Πολύ περισσότερο, έχει
ξεχασθεί το τι οφείλει η Δύση στους Άραβες. Έχει ξεχασθεί ότι στους Άραβες
οφείλεται η διάσωση του έργου του Αριστοτέλη. Χωρίς την Λογική του μεγάλου
Μακεδόνα, η Ευρώπη θα ζούσε πιθανότατα ακόμη στον Μεσαίωνα. Χώρια η μεγάλη
συμβολή των Αράβων στην Επιστήμη και την Φιλοσοφία. Επίσης ατυχώς, η Δύση αγνόησε
τα ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ και την αριστοτελική μεσότητα.
Κάπως έτσι, η δυτική κοινή
γνώμη, έχει όλην την άνεση να παριστάνει τον τιμητή ενός ολόκληρου πολιτισμού.
Υστερικές ομοβροντίες αναθεματισμών κατακεραυνώνουν ο,τιδήποτε μουσουλμανικό
σκανδαλίζει τα δυτικά ήθη. Από τους λιθοβολισμούς μοιχών, μέχρι την μπούρκα και
την θέση της γυναίκας.
Υπερβαίνει – έτσι φαίνεται –
τις πνευματικές ικανότητες των περισσοτέρων δυτικών εγκεφάλων η απλή και
αυτονόητη διάκριση μεταξύ της αποδοκιμασίας αντιλήψεων, αναχρονιστικών αλλά ριζωμένων,
και του τρόπου που μπορεί να καταστεί εφικτή η αντικατάστασή τους. Κατά βάθος,
φαίνεται ότι είναι ακατανόητη η διαφορά μεταξύ του ΤΙ και του ΠΩΣ. Ίσως δεν
πολυενδιαφέρουν και τα αποτελέσματα. Ίσως.
Μείζονα αλλαγή σε αυτό το ΠΩΣ
διεκήρυξε προ ημερών ο Αμερικανός Πρόεδρος. Απευθυνόμενος σε 50 αρχηγούς
μουσουλμανικών κρατών, της σουνιτικής πλευράς, στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας,
έθεσε απλά το νέο δόγμα : «Δεν θα σας πούμε πώς θα ζείτε».
Η διακήρυξή του αιφνιδίασε. Έγινε
χωρίς κάποια θεωρητική υποστήριξη, χωρίς ρητή και ευρύτερα εκφρασμένη πολιτική
συμφωνία. Απλώς, η παριστάμενη Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ Melania Trump την
επεσφράγισε με την εκκωφαντική σιωπή της σε όλη την διήμερη επίσκεψή τους στην
κοιτίδα του Μωαμεθανισμού.
Η αντίθεση με την προ
επταετίας στάση της τότε Πρώτης Κυρίας της Γαλλίας Carla Bruni είναι
πλήρης. Θεώρησε ότι είχε λόγο στην θανατική καταδίκη με λιθοβολισμό μιάς
Ιρανής. Δεν πρόσεξε καν ότι η μελοθάνατη κατηγορούνταν όχι για απλή μοιχεία,
αλλά και για συνεργία με δύο εραστές της στον φόνο του συζύγου της.
Η αντίδραση των ακραίων
ισλαμιστών ήταν του επιπέδου «Θάνατος στην πόρνη». Και είναι ένα ερώτημα πόσοι
κατάλαβαν τελικά ότι επρόκειτο για παιχνίδι «εν ου παικτοίς». Όπως και το ότι η
Σαχινέ Αστινάνι θανατώθηκε εν τέλει, χωρίς κανείς να σκεφθεί ότι ίσως θα ήταν
καλύτερα να είχε γίνει κάτι άλλο. Ίσως.
Στις ασύμμετρες αντιδράσεις
χωρούσαν και κραυγές κατά της θανατικής ποινής. Ίσως γιατί οι λιθοβολισμοί
ενοχλούν περισσότερο από τις ηλεκτρικές καρέκλες του Texas και τις αγχόνες του Πεκίνου. Ίσως. Και οι Ιρανές
μοιχές έχουν ανθρώπινα δικαιώματα προς υπεράσπισιν, αλλά όχι και οι Ελληνίδες
κυρίες. Ψέματα ;
Προσπερνώντας αυτό το κλίμα,
ο Πρόεδρος Trump κάλεσε σε πανστρατιά κατά του
εξτρεμισμού και της τρομοκρατίας. Επεσήμανε ότι τα θύματά της είναι κατά 95%
Μουσουλμάνοι. Κάλεσε κάθε μουσουλμανικό κράτος να καταπολεμήσει τους
τρομοκράτες του.
Έθεσε και φιλόδοξους ειρηνευτικούς
στόχους, με κορυφαία την προσπάθεια διευθέτησης των διαφορών μεταξύ Ισραήλ και
Παλαιστίνης. Γέλασε ευχαριστημένος με το κομπλιμέντο του Αιγυπτίου Προέδρου
«Είσαι μια μοναδική προσωπικότητα, που είναι ικανή για το αδύνατο». Απάντησε το ίδιο σιβυλλικά
«Συμφωνώ !».
Σίγουρα, έχει σοβαρούς λόγους
να εκφράζεται με οικονομία. Τα τύμπανα της αμφισβήτησής του στην αγρίως διχασμένη χώρα του, ηχούν παρά την επιτυχία
της περιοδείας του [ή μήπως εξ αιτίας της ;] και τα χοντρά συμβόλαια. Δύσκολα
θα πείσει ακόμη και για το ότι η Ρωσία δ-ε-ν είναι πλέον κομμουνιστική
χώρα …
Το θέμα είναι πόσο θα γίνουν
ανεκτές οι μισές αλήθειες. Πόσο θα γίνει ανεκτή η θεωρία που καταλογίζει στην
μία πλευρά ολόκληρον τον κύκλο της βίας. Και οι συσχετισμοί δυνάμεων δεν είναι
δεδομένοι στις μέρες μας …
Πώς – αίφνης – θα ξεχασθεί η
ισοπέδωση του Ιράκ, για τα χημικά όπλα που ουδέποτε υπήρξαν ; Πώς θα ξεχασθεί η
από μέρους του πλανητάρχη δημόσια –προεκλογική αλλά αιτιολογημένη – κατηγορία
κατά του προκατόχου του ; Η Δύση έχει ξεχάσει κιόλας τα περί κατ’ ουσίαν ιδρυτή
(founder) του ISIS. Αλλά,
άραγε, είναι βέβαιο και ότι η άλλη πλευρά συναινεί να ξεπερασθούν σκληρές
αλήθειες «αβρόχοις ποσί» ;
Η βασική αντίληψη του
υπογράφοντος έχει διατυπωθεί ήδη από 31 Αυγούστου του ’10. Στο άρθρο «Γιατί
Κάρλα ;» της προτεινόταν η εξής συμπληρωματική δήλωση : «Αναρωτιέμαι γιατί
αυτή η γυναίκα πρόκειται να θανατωθεί δια λιθοβολισμού για κάτι που στη Γαλλία
είναι απολύτως φυσικό και αποδεκτό. Θα ήθελα να μοιρασθώ τις ανησυχίες μου και
τις σκέψεις μου με την κ. Αχμαντινεζάντ το συντομότερο δυνατόν».
Όλα δείχνουν, όμως, ότι παρά
τις αλλαγές που μεσολάβησαν, κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο να ειπωθεί –
πόσο μάλλον πειστικά. Και απέναντι σε έξαλλες αντιδράσεις φανατικών απανταχού
της γης. Ίσως, για να προωθηθεί αυτή η κρίσιμη αλλαγή αντίληψης, χρειασθεί το
κύρος μίας αυθεντικής Ελληνίδας. Κάποιας που να μπορεί αβίαστα να διδάξει
ενσυναίσθηση. Μαζί, και την τέχνη της αποτελεσματικής ευγένειας.
Κόρινθος 28 Μαΐου 2017
Κώστας Τζαναβάρας
