Η ώρα της αλήθειας για την Ευρώπη (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1928/20.2.2025)

 

Η γνωστή πρωτοφανής αμερικανική επίθεση στην ευρωπαϊκή κατάσταση ως προς την ελευθερία του λόγου, εξέπληξε του ανυποψίαστους. Χαρακτηρίσθηκε, μάλιστα, από τη γαλλική εφημερίδα Le Monde ως "κήρυξη ιδεολογικού πολέμου".

ΑΝΤΙ  ΓΕΝΙΚΟΤΗΤΩΝ, προτείνω να ψηλαφίσουμε αυτή την ιδεολογική διαφορά σε ένα θέμα που πρωταγωνιστεί στη διεθνή επικαιρότητα: δασμοί. Για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν, ο Αμερικανός Πρόεδρος Trump υπέγραψε Προεδρικό Διάταγμα (executive order) που θα επιβάλει δασμούς υπό πνεύμα "αμοιβαιότητας" (reciprocity). Από 1ης Απριλίου...

Ως αμοιβαιότητα, επί του προκειμένου, καθορίζεται η επιβολή δασμών στις εισαγωγές στις Η.Π.Α. ίσων με τις αντίστοιχες στις αμερικανικές εξαγωγές. Αν π.χ. -εξηγώ- η Τουρκία έχει επιβάλει δασμούς 10% στις τιμές των εισαγομένων από τις Η.Π.Α. αυτοκινήτων, τότε και οι Η.Π.Α. επιβάλλουν δασμούς 10% και στις εισαγωγές αυτοκινήτων από την Τουρκία.

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ μαθαίνουμε ότι υπάρχουν ήδη δασμοί στις αμερικανικές εξαγωγές. Ενώ ξέραμε ότι οι κινήσεις Trump, για την επιβολή δασμών, χαρακτηρίζονταν "προστατευτισμός". Ευλόγως, λοιπόν, προκύπτει η απλή απορία: οι υπάρχοντες δασμοί στις αμερικανικές εξαγωγές συνιστούν προστατευτισμό ή όχι;

ΑΛΛΗ ΑΠΛΗ ΑΠΟΡΙΑ: εμείς οι απλοί πολίτες, αναγνώστες του εγχώριου ή/και διεθνούς τύπου, γιατί δεν γνωρίζουμε ότι ο προστατευτισμός απέναντι στις Η.Π.Α. θεωρείται κεκτημένο; Γιατί δεν γνωρίζουμε ότι υπάρχουν διπλά μέτρα και σταθμά; Γιατί -εν τέλει- δεν γνωρίζουμε την αλήθεια για τον προστατευτισμό;

ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ενδέχεται να είναι τα πράγματα στο θέμα με τον κοινοτικό Φόρο Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.) Υπάρχει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού σκεπτικισμός (τουλάχιστον) περί του αν συνιστά προστατευτισμό. Το ίδιο και για τις κοινοτικές επιδοτήσεις. Περί υγιούς ανταγωνισμού ο λόγος -σημειώνω.

Η ΕΥΘΕΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ στα ως άνω "γιατί;" είναι ότι οι ιδέες κυκλοφορούν στην κοινοτική Ευρώπη υπό ιδιότυπο καθεστώς [αν]ελευθερίας. Η ιδέα του αντί-προστατευτισμού, στο παράδειγμά μας, γίνεται λάστιχο ευρωπαϊκού τύπου. Σωστά;

ΦΥΣΙΚΑ ΑΥΤΗ Η ΤΑΚΤΙΚΗ πιάνει απέναντι σε ανήμπορους. Θα πιάσει, άραγε, απέναντι και στην Αμερική του Trump; Μπορεί, δηλαδή, να "ρίξει" η Ευρώπη την Αμερική σε οικονομικό ζήτημα; Ρητορική η ερώτηση -σαφώς.

ΑΛΛΗ ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπάρχει αμερικανός πολιτικός που θα απέρριπτε δημοσίως  την ως άνω ιδέα της "αμοιβαιότητας";  Αν όχι, πολύ απλά, μιά ευρωπαϊκή εμμονή θα εξέθετε τους Δημοκρατικούς σε υπαρξιακά προβλήματα.

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ η σημερινή Ευρώπη, έχει να απαντήσει στην πλάγια ερώτηση του τίτλου. Όχι με λόγια -με πράξεις. Παράλληλα, σημειώνεται και η ταπεινωτική απουσία της Ευρώπης από τις τρέχουσες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Όχι μόνον στη Γάζα αλλά και στην Ουκρανία.

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΠΛΑΙΣΙΟ οι εκλογές στη Γερμανία θα μας πουν ποιοί είναιπράγματι οι ναζιστές στη σημερινή Ευρώπη. Όχι ναζιστές στην ταμπέλα. Στην πολιτική συμπεριφορά...

Κόρινθος 16 Φεβρουαρίου 2025

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

 

Make business not war (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1927/13.2.2025)

ΤΗΝ ΩΡΑ (Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2025 ώρα 20:00) που γραφόταν το προηγούμενο άρθρο του υποφαινόμενου στην εθνική μας έπαλξη, με τον αινιγματικό τίτλο "Trump's trump tramp", ήταν ψηλά-ψηλά στη διεθνή επικαιρότητα ο πόλεμος δασμών με τον μόλις προ εβδομάδων επανακάμψαντα Πρόεδρο της υπερδύναμης.

Και, ω του θαύματος!, πριν καν τυπωθεί η ΦΩΝΗ μας, ο πόλεμος δασμών είχε γίνει πιά "ούτε μονόστηλο". Ο πλανητάρχης είχε κλείσει με ... πενιχρά κέρδη τα διάφορα μέτωπα του εμπορικού πολέμου δασμών.

Με το Μεξικό, λόγου χάριν, συμβιβάσθηκε με την άμεση ανάπτυξη μεξικανικών στρατευμάτων 10.000 ανδρών στα σύνορα των δύο χωρών. Για τον άμεσο δραστικό έλεγχο της λαθρομετανάστευσης. Ας σκεφθούμε πόσο ψηλά στην πλανηταρχική ατζέντα είναι η λαθρομετανάστευση, μήπως και βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα περί του αν επρόκειτο περί ήττας, υποχώρησης κ.λ.π. ...

Η γνώμη μου: δεν θα ήταν ήττα, από τη σκοπιά του, ακόμη κι αν έκοβε επί τόπου μία ανοικτή επιταγή υπέρ της Μεξικανής ομολόγου του. Και δεν έδωσε ούτε σεντ. Ας γίνει η κρίσιμη δουλειά, και θα δώσει -λέω- ό,τι απαντηθεί στην απλή ερώτηση: "Σε τί μπορώ να φανώ χρήσιμος;"...

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΔΟΓΜΑ "Make business not war", δηλαδή το "νέο ειρηνόφιλο δόγμα των διεθνών σχέσεων", που επανέφερα από το μακρινό '17, ανακύπτουν πλέον από την τρέχουσα επικαιρότητα δύο καίρια ερωτήματα.

ΠΡΩΤΟΝ: Εφαρμόσθηκε, άραγε, το κορινθιακό μας δόγμα στην ως άνω περίπτωση του Μεξικού; Απάντηση: Ποιός εμπορικός πόλεμος; δεν ήταν business ο συμβιβασμός; άρα, προφανώς εφαρμόσθηκε.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ (και κυριότερο): Ποιό δόγμα και πρασινάλογα, στην περίπτωση των ωμών πλανηταρχικών απαιτήσεων εκτοπισμού των Παλαιστινίων από τη Γάζα; Σωστά;

ΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ θα ανασύρω από μνήμης κάποια χτυπητά γεγονότα στο βορειοκορεατικό.

Τα βορειοκορεατικά πυραυλάκια, λοιπόν, σουλατσάριζαν πάνω από τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία... Ο πλανητάρχης, από το βήμα του Ο.Η.Ε., απείλησε να ισοπεδώσει τη Βόρεια Κορέα... Κάποιοι, απορημένοι, εξεγείρονταν διεθνώς... Άλλοι, τραύλιζαν...

Στο τέλος, στην πρώτη θητεία Trump, η έτοιμη συμφωνία ΗΠΑ - Β.Κορέας έμενε ανυπόγραφη... "Δεν δουλεύει έτσι το πράγμα¨" η προεδρική δήλωση στο Κογκρέσο... Έμεινε η φωτογραφία της χειραψίας με τον Κιμ, λίγα μέτρα μέσα στη Βόρεια Κορέα... Μαζί, και η "πατρική" δήλωση συμπαθείας και θαυμασμού του πλανητάρχη στο πρόσωπο του τραγικού νεαρού δικτάτορα.....

Α ναι! Και κάποιες αόριστες αναφορές σε τουριστική ανάπτυξη των όμορφων παραλίων της τραγικής χώρας...

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΣΕΣ είναι σε θέση να σχηματίσουν το παζλ, τροποποιώ το ρεφραίν.

"ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ" κατά Ηράκλειτο. Άρα και της Ειρήνης, σχολιάζω. Και ο πλανητάρχης δήλωσε ενόρκως ειρηνοποιός ("peacemaker")."Make business not war",σε αγγλιστί επαναστατική φρασεολογία, είναι το νέο ειρηνόφιλο δόγμα των διεθνών σχέσεων.

Και υπογράφω.

Κόρινθος 9 Φεβρουαρίου 2025

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

Trump's trump tramp (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1926/6.2.2025)

Την ώρα που γράφεται το παρόν έσχατο άρθρο, Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2025 ώρα 20:00, στο διεθνές εμπόριο έχει ανοίξει ο Ασκός του Αιόλου [σημ.: ένας ήταν στην ομηρική Οδύσσεια]. Πόλεμος δασμών με τον μόλις προ δύο εβδομάδων επανακάμψαντα Πρόεδρο της υπερδύναμης.

ΔΑΣΜΟΙ ΣΤΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ από Καναδά και Μεξικό, αλλά και Κίνα, την ανερχόμενη κίτρινη υπερδύναμη. Δασμοί απαντητικοί και στις αντίστοιχες εισαγωγές από ΗΠΑ. Θα μπουν άραγε δασμοί και στις εισαγωγές στην Ε.Ε. από τις ΗΠΑ; στις εισαγωγές στην Ε.Ε. από την Κίνα;

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΑΣΜΟΥΣ; -η όλη ουσία. Ο εξαγωγέας; ο εισαγωγέας; ο πωλητής; ο καταναλωτής; Δεν είναι εύκολη η απάντηση. Καθόλου, και δεν είναι προκαθορισμένη. Δεν μπορεί να προβλεφθεί, δηλαδή, ποιος θα φανεί πιό μπόσικος σε αυτήν την διελκυστίνδα αποσταθεροποίησης τιμών και ποσοτήτων.

Να δούμε απλά τα ενδεχόμενα. Ένα εμπόρευμα στο ράφι του σούπερ μάρκετ, κόστους σήμερα 100 ευρώ, ας πούμε ότι επιβαρύνεται τώρα με 20 ευρώ δασμούς. Αν συνεχίσει να πουλιέται 100 ευρώ, τότε επιβαρύνθηκε ο εξαγωγέας. Αν καταλήξει να πουλιέται 120 ευρώ, τότε, κοινώς, ο καταναλωτής πλήρωσε το μάρμαρο. Αν ισορροπήσει στα 110 ευρώ, τότε ο εξαγωγέας και ο καταναλωτής μοιράσθηκαν τη ζημιά. Σωστά;

Στην αναμπουμπούλα, δεν αποκλείεται να δούμε και άλλα περίεργα. Ευκαιρίας δοθείσης, τίποτα δεν αποκλείει ούτε το 130 ούτε το 90. Εμπόριο είναι αυτό. Το σίγουρο είναι ότι θα κερδίσουν οι πιό δυναμικοί. Και οι πιό διορατικοί.

ΑΝ ΠΑΜΕ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΧΩΡΑΣ, η επιβολή δασμών προφανώς ευνοεί την εγχώρια παραγωγή. Αντί για λεμόνια Αργεντινής, λ.χ., θα ξαναδούμε τις λεμονιές μας να αδειάζουν χωρίς να κιτρινίζουν το περιβόλι. Ή, πάλι, αν ακριβύνουν οι εισαγόμενες μπανάνες, θα προτιμήσουμε δικά μας μήλα.

ΣΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΑΤΙΡΝΤΙ, που ακόμη δεν το έχουμε ούτε καν χαρτζιλικώσει, ο βιολιτζής είναι αναμφισβήτητα ο ορμητικός πλανητάρχης. Αυτός ταράζει πρώτος τα νερά. Και άμεσα, με την ενίσχυση του εσωτερικού εμπορίου, προωθεί τη βασική του στρατηγική: America First. Μαζί, όμως, και το Europe First, China First, Greece First και πάει λέγοντας. Προσοχή, πάντως, στη μετάφραση: Πρώτα η Ελλάδα, όχι πρώτη η Ελλάδα...

"ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΑΤΗΡ ΠΑΝΤΩΝ" κατά Ηράκλειτο. Άρα και της Ειρήνης, σχολιάζω. Και ο πλανητάρχης δήλωσε ενόρκως ειρηνοποιός ("peacemaker")."Make business not war",σε αγγλιστί επαναστατική φρασεολογία, ίσως -λέω- θα είναι το νέο ειρηνόφιλο δόγμα των διεθνών σχέσεων.

Για περισσότερα: "Η λεωφόρος Trump για την παγκόσμια συγκατάβαση" (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1566/19.10.2017).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Κόρινθος 2 Φεβρουαρίου 2025

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

Ενώπιος ενωπίοις (H ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1922/9.1.25)

ΑΓΩΝΙΩΔΕΙΣ ΑΠΟΡΙΕΣ διακατέχουν τους περισσότερους, σχετικά με τα μελλούμενα στην σύγχρονη υπερδύναμη και τον κόσμο μας, μετά την επανεκλογή του Donald J. Trump στην Προεδρία της.

Προφανώς, αυτές οι απορίες είναι πολύ περισσότερες για όσους είχαν προσπεράσει το φαινόμενο Trump. Οι τακτικοί αναγνώστες του εσχάτου υπογράφοντος, όμως, μπορούν να ανακαλέσουν στη μνήμη τους το τεύχος "D.J. Trump: Ο συντηρητικός επαναστάτης" (31.12.17). Ή, να το αναζητήσουν στο διαδίκτυο.

ΟΣΟΙ ΠΑΡΑΞΕΝΕΥΟΝΤΑΙ, λόγου χάριν, με το φαινόμενο Elon Musk, του πλουσιότερου στον πλανήτη, πρωτοπόρου στη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης, αλλά και στενού συνεργάτη του επανεκλεγμένου πλανητάρχη, προτείνω να ξαναδιαβάσουν το προεκλογικό του πρόγραμμα:

«Να απομακρύνουμε τους γραφειοκράτες που ξέρουν μόνον να σκοτώνουν δουλειές. Να τους αντικαταστήσουμε με ξεφτέρια (experts) που ξέρουν να δημιουργούν δουλειές.»

Το είχα χαρακτηρίσει "μείζον διακύβευμα" της εκκεντρικής υποψηφιότητας, ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2016. Την ώρα που αυτή η υποψηφιότητα προκαλούσε ειρωνικά σχόλια συμπαθείας. Σωστά;

Για περισσότερα: "Πού πηγαίνει η Αμερική;" (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ, φ.1511/8.9.16)

ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ, διατυπώνονταν και ανησυχίες για την γηραιά ήπειρο. Και το μέλλον της. Έγραφα:

"Είναι βέβαιο ότι ελάχιστοι καταλαβαίνουν σε τι ακριβώς αναφέρομαι, όπως και τι αξία έχει σήμερα το ζήτημα. Αλλά κάποιοι και καταλάβαιναν και καταλαβαίνουν γιατί επανέρχομαι. Ευρύτερα, άλλωστε, τα ως άνω ξεχασμένα προβλήματα της Ε.Ε. αναδεικνύουν την αξία του γνωστού αποφθέγματος "An issue ignored, a crisis invited". Σε ελεύθερη μετάφραση: αν αγνοήσεις ένα μικρό πρόβλημα, θα το βρεις μπροστά σου μεγάλο.

Πόσοι ευρωπαίοι άραγε συμφωνούν; Αλλά και πόσοι θα συνεχίσουν να συμφωνούν, μαθαίνοντας τον «δράστη» του αποφθέγματος; Henry Kissinger. Χμμμ…"

Για περισσότερα: "Πού πηγαίνει η Ευρώπη;" (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1513/22.9.16)

ΘΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΑ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ της ανάκλησης του σχετικού φακέλου στην επιφάνεια εργασίας, με αναφορά σε ένα ακόμη άρθρο στη ΦΩΝΗ μας. "Είναι φίλος της Ελλάδας ο Donald Trump;" (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1537/15.3.17):

"Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Donald J. Trump είναι ανεκτίμητης αξίας φίλος της Ελλάδας. Χωρίς να το πολυξέρουν τα δύο μέρη, μάλιστα. Εν μέσω φόρτου εργασίας και ενορχηστρωμένης υστερίας –αντιστοίχως. Παράξενο, αλλά αυτό θα επιχειρήσω να υποδείξω στην συνέχεια."

 

Καλή χρονιά!

 

 

Κόρινθος 9 Ιανουαρίου 2025

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

Ποιές παθογένειες σκότωσαν τους 57 στα Τέμπη; (H ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1887/11.4.2024)

ΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ, για μία ακόμη φορά, παίρνω δημοσίως τον λόγο για μείζον πολιτικό ζήτημα. Αλλά αισθάνομαι ότι, γράφοντας για το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, κανείς δεν θα τολμήσει να παραητηρήσει στον Βαγγέλη Κόκκινο γιατί δημοσιεύει τα άρθρα μου.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ, λοιπόν, είναι ότι βασιλεύει η σύγχυση -"το φαΐ" ορισμένων. Το αντίδοτο, φυσικά, είναι η απόδοση απόλυτης προτεραιότητας στην αλήθεια. Ακόμη κι αν στείλει κάποιους σπίτι τους ή στη φυλακή, ακόμη κι αν οδηγήσει σε σκληρές δοκιμασίες, στο τέλος θα λάμψει η λυτρωτική διέξοδος.

ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ αυτή η σύγχυση κινείται γύρω από το γνωστό τρίπτυχο "μπαζώματα-συγκάλυψη-μονταζιέρα". Αιωρείται ένα πακέτο ενστάσεων κατά της σε εξέλιξη δικαστικής έρευνας, όπου το σίγουρο -από την σκοπιά του απλού πολίτη- είναι ότι υπάρχει "τερατούργημα". Είτε οι ενστάσεις είναι τερατούργημα, είτε έγιναν τερατουργήματα στο χώρο του δυστυχήματος -διευκρινίζω.

Ατυχώς, συνεχίζω, στη σημερινή φάση της δημοκρατίας, υποχρεούται καθένας "να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας". Κι αν δεν το αποδείξει, είναι ελέφαντας. Καμιά φορά, μάλιστα, ακόμη κι αν το αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, εξακολουθεί να θεωρείται ελέφαντας.

Το ότι οι γκαιμπελικής-χιτλερικής εμπνεύσεως μέθοδοι προπαγάνδας έχουν νομιμοποιηθεί στην ελληνική πολιτική αρένα, είναι προφανώς κάτι που διαφεύγει της προσοχής πάντων, εκτός από τους εκάστοτε υφιστάμενους τις γκαιμπελικής-χιτλερικής εμπνεύσεως μεθόδους προπαγάνδας.

ΣΤΙΣ ΙΔΙΕΣ γκαιμπελικής-χιτλερικής εμπνεύσεως μεθόδους προπαγάνδας περιλαμβάνεται και η ανάθεση καίριου ρόλου στον χρόνο: αν αποδείξεις αργά ότι δεν είσαι ελέφαντας, θα ταφείς ως ελέφαντας. Τουναντίον, πολλοί θεωρούν ότι αρκεί, ως απάντηση, η περιφρόνηση. Ίσως και από υπερβολική σιγουριά, παρότι το έχουν λουσθεί οικογενειακώς.

Η ΠΑΓΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣΤΗΜΕΝΗ. Το ως άνω πακέτο ενστάσεων, θα κάνει τη δουλειά του στην ώρα του. Τότε που θα αποκαλύπτονται οι διαχρονικές ευθύνες και θα χρειάζεται κάτι που να κάνει διαφορά. Για να κατοχυρωθεί κάτι σαν "οι δικές μας πολιτικές ευθύνες είναι σύκα και δεν βροντάνε -οι δικές σας πολιτικές ευθύνες είναι καρύδια και βροντάνε".

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ θα αναζητηθούν με αξιώσεις, κατά τη γνώμη μου, σε τρία θέματα.

ΠΡΩΤΟΝ, θα αμφισβητηθεί η θεωρία του ανθρώπινου λάθους. Ανθρώπινο λάθος είναι να έγιναν άπαξ και κατά λάθος οι γνωστές "7 παραβιάσεις κανονισμών".  Αν η παραβίαση κανονισμών ήταν καθημερινή πρακτική, αν το τραγικό "πάμε κι όπου βγει" ήταν κοινοτυπία, δεν μιλάμε για ανθρώπινο λάθος. Είναι συστηματική απορρύθμιση, και οι αντίστοιχες ευθύνες δεν διανέμονται σε σταθμάρχες ή/και οδηγούς. Σωστά;

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, θα συσχετισθεί η άδεια χρήσης της σιδηροδρομικής γραμμής. Κάποιος αρμόδιος έχει εγκρίνει, από πλευράς ασφαλείας, τη χρήση της διπλής γραμμής χωρίς τον συνήθη ηλεκτρομηχανικό εξοπλισμό. Είναι σίγουρο ότι κάπου υπάρχει πρόβλημα με αυτή την άδεια. Είτε στην νομιμότητά της είτε στην τήρησή της. Απλή λογική;

ΤΡΙΤΟΝ, θα αναζητηθούν ίχνη ανταγωνιστών του σιδηροδρόμου. Οι γνωστές αναμονές στα Παλαιοφάρσαλα δεν έχουν ευρέως γνωστή εξήγηση πειστική. Η χρήση της μίας μόνον γραμμής φθάνει μέχρι τη Λάρισα. Άσχετο;

ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΒΛΕΠΩ, αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθούν ποινικές ευθύνες πολιτικών. Και θα φθάσουν στο ακροατήριο όσες ποινικές ευθύνες πολιτικών δεν έχουν παραγραφεί. Τουτέστιν: όσες δεν παραγράφηκαν πριν την τελευταία τροποποίηση του Συντάγματος. Και τα τερατουργήματα θα έχουν φτιάξει κλίμα. Γιατί δεν φωταγωγήθηκαν εγκαίρως. Πιό κρεμούλα;

 

Κόρινθος 4 Απριλίου 2024

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

ελεύθερος σκοπευτής πολιτικός

Το μέλλον ανήκει στους αιθεροβάμονες (jennysworld.gr, 2.4.2024)

ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ μας ΓΛΩΣΣΑ, η λέξη "αιθεροβάμων" είναι σύνθετη και έχει την ξεκάθαρη κυριολεξία που προκύπτει από τα δύο συνθετικά της. "Αιθήρ", ήδη από τον Όμηρο, είναι ο χώρος πάνω από τα σύννεφα. Το δεύτερο συνθετικό προέρχεται από το ρήμα "βαίνω".  Άρα, σε ελεύθερη απόδοση νοήματος, αιθεροβάμων είναι αυτός που κινείται πάνω από τα σύννεφα.

Σε παλαιότερες εποχές, αυτό σήμαινε ασφαλώς κάποιου βαθμού απώλεια επαφής με την πραγματικότητα. Τίποτα δεν πέταγε πάνω από τα σύννεφα, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Μέχρι τότε, λοιπόν, η λέξη απέδιδε αυτόν που "πετάει στα σύννεφα", που έχει χάσει επαφή με την πραγματικότητα, ενώ κατά τα άλλα είναι κάπου εδώ στον μάταιο τούτο κόσμο.

Η εφεύρεση του αεροπλάνου, και αργότερα του διαστημοπλοίου, προφανώς άλλαξε την κατάσταση. Τώρα πια, με την κυριολεξία του όρου, αιθεροβάμονες είναι όχι μόνον οι πιλότοι και οι αστροναύτες, αλλά και οι αντίστοιχοι επιβάτες. Ουδόλως, όμως, έχουν χάσει την επαφή με την πραγματικότητα, αν και πετούν πάνω από τα σύννεφα. Έτσι δεν είναι;

Αυτοί οι αιθεροβάμονες, λοιπόν, όχι μόνον δεν έχουν πρόβλημα με την πραγματικότητα, αλλά έχουν και κάποια αξιοποιήσιμα πλεονεκτήματα σε ενδεχόμενη προσπάθεια υπέρβασης αυτής της πραγματικότητας. Είναι λίγο, λόγου χάριν, να βλέπεις γύρω-γύρω το βουνό;

Τουτέστιν: άλλαξε η κυριολεξία του όρου "αιθεροβάμων", με τα αεροπλάνα και τα διαστημόπλοια, οπότε αλλάζει και η μεταφορική του σημασία. Από εκεί που σήμαινε αυτόν που έχει πρόβλημα στη θέαση της πραγματικότητας, τώρα θα πρέπει να σημαίνει αυτόν που έχει πλεονέκτημα στην εποπτεία της. Λογικό;

ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ, απολύτως τεκμηριωμένη [Όχι;], ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα. Πρώτα απ' όλα, αποκαλύπτεται ποιοί δεν μπορούν να συζητήσουν καν για την αλλαγή νοήματος μιάς λέξης, παρότι αυτή η αλλαγή επιβάλλεται καταφανώς από τις εξελίξεις. Εξέλιξη δεν είναι το ότι πιά αυτός που κινείται πάνω από τα σύννεφα δεν είναι και τόσο σίγουρα "φευγάτος"; Θα αρνηθούμε την ύπαρξη αεροπλάνων και διαστημοπλοίων;

ΑΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, λοιπόν,  ή έστω προσπαθώντας να ατενίσουμε το μέλλον ρεαλιστικά, καλό είναι να αφήσουμε στην άκρη τα συνθήματα, τα εύκολα συμπεράσματα, τις δημοφιλείς αντιλήψεις. Σπάνια η ευπεπτότητα, η ευκολία, η δημοφιλία είναι ασφαλή κριτήρια ενατένισης του μέλλοντος. Το ίδιο, έτσι νομίζω, και η αδυναμία προσαρμογής στις εξελίξεις.

ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΠΙΑ ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΟΝΕΣ, θα προσθέσω ένα αίνιγμα, δύο ανέκδοτα και τρεις ερωτήσεις εργασίας.

Σε μία λίμνη, λέει το κινέζικο αίνιγμα, είναι ένα φυτό, ένα νούφαρο. Αυτό το νούφαρο, όμως, έχει -λέει το αίνιγμα- την ιδιότητα να διπλασιάζεται σε έκταση μέσα σε μία ημέρα. Σε 2 χρόνια, 7 μήνες και 12 ημέρες κάλυψε τη μισή λίμνη. Ερώτηση: σε πόσον καιρό θα καλύψει ολόκληρη τη λίμνη;

Οι Αμερικάνοι, λέει το ανέκδοτο, έχουν ένα όμορφο ομαδικό παιχνίδι. Κάνει όλη η παρέα έναν κύκλο. Και παίρνουν μία χειροβομβίδα, την απασφαλίζουν, και αρχίζουν να την δίνουν καθένας διαδοχικά στον εκ δεξιών του. Ο κανονισμός του παιχνιδιού λέει ότι, αυτός που θα σκάσει η χειροβομβίδα στα χέρια του, βγαίνει από το παιχνίδι.

ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΕΤΑΜΕΝΗ ΕΠΟΧΗ ΞΗΡΑΣΙΑΣ, λέει το άλλο ανέκδοτο, ένας ονομαστός πάστορας έλαβε την πρωτοβουλία να οργανώσει μία δέηση για να προσευχηθεί πολύς κόσμος μαζί ώστε να βρέξει. Πράγματι το κάλεσμά του βρήκε ανταπόκριση, και μαζεύτηκαν χιλιάδες άτομα.

Η ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ήταν μεγάλη, καθώς ο σεβάσμιος ιερωμένος, αντί να ακολουθήσει τα καθιερωμένα, άρχισε να καταφέρεται κατά των συγκεντρωμένων. Τους αποκαλούσε άπιστους και υποκριτές. Είχαν πάει χωρίς ομπρέλες.

ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ.

Πρώτη: Αν -αν!- φαίνεται η Τεχνητή Νοημοσύνη ολίγον "φούσκα", ιδίως στο τί είναι η ΤΝ, μήπως να δούμε λίγο την άλλη ερώτηση "τί δ-ε-ν είναι ΤΝ;"

Δεύτερη: Αν -αν!- φαίνεται να μας δυσκολεύει η φιλοσοφική ερώτηση "τί είναι άνθρωπος;", μήπως να δούμε λίγο την άλλη ερώτηση "τί δ-ε-ν είναι άνθρωπος;"

Τρίτη: Μήπως ό,τι κάνουν τώρα οι μη-αιθεροβάμονες, σύντομα θα το κάνουν οι μηχανές;

 

Κόρινθος 1η Απριλίου 2024

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

υ.γ. Κατά τον Αριστοτέλη, ένας λάθος συλλογισμός μπορεί κάλλιστα να καταλήγει σε σωστό συμπέρασμα...

 

Μία χώρα δύο λαοί; (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1885/28.3.2024)

ΟΣΟΙ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ είμαστε χωρισμένοι σε δύο μεγάλες ομάδες. Σαν να είμαστε δύο λαοί που είναι ελάχιστα αυτά που μας ενώνουν. Σαν να μην ζούμε καν στον ίδιο τόπο. Σαν να ζούμε διαφορετικές πραγματικότητες. Σαν να έχουμε διαφορετικά αυτονόητα, διαφορετικές αξίες και προτεραιότητες.

Σαν το ίδιο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας ενός ατόμου να είναι για τους μεν προτέρημα και για τους δε ελάττωμα. Λέγεται π.χ. ότι "χάθηκε το φιλότιμο", αλλά πολλοί το είχαν πάντα για κοροϊδία. Σωστά;

ΔΙΧΑΣΜΟΥΣ ΕΙΧΑΜΕ ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΑ σε αυτόν τον ρημαδότοπο, αλλά δεν μιλάω για κάτι παρόμοιο. Πάντα είχαμε δικομματική πόλωση, αλλά τώρα πια υπάρχουν πολλοί που φορούν ίδιου χρώματος κομματικές "φανέλες", ενώ είναι καταφανώς ανόμοιοι στην αίσθηση ευθύνης και καθήκοντος. Όχι;

Δεν μιλάω ούτε για κάποιου είδους ταξικό διχασμό, για διαχωρισμό σε πλούσιους και φτωχούς, ή σε αφεντικά και υπαλλήλους. Υπάρχουν φιλότιμα και αφιλότιμα αφεντικά, όπως και πλούσιοι. Και υπάρχουν αφιλότιμοι υπάλληλοι και εργάτες κ.ο.κ.

Όχι ότι δεν υπάρχουν κομματικές ή ταξικές διαφορές, αλλά -έτσι τα βλέπω- ωχριούν μπροστά στην πολιτισμική διαφορά. Οι κομματικές ή ταξικές διαφορές είναι λεπτομέρεια, μπροστά σε κεντρικές επιλογές αξιών. Η -κατ' εμέ- βασική επιλογή: ελευθερία ή σύστημα;

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΞΗ που εκφράζει μονολεκτικά τον ελληνικό πολιτισμό. Η ελευθερία επιλογών είναι το υπόβαθρο του φιλότιμου. Φιλότιμο δείχνει κανείς μόνος του, αυθόρμητα. Κανείς δεν τον υποχρεώνει, κανείς δεν μας διατάζει να φανούμε φιλότιμοι. Φιλότιμο καθ' υπαγόρευσιν δεν νοείται. Η ελευθερία και το φιλότιμο, εν τέλει, είναι "πίσω" από την αίσθηση ευθύνης και καθήκοντος. Για όσους θέλουν να είναι πραγματικοί Έλληνες.

Για τους άλλους, η ελευθερία είναι απλώς ένα δικαίωμα. Και το φιλότιμο είναι όχι απλώς μία άγνωστη λέξη, αλλά μία έννοια που είναι αδύνατον να τους εξηγήσεις. Όσο για την αίσθηση ευθύνης και καθήκοντος, αναλαμβάνει να την επιβάλει η εξουσία. Το σύστημα.

ΣΥΣΤΗΜΑ, από την άλλη, ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΞΗ που εκφράζει μονολεκτικά τον λατινικό πολιτισμό. Από τα δικαστήρια μέχρι τα στρατεύματα, και από τα σχολεία μέχρι τη ρυμοτομία, τα πάντα είναι οργανωμένα σε συστήματα. Και πάγια επιδίωξη, κατά τον σχεδιασμό αυτών των συστημάτων, είναι να ελαχιστοποιούνται τα περιθώρια για ανθρώπινες αποφάσεις. Ο ανθρώπινος παράγων τείνει να μηδενίζεται. Δεν είναι αποτέλεσμα, είναι στόχος.

ΜΕΙΖΩΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ εμφανίζεται στην Ιατρική. Και ίσως δεν είναι πια και τόσο πολλοί αυτοί που θεωρούν βασικό προσόν του Έλληνα Ιατρού την "μύτη", το βασικό στοιχείο της ανθρωπιάς του. Είναι η αίσθηση του Όλου ως προς την κατάσταση του ασθενούς του. Η βαθιά κατανόηση της σχέσης νου και σώματος. Η κατά προτεραιότητα ενίσχυση της δύναμης αυτοθεραπείας. Και πόσα άλλα...

Για τους άλλους, ο άνθρωπος είναι κάτι σαν μία μηχανή. Έχει τα διάφορα συστήματα, προς ρύθμιση και συντήρηση. Χωρίς πολλές-πολλές διαφορές με το αυτοκίνητό μας ή τη μηχανή που κουρεύουμε το γκαζόν στον κήπο μας. Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι η ρητορική ερώτηση "Ιατρική ή Φάρμακο;" δεν μεταφράζεται ευρωπαϊστί. Στα αγγλικά, λόγου χάριν, θα πρέπει να πούμε "Medicine or Medicine?"

ΑΝΑΛΟΓΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ εμφανίζονται στα πάντα. Σε εσχάτη ανάλυση, υπάρχει διαφορά πιό βαθιά και από το δίλημμα "ελευθερία ή σύστημα;" Πολύ απλά, ο ελληνικός πολιτισμός είναι αναλογικός, ενώ ο λατινικός είναι ψηφιακός. Ο Έλληνας έχει ιστορικά πρότυπα και λειτουργεί εμπνεόμενος αναλόγως, ο Ρωμαίος έχει διατάξεις στις οποίες συμμορφώνεται λέξη-λέξη.

ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΠΟΧΗ. Πρώτα απ' όλα, θέλοντας και μη, ανακαλύπτουμε βιωματικά ότι ο περιλάλητος "ελληνορωμαϊκός πολιτισμός" είναι σχήμα οξύμωρο. Τα συστήματα γίνονται όλο και πιό αποπνικτικά, περιορίζοντας συνεχώς την ελευθερία μας. Και υπάρχουν Έλληνες που το απολαμβάνουν, που επιχαίρουν κι από πάνω.

Δεν μένει παρά να μας φύγει η περιέργεια περί του ποιόν πολιτισμό θα ευνοήσει η λαίλαπα της Τεχνητής Νοημοσύνης. Υπομονή...

 

Κόρινθος 25 Μαρτίου 2024

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας