβερνώσας συμμορίας, φαίνεται χαρακτηριστικά από την πλήρη απουσία αντιδράσεων στον νέο απίστευτου θράσους ισχυρισμό του πρωθυπουργού. Αντιγράφω από συνέντευξη υπό τον γενικό τίτλο «Ο κ. Μητσοτάκης ακολουθεί έναν άκρως διχαστικό λόγο» («Εφ.Συν.», 4/6/16) :

«Ξέρουμε πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση στην κοινωνία και την πραγματική οικονομία, μετά από έξι χρόνια λιτότητας. Όμως σήμερα, με την πρώτη αξιολόγηση και την ελάφρυνση του χρέους, έχει ολοκληρωθεί το μεγαλύτερο κομμάτι της συμφωνίας του περασμένου Ιουλίου. Μπορούμε λοιπόν να πούμε πια ότι η σελίδα έχει αλλάξει και η νέα περίοδος, προς την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας, έχει αρχίσει.»

Πρώτη «κακιά» ερώτηση : ποια ελάφρυνση του χρέους έχει ολοκληρωθεί ; Δεύτερη «κακιά» ερώτηση : όλα αυτά τα ωραία θα γίνουν επειδή επί τέλους ολοκληρώθηκε η συμφωνία που υπογράφηκε πέρυσι τον Ιούλιο μετά από ολονύκτιους εκβιασμούς ;

Θα ήταν αυτές οι ασυναρτησίες για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα. Στο ενδιάμεσο έχει γίνει η ληστεία των μετόχων των μεγάλων ελληνικών τραπεζών. Αυτή που πρωτοστήθηκε με την γνωστή παράσταση του «χαρισματικού θεατρίνου» στο Ίδρυμα Κλίντον, σε απ’ ευθείας μετάδοση από το CNN. Αμερικάνικη, όμως, είναι και η συνταγή για την εξιχνίαση δραστηριοτήτων συμμοριών : follow the money.

Κόρινθος 6 Ιουνίου 2016

 

Ε

Ποιοι στήνουν τις προπαγανδιστικές παγίδες νέου τύπου ;

Άρθρο στη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1499/2.6.16

Ποιοι στήνουν τις προπαγανδιστικές παγίδες νέου τύπου ;

Αναιδέστατα, τα χαλκεία της κυβερνητικής προπαγάνδας, στήνουν συνεχώς παγίδες νέου τύπου στην κοινή γνώμη. Το καινοτόμο στοιχείο έγκειται στον τρόπο που αναδεικνύεται η κυβέρνηση θεματοφύλακας της λογικής, της νομιμότητας και του «κοινοτικού κεκτημένου». Το καίριο ερώτημα είναι ποιοι πέφτουν στην παγίδα ανύποπτοι και ποιοι είναι απλώς συνεργοί.

Πρόσφατο παράδειγμα η υπόθεση των «πλαστών πτυχίων». Τα πτυχία ήταν αρχικά 2.500, αλλά στο τέλος ο αρμόδιος υπουργός Παιδείας, μίλησε για κάπου 1.000. Τα «πλαστά πτυχία» δεν ήταν τελικά πλαστά. Η ρύθμιση που σχεδιάζεται αφορά κατ’ ουσίαν επανεξεταστέα πτυχία. Δηλαδή πτυχία που δόθηκαν, ενώ η ιδιωτική σχολή που τα χορηγούσε είχε πρόβλημα λειτουργίας.

Το απαραίτητο κλίμα σύγχυσης, «έβαζε στο ίδιο τσουβάλι» περιπτώσεις που δεν είχαν καμία σχέση ούτε ηθικά, ούτε ουσιαστικά, ούτε νομικά. Αυτό το κλίμα σύγχυσης διέλυσε τελικά ο πολύς υπουργός, καυτηριάζοντας ταυτόχρονα τις αναφορές του Τύπου σε «πλαστά πτυχία».

Η κρίσιμη λεπτομέρεια είναι ότι αυτό το κλίμα σύγχυσης το είχε ξεκινήσει το κατ’ εξοχήν κυβερνητικό φερέφωνο, η γνωστή ΑΥΓΗ. Το εναρκτήριο της πλεκτάνης άρθρο είχε τίτλο : «Άμεσα εξετάσεις νομιμοποίησης για τα πλαστά απολυτήρια». Το «άρθρο» μιλούσε για «παράτυπους τίτλους σπουδών» που «χρήζουν εκ νέου νομιμοποίησης». Πουθενά δεν υπήρχε αναφορά σε πλαστογραφίες, δηλαδή σε ποινικά αδικήματα. Ο επιτήδειος τίτλος του δημοσιεύματος, όμως, πυροδοτούσε άγριες οργισμένες αντιδράσεις – ιδίως στο διαδίκτυο.

Και, κάποια στιγμή, ο κάθε παγιδευμένος αυτόκλητος υπερασπιστής της νομιμότητας, ανακάλυπτε ότι «κυνηγούσε μάγισσες». Τελικά, ντροπιασμένος, άλλαζε κουβέντα. Ξεχνώντας, ίσως, ποιοι τον εξαπάτησαν, ποιοι φώναζαν, ποιοι σιγοντάριζαν.

Ήδη, την ώρα που γράφεται αυτό το έσχατο άρθρο (Δευτέρα 30/6 8:00 π.μ.), εξελίσσεται νέο ζήτημα. «Πώς στήθηκε το μεγάλο κόλπο με τις offshore υπουργών» διαβάζει ο ανύποπτος αναγνώστης και αγανακτισμένος παγιδεύεται. Ο ψύχραιμος αναγνώστης ας αξιολογήσει τα ακόλουθα :

Πρώτον : Απαγόρευση να έχει εταιρεία σε φορολογικό παράδεισο ένα πολιτικό πρόσωπο δεν νοείται νομικά. Απαγορεύεται έμμεσα, όταν υπάρχει πρόβλημα με τον κατά νόμον έλεγχο του πόθεν έσχες.

Δεύτερον : Αυτό το πρόβλημα με τον έλεγχο του πόθεν έσχες δ-ε-ν υφίσταται πλέον σε όλους τους φορολογικούς παραδείσους. Κάποιοι φορολογικοί παράδεισοι χαρακτηρίζονται πλέον «φορολογικά συνεργάσιμα κράτη». Και η κοινοτική νομοθεσία δ-ε-ν μπορεί να απαγορεύσει σε ένα βουλευτή να γλυτώνει φόρους. Μόνον το μαύρο χρήμα την ενδιαφέρει.

Τρίτον : Τα «φορολογικά συνεργάσιμα κράτη» είναι καινούργιο «φρούτο» της διεθνούς νομοθεσίας. Γι' αυτό και χρειάσθηκε η προσαρμογή της εθνικής νομοθεσίας.

Προφανώς τα κόμματα του λεγόμενου «ευρωπαϊκού τόξου» δεν έχουν αντίλογο. Φωνασκούν, όμως, χωρίς – όπως φαίνεται – να χρειάζεται να έχουν κάποια λογική βάση αυτά που φωνάζουν. Και η κυβερνητική απάντηση, επιτηδείως σχοινοτενής και δυσνόητη, αφήνει εντέχνως περιθώρια για να συνεχισθεί το όλο πατιρντί. Δεν παραλείπει, μάλιστα, να προτείνει – ειρωνικά βεβαίως – στην αντιπολίτευση να φέρει πρόταση που «να μπορεί να οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση της διαφάνειας στο πολιτικό σύστημα, αρκεί να είναι συμβατή με τις διεθνείς συνθήκες και το κοινοτικό κεκτημένο».

Όσο δεν απειλείται η κυβερνητική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, όλα αυτά συμφέρουν την κυβέρνηση. Προωθείται η εθνική απονεύρωση, καθώς η «σιωπηλή πλειοψηφία» χάνει τα αντανακλαστικά της και απογοητεύεται. Εμπεδώνεται το βασικό ζητούμενο των επικυρίαρχων : η αίσθηση ανημπόριας μας απέναντί τους.

Το ζητούμενο είναι να βγάλουμε βάσιμο συμπέρασμα από όλα αυτά. Χρειάζεται να διατηρεί κανείς εικόνα του πλήρους περιστατικού. Χωρίς σαφή και πλήρη εικόνα, δεν βγαίνει συμπέρασμα ακόμη και για τον υποψιασμένο. Ιδίως, δεν βγαίνει συμπέρασμα ως προς την συμπεριφορά και τις προθέσεις αυτών που εμφανίζονται να αντιδρούν …

Κόρινθος 30 Μαΐου 2016

Κώστας Τζαναβάρας

 

Ε