Ανάκληση συμμετοχής στην "ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ"

Προς τους διαδικτυακούς φίλους
που παρακολούθησαν την συμμετοχή μου στις διαδικασίες της
"ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ"

Φίλες/Φίλοι,

Απέστειλα στις 20 του μηνός στην ως άνω κίνηση την πρόταση που ακολουθεί. Η πρόταση δεν δημοσιεύθηκε, για ευνόητους λόγους, ψυχοσωματικής φύσεως.

Δημοσιεύω την πρόταση ώστε, αν - αν ! - τυχόν κάποιος συμμετείχε εξ αιτίας μου, να το ξανασκεφθεί.

Ευχαριστώ.

====================================================================

Πρόταση

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ «ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ»

Φίλες/Φίλοι,

Εν όψει της ημερίδας της 26^ης τρέχοντος μηνός, θα ήθελα να φιλοξενήσετε την παρούσα διαδικαστική πρόταση. Πιστεύω ότι θα φανεί χρήσιμη, όχι μόνον σε όσους το σκέφτονται αν θα συμμετάσχουν ή όχι, αλλά και σε όσους συμμετέχουν ήδη ενεργά με προτάσεις και σχόλια.

Διάβασα αρκετά προσεκτικά τις 14 [16 μείον 2 που αποσύρθηκαν] προτάσεις που υπάρχουν για την ημερίδα της 26^ης Μαρτίου 2016. Διάβασα και τις συζητήσεις στην σελίδα της «Πλατφόρμας» - αυτές που είναι προσιτές από το λογαριασμό Kostas Tzanavaras.

Η παρούσα παρέμβαση έχει αφορμή το απόφθεγμα του Πλάτωνα, με το οποίο ξεκινά το γνωστό video της «Πλατφόρμας» : «Οι μεγάλοι άνθρωποι μιλούν για ιδέες. Οι μεσαίοι άνθρωποι μιλούν για γεγονότα. Οι μικροί άνθρωποι μιλούν για τους άλλους.»

Θα στοιχειοθετήσω, όσο γίνεται πιο συνοπτικά, τα εξής εύλογα ερωτήματα :

-         Μήπως μιλάτε για ιδέες αδιαφορώντας για τα γεγονότα ;

-         Μήπως μιλάτε για ιδέες αδιαφορώντας για τους άλλους ;

-         Μήπως μιλάτε για ιδέες αδιαφορώντας για το τι ακριβώς είναι ιδέες ;

-         Μήπως δεν αποδέχεστε καν ότι υπάρχουν μεγάλοι, μεσαίοι και μικροί άνθρωποι ;

-         Μήπως τελικά δεν σας πολυενδιαφέρει να γίνουν οι ιδέες σας πράξη ;

Κατ’ αρχήν θα ήθελα να διευκρινίσω ότι βρίσκω στις προτάσεις πολλά αξιόλογα στοιχεία, και ακόμη περισσότερα στα σχόλια που ακολούθησαν. Από αυτή την πλευρά, δηλώνω ότι, αν και δεν με βρίσκουν σύμφωνο οι προτάσεις, εύχομαι ειλικρινά ευόδωση των στόχων της ημερίδας σε κάθε περίπτωση.

Μήπως μιλάτε για ιδέες αδιαφορώντας για τα γεγονότα ;

Μιλάτε όλοι για δημοψηφίσματα, αδιαφορώντας για το δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου 2015. Αδιαφορείτε για τον πανικό που προκάλεσε στην συντεχνία των πολιτικάντηδων το υπερήφανο, έως ηρωικό, 61,3% ΟΧΙ του υπέροχου Ελληνικού Λαού.

Αδιαφορείτε για το αναμφισβήτητο γεγονός ότι κανένας άλλος λαός στον πλανήτη όχι μόνον δεν θα έλεγε ΟΧΙ, αλλά ούτε καν θα επέτρεπε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Με την στάση σας χαρίζετε το ιστορικό τόλμημα στην παράταξη που απλώς έκανε ένα λάθος ελιγμού, χωρίς να περιμένει ηχηρό ΟΧΙ, και έσπευσε πανικόβλητη να το μπαλώσει προσφέροντας γην και ύδωρ στους δανειστές.

Και το έκανε γιατί απλώς κατάλαβε ότι, όταν καλείται ο λαός να ψηφίσει θέσεις και όχι πρόσωπα, φεύγει από τα κομματικά μαντριά. Αυτό τους έκανε να μαζευτούν άρον-άρον την άλλη μέρα σε «σύσκεψη αρχηγών» - τρομάρα τους.

Αν δεν αδιαφορούσατε γι’ αυτό το ιστορικό γεγονός, πρώτον θα είχατε βρει έστω μία λέξη για το θέμα στις προτάσεις και τις συζητήσεις.

Επί πλέον, δεύτερον και κυριότερο, θα είχατε «σηκώσει μανίκια» υπέρ της ισχύος του ΟΧΙ. Δεν μπορεί να γίνονται αποδεκτοί – υπό την αδιαφορία μας – νόμοι ευθέως αντίθετοι στην ηχηρή ετυμηγορία του Ελληνικού Λαού. Ένας νόμος δεν μπορεί να αναιρεί ένα δημοψήφισμα.

Ο δρόμος των δικαστηρίων, και ιδιαίτερα του Συμβουλίου της Επικρατείας, είναι ανοικτός. Διαπρεπείς νομικοί υπάρχουν για να στηρίξουν εύλογες προσφυγές. Με την αδιαφορία, όμως, τι γίνεται ;

Ευρύτερα, αδιαφορείτε, για το εξής απλό δεδομένο : είμαστε υπό καθεστώς ασύδοτης βλακοκρατίας. Χωρίς καμία αναστολή κάνουν τα πιο πρόστυχα επικοινωνιακά παιχνίδια, τις πιο μειοδοτικές πολιτικές. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η διατήρηση των προνομίων τους, και τίποτα άλλο. Τώρα πλέον όχι μόνον λένε αφειδώς ψέματα, αλλά πολλά από αυτά τα πιστεύουν κιόλας.

Απέναντι σε αυτή την ωμή πραγματικότητα, αβίαστα υπαγορεύονται συμπεριφορές. Συμπεριφορές όλων μας, μηδενός εξαιρουμένου.

Μήπως μιλάτε για ιδέες αδιαφορώντας για τους άλλους ;

Υπάρχει μία σύγχυση : Είναι άλλο το να μιλάει κάποιος για άλλους και άλλο το να ασχολείται κάποιος μόνον με το να σχολιάζει άλλους. Το δεύτερο, πράγματι, είναι προς στιγματισμό. Παρότι η καλώς εννοούμενη κοινωνική κριτική ήταν παραδοσιακά προτέρημα της Ελληνικής Κοινωνίας. Ήταν η βάση-κίνητρο του κατ’ εξοχήν υπέροχου εθνικού μας χαρακτηριστικού, του φιλότιμου.

Αλλά στις διαδικτυακές συζητήσεις φθάνουμε στην άλλη άκρη. Θεωρείται επιβεβλημένο να μην ασχολείται κανείς με τις ιδέες των άλλων. Είναι εξοβελιστέα η μάχη ιδεών. Κάποιοι – προφανώς – δεν την αντέχουν. Και την βαφτίζουν αγένεια.

Υπάρχει διάχυτη, όμως, και η χαρακτηριστική αδιαφορία για την ελληνική περιφέρεια. Η συνταγή «Ελλάδα είναι μόνον η Αθήνα» υπεισέρχεται στα πάντα. Αδιαφορία π.χ. για το αν ένας Θεσσαλονικιός ή ένας Κρητικός έχει την δυνατότητα να βρεθεί στην ημερίδα.

Αδιαφορία – στην ίδια νοοτροπία – υπάρχει και ως προς το αν  το μοντέλο άμεσης δημοκρατίας της αρχαίας Αθήνας είναι εφικτό σε κλίμακα χώρας. Αδιαφορία αν – αν ! – το μοντέλο προϋποθέτει την ύπαρξη δούλων. Αν δηλαδή προϋποθέτει – εκτός των άλλων – ελεύθερο χρόνο που σήμερα δεν υπάρχει.

Αδιαφορία για το πώς θα ακούσει ο απλός πολίτης ιδέες για δημοψηφίσματα, όταν το 61,3% ΟΧΙ το πλήρωσε πανάκριβα.

Μήπως μιλάτε για ιδέες αδιαφορώντας για το τι ακριβώς είναι ιδέες ;

Μιλώντας για μεγάλες πολιτειακές αλλαγές – για τέτοιες ιδέες μιλάμε – η Ελληνική Ιστορία διδάσκει ότι χρειάζεται κάποιος Σόλωνας, κάποιος Λυκούργος. Κάποιος σοφός που να διατυπώσει κάτι που θα γίνει ευρέως αποδεκτό. Κάποιος που να σκεφθεί βαθειά το ολοφάνερα κοινό συμφέρον.

Προφανώς, αν υπήρχε κάποια ανάλογη προσωπικότητα στις μέρες μας, θα συγκέντρωνε τον γενικευμένο φθόνο της αγρίως λαϊκίζουσας νεοελληνικής κοινωνίας. Συνεπώς, ας ξεχάσουμε το ΠΟΙΟΣ και ας επικεντρωθούμε στο ΤΙ.

Αν είναι, λοιπόν, κάποιες «συλλογικότητες» να σχεδιάσουν την επόμενη μεγάλη Ελληνική Πολιτική Μεταρρύθμιση, ας μην ποντάρουν σε μονάδες, αλλά θα ήταν κωμικό να αγνοήσουν το ΤΙ και ΠΩΣ σκέφθηκαν οι μεγάλοι των ιδεών.

Σε γενικές γραμμές – ας μου επιτραπεί να πω – όλοι οι μεγάλοι μεταρρυθμιστές σκέφθηκαν έξω από «το γνωστό και το οικείο». Έτσι χάραξαν θεσμούς για το μέλλον, όχι για την επόμενη βδομάδα. Και αυτό που σκέφθηκαν το εξέφρασαν σε μία λέξη. Στην οποία λέξη έδιναν νόημα με μία-δύο φράσεις.

Δεν συνιστούν άξιες λόγου μεταρρυθμιστικές ιδέες οι αντιγραφές και οι ασυγκρότητοι αυτοσχεδιασμοί. Εκτός αν διατίθενται νέες ιδέες για το τι είναι ιδέες. Μαζί, αν διατίθεται και αντίλογος στο του Πλάτωνος : «Όλοι έχουν γνώμη. Αλλά έχουν όλοι γνώση για να έχουν γνώμη ;».

Αντιγράφω και προσυπογράφω :

Head Waiter @Παναγιώτης Κολλιόπουλος.
Πιστεύω αν είναι να γίνει κάτι θα πρέπει να είναι εντελώς διαφορετικό από ό,τι ξέρουμε σήμερα.
Τούτη δω η χώρα θα πρέπει να πρωτοπορήσει.

Like · Reply · 1 · 1 November 2015 at 10:54

Μήπως δεν αποδέχεστε καν ότι υπάρχουν μεγάλοι, μεσαίοι και μικροί άνθρωποι ;

Αν το αποδέχεσθε, πάντως, όπως συνάγεται από το video, δεν είναι δυνατόν να βρεθούν οι εκάστοτε κατάλληλοι με κληρώσεις. Είναι στοιχειώδες. Όσο στοιχειώδες είναι, επίσης, ότι δεν είναι δυνατόν να επικαλείται κάποιος τον Αριστοτέλη, την ώρα που μιλάει για κληρώσεις.

Εν ολίγοις : Όποιος θέλει να μιλήσει για κληρώσεις, δικαίωμά του. Αλλά να προσέχει και ποιους «πιάνει στο στόμα του». Ο Αριστοτέλης μιλάει κατ΄ εξοχήν για «φυσικό δίκαιο» και για «ισότητα κατ’ αξίαν».

Επί της ουσίας : Υπάρχει κανείς που να διαφωνεί με την ιδέα να οραματισθούμε μία κοινωνία όπου δεν θα είμαστε ίσοι γενικά, αλλά ο καθένας θα έχει «στάδιον δόξης λαμπρόν» για να πάρει την θέση που αξίζει ο ίδιος και η προσπάθειά του ; Μία κοινωνία άμιλλας.

Και – μιλώντας για μεγάλους και μικρούς ανθρώπους – όποιος θυμάται Αθηναϊκά επιτεύγματα, καλό είναι να θυμάται και κάποιες κρίσιμες λεπτομέρειες της Ιστορίας μας. Στη σύναξη αρχηγών, καθώς πλησίαζε απειλητικά ο Ξέρξης, επεκράτησε το στρατήγημα του Θεμιστοκλή. Αλλά χρειάσθηκε προηγούμενως να υποστηρίξει την πρότασή του, απέναντι στον επιθετικό Ευρυβιάδη, με το ιστορικό «Πάταξον μεν, άκουσον δε !».

Λίγα χρόνια μετά την νίκη στην Ναυμαχία της Σαλαμίνας, βέβαια, ο Θεμιστοκλής εξοστρακίσθηκε.

Μήπως τελικά δεν σας πολυενδιαφέρει να γίνουν οι ιδέες σας πράξη ;

Κάποιος που ενδιαφέρεται πραγματικά να πραγματοποιηθούν οι ιδέες του δ-ε-ν καταθέτει πρόταση. Καταθέτει μελέτη. Προτάσεις καταθέτουν και οι πολιτικάντηδες από τα μπαλκόνια. Ίσα-ίσα για να υφαρπάξουν την ψήφο και την εξουσία. Ή τη θεσούλα. Και «μετά βλέπουμε» – τι ψέματα θα αραδιάσουν.

Στην μελέτη, ο κάθε εισηγητής, θα δει και θα διερευνήσει κι άλλα θέματα – εκτός από τις σκέτες προτάσεις.

-         Θα δει την υφιστάμενη κατάσταση, με κάποια περίσκεψη. Και από κάποια αναγκαία απόσταση.

-         Θα δει και πού πάμε, αν δεν αλλάξει τίποτα.

-         Θα ψάξει για τις απώτερες αιτίες. Ανιούσα διαλεκτική λέγεται η μέθοδος  – θυμίζει ο όρος κάτι ή κάποιον ;

-         Βρίσκοντας την απώτερη αιτία, μετά η κατιούσα διαλεκτική δείχνει ξεκάθαρα τον δρόμο, επιβεβαιώνοντας την διάγνωση της απώτερης αιτίας.

-         Κάπου εκεί προκύπτει και το απολύτως απαραίτητο : τα όπλα. Η αναγκαία ισχύς για να επιβληθούν οι νέες ιδέες.

Μόνο με τέτοιες μελέτες μπορούμε να ξέρουμε για τι μιλάμε. Και μόνον έτσι θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή θα καταστεί δυνατόν να ανταποκριθούμε στους πόθους της κάθε Ελληνίδας :

Sofia Papadolia Θα ηταν σαν θαυμα το να ξυπνησουμε και να παρουμε την τυχη της χωρας μας στα χερια μας, να ξαναγινει η Ελλαδα των ΕΛΛΗΝΩΝ...

Like · Reply · 7 · 18 November 2015 at 23:02

Πού καταλήγω :

Υποβάλλω διαδικαστική πρόταση. Επί της ουσίας, δεν είναι η ώρα να υποβάλλω μελέτη για την Αριστοδημοκρατία – ένα πολίτευμα όπου κυβερνούν οι άριστοι δημοκρατικά.

Χρειαζόμαστε προηγουμένως μία διαδικασία διαλόγου ευέλικτη και παραγωγική. Μία διαδικασία που να παράγει συγκατάβαση. Που να μην βασίζεται σε ευχολόγια ενότητας, αλλά που να εκμεταλλεύεται τον ανταγωνισμό, το φυλετικό μας σαράκι.

Η πρόταση στοιχειοθετείται πλήρως στο άρθρο Τί θα γινόταν αν αλλάζαμε αντίληψη για τον πολιτικό διάλογο ; Και είναι απλό σχετικά να φτιάξουμε ένα web-πρόγραμμα που θα εξυπηρετεί αυτόν τον γόνιμο πολιτικό διάλογο. Έτσι δεν θα χρειάζονται ούτε μετακινήσεις – ιδίως στην Αθήνα.

Μία «Πλατφόρμα» ικανή να κάνει αυθημερόν τα δικά της δημοψηφίσματα, πάνω σε καλομελετημένες και διεξοδικές προτάσεις. Αν το θέλουμε πραγματικά όλοι …

Ιδού, λοιπόν, η διαδικασία για να σταματήσουν οι ατέρμονες συζητήσεις. Να φτιάξουμε και να «στρώσουμε» το νέο υπερόπλο του Ελληνισμού.

Κόρινθος 20 Μαρτίου 2016

Κώστας Τζαναβάρας