Human-face capitalism

Καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο προδιαγράφεται ως ένα ριζικά νέο κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον. Προκύπτει αβίαστα μετά από μία απλή αλλαγή σε καίριο σημείο του σημερινού καπιταλισμού. Αυτή η αλλαγή είναι τόσο καίρια και καλομελετημένη, ώστε αλλάζει τα πάντα – από το κράτος μέχρι την απληστία.

Ακολουθεί παρουσίαση της ιδέας υπό μορφή διαλόγου ενός απλού πολίτη με τον υποφαινόμενο. Απαντώ διαδοχικά στις γνωστές ως “5w” ερωτήσεις : What – Why – Where – When – Who ?

Προσπαθώ να πείσω τόσο για την σκοπιμότητα όσο και την αναγκαιότητα της προτεινόμενης μεγάλης αλλαγής. Και προσπαθώ να πείσω ταυτόχρονα τόσο τον οπαδό του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος όσο και τον κατασταλαγμένο στο «Καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο δεν γίνεται».

Θα ήταν ευχής έργο να τεθούν πραγματικά ερωτήματα ουσίας από αναγνώστες, ώστε να υπάρξει νεώτερη εμπλουτισμένη έκδοση του άρθρου.

ΤΙ ;

Τι να αλλάξουμε ;

Την βασική αντίληψή μας για την άμεση φορολογία, ήτοι την φορολογία φυσικών και νομικών προσώπων. Εκ βάθρων αλλαγή στο φορολογικό μας σύστημα.

Δηλαδή ;

Σήμερα θεωρούμε φυσιολογικό και δίκαιο να φορολογούμε τα εισοδήματα. Ήτοι, τα επιχειρηματικά κέρδη, τους μισθούς και τις συντάξεις, τα μερίσματα, τα ενοίκια.

Και τι να φορολογούμε ;

Την περιουσία επί της αξίας της, και με σταθερό συντελεστή. Θα φορολογούμε τα ακίνητα, τα μεταφορικά μέσα και τις επιχειρήσεις. Και τα εισοδήματα που είπαμε παραπάνω θα είναι απολύτως αφορολόγητα.

Πώς θα προκύπτει η αξία ;

Με ολοκαίνουργιο – αντί του γνωστού «αντικειμενικού» – σύστημα, που το λέω ρεαλιστικό.

Βασίζεται στο εξής απλό τέχνασμα : την αξία την δηλώνει ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, αλλά η δήλωση τον ακολουθεί παντού. Δεν μπορεί δηλαδή να δηλώνει άλλα στην Εφορία και άλλα στα δικαστήρια, τις τράπεζες, τις ασφάλειες κ.λ.π.

Αυτό το απλό τέχνασμα τον κάνει να έχει συμφέρον να είναι ειλικρινής στην δήλωσή του. Και καθώς οι φόροι θα είναι χαμηλοί, δεν θα έχει και μεγάλο ενδιαφέρον να πει ψέματα.

Και πώς θα ξέρει την αξία, για να μην έχει και μπελάδες ;

Πρώτα απ’ όλα, θα φροντίζει να την ξέρει συνεχώς. Σήμερα δεν πολυξέρουμε την αξία του σπιτιού μας, του αυτοκινήτου μας, της επιχείρησής μας. Ιδίως οι ελεύθεροι επαγγελματίες, δεν ξέρουμε την αξία – ως επιχείρηση – του γραφείου μας ή του μαγαζιού μας.

Παρακάτω, το ρεαλιστικό σύστημα που προτείνω θα έχει ενσωματωμένο αυτορρυθμιζόμενο στατιστικό σύστημα που θα υπολογίζει τακτικά την «τυπική αξία». Θα την προτείνει απλώς στον φορολογούμενο για να την λάβει υπ’ όψιν του στη δήλωσή του.

Η Εφορία δεν θα την ελέγχει ;

Φυσικά θα την ελέγχει, αλλά για περίπτωση κραυγαλέας διαφοράς με την τυπική αξία. Δεν θα ασχολείται με μικροαποκλίσεις.

Τι θα κάνει αυτό το ενσωματωμένο σύστημα ;

Πρώτα απ’ όλα, θα τροφοδοτείται διαρκώς με τις τιμές μεταβιβάσεων. Προφανώς, υπό το προτεινόμενοι σύστημα, αυτές οι τιμές μεταβιβάσεων δεν θα έχουν κανένα λόγο να μην είναι οι πραγματικές.

Μετά, το σύστημα θα συσχετίζει, σε όλη τη χώρα, τις τιμές μεταβιβάσεων με τις αντίστοιχες τυπικές τιμές.  Και έτσι θα υπολογίζει τις νέες τυπικές τιμές για κάθε περιουσιακό στοιχείο σε όλη τη χώρα.

Πώς θα υπολογίζει τις τυπικές τιμές ;

Με λίγα λόγια, θα το κάνει με έναν πολυσύνθετο υπολογισμό για όλη τη χώρα και για κάθε είδος περιουσιακών στοιχείων. Θα προσδιορίζει στατιστικά συντελεστές χώρας, δήμου, είδους κ.α. Και με τους νέους συντελεστές θα υπολογίζει τις νέες τυπικές αξίες.

Δεν είναι πολύπλοκο ;

Είναι, αλλά μόνο αν προσπαθήσεις να καταλάβεις πώς θα το κάνουν οι ειδικοί επιστήμονες. Ακόμη και όσοι διδαχθήκαμε στα πανεπιστήμια την Μέθοδο Ελαχίστων Τετραγώνων (Μ.Ε.Τ.) δεν την πολυθυμόμαστε. Αλλά, για την επιστήμη είναι απλό θέμα.

Και πώς δεν θα είναι πολύπλοκο για μένα ;

Αν εστιάσεις στο τι θα βλέπεις και τι θα κάνεις. Αν αφήσεις, δηλαδή, τις τεχνικές λεπτομέρειες για τους ειδικούς. Εσένα σε ενδιαφέρει η χρήση του συστήματος. Και, φυσικά, η λογική του. Σωστά ;

Σωστά. Τι θα κάνω λοιπόν ;

Θα κάνεις κάποια πράγματα μία φορά, και κάτι απλό τακτικά. Θα φροντίζεις δηλαδή να ενημερώνεις το ηλεκτρονικό σύστημα, είτε ο ίδιος είτε ο λογιστής σου.

Τι θα κάνω μία φορά ;

Θα ενημερώνεις τι σύστημα με τα αντικειμενικά στοιχεία του ακινήτου σου, του Ι.Χ. σου κ.λ.π.

Για το καινούργιο σπίτι σου, για παράδειγμα, θα δηλώνεις εμβαδό, όροφο, θέση, ποιότητα κατασκευής, θέα κ.λ.π. Για το Ι.Χ. μάρκα, μοντέλο κ.λ.π.

Μια φορά θα δηλώνεις και κάθε τυχόν σημαντική μεταβολή, όπως προσθήκη, ανακαίνιση, τρακάρισμα κ.λ.π.

Και τι θα κάνω τακτικά ;

Θα δηλώνεις την αξία του περιουσιακού σου στοιχείου. Το σύστημα – όπως είπαμε – θα σου υποδεικνύει αυτόματα την τυπική αξία που δίνει το ενσωματωμένο σύστημα, αλλά θα μπορείς να δηλώσεις ό,τι νομίζεις.

Ωραία, ας πούμε ότι έχουμε σωστές αξίες. Πόσο φόρο θα έχουμε ;

Ενδεικτικά, 1% το χρόνο στα ακίνητα και 3% στα μεταφορικά μέσα. Οι επιχειρήσεις 1% επί της αξίας τους, αλλά αφού αφαιρεθεί η αξία των ιδιόκτητων ακινήτων και μεταφορικών μέσων.

Χοντρικά, αν δεχθούμε σαν ετήσια απόδοση 6% επί της αξίας, μιλάμε για φορολογικό συντελεστή της τάξεως του 16%.

Και πώς θα «βγαίνει» το δημόσιο με τόσο χαμηλούς φόρους ;

Όπως θα δούμε παρακάτω, αυτό θα γίνεται στην τελική φάση. Ενδιάμεσα, θα έχουμε μεταβατικές ρυθμίσεις για την ομαλή και σταδιακή μετάβαση από το σημερινό σύστημα στο προτεινόμενο.

Στην τελική φάση, λοιπόν, το κράτος μας θα είναι πολύ διαφορετικό, πολύ μικρότερο, πολύ πιο οικονομικό. Θα χρειάζεται, με άλλα λόγια, πολύ λιγότερους φόρους. Όχι απλά λιγότερους, πολύ λιγότερους – το τονίζω.

Ενδεικτικά, το Υπουργείο Οικονομικών θα χρειάζεται κάποιες εκατοντάδες υπαλλήλους, ενώ σήμερα έχει αρκετές χιλιάδες. Το φορολογικό σύστημα, μετά και την αλλαγή στη φορολογία στην κατανάλωση, που δεν θέτω ακόμη, θα είναι ουσιαστικά αυτόματο.

Αυτόματο ;

Ναι. Αντίθετα με τα γνωστά συστήματα, το προτεινόμενο όσο χρησιμοποιείται τόσο «στρώνει». Βαθμιαία ο φορολογούμενος μαθαίνει όλο και καλύτερα τις αξίες και το σύστημα. Συνηθίζει στην ιδέα ότι δεν έχει νόημα να προσπαθεί καν να φοροδιαφύγει. Και δεν είναι εύκολο, αλλά δεν έχει και νόημα. Κάτι που θα γλύτωνε σε 1% φόρο μπορεί να το «φορτωθεί» στο 100%.

Στο τέλος όλοι θα έχουμε πατήσει ένα κλικ και θα έχουμε επιλέξει να προσαρμόζει αυτόματα – το ίδιο το σύστημα – τις δηλώσεις μας στις τυπικές τιμές που μας προτείνει. Απλά πράγματα.

Και πότε θα πληρώνουμε τον φόρο ;

Κάθε μήνα. Με την τρέχουσα αξία υπολογίζεται ο φόρος, πληρώνουμε με πάγιες εντολές μέσω τραπέζης. Και λήγει κάθε εκκρεμότητα με την Εφορία.

Και θα έχουμε λεφτά να πληρώνουμε ;

Ναι. Αλλάζει τελείως το οικονομικό περιβάλλον. Θα δούμε πώς παρακάτω. Αλλά και για τους πραγματικά ανήμπορούς υπάρχουν λύσεις.

ΓΙΑΤΙ ;

Και γιατί να κάνουμε όλη αυτή την αλλαγή ;

Γιατί συμφέρει τον καθένα μας. Μπροστά σε αυτό, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.

Υπόλοιπα ;

Ναι. Είναι σαφώς πιο δίκαιο από το σημερινό, ενώ είναι και ασφαλής διέξοδος από την κρίση.

Και είναι αυτά λεπτομέρειες ;

Δυστυχώς ναι. Κανείς δεν θα δεχόταν σήμερα να πληρώσει περισσότερους φόρους, για ένα πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα ή για να βγούμε από την κρίση. Κακά τα ψέματα – που λέμε. Κανείς – εννοείται – από αυτούς που θα μπορούσαν να πληρώσουν παραπάνω.

Γιατί συμφέρει τον καθένα μας ;

Γιατί θα έχουμε πολύ λιγότερο μπελά και σημαντικά μικρότερους φόρους.

Ένα παράδειγμα ;

Ας φαντασθούμε ένα εμπορικό κατάστημα. Σήμερα υποχρεούται να κόβει αποδείξεις, τιμολόγια, δελτία αποστολής και δεν συμμαζεύεται. Και όλα αυτά να τα «κάνει σούμα» για τη φορολογική δήλωση, με τις χίλιες δυό διατάξεις. Και να πληρώνει φόρους με υψηλούς φορολογικούς συντελεστές. Και να έχει και τον μπελά του φορολογικού ελέγχου – είναι-δεν-είναι ειλικρινής.

Με το προτεινόμενο σύστημα – πάντα μιλώντας για την τελική κατάσταση – θα έχει καλή εικόνα της αξίας του καταστήματος, θα την δηλώνει, θα πληρώνει 1% φόρο το χρόνο, και τέλος με την Εφορία. Αποδείξεις και βιβλία θα υπάρχουν μόνο για τις ίδιες ανάγκες του καταστήματος. Δεν θα υπάρχουν «δεύτερα βιβλία» γιατί απλούστατα δεν θα υπάρχουν «πρώτα». Δεν θα υπάρχουν «πλαστά» τιμολόγια, γιατί απλώς δεν θα υπάρχουν «γνήσια».

Ο μισθωτός και ο συνταξιούχος ;

Οι μισθοί και οι συντάξεις δεν θα αφορούν την Εφορία – το ξαναείπαμε. Θα πληρώνουν φόρο, όπως όλοι, για τα ακίνητα και τα μεταφορικά μέσα.

Δηλαδή, χαρακτηριστικά, κάποιος που είναι «στο νοίκι» και κυκλοφορεί «με την συγκοινωνία», δεν θα ξέρει ούτε «κατά πού πέφτει» η Εφορία.

Γιατί θα είναι πιο δίκαιο από το σημερινό ;

Γιατί αντιστοιχεί πολύ καλύτερα στην παρεχόμενη από το Κράτος μέριμνα. Έχουμε ξεχάσει – αν το καλοσκεφθούμε – γιατί πληρώνουμε φόρους. Και έχουμε δεχθεί ουσιαστικά το Κράτος ως συνεταίρο μας, και βέβαια μόνον στα κέρδη.

Η αξία του περιουσιακού στοιχείου είναι αρκετά καλός δείκτης των εξόδων του Κράτους για την Άμυνα, την Δημόσια Τάξη, τα Δημόσια Έργα κ.λ.π.

Και δεν είναι καλός δείκτης τα εισοδήματα ;

Όχι. Πρώτα απ’ όλα, τα εισοδήματα μπορούν να κρυφθούν. Είτε με λαθροχειρίες και λογιστικά τερτίπια, είτε με έδρα σε «φορολογικούς παραδείσους», μεταφορά σε «μητρικές» κ.λ.π. Τα περιουσιακά στοιχεία ούτε κρύβονται ούτε μεταφέρονται.

Με το προτεινόμενο φορολογικό σύστημα – εν ολίγοις – δεν καταστέλλονται η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή. Εξαλείφονται. Δεν υπάρχουν. Η μόνη εφικτή φοροδιαφυγή είναι το «δεν πληρώνω». Αλλά αυτό συνεπάγεται αντίστοιχη κατάσχεση.

Δηλαδή με το προτεινόμενο σύστημα λύνουμε ταυτόχρονα και το πρόβλημα-φοροδιαφυγή ;

Ακριβώς.

Γιατί θα είναι και ασφαλής διέξοδος από την κρίση ;

Για δύο βασικούς λόγους : ισχυρή προοπτική και άμεσα οφέλη.

Έχει ευστόχως ειπωθεί από χρόνια ότι στην Ελλάδα θα αρκούσε ένα απλώς σταθερό φορολογικό σύστημα για να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη. Εδώ μιλάμε για απλούστατο σύστημα και με χαμηλούς φόρους. Διαμορφώνονται ταυτόχρονα επιχειρηματικός και εργασιακός παράδεισος. Προφανώς η ανταγωνιστικότητά μας αλλάζει άρδην.

Και τα άμεσα οφέλη ;

Αρκεί και μόνον η καθιέρωση του ρεαλιστικού συστήματος για να υπάρξουν. Αντί να υπολογίζεται, δηλαδή, ο Ε.Ν.Φ.Ι.Α. επί των αντικειμενικών τιμών, να υπολογίζεται επί των ρεαλιστικών. Υπάρχουν τρία άμεσα οφέλη.

Πρώτον, το ρεαλιστικό δίνει την αξία του πραγματικού ακινήτου. Κρύβονται πολλά πίσω από τις αντικειμενικές αξίες, ιδίως σε ακριβές περιοχές.

Δεύτερον, κλείνουν τα «παραθυράκια» για χαμηλές «τιμές ζώνης» «κατόπιν ενεργειών μας». Γνωστά επιτεύγματα του πελατειακού κράτους μας.

Και, τρίτον, αλλάζει άρδην το τοπίο στις απαλλοτριώσεις ακινήτων για δημόσια έργα. Απαλλοτριώσεις σε εύλογες τιμές και γρήγορα. Καίριο ζήτημα, «με πολλά μηδενικά», που έχει φρενάρει και φρενάρει πολλά.

Φθάνουν ;

Όχι, σαφώς. Χρειάζεται και ισχυρή τόνωση της ψυχολογίας της αγοράς. Και οι προεξοφλητικές δυνάμεις της μπορούν να εμπνευσθούν μόνο από αξιόπιστη ισχυρή προοπτική.

Ούτως ή άλλως η αγορά ποντάρει από καιρό σε κάτι σαν «Ελλάδα είναι, κάτι θα γίνει». Αλλιώς θα είχε μηδενίσει ο Γ.Δ., και ιδίως οι τράπεζες. Συνεπώς, ακόμη και μία απλώς υπολογίσιμη πιθανότητα για την θεσμοθέτηση ενός τόσο φιλόδοξου φορολογικού συστήματος, θα «μέτραγε». Πόσο μάλλον αν ξεκίναγε με την θεσμοθέτηση του «πυλώνα» του, του ρεαλιστικού συστήματος.

Κατά τα άλλα, πώς προκύπτει ανθρώπινο πρόσωπο για τον καπιταλισμό ;

Από την εξυγίανση του ανταγωνισμού και από τον εξορθολογισμό της άμεσης φορολογίας.

Το πρώτο προκύπτει από το ξεκάθαρο φορολογικό σύστημα, που αποκλείει φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή. Σήμερα ο ανταγωνισμός – όχι μόνο στη χώρα μας – δίνει μεγάλο βάρος στα φορολογικά πλεονεκτήματα. Έχουν συμπιεσθεί τόσο τα λειτουργικά κέρδη, ώστε ωχριούν μπροστά στα κέρδη που μπορεί να βγάλει κανείς «στα χαρτιά», με φοροτεχνικά κόλπα δηλαδή. Νοθεύεται αγρίως ο ανταγωνισμός. Το προτεινόμενο σύστημα προδιαγράφει ένα τοπίο όπου τέτοια κόλπα δεν θα υφίστανται καν ως «πειρασμός».

Το δεύτερο προκύπτει από την δίκαια φορολόγηση των επιχειρηματικών κερδών. Φορολογούνται εμμέσως, φυσικά, βάσει της αξίας της επιχείρησης. Αλλά ο φόρος έχει πιά την λογική του ενοικίου. Αυτή η λογική είναι ευλόγως, αποδεκτή. Η λογική της φορολόγησης των κερδών δεν είναι αποδεκτή και δικαίως.

Αυτό που δεν είναι καθόλου αποδεκτό είναι να φορολογείται η επιχείρηση που είχε κέρδη και να μην φορολογείται ο ισοδύναμος ανταγωνιστής που δεν είχε κέρδη. Γιατί ο πρώτος να συμβάλλει στην Εθνική Άμυνα και ο δεύτερος όχι ;  Είναι σοβαρός λόγος οι επιχειρηματικές επιλογές για κάτι τέτοιο ;

Πόσο μάλλον – στο ίδιο θέμα – αυτός που απλώς δεν εμφάνισε κέρδη.

Και η απληστία ;

Εν τέλει, η φορολόγηση των κερδών εκφράζει τον βαθύ φθόνο της κοινωνίας μας προς τον επιτυχημένο. Και η αντίδραση στον φθόνο είναι επίσης ψυχοσωματικής μορφής : απληστία. Ο πλούσιος, δηλαδή, αντεπιτίθεται στην κοινωνία. Σε περιβάλλον κάθε άλλο παρά υγιούς ανταγωνισμού, βλέπουμε πού έχουμε καταντήσει.

Αίροντας την αιτία της απληστίας, ή έστω μία βασική αιτία της, θα είναι λογικό να περιμένουμε άμβλυνση του φαινομένου. Άμβλυνση που διαρκώς θα μεγαλώνει.

Αλλά και από άλλη πλευρά, η κοινωνία δεν έχει πρόβλημα με τον πλούσιο. Πρόβλημα έχει με τον πλούσιο που φοροδιαφεύγει και αυτόν που «παρκάρει» τα κεφάλαιά του. Με το προτεινόμενο σύστημα δεν φοροδιαφεύγει αλλά και φορολογείται για την συσσώρευση κεφαλαίου. Άρα και η απομένουσα απληστία δεν είναι πρόβλημα.

ΠΟΥ ;

Γιατί στην Ελλάδα η αλλαγή του καπιταλισμού ;

Πράγματι θα μπορούσε να γίνει παντού. Στην Αμερική θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η απάντηση στο σύνθημα που έδωσε την πρώτη θητεία στον Πρόεδρο Ομπάμα : “Change we need”. Και είναι χώρα φιλική στις καινοτομίες.

Επίσης χώρες με ισχυρές κυβερνήσεις, όπως η Ρωσία και η Κίνα, θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε μία τέτοια κολοσσιαία αλλαγή, χωρίς ζητήματα εσωτερικών αντιπαραθέσεων.

Φυσικά θα ήταν αστείο να το περιμένουμε για χώρες σαν την Γερμανία. Οι σοβιετικές γραφειοκρατικές αντιλήψεις κερδίζουν διαρκώς έδαφος στον κατά τα άλλα καπιταλιστικό Ευρωπαϊκό Βορρά.

Η Ελλάδα ;

Είμαστε σίγουρα σε μεγαλύτερη ανάγκη, έχουμε καταστραφεί. Χρειαζόμαστε συνταρακτική αλλαγή για την επανεκκίνηση, όχι απλές βελτιώσεις και μέτρα. Δεν φθάνει να κάνουμε απλώς αυτά που θα μας είχαν γλυτώσει από την σημερινή κατάντια.

Πολλοί μεγάλοι και ισχυροί μας, της Οικονομίας κυρίως, γνωρίζουν αλλά είναι «βολεμένοι».

Πάνω από όλα, όμως, είμαστε ο λαός-ηγέτης του πλανήτη. Ηχηρό δείγμα ήταν το 61,3% ΟΧΙ στο δημοψήφισμα. Κανείς άλλος λαός στη θέση μας δεν θα διανοούνταν κάτι τέτοιο. Άλλο ζήτημα οι πολιτικάντικες αθλιότητες που ακολούθησαν. Ο Ελληνικός Λαός βροντοφώναξε ΠΑΡΩΝ εκεί που κανείς δεν το περίμενε.

Εδώ, λοιπόν.

ΠΟΤΕ ;

Άγνωστον. Ποτέ δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθεί χρονικά η αφύπνισή μας. Αλλά πάντα ήταν βέβαιο ότι την τελευταία στιγμή θα κάνουμε το «Αχίλλειο άλμα». Ελληνική Αναγέννηση θα έχουμε, όχι αν και είμαστε κατεστραμμένοι, αλλά επειδή είμαστε κατεστραμμένοι.

Απλώς οι προσεχείς εκλογές, αν γίνουν τελικά, θα είναι μία καλή ευκαιρία. Τουλάχιστον για να γίνει ευρύτερα γνωστή η πρόταση.

Και όταν αφυπνισθούμε ;

Εφόσον βέβαια κριθεί σκόπιμη η προτεινόμενη αλλαγή, υπάρχουν δύο δρόμοι : η θεραπεία-σοκ και η βαθμιαία μεταρρύθμιση.

Η δεύτερη επιλογή θα σήμαινε διαδοχικά κερδοφόρα βήματα. Βαθμιαία και ταυτόχρονα θα προωθούνται :

- Ελάφρυνση μέχρι μηδενισμού της φορολογίας εισοδημάτων.

- Μείωση της γραφειοκρατίας και του κράτους.

- Μεταφορά των μειουμένων φορολογικών βαρών στην φορολόγηση της περιουσίας.

- Αντικατάσταση του Φ.Π.Α. με Ειδικούς Ανταποδοτικούς Φόρους Κατανάλωσης.

ΠΟΙΟΙ ;

Ποιο κόμμα θα προωθούσε την πρόταση ;

Οποιοδήποτε. Ξενίζει, μάλλον, η απάντηση αλλά είναι τόσο λογική όσο λογικό είναι και το ότι τώρα συμφωνούν όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα στην λογική του σημερινού φορολογικού συστήματος. Όλα συμφωνούν ότι είναι σωστό να φορολογούνται τα εισοδήματα. Διαφωνούν απλώς στις λεπτομέρειες – στους φορολογικούς συντελεστές, στις φοροαπαλλαγές κ.λ.π.

Και η αλλαγή – θεωρητικά ! – ευνοεί τόσο τους επιχειρηματίες όσο και τους εργαζόμενους.

Μειώνει, βέβαια, δραματικά το κράτος και την λαμογιά …

Επομένως ;

Τίποτα το ιδιαίτερο. Ακόμη και αν – αν ! – κάποιο κόμμα πείθονταν ότι η πρόταση «στέκει», θα είχε άλλα πολύ σοβαρότερα προβλήματα για να προωθήσει την πρόταση.

Πρώτο και καλύτερο, το θέμα του κακώς εννοούμενου εγωισμού. Δεύτερον, δεν χωράει το μυαλό τους ότι η ιδέα είναι ελεύθερα διαθέσιμη. Κυρίως, όμως, κανένα υπάρχον κόμμα δεν θα έπειθε με τίποτα ότι μπορεί να ηγηθεί μίας τέτοιας κοσμογονικής αλλαγής.

Για καλό και για κακό, πάντως, ιδού παραπομπές :

Για το ρεαλιστικό σύστημα : «Αντικειμενικές» ή ρεαλιστικές αξίες ακινήτων ;

Για το φορολογικό σύστημα : Ο κανόνας της περιουσίας και η Έξοδος

Άρα ποιοι ;

Ε