Θαύμα ή απάτη;

Με ιδιαιτέρως επιτήδειο τρόπο, η κοινή γνώμη της πολύπαθης χώρας μας, τροφοδοτήθηκε με την εκδοχή του θαύματος, ως ερμηνεία της αισίας εκβάσεως του γνωστού ζητήματος της ομηρίας δύο Ελλήνων στρατιωτικών στην Τουρκία.

Το σύνθημα, έδωσε ο υπουργός Άμυνας, αναρτώντας στο Twitter την εικόνα της Παναγίας Ελευθερώτριας. Χωρίς κανένα σχόλιο ή διευκρίνιση του τι εννοεί. Αντιθέτως, δεν παρέλειψε να προσκαλέσει στην Αθήνα τον Τούρκο ομόλογό του.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, ένα εντελώς συνηθισμένο συνοριακό επεισόδιο, αξιοποιήθηκε αρχικά από την γείτονα για μία ακραία πρόκληση στη διεθνή νομιμότητα. Προσβάλλοντας αγρίως την εθνική μας αξιοπρέπεια.

Κράτησαν στην φυλακή επί 167 ολόκληρες ημέρες, δύο στρατιωτικούς. Για να αναγνωρίσουν τελικά, με επίσημη προδικαστική απόφασή τους, ότι δεν υπήρχε η παραμικρή ένδειξη κατασκοπίας.

Οι ιδιαίτερες συνθήκες του ποταμού Έβρου, μάλιστα, συνηγορούσαν εξ αρχής για μία ταχεία επίλυση του συνοριακού επεισοδίου. Αφ’ ενός, το σύνορο δεν είναι εμφανώς αναγνωρίσιμο. Δεν είναι φράκτης, τοίχος ή κάποια φυσική γραμμή. Εύκολα γίνεται το λάθος. Αφ’ ετέρου, εκεί στην ερημιά, δύσκολα μπορεί να φαντασθεί κανείς τι το σημαντικό θα μπορούσε να αποτελέσει στόχο κατασκοπίας.

Η διεθνής νομιμότητα, είθισται να λύνει τέτοια ζητήματα ανθρωπίνου λάθους σε λίγες ώρες ή ημέρες. Χωρίς καν να περάσει το θέμα «στα ψιλά» των εφημερίδων. Αυτό γίνεται, άλλωστε, επί χρόνια στα ελληνοτουρκικά σύνορα, καθώς –επί πλέον– ο Έβρος «συνηθίζει» σημαντικούς μαιανδρισμούς.

Ήρθε ο καιρός, μετά από σχεδόν 6 μήνες απάνθρωπης ομηρίας, να πρυτανεύσει η λογική. Συν, τα τρέχοντα αμερικανοτουρκικά. Η Τουρκία, με αντιστοίχου θράσους χυδαίες μεθοδεύσεις, διώκει πάστορα για συνεργασία –άκουσον!–  με Τούρκους μουσουλμάνους τρομοκράτες.

Το πρόβλημα για την σύμμαχο, φευ!, είναι ότι ο ατυχής ιερωμένος, και κάτοικος Σμύρνης, είναι αμερικανός υπήκοος. Και –κάποια στιγμή– η περιπέτειά του έτυχε της προσοχής του συμπατριώτη του πλανητάρχη. Ο οποίος πλανητάρχης, βρήκε μία καλή ευκαιρία για μία επίδειξη ισχύος.

Ο πολύς Ερντογκάν, αντελήφθη ότι μία καλή προπόνηση στις κυβιστήσεις, θα ήταν να ανακρούσει πρύμναν στο ελληνοτουρκικό. Θα έδινε στις χρηματαγορές, ούτως ειπείν, ένα ενθαρρυντικό δείγμα συμμορφώσεως. Όθεν, και το δικαστήριο Αδριανουπόλεως έκρινε κατά τα γνωστά.

Έτσι, πήρε κάποια ανάσα.

Η επιλογή της ημέρας της δικασίμου, μπορεί ανέτως να εξηγηθεί ως δείγμα συναδελφικής αλληλεγγύης. Οι δύο παγκόσμιοι πρωταθλητές των πολιτικών κυβιστήσεων, απεφάσισαν –ως φαίνεται– να αφήσουν τις φιλονικίες για το χρυσό μετάλλιο του αγωνίσματος, και να ανταλλάξουν φύλλα συκής –και δη κερδοφόρα.

Εκεί ακριβώς, αξιοποιήθηκε επιτηδείως η εκδοχή του θαύματος. Το «θαύμα» θα έκλεινε τα μονοπάτια προς ανεπιθύμητες αλήθειες και εκβάσεις. Το κυριότερο: Ξαφνικά, ξεχάστηκε το ζήτημα της τουρκικής αθλιότητας 167 ημερών.  

Κάπως έτσι, από ένα εξ ίσου άθλιο παζάρι, προέκυψε και η ευκαιρία για επικοινωνιακή εκμετάλλευση της «επιτυχίας». Σε καιρούς δύσκολους, βρέθηκαν κονδύλια μέχρι και για δρομολόγιο του πρωθυπουργικού αεροσκάφους.

Αν θελήσει κανείς να δώσει την συγκαταβατική απάντηση στο δίλλημα του τίτλου, θα πρέπει να φαντασθεί ότι η Θεοτόκος επηρέασε τους Τούρκους δικαστές ή τον ομοεθνή τους σεσημασμένο διεθνή νταή ή τον Αμερικανό πλανητάρχη. «Αφού δεν το περιμέναμε, και έγινε παραμονή της Παναγίας, άρα είναι θαύμα» –αυτό είναι όλο κι όλο το σκεπτικό της εκδοχής του θαύματος.

Θαύμα, ως γνωστόν, ορίζεται «το απαράγωγο εκ φυσικών αιτίων». Εδώ, όμως, υπάρχει προφανής συμπαιγνία Αθήνας και Άγκυρας. Προφανώς υπήρξε επιτήδεια επιλογή της ημέρας της δικασίμου. Υπάρχει δηλαδή προφανές φυσικό [τρόπος του λέγειν –πρόκειται σαφώς για διαστροφή] αίτιο.

Αν δεν υπάρχει κάποια βάσιμη αντίρρηση στην ως άνω επιχειρηματολογία, το θέμα έχει διαστάσεις αθλίου εμπαιγμού της Ορθοδοξίας.

Και «Ο σιωπών δοκεί συναινείν».

15 Αυγούστου 2018

Κώστας Τζαναβάρας