Γάμος ή pride;

ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΦΘΑΣΕΙ ο πολιτικός διάλογος για τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων [ένας Θεός να τον κάνει διάλογο], ίσως είναι ματαιοπονία ένα άρθρο γνώμης από έναν απλό πολίτη. Αν χρειάζεται επιχείρημα, ο αναγνώστης θα κρίνει αν περνάω το τεστ του Περικλή: "Χαλεπόν γαρ μετρίως ειπείν ενώ μόλις και η δόκησις της αληθείας βεβαιούται". Το νόημα: Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς δημοσίως με επιτυχία, ενώ δύσκολα αναγνωρίζεται ακόμη και η προσπάθειά του να πει την αλήθεια.

Πρόταση: Να τα βάλουμε σε μία λογική σειρά;

ΠΡΩΤΟΝ, λοιπόν, ερωτώ ευθέως: Γιατί επιδιώκεται να ονομασθεί γάμος η επίσημη σχέση δύο ομοφυλοφίλων; γιατί, λόγου χάριν, να μην ονομασθεί pride; γιατί να ονομάζονται με μία λέξη δύο ανόμοιες σχέσεις; γιατί το όνομα μιάς σχέσης να αποδοθεί και στην αντίθετή της;

Πιθανότατα το επίμονο ερώτημα φαίνεται κάπως περιττό, ή ασήμαντο -μπορεί και κουτό. Θα προσπαθήσω να στοιχειοθετήσω ότι είναι ακροκλώστειο. Δική μου η λέξη, μην την ψάξετε σε λεξικά. Πολύ απλά, θεωρώ ότι το ως άνω ερώτημα πιάνει την άκρη της κλωστής. Αποκαλύπτει προθέσεις αλλά και σύγχυση.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, η απάντηση που θα προβαλλόταν, αν! απασχολούσε το ως άνω ερώτημα, θα ήταν φυσικά η ισότητα. Αφού θέλουμε ίσα δικαιώματα, θα έχουμε και το ίδιο όνομα -το επιχείρημα. Γάμο οι ετεροφυλόφιλοι; γάμο και οι ομοφυλόφιλοι!

Κατ' αυτή τη λογική, βεβαίως, θα άλλαζαν πολλά στο λεξιλόγιό μας. Τουτέστιν: όσοι έχουν ίδια δικαιώματα, θα έχουν και το ίδιο όνομα. Αυτό δεν υποστηρίζεται;

ΤΡΙΤΟΝ, η λογική δίνει αποστομωτική απάντηση. Θα βάλουμε, δηλαδή, ένα όνομα για τη σχέση ομοφυλοφίλων (π.χ. pride), και ΜΕΤΑ [μετά!!] θα νομοθετήσουμε την ισότητα μεταξύ γάμου και pride. Και θα καθορίσουμε και μία ακόμη λέξη που να εκφράζει μαζί τον γάμο και το pride.Νομίζω υπάρχει, λέγεται συμβίωση.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ, όμως, κάπως έτσι ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Άλλα δικαιώματα είναι γενικά, άλλα είναι ειδικά. Άλλα δικαιώματα αφορούν τη συμβίωση. Άλλα δικαιώματα αφορούν μόνον τον γάμο. Άλλα δικαιώματα αφορούν μόνο το pride. Και θα τα εξετάσουμε ένα-ένα αυτά τα δικαιώματα -όχι συλλήβδην. Σωστά;

ΠΕΜΠΤΟΝ, κάτι μάλλον ξεχασμένο: δεν υπάρχουν μόνον δικαιώματα. Υπάρχουν και υποχρεώσεις. Άλλες υποχρεώσεις αφορούν τη συμβίωση. Άλλες υποχρεώσεις αφορούν μόνον το γάμο. Άλλες υποχρεώσεις αφορούν μόνον το pride. Όχι;

ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ αναδεικνύεται, φρονώ, και κάποιο αλλιώτικο ζήτημα. Κάπου πρέπει να βρούμε το θάρρος να φτιάχνουμε καινούργιες λέξεις. Το pride, σαν το αντίστοιχο του γάμου στους ομοφυλόφιλους, δεν είναι ανάγκη να αποδοθεί με κάποια υπάρχουσα λέξη, ούτε με κάποια σύνθεση υπαρχουσών λέξεων. Μπορεί να επινοηθεί ακόμη και καινούργια ρίζα. Έχουμε μάλλον ξεχάσει ότι οι φθόγγοι της ελληνικής γλώσσας έχουν νόημα, και το νόημα της λέξης προκύπτει από το νόημα των φθόγγων που την αποτελούν.

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ, ισχυρίζομαι, μπαίνουμε σε ένα μονοπάτι λογικής. Ξεχωρίζουν οι προθέσεις. Και -φευ!- δεν μπορούν να κρυφθούν πίσω από δικαιολογίες.

Να το ψάξουμε;  

 

Κόρινθος 15 Ιανουαρίου 2024

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας

 

 

Ποιός είναι ο φθηνότερος πάροχος ενέργειας; (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1874/11.1.2024)

Η ΩΣ ΑΝΩ ΕΡΩΤΗΣΗ απασχολεί, ιδίως αυτές τις μέρες, πολλούς Έλληνες. Τόσο, που μάλλον δεν πάει το μυαλό μας ότι υπάρχουν κι άλλες απαντήσεις. Εκτός από το όνομα κάποιας από τις εταιρείες-παρόχους, εννοώ.

ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ, πάντως, είναι αυτή ακριβώς: "ο ήλιος" -τουλάχιστον για την ηλιόλουστη χώρα μας. Με το σωστό ηλιασμό/αερισμό του σπιτιού μας, μπορούμε να γλυτώνουμε ενέργεια που αλλιώς θα αγοράζαμε.

Με το σωστό ηλιασμό/αερισμό γλυτώνουμε ενέργεια για θέρμανση το χειμώνα. Επίσης γλυτώνουμε από το κόστος αφύγρανσης, είτε το ξέρουμε είτε όχι. Το καλοκαίρι, πάλι, γλυτώνουμε από το κόστος ψύξης με κλιματιστικό.

Το πόσο φθηνότερα θα μας έρθει έτσι η ενέργεια είναι και θέμα σπιτιού. Παίζει ρόλο η αρχιτεκτονική, ο προσανατολισμός, το αν είναι διαμπερές, η μόνωση κ.λ.π. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, όμως, δεν είναι μόνον η οικονομία ενέργειας αλλά και το αποτέλεσμα. Είναι άλλη "ατμόσφαιρα". Χώρια που είναι και πιό υγιεινό.

ΟΛΟ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ, αν είναι μυστικό, είναι ότι άλλες ώρες ανοίγουμε τα παράθυρα το χειμώνα κι αλλες το καλοκαίρι. Αντιστίχως: άλλες ώρες κλείνουμε ερμητικά τα παράθυρα το χειμώνα και άλλες το καλοκαίρι. Το τονίζω: ερμητικά.

ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, για μιά τέτοια εξοικονόμηση ενέργειας, δεν είναι πρακτικής φύσεως. Τα όποια πρακτικά προβλήματα δεν είναι άλυτα πριν προσπαθήσουμε να τα λύσουμε. Το βασικό πρόβλημα, εννοώ, είναι η "μη-προσπάθεια", είναι εγκεφαλικό. Και ονομάζεται ακριβώς "πνευματική οκνηρία".

Ο πνευματικά οκνηρός, πρώτα απ' όλα, έχει τις φαεινές ενστάσεις του: δεν είναι πάροχος ενέργειας ο ήλιος, γιατί δεν τον πληρώνουμε, σωστά; Περισσότερο, είναι που βλέπει "βουνό" τα πρακτικά προβλήματα. Λόγου χάριν, έχει την απόλυτη πεποίθηση ότι, αφού δεν μπορεί λόγω εργασίας να αερίζει τις ημέρες εργασίας, έχει κάθε λόγο να μην αερίζει και στις αργίες.

Αν το φιλοσοφήσουμε λιγάκι, νομίζω γίνεται εμφανής ο εγκλωβισμός της σκέψης μας στις ισοπεδωτικές λύσεις. Το πρόβλημα, δηλαδή, με τον αερισμό/ηλιασμό είναι που δεν ισχύει για όλες τις μέρες. Ενώ το κουμπί της σόμπας γυρίζει όλες τις μέρες. Σαφές;

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΚΑΛΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ, στο ερώτημα του τίτλου, προκύπτει από κάτι ακόμη απλούστερο σε σύγκριση με τον κοπιώδη αερισμό/ηλιασμό. Τί λύσεις έχουμε όταν θέλουμε να πάμε για ύπνο αλλά είναι κρύα τα πόδια μας. Η λύση του οκνηρού είναι να ανάψει τη σόμπα του υπνοδωματίου. Η εναλλακτική λύση είναι 2-3 δεκάδες ακροστασιών ποδιών. Το έχουμε δοκιμάσει;

ΤΟΥΤΕΣΤΙΝ: έχουμε δοκιμάσει το σύστημα των σωστών λύσεων, που είναι και καλύτερες και φθηνότερες;

 

Κόρινθος 26 Δεκεμβρίου 2023

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός-συγγραφέας

 

Το δόγμα Kaloy κι εμείς (Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ φ.1873/4.1.2024)

«Η εκάστοτε φι­λοσοφική ενατένιση, στη μονομέρειά της ή στη γενικότητά της, καθορίζει την κοίτη που ακολουθεί ο ρους της Ιστορίας των ανθρώ­πων, είτε αυτοί το ξέρουν είτε όχι.» Αυτή η θεμελιώδης φιλοσοφική αρχή, έχει διατυπωθεί από τον αείμνηστο συμπολίτη μας Δρα Φιλοσοφίας Νίκο Καλογερόπουλο (1924-2015), στο βιβλίο του "ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΚΕΨΗ" (εκδ. ΚΥΡΟΜΑΝΟΣ 2007, σελ.13).

Γνωστός στη δεύτερη πατρίδα του Ελβετία ως Nicolas Kaloy, είχε ασχοληθεί με κορυφαία ζητήματα της Φιλοσοφίας και της ανθρωπότητας. Το ως άνω δόγμα, μάλιστα, μπορεί να χαρακτηρισθεί δόγμα δογμάτων, καθώς αφορά την θεμελιώδη φιλοσοφική αρχή οποιασδήποτε ιδεολογίας.

 

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ KALOY είναι η κυριαρχία του πνεύματος στην ανθρώπινη Ιστορία. Και θα πρέπει να προσέξουμε ότι αναφέρεται στην "εκάστοτε φιλοσοφική ενατένιση", ανεξάρτητα από την δικαίωσή της επί της ουσίας. Ισχύει το δόγμα, δηλαδή, είτε αυτή η ενατένιση είναι καλή είτε όχι.

Από την άλλη, η στιβαρή αυτή θέση αντιτάσσεται απέναντι στα γνωστά περί κυριαρχίας της ύλης.

ΥΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ, ο Νίκος Καλογερόπουλος είχε ευθέως καυτηριάσει την κρατούσα ενατένιση της εποχής μας. Θεωρούσε ότι κυριαρχεί η "φιλοσοφία" των τηλεοπτικών αστέρων, αυτών που παίρνουν τις συνεντεύξεις, κατευθύνουν τις πολιτικές συζητήσεις, εκφωνούν τις ειδήσεις.

Θύμιζε τακτικά, μάλιστα, την ταινία-αριστούργημα του μεσοπολέμου "Πολίτης Καίην". Ο πρωταγωνιστής, μεγιστάνας του τύπου, ερωτάται "Τί θα πει ο κόσμος;" Και απαντά πλήρης αλαζονείας: "Ο κόσμος θα πει αυτό που θα του πούμε εμείς να πει".

ΤΟ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ: ποιά σοβαρή φιλοσοφική ενατένιση θα μπορούσε, ή θα έπρεπε, να καθορίζει τον ρου της Σύγχρονης Ιστορίας, σύμφωνα με το δόγμα Kaloy; 

Εξ ίσου αβίαστη, φρονώ, είναι και η απάντηση: ΟΧΙ κάποια που απέτυχε. Δεν θα μπορούσε να καθορίζει τον ρου της Σύγχρονης Ιστορίας λ.χ. ο Πλατωνισμός, ενώ δεν απέτρεψε την κυριαρχία της "φιλοσοφίας" των τηλεοπτικών αστέρων.

Κάπως έτσι, ο εδώ συλλογισμός, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι μεγάλες φιλοσοφικές ενατενίσεις του παρελθόντος δεν ανταποκρίθηκαν στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας μας. Και εμφανώς δεν μπορεί η αρχαία φιλοσοφία να δώσει πλήρεις απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της εποχής του διαδικτύου και της Τεχνητής Νοημοσύνης. Τουλάχιστον, χωρίς εκτεταμένες τροποποιήσεις και συμπληρώσεις.

ΤΕΛΕΙΩΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ και το πλέον κρίσιμο ερώτημα: πώς θα ξεχωρίσει η σύγχρονη φιλοσοφική ενατένιση που θα καθορίσει την κοίτη που θα ακολουθήσει ο ρους της Σύγχρονης Ιστορίας των ανθρώπων; Θα την καθορίσει το κράτος; οι πολιτικοί; η Ακαδημία και τα πανεπιστήμια; η τηλεόραση και τα μεγάλα συμφέροντα; ο όχλος, μήπως, και οι δημοσκοπήσεις; η "κουτσή μαρία" και οι αξιοθρήνητες συλλογικότητές της;

Τί από όλα αυτά μπορεί να σκεδάσει τα "σημάδια παλιμβαρβαρισμού", κατά την εύστοχη διατύπωση του καθηγητή Φιλοσοφίας κ. Χρήστου Γιανναρά; "Εκούσια και πανηγυρικά ετοιμάζουμε καινούργιο είδος ανθρώπου, άγευστου μητρικής στοργής και πατρικής βοήθειας, εκ προοιμίου θύματος της εγωπάθειας και της ακοινωνησίας", συνεχίζει (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 24.12.23). Ποιός αντιτάσσει κάτι ισχυρότερο; ποιος προτείνει νόημα για τον άνθρωπο και την κοινωνία; ποιός προβάλλει αντιπρόταση, χωρίς να γίνεται καταγέλαστος;

ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ. Είναι τέτοια η "θερμοκρασία" που ανεβάζει αυτή ειδικά η κρίση, ώστε τίποτα το ψεύτικο δεν μπορεί να επιβληθεί από οποιοδήποτε σύστημα. Όσο ισχυρό και να [νομίζει ότι] είναι...

Θα επικρατήσει, πολύ απλά, ένα από τα εξής δύο. Ή κάτι πέρα από τα ανθρώπινα, μαζί και η τύχη. Ή μία νέα ιδεολογία που θα σαρώσει όλη την ψευτιά του σημερινού συστήματος. Μία ιδεολογία που θα ξεχωρίσει "σαν τη μύγα μεσα στο γάλα" από την αξία της, από την ευστοχία των λύσεων, από τις χειροπιαστές αποδείξεις.

"Ιδού η Ρόδος";

 

Κόρινθος 2 Ιανουαρίου 2024

 

Κώστας Τζαναβάρας

σύμβουλος μηχανικός - συγγραφέας