«Αντικειμενικές» ή ρεαλιστικές αξίες ακινήτων ;

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Με το από 7/9/14 άρθρο «Ο κανόνας της περιουσίας και η Έξοδος», έχω προτείνει «μία νέα αντίληψη στη θεμελιώδη ρύθμιση της Οικονομίας ενός Κράτους». Η πρωτότυπη αυτή ιδέα περιλαμβάνει συνολικό σχεδιασμό φορολογικού συστήματος, νέου μακροοικονομικού δείκτη και εθνικού νομίσματος..

Πυλώνας αυτού του συστήματος είναι το «Ρεαλιστικό σύστημα» αξιών περιουσιακών στοιχείων. Πρόκειται για σύστημα που «διασφαλίζει κατά τεκμήριο εύλογο διοικητικό καθορισμό της αξίας ακινήτων, μεταφορικών μέσων και επιχειρήσεων».

Υπό τις παρούσες κρίσιμες συνθήκες, εδώ αναπτύσσεται επί μέρους πρόταση για την άμεση προώθηση αυτού του πυλώνα, όσον αφορά τα ακίνητα. Εδώ, μάλιστα, πρωτο-παρουσιάζω και σημαντική βελτίωση. Αφορά υποστηρικτικό σύστημα, αυτόματο και αυτορρυθμιζόμενο, που εξασφαλίζει συνεχώς μία εύλογη προσέγγιση της εμπορικής αξίας του ακινήτου.

Το σύστημα θα μπορούσε κάλλιστα να προωθηθεί άμεσα, αντί του ήδη προγραμματιζόμενου επανακαθορισμού «αντικειμενικών» αξιών ακινήτων σε όλη τη χώρα.

Ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης, καλείται να συγκρίνει και να κρίνει. Εάν – εάν ! – βρει σωστό και σκόπιμο το σύστημα, ο,τιδήποτε πράξει – ή δεν πράξει – παρακάτω, εναπόκειται στην αποκλειστική του ευθύνη.

Όλο το άρθρο :

«Αντικειμενικές» ή ρεαλιστικές αξίες ακινήτων ;

Ε

«Ο μαχητικός ;»

«Ο μαχητικός ;»

Ήταν μία κομψή και δυναμικά ευφυής Κυρία. Σε κοίταζε μέσα από τα χαρακτηριστικά γυαλιά της και καταλάβαινες ότι τα είχε «μετρήσει» όλα. Αμέσως.

«Ποιος σε γνώρισε, Γιώτα μου, και δεν ένοιωσε την ο­μορφιά και τη λουλουδένια τρυφερότητα της ψυχής σου;» πρόφερε στον επικήδειό της, με σεβασμό και αγάπη, ο καθηγητής Πανεπιστημιου Αλέκος Κωστάρας.

Γνώρισα την Γιώτα Παπαγιαν­νοπούλου-Κωστάρα ένα ηλιόλουστο μεσημεράκι, πριν κάπου δύο χρόνια. Πηγαίναμε για την τακτική βδομαδιάτικη συνάντηση. Και κάπου στην Περιάνδρου την χαιρέτησε ο Βαγγέλης Κόκκινος. Όταν με σύστησε δεν είχε προλάβει να προφέρει καν το όνομα της, και η έμπειρη δασκάλα είχε προλάβει να «φορέσει» το θεόγλυκο χαμογελό της, αλλά και να κάνει την ρητορική ερώτηση του τίτλου.

Και προ μηνών, στην τιμητική εκδήλωση για τον αγαπητό αδερφό της και δάσκαλο-μάεστρο μας, τον Αλέκο Παπαγιαννόπουλο, με τον ίδιο αυθορμητισμό, τον γεμάτο αυτοπεποίθηση, δεν δίστασε να μου τον «καρφώσει». Ετοίμαζα το άρθρο-αφιέρωμα για την ΦΩΝΗ μας, και μου έδωσε την πληροφορία : «8 χρόνων είχε χορωδία γειτονιάς στο Βέλο».

Η αξιολάτρευτη Κορινθία εξέφρασε μονολεκτικά ένα ευρύ κοινό που με τιμά με την προσοχή του. Ένα κοινό που εμφανώς παρακολουθεί με ανάμεικτα συναισθήματα την αρθρογραφία μου στην Εθνική μας Έπαλξη. Ανάμεικτα γιατί η ελπίδα ανακατεύεται με απορία για το «μα πώς είναι δυνατόν ;».

Γι’ αυτό και έχω αραιώσει την αρθρογραφία. Είναι η ώρα να μιλήσουν τα αποτελέσματα και μόνον.

Σήμερα Δευτέρα 18 Μαΐου 2015 θα περιορισθώ σε μία θεωρητική απάντηση στις εύλογες απορίες. Και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και επίκαιρο το ερώτημα που επανέφερε σε άρθρο της η εκ Φενεού συγγραφέας κ. Ντίνα Βλάχου.

Είχε ρωτήσει, προ δεκαετιών, «Κύριε Καθηγητά, είναι η παγκοσμιοποίηση μια σούπα που μέσα βράζει ένας καρχαρίας και μια σαρδέλα;». Τώρα πιά την ερώτηση που δεν απάντησε ο τότε ερωτηθείς, μπορούμε να την δούμε με άλλο μάτι.

Και, εγκαταλείποντας τα επιτρεπόμενα «εν ποιητική αδεία», να πούμε ότι επρόκειτο εξ αρχής για εκατομμύρια καρχαρίες και δισεκατομμύρια σαρδελίτσες.

Από τότε :

Πρώτον, απεδείχθη ότι οι σαρδελίτσες συνεχώς ελαττώνονταν. Όχι τόσο σε αριθμό, όσο σε ψαχνό. Έτσι, οι όλο και πιο αδηφάγοι καρχαρίες δεν χορταίνουν σαρδελίτσες.

Δεύτερον, απεδείχθη ότι κάποιοι καρχαρίες – πέραν του Ατλαντικού – δεν είχαν και κανένα ηθικό πρόβλημα να «ρίξουν» άλλους καρχαρίες. Παραβιάζοντας ασύστολα τους κανόνες της ίδιας της παγκοσμιοποίησης. Κάπως έτσι το αλληλοφάγωμα καρχαριών καλά κρατεί και διαμορφώνει χαοτικό περιβάλλον.

Τρίτον, απεδείχθη ότι πολλές σαρδελίτσες όχι μόνον αντιστέκονταν στην ισοπεδωτική επίθεση, αλλά άρχιζαν να κάνουν και βάσιμες σκέψεις αντεπίθεσης και νίκης.

Κάπως έτσι, τέταρτον, απεκαλύφθη ότι κάπου εκεί κολυμπούν και δελφίνια. Τα οποία δελφίνια έχουν την ικανότητα να νικούν κατά κράτος τον καρχαρία. Όπως συμβαίνει και στην θάλασσα. Και δρουν οργανωμένα, σαν ομάδα, χωρίς να χρειάζονται καταστατικά, διαδικασίες, τίτλους, εκλογές, καρέκλες και τα συναφή γνωστά από τον κόσμο των καρχαριών.

Κάπου εκεί βρισκόμαστε. Ψάχνουμε τρόπο ώστε, την ώρα της βέβαιης ήττας του, να μην καταστρέψει ο καρχαρίας τον πλανήτη

Την αγάπη μου.

Κόρινθος 18.5.15

Κώστας Τζαναβάρας

Herr Schaeuble, τελεσίγραφο

Δημόσια πρόταση στο Δ.Σ. της ALPHABANK

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το παρόν άρθρο ανταποκρίνεται στα αναφερόμενα στον επίλογο του προηγούμενου άρθρου με τίτλο : «Η πολιτική σημασία του ορθολογισμού σήμερα». Περιλαμβάνει το σώμα της πρότασης, όπως θα σταλεί ηλεκτρονικά αύριο Δευτέρα 18/5/15 στην Γραμματεία του Δ.Σ. της Τράπεζας.

Ο ενδιαφερόμενος αναγνώστης καλείται να διαμορφώσει εδραία άποψη τόσο για το περιεχόμενο της πρότασης και τις προοπτικές της, όσο και για τον χρόνο και την διαδικασία που επέλεξα. 

Ολόκληρο το άρθρο :

Δημόσια πρόταση στο Δ.Σ. της ALPHABANK

Ε

ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΤΟ Δ. Σ. ΤΗΣ ALPHABANK

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

E

Η πολιτική σημασία του ορθολογισμού σήμερα

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο ορθολογισμός δεν ήταν ποτέ και πολύ στη μόδα στη Νεώτερη Ιστορία της Χώρα μας.
Κάπως έτσι δεν είναι και τόσο σαφές το τι είναι ορθολογισμός. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι θεωρούμε ορθολογικό αυτό που απλώς είναι η δική μας άποψη. «Η καμήλα βλέπει μόνο την καμπούρα της άλλης καμήλας» - λένε.
Σπεύδω να δηλώσω ότι προσωπικά εκτιμώ ιδιαιτέρως αυτούς που μου απαντούν ελεύθερα σε ερωτήσεις του στυλ «Τι γνώμη έχεις για  … ;». Ακόμη περισσότερο, αυτούς που παίρνουν την πρωτοβουλία για υποδείξεις. Δεν είναι βέβαιο ότι θα αλλάξω γνώμη, αλλά δεν αγνοώ απολύτως κανέναν.
Σε αυτά τα πλαίσια, μία ολόκληρη αρμάδα fb-φιλενάδων ξέρουν καλά ότι θέλω να μου λένε αυτό που πιστεύουν – ό,τι και αν είναι. Αυτή η αρμάδα, ασύντακτη για την ώρα, αλλά ήδη ενεργή, πρόκειται να κάνει την επιβλητική εμφάνισή της σύντομα. Χαλαρά.
Απευθυνόμενος κυρίως σε αυτές τις «Κυρίες με το κάπα κεφαλαίο και bold» – όπως συνηθίζω να λέω – θα παραθέσω επιχειρήματα και μόνον. Ανοίγοντας τη συζήτηση επί καιρίων θεμάτων της σημερινής πραγματικότητας. Θα τα συμπληρώσω απλώς με θεωρία. Γνωσιολογία, κλάδος της Επιστήμης της Φιλοσοφίας, όπως μου τη μεταλαμπάδευσε ο συμπολίτης μου Κορίνθιος Νίκος Καλογερόπουλος.
Στόχος του άρθρου είναι η ιδεολογική προετοιμασία της επόμενης πράξης της «Επιχείρησης ΑΣΤΡΑΠΗ» που αρχίζει να γίνεται ορατή και σε αμύητους. Και αυτή η επόμενη κίνηση κατευθύνεται σε ένα φορέα που με ξέρει καλά. Η ιστορική ALPHABANK θα κληθεί, όχι τόσο να αποδείξει και με αποφάσεις την εκτίμησή της στο πρόσωπό μου και τον αγώνα μου, όσο να σταθμίσει το συμφέρον της.

Ευχαριστίες
Ο αειθαλής Νίκος Καλογερόπουλος, οικονομολόγος-συγγραφέας, διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Γενεύης, με τιμά με το δικαίωμα να του απευθύνομαι στον ενικό. Ως «δάσκαλος της αλήθειας», όπως επιγράφεται ένα υπέροχο ποίημά του.
Και – επί του προκειμένου – είναι εύγλωττο το από Σεπτεμβρίου ’13 κείμενο «Ο Νίκος Καλογερόπουλος ως θεωρητικός της Ελληνικής Αναγέννησης», όπου σταχυολογώ καίρια αποσπάσματα από 10 βιβλία του, χρονολογούμενα από τον προηγούμενο αιώνα.
Από πλευράς μου, έχω επιτυχώς φροντίσει να σφυγμομετρήσω με τρόπο την αντίδρασή του στο γνωστό : «Άσχημα ανταμείβει τον δάσκαλό του, όποιος παραμένει για πάντα μαθητής».

Ολόκληρο το άρθρο :

Η πολιτική σημασία του ορθολογισμού σήμερα

Ε

Ο γόρδιος δεσμός της διαπραγμάτευσης και τα warrants

Ο γόρδιος δεσμός της διαπραγμάτευσης και τα warrants

Η σε εξέλιξη διαπραγμάτευση με τους δανειστές της χώρας– όπως είναι φυσικό – έχει κερδίσει τα φώτα της δημοσιότητας. Από την άλλη, η εμφανής ανοδική κίνηση του ΧΑΑ, με αιχμή τις τραπεζικές μετοχές, κερδίζει όλο και περισσότερο τις εντυπώσεις. Και οι περισσότεροι την αποδίδουν, και μάλιστα αποκλειστικά, σε κάποιες καλές προοπτικές στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές.
Κάπως έτσι, ίσως ο τίτλος του άρθρου προκαλεί την απορία : τι σχέση έχουν οι διαπραγματεύσεις με τα warrants ; Μία καλή εισαγωγή στην απάντηση είναι το προ εβδομάδος άρθρο μου «Herr Schaeuble, τί θέλετε ακριβώς από την Ελλάδα ;»
Έχω την άποψη – εν ολίγοις – ότι την ισχυρή λύση στον σύγχρονο γόρδιο δεσμό, στο απελπιστικό πρόβλημα ρευστότητας του δημοσίου, θα δώσει η ευρεία εξάσκηση των τραπεζικών warrants τον προσεχή Ιούνιο. Και αυτή η προοπτική αλλάζει πολλά – ιδίως όσο θα προβάλλει σε όλο και περισσότερους ως εφικτή. Προφανώς δεν μπορεί να την αγνοήσει κανείς από τους διαπραγματευόμενους, αν θέλει να κάνει καλά τη δουλειά του. Αυτό ισχύει ούτως ή άλλως – ανεξάρτητα από τις πρωτοβουλίες του υπογράφοντος.
Αυτό το φιλόδοξο πλάνο, ύψους μέχρι 20,47 δις ευρώ, θα διερευνήσουμε εδώ.

Όλο το άρθρο :
Ο γόρδιος δεσμός της διαπραγμάτευσης και τα warrants

Ε