Η Νεοελληνική μας γλώσσα ως καινοτομία (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1831/2.3.23)

ΚΑΙΝΟΤΟΜΩ σημαίνει εφαρμόζω μία νέα ιδέα. Καινοτομία, δηλαδή, είναι μία νέα ιδέα προς εφαρμογήν. Αλλιώς: Καινοτομία είναι η επένδυση, χρόνου και χρήματος, σε μία νέα ιδέα.

Αυτή, ακριβώς, είναι η κυριολεξία του όρου καινοτομία. Η πρωτοτυπία της ιδέας και η αξιοποίησή της, είναι τα στοιχεία ορισμού του. Και χρειάζεται να συντρέχουν. Δεν πρόκειται για καινοτομία, συνεπώς, όταν η προς αξιοποίηση ιδέα δεν είναι πρωτότυπη ή αποδεικνύεται ανεφάρμοστη.

Αξίζει, στη συνέχεια, να προσέξουμε τι αφορά μεν την καινοτομία αλλά ΔΕΝ υπάγεται στην κυριολεξία του όρου καινοτομία. Δεν είναι καθοριστικό στοιχείο, λόγου χάριν, το υψηλό ρίσκο της επένδυσης. Οι καινοτομίες έχουν συνήθως υψηλό ρίσκο, πράγματι, καθώς κινούνται "σε αχαρτογράφητα νερά". Αλλά υψηλό ρίσκο μπορεί κάλλιστα να έχει και μία επένδυση σε ιδέα που δεν είναι καθόλου νέα. Κάλλιστα, επίσης, μπορεί να υπάρξει καινοτομία μικρού ρίσκου.

Η ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΉ ΔΙΑΚΡΙΣΗ μεταξύ καθοριστικού και μη καθοριστικού στοιχείου ενός όρου, (καινοτομία, εν προκειμένω) συνιστά ελληνοπρεπή στάση απέναντι στις λέξεις. Άλλωστε, είναι γνωστή η χαρακτηριστική απόδοση της στιβαρής σκέψης του Αριστοτέλη με τη φράση "Ελληνίζειν εστί το ορθώς ονομάζειν". [Διευκρινίζω: ΔΕΝ το έχει γράψει έτσι κατά λέξη, αλλά η φράση εμφανώς τον εκφράζει.]

Στο ίδιο πνεύμα γλωσσικής ελληνοπρέπειας, είναι και η σχετική θέση του αρχαίου φιλόσοφου Αντισθένη (444-365 π.Χ.): "Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις". Θα απέδιδα τον όρο "επίσκεψις", όχι υπό την συνήθη έννοια της προσωρινής μετακίνησης, αλλά υπό την έννοια της προσεκτικής σκέψης.

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΘΕΝΗ, επομένως, αν θέλουμε να γίνουμε σοφοί, ή να παραμείνουμε σοφοί, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τις λέξεις. Ακριβολόγοι. Αλλιώς προκύπτει το αντίθετο: σύγχυση. Αυτό λέει η φιλοσοφική θεωρία, αλλά καλό είναι να το δούμε και παρακάτω.

Αξίζει, λοιπόν, να δούμε έναν ακόμη βασικό όρο του όλου θέματος, των επενδύσεων και της καινοτομίας εννοώ, καθώς ενυπάρχει και εντοπιότητα στις σχετικές κυβερνητικές δράσεις. Ίσως, λέω, δεν ξέρουμε όλοι τί είναι ακριβώς νεοφυής επιχείρηση.  Το τονίζω: ακριβώς.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΟΦΥΗΣ επιχείρηση αυτή που απλά ξεφύτρωσε εσχάτως -να το πω λαϊκά. Αυτή λέγεται απλώς νέα επιχείρηση. Η ετυμολογία νέο + φύω είναι πιό απαιτητική.  Η νεοφυής επιχείρηση είναι νέα, αλλά δεν είναι όλες οι νέες επιχειρήσεις νεοφυείς. Σαφές;

Επίσης, δεν είναι νεοφυής επιχείρηση αυτή που απλώς καινοτομεί. Μπορεί κάλλιστα να καινοτομεί μία επιχείρηση με ιστορία δεκαετιών ή και αιώνων. Ξανά: Η νεοφυής επιχείρηση είναι καινοτόμα, αλλά δεν είναι όλες οι καινοτόμες επιχειρήσεις νεοφυείς. Σαφές κι αυτό;

ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ, νεοφυής επιχείρηση σημαίνει αυτό ακριβώς: και νέα και καινοτόμα. Ταυτόχρονα. Τουτέστιν: Είναι νεοφυής επιχείρηση, ακριβώς, αυτή που ιδρύθηκε για να "τρέξει" μία καινοτομία. Για να βρει εφαρμογή μία νέα ιδέα.

Είναι πιθανότατα υψηλού ρίσκου -αναλαμβάνονται κίνδυνοι ολικής αποτυχίας. Είναι πολλά υποσχόμενη επένδυση -έχουν επιτευχθεί ιλιγγυώδεις αποδόσεις. Πολύ πιθανό -στις μέρες μας- μία νεοφυής επιχείρηση να έχει σχέση με εφαρμογές διαδικτύου ή/και τεχνητής νοημοσύνης. Αλλά! όλα αυτά είναι συνήθη αναμενόμενα σε μία νεοφυή επιχείρηση. Δεν είναι στοιχεία του ορισμού της.

Στοιχείο ορισμού μιάς επιχειρήσεως ως νεοφυούς είναι ακριβώς αυτό: "και νέα και καινοτόμα". Τελεία.

Όλα αυτά δεν είναι αμπελοφιλοσοφία. Αντιθέτως, όλος αυτός ο βασανισμός των λέξεων έχει ουσία. Να ποιά.

ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ, όταν εξετάζουμε τη συμμετοχή μας σε μία επένδυση, να ξέρουμε για τί είδους επένδυση γίνεται λόγος. Τουτέστιν: Αλλιώς κρίνεται η συμμετοχή σε συνήθη επένδυση σε υφιστάμενη επιχείρηση, αλλιώς σε καινοτόμα επένδυση μιας υφιστάμενης επιχείρησης, αλλιώς στην ίδρυση μίας νέας επιχείρησης... Και εντελώς αλλιώς κρίνουμε τη συμμετοχή μας σε νεοφυή επιχείρηση.

Πολύ απλά, στο ξεκίνημα μιάς νεοφυούς επιχειρήσεως, δεν είναι και τόσο πολλά τα "κουκιά" τα "μετρημένα". Υπάρχει αυξημένο βάρος στην έρευνα και τον πειραματισμό. Κι όλα αυτά όχι μόνον στοιχίζουν, αλλά κυρίως απαιτούν και φαντασία και ψυχικό σθένος.

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ, ο λόγος περί επένδυσης στην Νεοελληνική μας γλώσσα. Και πειρώμαι να εμπνεύσω όχι μόνον νεοφυείς επιχειρηματίες, αλλά και νεοφυείς πολιτικούς που θα στηρίξουν την προσπάθεια.

Παρέθεσα, λοιπόν, τις σχετικές αφετηριακές σκέψεις στο άρθρο "Να επενδύσουμε στη Νεοελληνική μας γλώσσα !!" (Φ.τ.Κ. φ.1830/23.2.23). Η κεντρική ιδέα: η Νεοελληνική είναι ιδανική γλώσσα για τη διεξαγωγή του διαλόγου των πολιτισμών.

Ο ΜΕΙΖΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΌΣ της ιδέας:

Πρώτον, η Ελληνική Γλώσσα πλάστηκε για να αποδώσει με ακρίβεια τη σκέψη του ιθύνοντος λαού του πλανήτη, και να εκφράσει τον ασύγκριτο πλούτο των συναισθημάτων του. Άρα, λογικά είναι και η καταλληλότερη να εκφράσει τη σκέψη και τα συναισθήματα κάθε λαού, αλλά και όλων μαζί.

Δεύτερον, η Ελληνική  είναι η γλώσσα της ακριβολογίας. Η κυριολεξία κυρώνεται από την ετυμολογία της λέξης, αλλά και επικυρώνεται από τον ήχο της. Άριστο θεμέλιο διαλόγου. Είναι θετική πρόκληση, για κάθε πολιτισμό, να διατυπωθούν τα βασικά κείμενά του στην Ελληνική.

Τρίτον, η Νεοελληνική μας γλώσσα, τουτέστιν: η σύγχρονη ΦΑΣΗ της αδιαλείπτως και επί χιλιετίες εξελισσόμενης Ελληνικής μας Γλώσσας, είναι και η γλώσσα της ελευθερίας. Έχει μεγάλη ελευθερία στη σύνταξη των προτάσεων. Συνεπώς καθίσταται εφικτή η ως άνω "θετική πρόκληση".

Συμπέρασμα: η Νεοελληνική μας γλώσσα έχει όλα τα προσόντα ακόμη και να καταστεί αβίαστα de facto ως γλώσσα του διαλόγου των πολιτισμών.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ, τα συνόψισε μοναδικά, σε σχόλιο στο Facebook, η δικηγόρος-διαμεσολαβήτρια κ. Εύη Κοκκίνου-Κελλάρη: "Η γλώσσα μας το όπλο μας!"

 

Κόρινθος 26 Φεβρουαρίου 2023

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

Να επενδύσουμε στη Νεοελληνική μας γλώσσα !! (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1830/23.2.23)

Κάθε πολιτισμένος άνθρωπος γνωρίζει για την αξία της Ελληνικής Γλώσσας. Ακόμη κι αν δεν συμφωνεί απόλυτα με αυτό που έχω διατυπώσει ούτω πως: Πλάστηκε για να αποδώσει με ακρίβεια τη σκέψη του ιθύνοντος λαού του πλανήτη, και να εκφράσει τον ασύγκριτο πλούτο των συναισθημάτων του.

ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΣΕΞΕΙ, είναι ότι όχι μόνον πλάστηκε υπό αυτό το γνώμονα, αλλά και έτσι  διαμορφώνεται συνεχώς εδώ και χιλιετίες. Έχει επιστημονικώς εντοπισθεί, μάλιστα, το παγκόσμιο παράδοξο σχετικά με τις διάφορες διαλέκτους της γλώσσας μας: εξελίσσονται παράλληλα. Προφανώς, γιατί υπακούουν στους ίδιους φυσικούς νόμους.

Κάπου εκεί, όμως, αρχίζει η εθνική μειοδοσία. Τονίζεται μεν η οικουμενική αξία της Ελληνικής, αλλά εννοούν της Κλασσικής. Η σύγχρονη γλώσσα μας, θεωρείται μία γλώσσα σαν τις άλλες του πλανήτη. Πολλοί, μάλιστα, θεωρούν άλλες σύγχρονες γλώσσες καταλληλότερες, ίσως όχι μόνον ως προς ειδικές χρήσεις.

ΤΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ, σε σύγκριση με την Κλασσική, δεν είναι πολλά. Είναι -φρονώ!- δύο, αλλά είναι εξόχως σημαντικά. Αφ' ενός, η Νεοελληνική ομιλείται. Εξελίσσεται ακόμη, παρά την υπαρξιακή κρίση του λαού που την ομιλεί. Παρά τις τάσεις αφελληνισμού της, παραμένει υγιές κτήμα ευάριθμων.

Αφ' ετέρου, η Νεοελληνική έχει μεγάλη ελευθερία στη σύνταξη των προτάσεων. Ενώ, δηλαδή, στην Κλασσική επιβάλλεται σειρά στην παράθεση π.χ. υποκειμένου-αντικειμένου-ρήματος, στην Νεοελληνική σχεδόν όλα επιτρέπονται.

Το γνωστό "Ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλ' εν τω ευ το πολύ", λόγου χάριν, ενώ στα αρχαία διατυπώνεται αποκλειστικά έτσι, στα νεοελληνικά έχει πολλές παραδεκτές αποδόσεις. Στα αρχαία δεν μπορεί καν να αλλάξει η σειρά των δύο προτάσεων. Σωστά;

Αν, λοιπόν, λάβουμε υπ' όψιν μας ότι ομιλούμε για τη γλώσσα της ελευθερίας, αντιλαμβάνεται κανείς τη σημασία αυτής της εξέλιξης της γλώσσας μας. Ισχυρίζομαι, μάλιστα, ότι αυτή είναι η πλέον τρανταχτή απόδειξη της ελληνικότητάς μας.

ΔΕΝ ΟΜΙΛΩ, ΟΜΩΣ, ΓΙΑ "ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΊΑ", για μουσειακή αξία. Ομιλώ, αντιθέτως, για τρέχουσα αξία και τωρινή αξιοποίηση. Και είναι -στο σύγχρονο κόσμο!- πολύτιμο προσόν ο συνδυασμός ακριβολογίας και ελευθερίας της γλώσσας μας.

Η γλώσσα της ακριβολογίας, που σε πολλούς σήμερα φαίνεται "ψείρισμα", δίνει τη δυνατότητα να αποδοθεί ακριβώς οποιαδήποτε σκέψη έχει διατυπωθεί ανά τον κόσμο. Και είναι θετική πρόκληση, για κάθε πολιτισμό, να διατυπωθούν τα βασικά κείμενά του στην Νεοελληνική.

Η ελευθερία στη σύνταξη της Νεοελληνικής, από την άλλη, καθιστά αυτήν την θετική πρόκληση εφικτό στόχο.

ΑΝΑΠΟΔΡΑΣΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: η Νεοελληνική είναι ιδανική γλώσσα για τη διεξαγωγή του διαλόγου των πολιτισμών. Σε αυτό προτείνω να επενδύσουμε, αφού βεβαίως το σκεφτούμε λίγο περισσότερο στην αλήθεια του. Ιδίως, να σκεφθούμε τί θα συμβεί αν δεν το επιχειρήσουμε, την ώρα που όλα οδηγούν στον αφελληνισμό της Ελλάδας.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, λοιπόν, νομίζω ότι οι διάσπαρτες ηρωικές πατριωτικές αντιδράσεις έχουν -αν το φιλοσοφήσουμε- δύο βασικά χαρακτηριστικά. Αφ' ενός, υπάρχει μία αφ' υψηλού θέαση. Δικαίως, μέχρις ενός σημείου!, αφού η πολιτισμική και πνευματική υπεροχή είναι οφθαλμοφανής. Δεν χρειάζεται καν να υποδειχθεί το ποιός υπερέχει.

Αφ' ετέρου, όμως, υπάρχει ταυτόχρονα και μία αμυντική στάση. Σαν να παραδεχόμαστε -κακά τα ψέματα!- ότι τα περασμένα μεγαλεία δεν φθάνουν για μία ολική επαναφορά. Σαν να έχουμε δίκιο μεν, που δεν πρόκειται να το βρούμε δε. Σαν η μειονεξία σε υλικά μέσα να ακυρώνει την πολιτισμική υπεροχή. Σαν να πολεμάμε διηπειρωτικούς πυραύλους με σπαθιά, ακόντια, ασπίδες και παχιά λόγια -Όχι;

Η τελική απάντηση, αναντιρρήτως, θα επιβληθεί από τη δυναμική των περιστάσεων. Προεκτιμώ, πάντως, ότι θα επαναφέρει τον Ελληνισμό στη θέση που δικαιούται: στην κορυφή της πνευματικής αλυσίδας του πλανήτη.

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΕΝΩΡΙΤΕΡΑ, εν τέλει, ισχυρίζομαι ότι χρειάζεται και αρκεί κάτι πολύ απλό: να αναιρέσουμε την πλάνη για το τι ΑΚΡΙΒΩΣ συμβαίνει. Κάτι τέτοιο επιχείρησα παραπάνω, υποδεικνύοντας την -πάντα κατά τη γνώμη μου!- πλάνη ως προς την αξία της Νεοελληνικής μας γλώσσας.

 

Κόρινθος 16 Φεβρουαρίου 2023

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός-συγγραφέας

Μήπως είμαστε σοφοί και δεν το ξέρουμε; (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1825/19.1.2023)

Φίλτατος συνάδελφος, σχολίασε το άρθρο "Για ένα καλύτερο νέο έτος 2023" (Φ.τ.Κ. φ.1822/5.1.2023) ούτω πως: "Είναι σαν να πηγαίνεις να διδάξεις Ανώτερα Μαθηματικά σε νηπιαγωγείο". Καθώς παρακολουθεί ανελλιπώς εδώ και χρόνια την αρθρογραφία μου, δεν είχε δυσκολευθεί να διακρίνει την κρίσιμη φράση-προτροπή: "Οι περαιτέρω συλλογισμοί δικοί σας."

Στην ίδια προτροπή, κατά σύμπτωση, απάντησε και πανεπιστημιακός που με διάβαζε πρώτη φορά: "Τί θέλει να πεί ο ποιητής; Δεν θα μυρίσω τα νύχια μου."

Ούτε λίγο ούτε πολύ, και για τα δύο σχόλια, η απάντησή μου είναι η ερώτηση του τίτλου. Αλλά, πριν εξηγήσω, προτείνω να ξαναδούμε λίγο το ως άνω άρθρο.

ΠΡΩΤΟΝ, πήρα την πρωτοβουλία και φιλοξένησα τρεις δημοσιοποιημένες απόψεις που προσεγγίζουν ειλικρινά την σημερινή πραγματικότητα. Αυτήν την πραγματικότητα, ίσως δεν την βλέπουν και τόσο ανησυχητική αναγνώστες που εκτιμούν προσωπικά τους τρίτους των οποίων τις απόψεις παρέθεσα.

Φίλοι της εικαστικού-συγγραφέως-ποιήτριας κ. Παυλίνας Μπεχράκη, ίσως δεν έχουν και τόσο ξεκάθαρο στο οπτικό τους πεδίο τη θέση της ότι ζούμε επικίνδυνη μετάλλαξη αξιών. Και βρήκα την ευκαιρία να εισηγηθώ να δούμε μήπως (αντί να προσπαθούμε να σταματήσουμε αυτή τη μετάλλαξη) την στρίψουμε. Να έχουμε μετάλλαξη αξιών, αλλά προς το καλύτερο.

Φίλοι της δικηγόρου-διαμεσολαβήτριας κ. Εύης Κοκκίνου-Κελλάρη, ίσως δεν την είχαν συνηθίσει σε τόσο διεισδυτικές καταγραφές της πραγματικότητας. Η οποία διεισδυτική καταγραφή της πραγματικότητας είναι αλλιώς να γίνεται από τύπους που "έχουν πάρει τα βουνά", όπως ο υπογράφων, κι αλλιώς να γίνεται από ανθρώπους που πρωταγωνιστούν στην τοπική κοινωνία.

Φίλοι του εκ Ξυλοκάστρου ομ. καθηγητή του Πολυτεχνείου Πατρών κ.Πέτρου Γρουμπού, ίσως δεν έχουν προσέξει τη "φόρτιση" όταν -ως ειδικός τεχνοκράτης επιπέδου- μιλάει, σε περίοπτες επιστημονικές δημοσιεύσεις, για ανθρωποκεντρισμό και σοφία: "Wise Anthropocentric Revolution".

Τουτέστιν: για την ΑΝΑΓΚΗ για ανθρωποκεντρισμό και σοφία.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, συμπέρασμα: η αναζήτηση της σοφίας, και μάλιστα για λόγους έντονης ανάγκης, είναι κοινός τόπος για τα ως άνω τρία εκλεκτά τέκνα της ιστορικής Κορινθίας μας.

ΤΡΙΤΟΝ, τέλος, από πλευράς μου, με έναν σύντομο μύθο του αρχαίου Αισώπου, υπέδειξα το βασικό χαρακτηριστικό της σοφίας: απλότητα.

Έχει κι άλλα βασικά χαρακτηριστικά η σοφία, όπως γνώση, εμπειρία, μέθοδο, φιλαλήθεια, ήθος κ.α. Αλλά το βασικό διακριτικό της γνώρισμα είναι η απλότητα, η συνοπτική διατύπωση συμπερασμάτων. Η συμπύκνωση του νοήματος, ακόμη και σε μία λέξη. Αλλιώς: το λακωνίζειν εστί [φιλο]σοφείν.

ΟΛΑ ΣΥΓΚΛΙΝΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ, και είναι μάλλον καιρός να δούμε πώς θα την ξαναφέρουμε στη μόδα, χωρίς να γίνει του συρμού. Αυτό, λοιπόν, ήθελε να πει ο ποιητής. Στην κρίση κάθε αναγνώστη είναι αν το είπε καλά, αν άξιζε τον κόπο, αν είναι στις αντιληπτικές δυνατότητες καθενός.

Αν έπεισα να ενώσουμε σοφά τις απόψεις τρίτων που παρέθετα. Να κάνουμε συνθέσεις, αφού πρώτα δούμε καθαρά την πραγματικότητα.

ΒΛΕΠΩ, λοιπόν, ότι καθόμαστε στις καρεκλίτσες του νηπιαγωγείου, παίζοντας με τις πλαστελίνες και τις ξυλομπογιές μας, αλλά στην πραγματικότητα οι γνώσεις και οι ικανότητές μας είναι "πανεπιστημιακού" επιπέδου.

Να το πω κι αλλιώς: Δεν λειτουργεί η σόμπα μας, και ψάχνουμε εναγωνίως για μάστορα. Αν, βεβαίως!, έχει χαλάσει, πράγματι χρειάζεται μάστορας -αν όχι αγορά νέας. Αλλά, φευ!, μήπως απλώς η σόμπα μας δεν είναι στην πρίζα;

ΕΧΩ ΤΗΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, καταλήγω, ότι η "σόμπα" μας δεν είναι χαλασμένη. Μιά χαρά μπορούν να δουλέψουν τα μυαλά μας. Απλώς χρειαζόμαστε "τεχνικό" να μας πει ότι η "σόμπα" μας δεν είναι στην "πρίζα".

Και, μετά, είναι πολύ απλό να βάλουμε τη "σόμπα" μας στην "πρίζα": ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΣΚΕΠΤΕΣΑΙ !!

 

Κόρινθος 15 Ιανουαρίου 2023

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

 

 

Για ένα καλύτερο νέο έτος 2023 (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1822/5.1.2023)

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ, αυτό που μου συνέβη με αυτό το άρθρο δεν μου έχει ξανασυμβεί. Έχοντας στο ενεργητικό μου 2-3 εκατοντάδες άρθρα στη ΦΩΝΗ μας, δεν είχα ποτέ διαθέσει τόσο χρόνο στο γράψε-σβήσε, αλλάζοντας κάθε φορά την κύρια απάντηση στην -τρόπον τινά- πλάγια ερώτηση του τίτλου. Στον οποίο τίτλο, είχα εξ αρχής καταλήξει -σημειώνω.

Τη λύση, λοιπόν, έδωσε η καθυστερημένη παραλαβή του φ.1820/15.12.2022. Κάτι οι συνήθεις ταχυδρομικές δυσκολίες στις γιορτές, κάτι τα γνωστά προβλήματα των ταχυδρομείων μας, κάτι το ερημωμένο Διμηνιό και η μιά φορά την εβδομάδα ταχυδρομική εξυπηρέτησή του... Κάτι που δεν είχα διαβάσει τη ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ στο διαδίκτυο... Την κύρια απάντηση που έψαχνα, την βρήκα σε δύο άρθρα, υπογραφόμενα από δύο εκλεκτές Κορίνθιες.

ΠΡΟΟΙΜΙΟ ήταν το εμπνευσμένο άρθρο της εικαστικού-συγγραφέως-ποιήτριας κ. Παυλίνας Μπεχράκη με τίτλο "Η ΡΙΖΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΩΝΙΔΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ". Ζωγραφίζοντας περίτεχνα και διεισδυτικά, θα έλεγα, την παρακμιακή κατάσταση που βιώνουμε, στοιχειοθετούσε το κρίσιμο καταληκτικό συμπέρασμά της: "η μετάλλαξη στις μέρες μας των αξιών και των ιδεών είναι γεγονός αναμφισβήτητο".

Αξίζει, φρονώ, να [ξανα]διαβάσουμε το άρθρο προσεκτικά. Και -γιατί όχι;- να σκεφθούμε  τί λείπει ώστε η μετάλλαξη αυτή να αλλάξει πρόσημο.

ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ, βρήκα στο άρθρο της δικηγόρου-διαμεσολαβήτριας κ. Εύης Κοκκίνου-Κελλάρη με τίτλο "Από τη διαδικτυακή δια-σύνδεση στον πραγματικό εορτασμό τωνΧριστουγέννων των Κορινθίων!". Θα έλεγα ότι φωτίζει τη διέξοδο, με μία αυθεντική σύνθεση αναμφισβήτητων γεγονότων, πηγαίων συναισθημάτων και γόνιμων σκέψεων.

Επιλέγω πέντε σημεία του άρθρου.

Πρώτον, θυμίζει χαρακτηριστικά "τον εφευρετικό τρόπο που εμπνεύστηκαν τότε οι υπεύθυνοι του ΚΕΠΑΠ του Δήμου Κορινθίων, για να συνεορτάσουμε οι Κορίνθιοι τα Χριστούγεννα –έστω διαδικτυακά από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης-, για να εμψυχωθούμε και «αντέξουμε» την καραντίνα των Χριστουγέννων 2020-Πρωτοχρονιάς 2021 και εντέλει για να νοιώσουμε όλοι μαζί τη θαλπωρή και το πραγματικό νόημα της μεγάλης εορτής της χριστιανοσύνης."

Δεύτερον, σε σχέση με την καραντίνα, υποστηρίζει τολμηρά: "τώρα, όμως, έχουμε την εμπειρία, τη βιώσαμε πραγματικά, όλοι αισθανθήκαμε τις επιπτώσεις της στην εργασία μας, στα οικονομικά μας, πρωτίστως δε στην ψυχολογία μας, στην κοινωνικοποίηση και στην πνευματική ζωή μας."

Τρίτον, διεισδύει ακόμη βαθύτερα στο πρόβλημα: "Δοκιμασθήκαμε και δοκιμαζόμαστε ως ανθρωπότητα από τη σκληρότητα της ατομικής και κοινωνικής αποξένωσης, από τον φόβο της νόσησης που έχει μετατραπεί σε φόβο για την επαφή με τον συνάνθρωπο, σε εκμηδενισμό της ανοχής, σε απώλεια της λογικής, του μέτρου, της αγάπης…"

Τέταρτον, ως προς τις γιορτές, λέει τα πράγματα με το όνομά τους: "κάθε Χριστούγεννα όλο τα ίδια και τα ίδια, όλοι μιλάμε για Αγάπη, για Αλληλοβοήθεια, για Συμπόνια και Φροντίδα των άλλων, για Προσφορά στον συνάνθρωπο, τρέχουμε σε εκδηλώσεις με φιλανθρωπικό σκοπό, βοηθάμε πού και πού κάποιον συνάνθρωπο σε ανάγκη, αναρτάμε και κάποιες φωτογραφίες στο διαδίκτυο για του λόγου το αληθές και μετά τι; Τι κάνουμε τον υπόλοιπο χρόνο;"

Και πέμπτον, θέτει το κρίσιμο εναρκτήριο διεξόδου ερώτημα: " Μάθαμε κάτι από αυτή τη δοκιμασία; Γίναμε έστω λίγο πιο σοφοί;"

ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι θα μελετήσουμε πώς πλαισιώνεται ρεαλιστικά η θερμή ευχή της Εύης: "Ας γίνουν αυτά τα Χριστούγεννα η Αρχή, για να σμίξουμε πιο ουσιαστικά και οι Κορίνθιοι, για να μοιραστούμε όμορφες στιγμές όχι μόνον οικογενειακές, αλλά και ευρύτερα κοινωνικές".

ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΜΟΥ, αφ' ενός επικοινώνησα σχετικώς με τον ομ. καθηγητή του Πολυτεχνείου Πατρών κ.Πέτρο Γρουμπό. Ο εκ Ξυλοκάστρου φίλος, ειδικός επιπέδου στην Τεχνητή Νοημοσύνη, έχει επάλληλες δημοσιεύσεις όπου στοιχειοθετεί επιστημονικά την πρόβλεψη ότι επίκειται Ανθρωποκεντρική Βιομηχανική Επανάσταση. Βάση η σοφία.

Αφ' ετέρου, θα θυμίσω ένα μύθο του αρχαίου σοφού Αισώπου: Ο Άνεμος κι ο Ήλιος έβαλαν στοίχημα ποιός θα πάρει την κάπα του βοσκού. Φύσαγε ξανά και ξανά ο Άνεμος, κι ο βοσκός όλο σφιγγόταν. Βγήκε, μετά, ο Ήλιος, ζεστάθηκε ο βοσκός, πέταξε την κάπα.

Οι περαιτέρω συλλογισμοί δικοί σας.

Καλή χρονιά!!

Κόρινθος 1η Ιανουαρίου 2023

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

Πώς προκύπτει κυβερνησιμότητα; (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ, φ.1819/8.12.2022)

ΑΛΑΛΟΥΜ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ, εν όψει εφαρμογής της πρόσφατης απόφασης του Σ.τ.Ε., που κήρυξε αντισυνταγματικές τις γνωστές νομικές ρυθμίσεις του '19. Ρυθμίσεις που άλλαζαν εκ των υστέρων, μετεκλογικά δηλαδή, το τοπίο στις επιτροπές των δήμων. Δόθηκε τεχνητή πλειοψηφία στην παράταξη του δημάρχου, ώστε να προκύψει κυβερνησιμότητα.

Το πρόβλημα τώρα, είναι τί θα γίνει με τις αποφάσεις των επιτροπών οικονομικών, όπως και ποιότητας ζωής, αφού η σύστασή τους ακυρώθηκε τελεσιδίκως. Και η κυβερνητική λύση δείχνει να είναι η καθυστέρηση της εφαρμογής της απόφασης. Να σπρωχθεί χρόνος, να αλλάξει ο προεκλογικός καιρός -τέτοια.

Κάπως έτσι, η υπάρχουσα απάντηση στην ερώτηση του τίτλου είναι κάτι σαν "Με νόμο, κι ας λέει ό,τι θέλει το Σύνταγμα".

ΑΝΤΙΠΡΟΤΕΙΝΩ, λοιπόν, κάτι σαν "Με νόμο που εφαρμόζει καινοτόμα το Σύνταγμα". Τουτέστιν:  να αξιοποιήσουμε την τόλμη του κοινού Νομοθέτη για να εφαρμοσθεί πρωτοπόρα το πνεύμα του Συντάγματος ως προς τη διάκριση των εξουσιών.

ΕΡΩΤΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Πώς κυβερνιώνται οι ΗΠΑ, όταν συμβαίνει ο Πρόεδρος να έχει αντιπολιτευόμενες πλειοψηφίες στο Κογκρέσο; Με το νέο έτος τη Βουλή των Αντιπροσώπων, αλλά άλλοτε και τη Γερουσία.

Συνεπώς: τί πάει λάθος και οι δήμαρχοί μας δεν μπορούν να κυβερνήσουν χωρίς δική τους πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο;

Η ΒΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ είναι κάτι σαν "άλλος λαός οι αμερικάνοι". Λες και δεν παίζουν ρόλο οι θεσμοί στην κυβερνησιμότητα. Λες και οι αμερικάνικοι δήμοι θα μπορούσαν να κυβερνηθούν υπό το εκτρωματικό θεσμικό πλαίσιο της χώρας μας. Σωστά;

Η ΕΔΩ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ είναι ότι έχουμε μπασταρδέψει την έννοια της διάκρισης εξουσιών. Όχι μόνον στους δήμους -σημειώνω. Έχουμε σύγχυση εκτελεστικής (δήμαρχος) και νομοθετικής (δημοτικό συμβούλιο) εξουσίας. Σύγχυση πολλαπλή μάλιστα.

Κανονικά, η Νομοθετική εξαντλεί τα όρια της εξουσίας της στον καθορισμό του ΤΙ θα γίνει. Ψηφίζει, ευρύτερα, αποφάσεις-πλαίσιο, όπως π.χ. σκοπιμότητα και κονδύλιο έργου. Επί αυτού εισηγείται ο δήμαρχος και αποφασίζει το δημοτικό συμβούλιο.

Στην Εκτελεστική εξουσία απομένει να εφαρμόσει την -κατά τα ως άνω- απόφαση της Νομοθετικής.

Υπό αυτό το πνεύμα, οι επιτροπές θα πρέπει όχι να είναι κατά πλειοψηφία με το δήμαρχο, αλλά να είναι της απολύτου επιλογής του. Και θα πρέπει να είναι γνωμοδοτικές.

ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ Η ΔΙΑΦΟΡΑ όχι μόνον στην κυβερνησιμότητα αλλά και στην ευθύνη του δημάρχου -ποινική και πολιτική. Δεν νοείται εκτελεστική εξουσία υπό συλλογική [μη] ευθύνη.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ, επομένως, είναι μία νέα νομοθετική ρύθμιση η οποία αφ' ενός θα εξασφαλίζει την κυβερνησιμότητα και αφ' ετέρου θα αφοπλίζει τις περαιτέρω ακυρωτικές διαθέσεις, εφαρμόζοντας προσεκτικά θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ούτε εξαντλήθηκε εδώ η παρουσίαση της ιδέας. Αλλά "Αποφάσισε τί θέλεις να γίνει και οι λύσεις θα φανερωθούν".

Κινέζικη σοφία, εκδόσεις Οδυσσέας.

 

Κόρινθος 5 Δεκεμβρίου 2022

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

Πανδημία κορωνοϊού; ή κάτι χειρότερο; (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1772/24.12.2021)

Οι προ ημερών αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας επί θεμάτων συνταγματικότητας μέτρων υποχρέωσης εμβολιασμού, αξίζουν προσεκτική ανάγνωση, αλλά και ενατένιση των συνεπειών. Ως απλός σκεπτόμενος πολίτης, δημοσιοποιώ τις απόψεις μου, αποφεύγοντας προσεκτικά οποιαδήποτε κριτική δικαστικών αποφάσεων.

 

Κατ' αρχάς, η περί του Πυροσβεστικού Σώματος προσφυγή, δεν προέβαλλε αντιρρήσεις επί της σκοπιμότητας εμβολιασμού. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, κρίθηκε τελεσίδικα το τυπικό. Ομοφώνως το Σ.τ.Ε. αποδέχθηκε τη δυνατότητα του Κράτους να επιβάλλει μέτρα υποχρεωτικού εμβολιασμού.  Προφανώς, αν συνηγορούν ουσιαστικοί λόγοι.

Επί της ουσίας, λοιπόν, η Απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, απάντησε κατά δύο τρόπους στις αιτιάσεις των υγειονομικών.  Αφ' ενός έκρινε απαράδεκτες τις επιστημονικής υφής αιτιάσεις τους, χωρίς να τις εξετάσει, καθώς -αφ' ετέρου- έκρινε ότι αρκούν οι αποφάσεις των αρμοδίων υπηρεσιών (ΕΟΔΥ κ.λ.π.)

Από μία άποψη, δείχνει σαν να απονέμεται κάποιος τίτλος επιστημονικής αυθεντίας στις Κρατικές Υπηρεσίες.

Σαν να μην νοείται επιστημονική αμφισβήτηση των επιστημονικών θέσεων που ενυπάρχουν στις αποφάσεις των αρμοδίων υπηρεσιών. Σαν να μην νοείται ακυρωτική δικαστική προστασία.

Από μία άλλη άποψη, όμως, την οποία καταθέτω εκ πείρας, μάλλον επαναλήφθηκε ένα γνωστό ελληνικό φαινόμενο. Όχι μόνο νεοελληνικό -το τονίζω.

Εν ολίγοις: αντί οι προσφεύγοντες υγειονομικοί να στοιχειοθετήσουν ευθείες επιστημονικές αντιρρήσεις πάνω στα έγγραφα που επικαλείται η προσβαλλόμενη Απόφαση, απλώς αντιπρότειναν "τα δικά τους". Υπό τέτοιες συνθήκες, σίγουρα, το Σ.τ.Ε. δεν έχει άλλη επιλογή.

 

Είτε συνέβη το πρώτο, είτε συνέβη το δεύτερο, κάθε συνετός πολίτης καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάθε συνετός πολίτης, δίνει απόλυτη προτεραιότητα όχι στη νίκη αλλά στην αλήθεια.

Ας σκεφθούμε και το εξής: Για κάθε τεχνικό έργο, εξετάζουμε τις περιβαλλοντικές του επιπτώσεις. Σε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα Υγείας και Δικαιοσύνης, ποιός εξετάζει τις κοινωνικές επιπτώσεις; Ποιός τις εξετάζει υπό σαφείς προδιαγραφές δομής και πληρότητας; Υπό πνεύμα φιλαλήθειας;

Κάπως έτσι, εφ' όσον υπάρξει προσφυγή, το Σ.τ.Ε. ελέγχει εξονυχιστικά επί της ουσίας -και καλά κάνει!- τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις ακόμη και μικρών έργων. Αντιθέτως, προ ενός τόσο σοβαρού μέτρου Δημόσιας Υγείας, δεν μπαίνει καν στην ουσία. Και τις κοινωνικές επιπτώσεις του, δεν επιτρέπεται καν να τις αναλογισθεί.

 

Ευρύτερα, στην κοινωνία μας, δείχνει σαν να μην τίθεται η κοινή λογική πάνω από την Επιστήμη, σαν να μην χρειάζεται να πρυτανεύει στις αποφάσεις μας. Σαν να περιττεύει, όσο κι αν -αν!- εκθέτει ειδικούς και αυθεντίες. Ίσως αποδεικνυόμαστε να διυλίζουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε την κάμηλο.

Υπό αυτό το πρίσμα, δείχνει να ενυπάρχει η κοινωνική αντίληψη ότι ακόμη και η πραγματικότητα δεν έχει "φωνή". Σαν να χρειάζεται να πρωτοκολλήσει κάποια προσφυγή. Που μπορούμε και να την απορρίψουμε. Όχι;

 

Στη Φιλοσοφία, από αιώνες, έχει καταγραφεί η άποψη: "Αν δεν υπάρχει Θεός, όλα επιτρέπονται". Η αντίληψη ότι "τα πανθ' ορά", όμως, υπάρχει και στα Ομηρικά Έπη και στο Ευαγγέλιο.

Προφανώς, πλέον, η Φύση θα χρειασθεί να βρει έναν ευγενικό τρόπο να υποδείξει πειστικά ότι υπάρχει Θεός.

 

Διμηνιό 4 Δεκεμβρίου 2021

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

 

 

Η αναγέννηση της Φιλοσοφίας ως ιστορική ανάγκη (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ, φ.1815/10.3.2022)

"Η οικονομική κρίση, που μαστίζει τον πλανήτη και την Ελλάδα, η εξαθλίωση ενός ολόκληρου Έθνους, που στην θεωρία είναι κυρίαρχο, αλλά στην πραγματικότητα χωρίς δικαίωμα εξουσίας της λειτουργίας του έχει, ως πέπλο, απορροφήσει ολοκληρωτικά τη σκέψη και τις ενέργειες του Ελληνικού Λαού. Οι επικείμενες Δημοτικές και Βουλευτικές Εκλογές δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο την ψυχολογική κατάσταση του Λαού. Οι περισσότεροι Έλληνες, γονατισμένοι από τα προσωπικά μας και Ελλαδικά προβλήματα δεν έχουμε τον χρόνο και τη διάθεση να δούμε τι συμβαίνει στον περίγυρό μας (...)."

Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια στο κύριο άρθρο του "Κορίνθιου" με τίτλο "Δείγματα της παγκόσμιας τρέλλας..." (Φ.τ.Κ. φ.1814/3.11.2022). Ο αγαπητός φίλος και ομοτράπεζος Βαγγέλης Κόκκινος, περιέγραφε, "Με το θάρρος της γνώμης" του, την ζοφερή πραγματικότητα.

Δεν είναι καθόλου απλό ένα "στρατιωτικό μάτι" να διαβλέπει ότι "θέλουν πόλεμο με κάθε τίμημα οι δήθεν φιλελεύθεροι Νατοϊκοί, αλλά και οι δήθεν προοδευτικοί της Ανατολής!"

Διαπιστώνει και προθέσεις "αποπληθυσμού της γης" στα "600 εκατομμύρια". Έναντι "7 δις" τώρα.

ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΤΑ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΛΙΜΑ, αυτά είναι τα σχέδια, αυτό είναι το ζοφερό ενδεχόμενο.. Αλλά, ακόμη και στην καλύτερη συνηθισμένη εξέλιξη, όλα αυτά απλώς θα αναβληθούν. Το πολεμικό κλίμα πλήττει τους περισσότερους, και τα σχέδια θα παραμένουν. Όσο για την χειρότερη εκδοχή, πράγματι, οι ελπίδες μας εναπoτίθενται στο Θεό.

ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ, είναι η βασική φιλοσοφική "Πώς είναι τούτο δυνατόν;" Πώς γίνεται δηλαδή να ΘΕΛΟΥΝ κάποιοι να πραγματοποιηθούν τέτοια σχέδια. Τί κόσμο φαντάζονται; Τί ζωή θα είναι για τους νικητές ενός τέτοιου πολέμου; Τί συμφέρον έχουν; Τί επιδιώκουν για τις γυναίκες και τα παιδιά τους;

ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ, κι αυτή βασική φιλοσοφική, αφορά την ΑΠΩΤΕΡΗ ΑΙΤΙΑ όλων αυτών. Ακολουθώντας δηλαδή το μίτο των διαδοχικών αιτίων, φθάνουμε στη ρίζα, στο πρόβλημα που τα προκαλεί όλα. Και η λύση σε όλα προβάλλει απλή, σίγουρη και οικονομική. Αυτό λέει η θεωρία.

ΩΣ ΔΕΙΓΜΑ ΤΕΤΟΙΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΥ, θα επαναφέρω στη μνήμη των αναγνωστών της Φ.τ.Κ. την πρότασή μου για καινοτόμο φορολογικό σύστημα (2012). Πρόταση που είχε υποβληθεί δημοσίως στον τότε Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ.Γεώργιο Προβόπουλο. Τώρα πια, μπορώ κι εγώ να το θέσω καλύτερα, στις θεμελιώδεις διαστάσεις του.

Πρώτον, λοιπόν, η ιδέα απαντά απλά στην μαρξική διαπίστωση τακτικών κρίσεων του καπιταλισμού, που λύνονται μόνο με πόλεμο. Η απάντηση είναι απλή: το πρόβλημα έγκειται στο ότι έχουμε καπιταλισμό με σοσιαλιστικών αντιλήψεων φορολογικό σύστημα. Αυτή η αντινομία προκαλεί τις κρίσεις, μαζί κι αυτήν που βιώνουμε.

Δεύτερον, αυτή η αντινομία αίρεται με μία απλή αλλαγή της βασικής φιλοσοφίας του φορολογικού μας συστήματος. Αντί να φορολογούμε το εισόδημα, θα φορολογούμε την περιουσία επί της αξίας της.

Τρίτον, αυτή η απλή αλλαγή στο φορολογικό μας σύστημα, αλλάζει αβίαστα! τα πάντα στην κοινωνία μας. Το "φαινόμενο της πεταλούδας", σε κοινωνικό ζήτημα. Κατά την έκφραση υψηλόβαθμου στελέχους της Τ.τ.Ε. , που συνεργάσθηκε off the record, πρόκειται για "κολοσσιαία αλλαγή". Αλλαγή ανατρεπτική, αλλά ενάρετη και δημιουργική.

Τέταρτον, τώρα πια, βλέπω ότι δεν χρειάζεται, τουλάχιστον άμεσα, η αλλαγή που είχα προτείνει για την έμμεση φορολογία. Τουτέστιν: Δεν υπάρχει λόγος να καταργηθεί η "ναυαρχίδα" του φορολογικού συστήματος της Ε.Ε., ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.) Μπορεί κάλλιστα να δρομολογηθεί σταδιακή μείωσή του.

Πέμπτον, αντιστοίχως, υπάρχει πια απλή πρόταση για το βασικό πρόβλημα εφαρμογής της πρότασης: τις μεταβατικές ρυθμίσεις.

ΔΕΝ ΕΠΙΜΕΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ, αν και θα συγκινούσε τουλάχιστον τις αγορές, στις προεξοφλητικές δυνάμεις των οποίων βασίζεται. Και δεν θα ήταν η πρώτη φορά. Υπάρχει το εξής άλυτο από πλευράς μου πρόβλημα: θερμοί υποστηρικτές της πρότασης, ανησυχούν ότι "δεν θα μας αφήσουν οι τράπεζες", αλλά αποσύρονται και αδρανούν μόλις ακούσουν ότι οι τραπεζίτες το ψηφίζουν "και με τα δυό τους χέρια".

ΕΚΕΙΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΠΙΜΕΝΩ, είναι ότι η πρότασή μου είναι ένα επαρκές δείγμα Εφαρμοσμένης Φιλοσοφίας. Φιλοσοφίας των λύσεων, ανατρεπτικών μεν ενάρετων δε. Απλών, σίγουρων, οικονομικών.

Όσο είναι καιρός...

 

Κόρινθος 7 Νοεμβρίου 2022

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας.